مشکلات با یک زن غیر نرمال

سلام
من 5 سالی هست که ازدواج کردم
ابتدا تقریبا همه چیز عادی بود و دعوا های کمی داشتیم
البته این خانم از همون ابتدا هم غیر نرمال بود و با کوچکترین چیزی شروع به دعوا میکرد
اما نه مثل الان
اما از وقتی که بچه دار شدیم خانمم بسیار غیر نرمال تر شده
همه میدونن که بچه کوچک همیشه گریه میکنه و این مسایل همیشه هست
اما خانمم با هر گریه بچه به شدت سر بچه بیچاره داد میکشه
هر بار که این بچه بیچاره پوشک کثیف میکنه یا هر مساله دیگه ای باز هم باید از مادرش داد بشنوه
طوریکه گریه این بچه بیچاره بد تر هم میشه
مطمئن هستم که این بچه بزرگتر هم بشه مادرش سر هیچی کتکش هم میزنه
الان طوری شده که کاملا احساس میکنم این بچه مادرشو دیگه دوست نداره
الان این بچه یک سالشه اما منو بیشتر دوست داره تا مادرشو
من که لباس میپوشم که از خونه برم بیرون میخواد با من بیاد اما نمیتونم با خودم سر کار ببرمش و مجبوره با مادرش باشه به شدت گریه میکنه
با مادرش بودن هم یعنی دوباره کلی داد شنیدن
هر روز هم که خسته و کوفته از سر کار میام این زن عقده هاش رو برای من نگه میداره و سر یه مساله بسیار مسخره مثل ریختن غذا روی فرش کلی هم با من دعوا راه میندازه
جدیدا هم یاد گرفته به من و خونوادم سر هیچی توهین میکنه تا دعوا راه بندازه
یا به بهانه بچه داری و مشکلات بچه با من دعوا راه میندازه که انگاری من میرم سر کار کیف دنیا رو میکنم اما اون باید بشینه خونه بچه داری بکنه !
هر چی میخوام بفرستمش مشاوره یا روانپزشکی باز هم با داد کشیدن بر میگرده به من میگه : دیوونه خودتی و خونوادت !
کلا واقعا حالم داره بهم میخوره از این زن و از این زندگی
به دفعات فکر طلاق میاد توی ذهنم
نمیخوام این بچه بیچاره زیر دست این دیوانه بزرگ بشه
هر روز دعوا داریم
بعد از هر دعوا هم احساس میکنم قلبم درد میگیره
یعنی بخاطر این زن مشکلات قلبی هم پیدا کردم
هر کاری میکنم هر چی میخوام باهاش صحبت کنم باز هم دعوا راه میندازه
خلاصه چکار کنم ؟

سلام
به همدردی خوش اومدید
برادر عزیز هر معلولی یه علتی داره. و بنظر من بهتره بجای اینکه روی معلول تمرکز کنید، دنبال علت بگردید.
بدخلقی اون هم بدخلقی مادر به فرزندش معلولی هست که بی شک علت قوی داره. وقتی کسی بهانه جویی و پرخاشگری می کنه، احتمالا نیازی داشته که دیده نشده و بهش پاسخ داده نشده.
و حتما با این حالت مدتها گریبانگیر بوده و الان داره نارضایتیش رو اینطور نشون می ده.
گفتید از همون ابتدا باهم دعوا داشتید. آیا علت دعوا شناسایی می شد و حل می شد و یا فقط سرکوب می شد؟
فکر می کنم چون خانم شما نتونسته باهاتون ارتباط برقرار کنه و حرفش رو بزنه و هربار مجبور شده از خواسته اش دست بکشه (بحثم این نیست که حتما خواسته اش درست بوده، اما اقناع نشده)، الان چنین رفتارهایی داره نشون می ده.
که خودتون هم می دونید به نفع زندگی هیچ کدومتون نیست.

