نمایش نسخه قابل چاپ
سلام ازتون میخواستم کمک بگیرم .یه مدت توی این فکرم برم خارج یه رشته ای خوب درس بخونم .یه کشورتروپایی نمیدونم چکارکنم. امروز نتایج کنکور رو دیدم واقعاگند زدم. پدرم میگه درست نیست یه دختربره یه کشوردیگه ممکنه هزارحوربلاسرش بیاد...ولی میتونم راضی ایش کنم.من یه دخترمقیدی ام ازنظرحجاب وایمان.حتی اگه بگم شایدباورنکنین ولی باهیچ پسری رابطه دوستاته که بیشتردوستام هام داشتن ندارم.ازتون کمک کیخوتم مخصوصا اونایی که خارج کشورن. میدونم آزادقبول مشم ولی نمیخوام ازپشت کنکورموندن متنقرم
سمانه73 سلام
به تالار همدردی خوش آمدی
دوست عزیزم در مورد تحصیل در خارج تا میتونی اطلاعات جمع کن
برات پست زدم که فقط بگم با یه شکست کوچولو زود از میدان بیرون نرو
در کنار خانواده و تکیه به اونا خیلی راحت میتونی ادامه تحصیل بدی
هدفت اگه تحصیلاته همین جا هم میشه اگه فرار از نتیجه کنکور هست راه جالبی نیست
شما باید اول از همه هدف و دلیل خود برای زندگی در خارج از کشور بیان کنید
آیا زبان کشور مقصد را در حد عالی بلد هستید؟
آیا توانایی سخت درس خواندن و هم زمان آشنایی با محیط جدید را دارید؟
همه چیز بستگی به هدف و طرز فکر و نحوه ی نگرش شما به زندگی دارد.
همه چیز را بسنجید هزینه و فایده را محاسبه کنید تا میتونی هم تحقیق کنید آنوقت تصمیم درست را عملی کنید
موفق باشی
عزیزم درس خوندن تو خارج اگه مشکل پولی نداری خیلی خوبه...کلا تو اروپا نگران امنیت زن و این جور مسائل نباید باشی...از تهران خودمون واقعا امن تره حتی کشورهایی مثل اسپانیا و یونان... اما
تو سنت کمه و به نظرم شاید خیلی از لحاظ روحی امادگی نداشت باشی که تنها زندگی کنی...اما بی تجربگیت مشکلی ایجاد نمیکنه چون همین جور که گفتم کلا امنه و شما فقط باید مواظب ارتباطاتت با دیگران باشی ....من چون سنت کمه نمی تونم تشویقت کنم که حتما این کار را کن ...این بستگی به خودت و خانوادت داره..
به نظرم با این همه دانشگاه ازاد و ... نیازی نیست بری اونور واسه لیسانس .
حالا اگه تحصیلات تکمیلی (ارشد و دکترا) بود یه چیزی .
ولی در هر صورت اگه میخوای همچنان تحقیقاتی انجام بدی سایت www.applyabroad.org میتونه اطلاعات مناسبی رو در اختیار شما قرار بده.
شنیدی دانشگاه های خارج مثه قیف برعکس می مونن؟ ورودیش آسونه اما خروجیش راحت نیست درست نقطه ی مخالف ایران...
یه ذره همتتو بیشتر کنی حتما قبول میشی... نشد خب دانشگاه آزاد برا همینه دیگه...
سلام خانم سمانه73
در تاپیک های زیر راجع به این مسئله صحبت کردیم که فکر می کنم مطالعه شون به شما کمک کند:
زندگی مشترک در خارج از کشور برای کسی مثل من
مشكل من با همسرم درخصوص مهاجرت به استراليا و نارضايتي من
زندگی من بعد طلاق چطوری خواهد بود؟! (مهاجرت)
عليرغم همه خوبيهاي همسرم ، از انتخابم پشيمانم
البته هر کس خودش و توانایی های خودش رو بهتر می شناسد. ضمن اینکه مهاجرت برای شما کار سختی خواهد بود، ببینید که موفقیت در تحصیل واقعاً برای شما چه اولویتی دارد و به خاطرش چقدر حاضرید هزینه کنید و از چه چیزهایی حاضرید بگذرید؟
و بعد به این فکر کنید که اگر این وقت و هزینه مالی که می خواهید برای مهاجرت و تحصیل در خارج از کشور بگذارید رو روی یک رشته در همان داخل کشور متمرکز کنید، آیا واقعاً در ایران و در کنار خانواده تان موفق نخواهید شد؟
شاد باشید.
من نمیتونم یه سال پشت کنکوربمونم میترسم دلایل خیلی زیادی دارم یکیش اینکه اگه بمونم توی خونه میخونم میترسم سال دیگه نتیجه ای خوبی بدست نیارم.ولی دلیل بعدی اینه که مادرمن شاغل هستن و خواه ناخواه اکه خونه بمونم کارهای پخت وپز میفته گردنم ...سخته برام .بله توانایی مالی اش رو خانواده ام دارن-
فقط یخ مشکلی که دارم اینه مامانم میگه چون توفامیل ماهنوز دختری توی فامیل تنهانرفته خارج.وهنوزجانیقتاده یرای اطرافیانم وهم شهری هام ....میگن بعد اگه برگردی همه به چشکی که اول نگات میکنن نگاهت نمیکنن ومیگن مثل اون وری هاشده!!!!!!!!!!!!!!!!!:163: عموم توی یه کشوری نزدیک اونجازندگی میکنه وگفته اگه بری من هم هرتعطیلی بهت سزمیزنم وخودم پشتتم:46:نمیدونم چکارکنم؟موندم سردورهی من میخوام اگه برم اونجاپزشکی بخونم من رشته ام ریاضی هستش درسم عالی هست وحتی توی آزمونهایی که میدادم رتبه سه رقمی روبرام احتمال داده بودن ولی سرجلسه کنکور نمیدونم چه .........
