نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان
بنده همان محرک هستم
نمیدونم چی بگم
من عاشق همسرم هستم اما چون هیچ تفاهمی با هم نداریم از آینده زندگیم میترسم.
میترسم ازش جدا شم پس عشقی که بهش دارم چی میشه؟با دلم چکار کنم؟
باهش ادامه بدم آن هم بدون هیچ تفاهمی آخرش چی میشه؟
کلی تو اینترنت سرچ کردم مطالعه کردم دیدم که زندگی که توش تفاهم نباشه اگر هم عشقی توش باشه آخرش جدایی هست.
در ضمن تا حالا که 1 سال هست نامزدیم اما هنوز نمیدونم دوستم داره یا نه؟
کمکم کنید:grumpy:
سلام محرک عزیز.
لطفا اول وضعیتت رو درست و شفاف توضیح بده. بعد هم بگو در چه مورد یا مواردی راهنمایی میخوای؟
با سلام ممنون از شمانقل قول:
نوشته اصلی توسط میـشل
بنده قبلا مشکلاتم رو نوشتم این هم لینکش
http://www.hamdardi.net/thread-26300.html
احساس میکنم منو دوست نداره حتی چند بار هم گفته نمیتونم تحمل کنم اما چون از طلاق و حرف مردم میترسم باهات زندگی میکنم
بهم میگه اخه برای چی زن تو شدم. دوستام میگن تو لیسانس داری آخه چرا با یک پسر دیپلم ازدواج کردی
هر چه میخام خودشو عوض کنه یا بعضی اخلاقیاتی که باهام سازگار نیست بزار کنار اما هم میخاد لجم در بیاره
- - - Updated - - -
میشل جان در مورد راهنمایی گفتین
میخام بدونم آیا میشه با عشقی که دارم اما تفاهمی که نداریم میتونیم زندگی رو ادامه بدیم یا نه؟
سلام به شما دوست عزیز
سعی کن مختصری از وضعیتت رو برامون شرح بدی.
ضمنا راهنمایی های فرشته مهربان رو در تاپیک قبلیت به کار گرفتی یا خیر؟
از سن و سال خودت و همسرت...نحوه اشناییتون....تحصیلاتتون....هد فتون از ازدواج....
چی شده که نگران این عدم تفاهم هستید؟
تفاهم که خود به خود به وجود نمیاد برادر من !
باید برای به دست اوردن تفاهم تلاش کرد...
حتما نامزد شما ویژگهای خوبی داری که شما به قول خودتون با وجود عدم تفاهم دوستش دارید....این ویژگیهای چیا هستن؟
سلام مریم خانم ممنون از توجهتون
بنده 29 سالمه و نامزدم 21 سالش هست.دختر داییم هست.بنده دیپلم با شغل آزاد و ایشان مشغول به تحصیل در مقاطع لیسانس میباشد.
مشکلاتم رو که خوندید نخ همه کارامون افتاد دست دیگران دخالت های بیجای دیگران.اگه مشکلی بینمون پیش بیاد یا حرفی بینمون باشه به همه میگه.
وقتی بعضی از اخلاقیاتی که داره و با شرایط من سازگار نیست بهش توجه نمیکنه(البته مادر و زنداییش بهش میگن که اگه به خواستش تن بدی توقعش بیشتر میشه. وبسیاری مسایل دیگه
نمیدونم چه ویزگی داره برام اما از وقتی که 12 سالش بود دوستش داشتم.اما در مورد دوست داشتن اون شک دارم احساس میکنم در ظاهر دوستم داره اما در باطن شاید از اینک هبامن ازدواج کرده پشیمان باشه
دوستان سوالم اینقد سخته که نمیشه برام کمکی بکنید؟
دقیقا سوالتون سخته! من دقیقا متوجه مشکلتون نمیشم. اینجور که فهمیدم انقد بهش علاقه دارید که نمیتونین به جدایی فکر کنین. پس باید صبر داشته باشین تا با گذشت زمان بتونین با اخلاقای هم کنار بیاین. این که اخلاقای مادرش بد بوده و توی زندگیشون با دائیتون مشکل داشتن دلیل نمیشه که شما هم بترسین. شاید رفتار دائیتون درست نبوده. شما اشتباه نکنین و از اول قاطع باشین. همیشه میشه طلاق گرفت اما شما الان همه سعیتونو واسه بهتر شدن رابطتون کردینو نتیجه نگرفتین؟!
اینکه شما در 20 سالگی به یه دختر 12 ساله علاقه داشتید خودش یکم عجیب و غیر عادی هست. اگه الان یک پسر 20 ساله همچین حرفی رو می زد توصیه می کردم در اولین فرصت به یک روانشناس مراجعه کنه. این اصلا علامت خوبی نیست.نقل قول:
نوشته اصلی توسط (محرک)
شما نه رابطه تون پایه صحیحی داشته، نه تفاهم دارید، نه از نظر تحصیلی با هم جور هستید و انتظارات و درکتون از حریم های زندگی مشترک با یکدیگه مشابه هست، نسبت به علاقه ایشون به خودتون هم شک دارید. شما ازدواج کردید یا نامزد هستید؟
رابطه شما با هم از چه زمانی شروع شد؟ از چه زمانی شما به ایشون ابراز علاقه کردید؟
با سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط Sinéad
بنده الان 11 ماه و 15 روز هست که نامزدیم اما زیر یک سقف نرفتیم هنوز
بنده درخواست ازدواجم رو از طریق خاله و دایی دادم و بعد از کش و گوس فراوان ازدواج کردیم
حالا میگید چه خاکی به سرم بریزم؟
همراه این خانم برید پیش یک مشاور ازدواج و شرایطتون رو توضیح بدید تا بهتون کمک کنه بفهمید آیا به درد هم می خورید یا خیر. تصمیمتون برای انتخاب همسر از راه های منطقی نبوده ولی حالا می تونید بفهمید آیا تصمیم شما صحیح بوده یا خیر. ازدواج اصلا چیزی نیست که با شک و تردید انجام بدید. قبل از رفتن پیش مشاور اصلا زندگی مشترکتون رو شروع نکنید.نقل قول:
نوشته اصلی توسط (محرک)