بهتره این نیازهای سرکوب شده رو که احتمالا طی این 5 سال مزمن هم شده شناسایی کنید.
و راهش اینه که کاملا صبور باشید.

اگه دوست داشتید به سوالات زیر جواب بدید؛
-شما و همسرتون چندسالتونه؟
-تحصیلاتتون باهم متناسبه؟
-طرز فکر و رفتار و خواسته های خانواده های دو طرف چقدر باهم همخوانی دارند؟
-مشاجرات بین شما موضوعش چی بود و در نهایت به چه شکل فیصله یافتند؟

سلام دوست عزیز.به همدردی خوش اومدی.

منظورت ازاین خانوم و این بچه خانومت و بچت بود؟؟؟:)

من حس میکنم شما الان عصبانی هستی مثل اینکه تازه یکی از اون دعواها و بحثایی که میگی اتفاق افتاده باشه و بقولی شما هنوزداغی.

پس یه کم ارومتر..

وضعیت شما قابل درکه اما قابل حل هم هست.

نقل قول:

---

مشکلات با یک زن غیر نرمال

---

عنوان رو نگا کن..هیچ اثری از محبت وجود نداره..یه زن به جای همسر..غیرنرمال به جای پرخاشگر و ...

مطمئن باش احتمال اینکه همسرت ذاتا یه ادم خیلی غیرنرمال باشه و هی دلش بخواد بچشو دعوا کنه و به همسرش گیر بده و دعوا راه بندازه خیلی کمه.

ممکنه استانه تحمل همسرت پایین باشه که میشه بهترش کرد اما من فکر میکنم همسرت ازرده و افسرده است.

زنی که محبت دلخواهش رو از همسرش دریافت نکنه پرخاشگر میشه و اونوقت تازه همه اون زن رو مقصر میدونن که دعوا راه میندازه در حالیکه ازدل پردردش بیخبرن..مطمئنا همسرت هم حرفای زیادی برای گفتن داره حرفایظاهرن ساده اما احتمالا فضای درستی برای حرف زدن بینتون نیست.

همچنین وقتی یه زن بعد نه ماه بارداری و زایمان صاحب بچه میشه کلی هم تو هورمونهای بدنش تغییر ایجاد میشه و هم روح و روانش..مشغله هاش صدچندان میشه...بیخوابیاش شب بیداریش صدای گریه بچه،موجودی که باید مدام مراقبش بود واقعا خسته کننده و انرژی بره..و اینجا یکی ازچیزایی که به زن نیرو و انگیزه میده یه شوهر خوب هست.

حالا شما به جای اینکه به همسرت انگ بزنی حرف دلشو بشنو..ببین چی میخواد؟؟؟

پشت هر غرغر و بهونه گیری صدایفریاد توجه خواستن و اهمیت طلبیدن هست.

نقل قول:

---

هر چی میخوام بفرستمش مشاوره یا روانپزشکی

---

غلط..غلط..غلط..

بفرستم چیه؟؟بهتره با هم پیش مشاور برین چون زندگی مشترکتون دچار مشکل شده...همیـــــــــن.

اول استانه تحمل خودتو ببر بالا تا بتونی با جون و دل حرفای همسرتو که اولاش ممکنه شبیه بهونه گیری یا پرخاشگریه بشنوی..بعد یه شاخه گل و یه کادو برای همسرت بگیر و بهش بده.
اولی بخاطر اینکه دوسش داری.دومی بخاطر رنجی که برای بارداری و زایمان بچه کشید.

بعد شرایط رو اماده کن تا حرف بزنه..در اخر قبول کن تو هم کوتاهیایی کردی و بگو بهتره هردوتون پیش مشاور برین.بدون برچسب زدن به همدیگه.

موفق باشی
:54: پست منو بلو اسکای همزمان شد..حرفا تکراری

حتما ببرینش روانپزشک. هرکی می ره روانپزشک که دیوونه نیست. ادم لنگ می مونه می ره پیش متخصص کمک می خواد. براش وقتی که خوش اخلاق بود توضیح بدین که اینم مثله متخصص چشم متخصص داخلی و ... است. معنی اش دیوونه بودن نیست.
(الان پست بهارو خوندم. بهتره هردوتون با هم برین. تنهایی که نمی ره پیش روانپزشک قطعا. مشاوره هم باید هر دوتونون باشین.)

بچه رو اگه می تونین ببرین یه مهد کودک خوب بذارین اونوقتایی که خونه نیستین که تا وقتی مادر اعصابش بهتر می شه خیلی پیش مادر نباشه. پیش خودتون باشه و اگه ممکنه مهد کودک خوب.

یه چیزی هم هست به اسم افسردگی بعد زایمان. ممکنه خانمتون اینو دچار شده باشه.

حتما برین متخصص قلب واسه خودتون مطمن شین مشکل قلبی نداشته باشین. دکتر اگه نیاز باشه بهتون داروی مناسبتونو می ده. داروی مناسبتون باعث می شه درد قلب و قفسه سینه کاملا مهار شه.

امیدوارم این وسط مشکل مالی نداشته باشین.

نوشتین مشکل از اول بوده اما کمرنگ. ممکنه ایشون توی خونواده ی خوبی بزرگ نشده باشن یا هر مشکل دیگه ای. به هر حال هم روانشناس یا مشاوره (اینکه باهاش حرف بزنن) و هم روانپزشک (دارو).

به همدردی خوش آمدید آقای fouladvand

مورد شما اورژانسی هست چون یه بچه 1ساله این وسط هست که داره تو اون جو متشنج اذیت میشه و روح و روانش صدمه میبینه و همیشه این دعواها تو ضمیرش میمونه و ممکنه وقتی بزرگ شد به صورت عقده دربیاد که حتی خودشم ندونه از کجا نشات میگیره.

با خانومتون در یک جو کاملا آروم و رمانتیک بشینید و صحبت کنید که باهم برید مشاوره.اگر گفت دیوونه خودتو خانوادته بگین آره عزیزم حق با تو هست..من دیوونه تو شدم که باهات ازدواج کردم و انقدر دوست دارم که نمیخوام زندگیمو با تو زن به این خوبی که همچین بچه نازو گلی به من هدیه دادی از دست بدمو حاظرم هر کاری برای حفظ این زندگی بکنم و باهم میریم پیش مشاوره.

خانمها تشنه ناز و نوازشو لحظات رمانتیک و عاشقانه و شنیدن حرفای زیبا از شوهراشون هستند.
بهش تاکید کنید که هنوز مثل همون روزای اول دوستش دارینو الان عاشقترشم شدین.

لحظات با اون و بچه بودن رو بیشتر کنید.
خانمها بعد از زایمان خیلی حساستر میشن و همیشه نگران هستند که آیا هنوز مورد تایید 100درصد شوهرشون هستند یا نه.

براش بعضی وقتا به صورت غیرمنتظره کادو بخرید و یا 1شاخه گل رز.همیشه بغلش کنید و نوازشش کنید.فکر نکیند ابراز محبت به خانومتون از غرورتون کم میکنه.(البته میدونم این فکرو نمیکنید)

هرچه خانومتون رو از عشق سیرابتر کنید زندگی خودتون آرامش بیشتری پیدا میکنه.

خانوم و بچتون رو ببرید بیرون و بگردونید تا از استرسشون کم شه.براشون وقت بذارید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

پستم با پستهای بهار و مینوش همزمان شد..ببخشید

خوش امدی دوست عزیز

من فکر میکنم این بهانه گیری ها فقط یک دلیل میتونه داشته باشه .اونم خستگی روحی و جسمیه.فکر کنم اگر بیشتر بهش توجه کنید بعد از مدتی اروم میشه .
ایشون داره اینجوری جلب توجه میکنه .
وقتی از کار خونه نق میزنه شما نگید خب منم بیرون سرکار بودم مگه تفریح رفتم. بهش بگید خسته نباشی خانم حق داری خسته بشی و ازش واسه زحمتاش تشکر کنید.
باهاش همدلی کنید و وقتی غر میزنه به حرفاش گوش بدید و تائیدش کنید.