ممنون ازراهنمایی تون:72:
سمانه خانم،
اگر مهاجرت کنید، معمولاً باید مراحل مهاجرت طی بشود و در اون کشور به کالج بروید و ...نقل قول:
من نمیتونم یه سال پشت کنکوربمونم
و تا شما این امکان رو داشته باشید که وارد دانشگاه بشوید، 1-2 سال طول می کشد. شاید هم بیشتر.
فکر نکنید تصمیم به مهاجرت می گیرید و 2 ماه بعدش در یکی از دانشگاه ها مشغول درس خواندن در رشته پزشکی هستید! همه اینها به کشوری که می خواهید بروید ربط دارد و باید تحقیقات کنید.
شما مطمئن باشید درس خواندن تنهایی در یک کشور غریب که زبان دیگری هم دارند و سیستم آموزشی شون کلاً فرق می کند، راحت تر از شرایط کنونی شما نیست.نقل قول:
اگه بمونم توی خونه میخونم میترسم سال دیگه نتیجه ای خوبی بدست نیارم
اگر مهاجرت کنید، پخت پز رو چه شخصی قرار است برای شما انجام دهد؟!نقل قول:
اکه خونه بمونم کارهای پخت وپز میفته گردنم ...سخته برام
تمیز کردن خانه رو چه کسی؟ تمام بار زندگی روی دوش شما خواهد افتاد! و نه پدری هست و نه مادری.
مگر عموی شما چقدر می تواند به شما سر بزند؟
...نقل قول:
میگن بعد اگه برگردی همه به چشکی که اول نگات میکنن نگاهت نمیکنن ومیگن مثل اون وری هاشده!
(این قسمت پست من به علت برداشت اشتباه من و با توضیح "پیدا" گرامی ویرایش شد)
من نه می خواهم شما رو از مهاجرت منصرف کنم و نه می خواهم شما رو تشویق به این کار کنم.
ولی از شما می خواهم که روی تصمیم به این مهمی خیلی خیلی فکر کنید و منطقی باشید.
موفق باشید.
منظورشون این بود که نگاهشون منفی میشه. امیدوار نیستند به این موضوع، نگرانند.نقل قول:
نوشته اصلی توسط hamed65
من چند سالیه که خارج هستم و اینجا درس می خونم . راستش من به شخصه خیلی اینجا رو دوست دارم . همونطور که دوستان گفتن امنیت زیادی داره و احساس آسایش می کنم در مجموع . اما دور بودن از خانواده خیلی سخته ... به عنوان مثال من توی کشوری هستم که هیچ کسی رو ندارم ! یعنی فکر کن اگه بلایی سرم بیاد هیچ کسی نیست که به دادم برسه ! حتی مثلا یه سرما خوردگی ساده بگیرم کسی نیست یه لیوان آب دستم بده ! باید آدم خیلی قوی باشی ، روی پای خودت بتونی وایستی و شرایط سخت رو بتونی تحمل کنی . خیلی اوقات حتی دیدم دخترهایی که میان اینجا و اون اوائل چون زیاد با محیط آشنا نیستن دست و پاشونو گم می کنن و خوب خیلی اوقات افرادی پیدا می شن که از این شرایط سوءاستفاده کنن . گاهی خیلی هاشون بخاطر تنهایی دست به خیلی کارها میزنن ...
در کل فکر نکن اینجا بی مشکله ! وقتی میای تازه مشکلاتت شروع می شه ! غربت و تنهایی ، نداشتن هم زبون ، متفاوت بودن فرهنگ اینها با ما ! مسائل اقامت و کار و خیلی چیزهای دیگه .
در مورد خودم بگم که در عین سخت بودنش برام خیلی هم شیرین بوده . البته من ۲۳ سالم بود وقتی اومدم و خوب به قول مامانم از آب و گل در وامده بودم و لیسانسمو تو ایران گرفتم . الان یه آدم مستقیلیم که جدا زندگی می کنه و بار زندگی روی دوش خودشه . نه پدر و مادری هست که جمعش کنن و کمک حالش باشن و نه فامیل نزدیکی چیزی این دور و بر داره ! غذا پختن که تازه یه بخش خیلی خیلی کوچیکش هست ! (داخل پرانتز هم بگم دلم لک زده برا غذای ایرانی ، برای قیمه و فسنجون ، وقت نمی کنم غذاهای اینطوری درست کنم و در ثانی هیچ وقت دست پختم مثل مال مامانم نمی شه )
فقط می خوام بگم خارج اومدن نیاز به یه آدم قوی و محکم داره که به خودش متکیه و هدف داره !
امیدوارم تونسته باشم کمکت کنم :72: