من ساده لوحم یا ساده؟ در مقابل رفتار بد دیگران چه رفتاری داشته باشم؟

سلام دوستان
من بعضی وقتها یه اتفاقاتی واسم میفته که بدون هیچ واکنشی از کنارش رد میشم اما بعدش فکر میکنم اگه در مقابل همچین اتفاق یه واکنشی نشون میدادم بهتر بود اصلا موندم چیکار کنم در همون لحظه نمیتونم تصمیمم رو بگیرم
مثلا همین امروز توی خوابگاهمون یک چندتا دونه قند از یک کیسه پلاستیکی برداشتم بعد یکی از بچه ها گفت با اجازه کی برداشتی منم گفتم به شوخی گفتم با اجازه خودت اونم با کمال پررویی اونو انداخت بیرون و بهم گفت دیگه نبینم از وسایلای من برداری ،در حالی که من هرکی از وسایلام چیزی برداره هیچ واکنشی نشون نمیدم ،خلاصه در مورد رفتار اون پسره هیچ واکنشی نشون ندادم اما الان به خودم میگم کاش اونجا یه جواب درست و حسابی بهش میدادم ،در کل مشکلم اینه که بعضی مواقع در مقابل یک سری رفتارها باید یک پاسخی بدم اما در همون موقع نمیدم و یا اینکه نباید پاسخ بدم ولی میدم بعدش پشیمون میشم و هی خودم رو سرزنش میکنم توروخدا کمکم کنید
من باید جیکار کنم؟؟؟؟؟؟
بنظرتون اینکارا به سادگی و ساده لوحیه من برمیگرده یا یک اسم دیگه ای باید روش گذاشت؟؟؟ض

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط armin2016

مثلا همین امروز توی خوابگاهمون یک چندتا دونه قند از یک کیسه پلاستیکی برداشتم بعد یکی از بچه ها گفت با اجازه کی برداشتی منم گفتم به شوخی گفتم با اجازه خودت اونم با کمال پررویی اونو انداخت بیرون و بهم گفت دیگه نبینم از وسایلای من برداری ،در حالی که من هرکی از وسایلام چیزی برداره هیچ واکنشی نشون نمیدم ،خلاصه در مورد رفتار اون پسره هیچ واکنشی نشون ندادم اما الان به خودم میگم کاش اونجا یه جواب درست و حسابی بهش میدادم ............

---

سلام

آرمین به همدردی خوش اومدی
میشه بگی چی باعث شد در قبال واکنش بد دوستت حرفی بهش نزنی؟
خجالت؟
عدم جرات مندی؟
ترس از بگو مگو ؟
بزرگواری؟
یا اینکه چیزی به ذهنت نرسید؟

چرا الان پشیمونی که چرا جوابی بهش ندادی؟

----------------------------------

البته من فکر میکنم کاربدی نکردی که اهمیت ندادی و جواب بدی بهش ندادی
کار خوبی کردی ....ولی
از این به بعد فقط سعی کن یکمی رسمی تر باهاش باشی یعنی زیاد حس صمیمیت باهاش نداشته باش که خودش متوجه بشه کارش بد بوده...

نه اینکه نخواستم چیزی بگم ،بلکه هیچ چیزی به ذهنم نرسید از اون ترسیدم که واکنش بدی نشون بدم بعد همه از دستم ناراحت بشن ،همین مساله باعث شده که همه بهم تیکه میندازن و یا اینکه مسخرم میکنن من هم بعضی مواقع جوابشون میدم ولی بشتر مواقع یا جوابی ندارم یا اینکه میترسم همه از دستم دلخور بشن
کلا احساس میکنم زیاد سادگی میکنم،

سلام آقا آرمین،

به تالار همدردی خوش آمدی.

عنوان تاپیکت رو کمی تغییر دادم تا مشخص تر باشد. اگر عنوان دیگری مد نظرت هست، در پست بعدی اعلام کن.

در ضمن یک سوالی. قندی که از کیسه برداشتی، صاحبش اون پسر بود، درسته؟
اگر اینطور بوده، کار شما هم اشتباه بوده. بهتر این بوده که اول از او سوال می کردی.
البته این رو هم باید گفت که دوست شما هم نوع صحیح واکنش نشان دادن و رفتار با دیگران رو بلد نبوده و برای همین اینطور رفتار کرده.

شاید بشود گفت که رفتار شما منفعلانه هست. رفتار دوستت هم با پرخاشی همراه بوده و زننده بوده. رفتار صحیح رفتار جراتمندانه هست! بدون اینکه به کسی بی احترامی شود، باید از حق خودت دفاع کنی. یک تاپیک خیلی خوب رو بهت معرفی می کنم. پست هایش، به خصوص پست های آقای Baby رو مطالعه کن: کارگاه آموزشی - رفتار جرات مندانه.

موفق باشی.

برادر خوبی؟
آرمین منم تو خوابگاه که بودم جوونی هام :311: این مشکلاتو داشتم. مشکل اصلیم این بود که خب خیلی مبادی آداب بودم و احساس می کردم مثلا بی فرهنگی اونهاست که نمی فهمند شب ساعت 12 باید چراغ خاموش بشه و...
با این حال نمی دونستم که چی باید بهشون بگم که اونها رو ناراحت نکنه! کم کم یاد گرفتم که اگر شخصی از چیزی که نباید ناراحت بشه ناراحت می شه از روی خودخواهیشه. محکم باش. ببین هر تغییری حتی به سمت مثبت همیشه با سختی همراهه. ممکنه بیشتر بشه دست انداختنهاشون و یا برخورد شدیدی کنند. ولی شما اصلا خوف به دلت راه نده داداش کوچک من. ببین قرار نیست تو زندگیتو تعطیل کنی که اونها ناراحت نشن. دفعه بعد از وسایلت برداشت بگو عذرخواهی می کنم گویا با توجه به رفتار قبلی شما بهتره که وسایل افراد به صورت شخصی باشه. هرچی هم به شما گفت حتی توهین کرد بگو که در هر حال من تصمیمو گرفتم و لبخند بزن و بشین به کارهات بپرداز. افرادی که معمولا به تحقیر دیگران دست می زنند تو خونواده های خاصی بار اومدن و شرایط عمدتا خشنی رو سپری کردند و بنابراین برای اذیت کردن دیگران به چشم آرامش خودشون نگاه می کنند. اجازه نده که فکر کنند داری اذیت می شی. خیلی هم صمیمی نشو دو سه دوست صمیمی داشته باشی که فهمیده باشند بهتره.

همه این چیزایی رو که دوستان گفتن رو کاملا خوندم وسعی بر عمل کردن اون دارم ،اما مشکلاتم خیلی زیاده مثلا اینکه توی خوابگاهمون کسی مایل نیست باهام دوست بشه،مثلا همین امروز با یکی از بچه ها یه شوخی ساده ای کردم فوری باهام برخورد جدی کرد و من گفتم باهمه آره با ما هم آره؟؟!!
اونم گفت من جنبه شوخی دارم اما نمیخام تو باهام شوخی کنی بنظرتون چیکار کنم باهمه شاد باشم؟؟چیکار کنم که همه باهام دوست بشن؟؟؟

ميشه كمي بيشتر از اخلاقياتت بگي؟
فكر مي كني چه چيزي باعث شده كه دوستات باهات اين طوري برخورد كنند؟ا
اين امكان وجود داره كه شايد چيز بدي از شما شنيدند.
و يا اصلا لياقت دوستي با شما رو ندارند