براش یه هدیه هر چند کوچیک بگیرید و غافلگیرش کنید . یه اس ام اس عاشقونه در طول روز وقتی از شما نمیگیره ولی خانمتون رو شارژ میکنه.
باور کنید بعد از مدتی اروم میشه.

البته این نظر شخصی منه و شاید اشتباه باشه.

سلام دوست گرامی

وقتی اولین بچه پا به این دنیا می زاره تغییر و تحولات بزرگی توی زندگی به وجود میاد که از همه سختر برای مادرها میشه ...می دونی چرا ؟
به خاطر اینکه مجبوره پیش بچشش بمونه و ازش مراقبت کنه و کمتر وقت می کنه به خودش برسه و کمتر فرصت می کنه بره بیرون برای خرید و کمتر فرصت می کنه که با دوستاش دور هم جمع بشن و حتی برای تلفن زدن هم فرصت نمی کنه و همه اینها دست به دست هم می دن و باعث مشکلات روانی می شن مخصوصا توی اوج این مشکلات بچه هم بخواد گریه کنه و از همه بدتر اینکه شوهرش هم فرصت کمک کردن هم نداشته باشه ..وااااای حتی منم نمی تونم تحمل کنم چه برسه به زن شما که فکر نمی کنم از جنس دیگه ای باشه ...

ببین وقتی نیازها و احساسات زن نادیده گرفته میشه زن ناخداگاه بدون اینکه بخواد زمین و زمان رو به هم می دوزه و داد و بیداد راه می اندازه و اینجوری تخلیه روحی میشه البته کسانی هم هستند که با شدت کمتری اینکارو می کنند ...اما من می گم همسرت نیاز به محبت و درک شما داره نیاز به کمک شما داره ..
البته فکر می کنم لزومی ندشته باشه که همسرت به روانشناس مراجعه کنه: فکر می کنم اگر شما به دنبال راههای کمک کردن به همسرت باشی راحتتر می تونی بهش کمک کنی چو توی این شرایط زن ها بیشتر لجبازی می کنند و سعی می کنند از روانپزشک دور بشند و هر کسی که بهش این پیشنهاد رو می کنه براشون گرون تموم میشه که چرا من رو درک نمی کنند ولی متاسفانه طرز گفتار و بیان احساساتش اینجوریه که شما رو به شک و تردیدد وادار می کنه ...

توی تاپیک رازهای موفقیت در زندگی زناشویی ( درگوشی با آقایان ) در مورد این صحبت کردیم که وقتی زن ها به شدت از کمبود احساسی رنج می برند به جای اینکه رک و صادقانه آن را بیان کنند بنا به احساساتشان یهویی منفجر می شن و متاسفانه به صورت غیر مستقیم مشکلشون رو بیان می کنند که از همه بدتر مردها نمی توانند این احساسات رو درک کنند و کم کم مشکلات به وجود میاد ..یه نمونه اش این بود که وقتی زن میگه تو من را به کشتن می دی قصدش این نیست که تو واقعا اون رو به کشتن می دی بلکه قصدش اینه که یکمی به من توجه کن .....
و فقط شما باید این احساسات رو خوب بشناسی که بهترین راهش اینه که همسرت رو عمیقا درکش کنی و کم کم اون رو به آرامش دعوت کنی و بهش یشتر از قبل محبت کنی فکر کنم اینجوری بهتر می تونی آرامشت رو به زندگی برگردونی ..
در ضمن هیچوقت حرفی از طلاق نزن که بدترین آفت زندگیته !


=======
بهار راست می گفت چقدر سخته با یه دست تایپ کردن ،از اون موقع تا الان پست به این بلندی ارسال نکرده بودم:302::163: