من با مادرم مشکل دارم

سلام
من یه پسر 22 ساله هستم که مادرم اصلا اجازه نمیده جایی برم اگرم بخوام برم بهم میگه منم باهات میام
من قصد ازدواج هم داشتم که وقتی مادرم فهمید من کسی رو دوست دارم زود گفت نه :47:
دلیلشو پرسیدم بهم میگه باید خودم واست زن بگیرم حتی اجازه نداد بهش بگم چه کسی هست سریع دعوام کرد
هرجایی برم اگه دختری هم سن خودم هم اونجا باشه سریع بهم میگه دیگه اونجا نرم
انقدر بهم شک داره که هر دفعه گوشیما چک میکنه
داخل دانشگاه با هیچ کسی نیستم و حدودا 2 تا دوست دارم که اونارم نمیبینم حتی درسم باهاشون نمیتونم بخونم مامانم اجازه نمیده خودم کاری انجام بدم دارم دیوونه میشم خیلی تحت فشار قرار داده منو
دلیلشو پرسیدم بهم میگه دوست خوب نیست
در واقع من هیچ جایی نمیتونم برم فقط میرم دانشگاه و سره کار اگرم یخته دیر کنم زنگ میزنه بهم میگه کجایی چرا نیمدی بهش میگم تو راهم بهم میگه بگو کجا تا بیام دنبالت
نمیدونم چیکار کنم
چند بار خواستم از خونه برم
لطفا راهنماییم کنین؟؟
هیچ تصمیمی نمیتونم بگیرم

سلام دوست اصفهانی :) (اگه اشتباه نکنم)
مادرت حق داره نگران باشه اما اخه نمیتونه که تا اخر عمر پا به پای تو بیاد نگران نباش، سربازی بری دیگه نمیتونه شدید کنترلت کنه با پدرت رابطه ت چطوره؟
اومدم خوش امد بگم
تا دوستان بیان راهنمایی کنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

سلام دوست اصفهانی :) (اگه اشتباه نکنم)
مادرت حق داره نگران باشه اما اخه نمیتونه که تا اخر عمر پا به پای تو بیاد نگران نباش، سربازی بری دیگه نمیتونه شدید کنترلت کنه با پدرت رابطه ت چطوره؟
اومدم خوش امد بگم
تا دوستان بیان راهنمایی کنن

---

سلام ممنون
من پدرم فوت شده :54:
راسیاتش از کوچیکیم پدر نداشم و مادرم بزرگم کرده
از موقعی که فهمید من کسی رو دوست دارم روم انقدر حساس شده قبلش کمتر بود
حتی اگه بخوام برم تعمیرگاه مادرم هم باهام میاد
شب تنهایی نمیزاره برم بیرون کلا نه روز میتونم برم نه شب همش توی خونه هستم
فقط مواقعی تنهام که یا دانشگاه هستم یا سره کار که همونجام بهم زنگ میزنه میگه کجایی پس چرا نیمدی
نمیدونم چیکار کنم حتی وقتی جایی هستیم مثلا مهمونی وقتی ببینه دارم با گوشیم حرف میزنم جلو جمع بهم میگه با کی داری حرف میزنی وقتیم میگم دارم با دوستم حرف میگه بزار رو بلندگو ببینم
بعضی موقع هام جلو همه بهم چیز میگه و بهم میگه چیکار کن چیکار نکن
الان واقعا از خودم اراده ندارم

خواهر برادر داری؟با اونها چطور رفتار می کنه؟

http://www.hamdardi.net/OLD/thread-19883.html
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html

وقتی طرف مقابلمون رفتار اشتباهی داره گاها سهم ما تو بوجود اومدن یا حداقل تقویت او کمتر از خودش نیست

باید رو رفتار خودت تمرکز کنی ببین مقابل خاسته های غیر منطقی مادرت چیکار کردی؟
مادرت به زعم خودش داره اینطوری ازت مراقبت میکنه و این کار بهش حس امنیت میده

باید از حیطه اش خارج بشی رفتارت رو مستقل کنی و طوری رفتار کنی که بتونه بهت اعتماد کنه نترسه
اون فک میکنه که اگه حواسش بهت نباشه بیراهه میری و هزار جور بلا سرت میاد

بهترین کار اینه که تاپیکی که مینوش جان گذاشتن مطالعه کنی چون رفتار شما کاملا منفعلانه است .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

خواهر برادر داری؟با اونها چطور رفتار می کنه؟

---

آره دارم تفاوت سنیمون بالاست از برادرم 13 سال کوچیکترم از خواهرم 8 سال کوچیکترم
برادرم هم سره کار منو تحت فشار میزاره کلا تفریح ندارم فقط بهم میگن کار و درس وقتی یه کاری انجام میدم سرم داد میزنن
من کلا سرشون داد نمیزنم و ساکت میمونم
البته من 2 روز در هفته والیبال میرم با فامیلهامون اگه اونم نمیرفتم افسردگی شدیدی گرفته بودم
بیشتر تو اتاقم هستم تلویزیون کم میبینم حال هیچ کاری رو ندارم
زیاد شاد نیستم و تو خودم هستم
بیشتر آهنگای غمگینم گوش میدم و آهنگای شاد دیگه گوش نمیدم
واسه خودم تصمیم نمیتونم بگیرم
حتی واسه کارم هم تصمیم میگیرن و خودم هیچکاری نمیتونم بکنم و تصمیم نمیتونم بگیرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad b

سلام ممنون
من پدرم فوت شده :54:
راسیاتش از کوچیکیم پدر نداشم و مادرم بزرگم کرده
از موقعی که فهمید من کسی رو دوست دارم روم انقدر حساس شده قبلش کمتر بود
حتی اگه بخوام برم تعمیرگاه مادرم هم باهام میاد
شب تنهایی نمیزاره برم بیرون کلا نه روز میتونم برم نه شب همش توی خونه هستم
فقط مواقعی تنهام که یا دانشگاه هستم یا سره کار که همونجام بهم زنگ میزنه میگه کجایی پس چرا نیمدی
نمیدونم چیکار کنم حتی وقتی جایی هستیم مثلا مهمونی وقتی ببینه دارم با گوشیم حرف میزنم جلو جمع بهم میگه با کی داری حرف میزنی وقتیم میگم دارم با دوستم حرف میگه بزار رو بلندگو ببینم
بعضی موقع هام جلو همه بهم چیز میگه و بهم میگه چیکار کن چیکار نکن
الان واقعا از خودم اراده ندارم

---

سلام

خدا رحمت کنه پدرتون رو

و اما بعد

مادرت داره کار خودش رو به درستی انجام میده منتهی شما با یکسری رفتار (نوشته قرمز رنگ) حساسیت مادرتون نسبت به خودتون رو افزایش داده اید

سعی کنید با مادرتون به صورت غیرمستقیم صحبت کنید و حساسیت ها رو بشناسید

با شناخت نقاط و رفتار حساس بهتر میتوانید بر مشکل پیش امده مسلط شوید

به عنوان مثال وقتی داری با تلفن صحبت میکنی حرف هایی نزن که شک و حساسیت زیاد بشه - به عنوان نمونه در حین صحبت کردن نگو بیا سر قرار یا اون چیزی که گفتم رو هم بیار . . . معمولا جملات مجهول شک و تردید رو در افراد افزایش میده

با افسردگی و ناراحتی هیچ چیز درست نمیشه

از طرفی به مادرتون حق میدم که با این جامعه نگران فرزند 22 ساله اش باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

(6/2/1386)

دلسوزی های مادرانه

من هم در این مورد که «دخالت خانواده در امور خصوصی شما صحیح نیست» با شما هم نظر هستم.
اما نکات ظریفی هست که باید توجه نمائید.
معمولا عزیزان و نزدیکانی که خود را زیاد به ما نزدیک حس می کنند و دلسوز و دوست ما هستند، سعی می کنند با توصیه نصیحت، انتقاد به ما کمک کنند. که البته برای فرد بالغی مثل ما ، اصلا این جالب نیست.
این نکته از آنجا مهم است که ما از آنها متنفر نشویم. بلکه آنها را دوست داشته باشیم و بدانیم در روشی که انتخاب کرده اند اشتباه می کنند.
نکته دیگری که مهم است. معمولا ، هنگامی نزدیکان، آشکارا ما را مورد نصیحت و توصیه و انتقاد قرار می دهند که نقطه ضعف عمده و غیر قابل چشم پوشی در ما می بینند . یا خطر یا مشکل عمده ای را به وضوح بر سر راه ما مشاهده می کنند. هر چقدر ما از نظر عاطفی ، فکری و رفتاری بلوغ کمتری از خود نشان دهیم و استقلال لازم را در حل و فصل مسائل نداشته باشیم، نقش دخالتی دیگران در زندگی ما محسوس تر است.(افراد احساس محور به جهت عجول بودن و اینکه همه جوانب را نمی خواهند ببینند، صبور نیستند و هیجانی هستند، بیشتر شرایط دخالت دیگران را مهیا می کنند)
پس کاری که در این زمینه شما می توانید بکنید نه بحث کردن ، جدل کردن ، درگیری و نفرت هست، نه توجیه و پنهانکاری و .... بلکه باید توانا بودن خود را در حل مشکل و مسائل خود به آنها نشان دهی.
به جای توجیه هر گونه حرکتی که از تو سر می زند، گاهی لازم است بعضی صحبت های منطقی را ارائه دهی و حتی اشتباهات خود را نقد و بررسی کنی و ابراز پیشمانی کنی. با کنترل احساسات و هیجانات خودت به آنها نشان دهی که می توانی خود را از تصمیم گیری های صرفا احساسی نجات دهی و با آینده نگری خود می توانی محیطی امن را برای خودتون و خانواده تون ایجاد کنید.

---

...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

...

---

ممنون از راهنماییتون

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ذمانح

سلام

خدا رحمت کنه پدرتون رو

و اما بعد

مادرت داره کار خودش رو به درستی انجام میده منتهی شما با یکسری رفتار (نوشته قرمز رنگ) حساسیت مادرتون نسبت به خودتون رو افزایش داده اید

سعی کنید با مادرتون به صورت غیرمستقیم صحبت کنید و حساسیت ها رو بشناسید

با شناخت نقاط و رفتار حساس بهتر میتوانید بر مشکل پیش امده مسلط شوید

به عنوان مثال وقتی داری با تلفن صحبت میکنی حرف هایی نزن که شک و حساسیت زیاد بشه - به عنوان نمونه در حین صحبت کردن نگو بیا سر قرار یا اون چیزی که گفتم رو هم بیار . . . معمولا جملات مجهول شک و تردید رو در افراد افزایش میده

با افسردگی و ناراحتی هیچ چیز درست نمیشه

از طرفی به مادرتون حق میدم که با این جامعه نگران فرزند 22 ساله اش باشه

---

ممنون از راهنمایت
من اصلا حرف های مشکوکی نمیزنم دارم با دوستم در مورد درس حرف میزنیم بهم اینارو میگه
یا بعضی موقع ها که سره گوشیم هستم مادرم گوشیما میگیره ببینه دارم چیکار میکنم