شخصیت پدر و نوع انتخاب همسر توسط دختر.

[size=medium]... سلام. والا به نظر میرسه بنده یک درگیری ذهنی و روانی با این مساله دارم و دائما در کیسهای مختلف دچار درگیری با این مساله میشم.
پدر بنده شخص بسیار آرام، مهربان، فرهیخته، با کلاس و مودبی هستند و من به عنوان یک پدر بسیار به ایشون عشق میورزم و هیچ جور شخصیت دیگه ای رو دوست نداشتم پدرم باشه... ایشون استاد دانشگاهند. خلاصه همه از دانشجو و همکار و کارمند و... عاشقشونن. صداشون بلند نمیشه، معمولا از چیزی عصبانی نمیشن... عصبانیتشون هم منطقیه! بعضی اوقات من احساس میکنم داره حقشون خورده میشه... مثلا توی مسائل همسایگی، فامیلی وغیره که من میبینم، اما ایشون مشکلی ندارن با قضیه و براشون راحت تره بگذرند تا واکنش نشون بدن. هر کسی هر چیزی بگوید هر چه بکند، هر توهینی نماید و هر حقی بخورد، ایشان به اصرار و هل شدید من یا مادرم برای احقاق حق، آنهم به صورت بسیار محتاطانه قدم جلو میگذارند.
من به عنوان دخترشون خیلی جوشی تر از ایشونم!... من حرص اینا رو هم میخورم. ... دعوا نمیکنم ولی مثلا رانندگی میکنم بوق زیاد میزنم، کسی توی ماشین نباشه عصبانی بشم فحش میدم، به بوکس علاقه ویژه دارم، تحمل اینکه کسی بیاد توی حریمم، بهم توهین کنه یا بخواد حقمو بخوره و فکر کنه من نفهمیدم به هیچ وجه ندارم، به هر روشی که بتونم واکنش نشون میدم... اول از مجرای قانونی و بعد حرف و بعد دعوا...
گاهی فکر میکنم نوع رفتارهای پدرم باعث ایجاد عدم وجود حس امنیت و داشتن پشتیبان در من شده. ... شاید واسه همینه که ورزشای رزمی دوست دارم، شاید احساس بی پناهی کنم...
.
حالا مشکل اینه که در مورد مساله انتخاب همسر، من ناخوداگاه نمیتونم شخصیتای شبیه پدرم رو تحمل کنم، معمولا کسانی رو میپسندم که ... مردانه ترند( البته نه به شکل پرخاشگریهای روان رنجورانه...) . شاید میخوام حس ناامنی ام را جبران کنم.
از طرف دیگر مادرم و خانواده میگن که شما فکر میکنی از این نوع آدم خوشت میاد و میتونی باهاشون زندگی کنی، اما شما به همین تیپ اخلاقی پدر خودت عادت داری، با این مدل زندگی و خانواده رشد کرده ای و نمیتونی اون مدل آدم رو تحمل کنی.
...
:325: واقعا در تفسیر این افکار و احساسات درمانده ام. مواردی برای ازدواج از تیپهای مختلف دارم اما نمیتونم تشخیص بدم که با کدوم سازگاری و تناسب دارم و باید چه جور آدمی رو انتخاب کنم.
لطفا راهنمایی بفرمایید.[/size]

هر کسی که شخصیت مربوط به خودش رو داره. پدر شما با توجه به شغلشون همیشه درگیر علم و آموزش و تحقیق و ... بوده و یکی از اساسی ترین نیازهای ایشون ارامش بوده ، بنابراین همیشه از جنجال دوری می کنه چرا که بعد کاری ایشون براشون ارجحیت داشته و ذهنشون رو منعطف چیزهای دیگه نمی کنن و به مرور زمان توجهشون به مسائل دیگه کمتر میشه. پدر من هم استاد دانشگاه هستن و دقیقا همین خصوصیات اخلاقی پدر شما رو دارن.
همیشه می تونم بگم منفعله به جز در زمینه تحصیلی. و این منفعل بودنش بعضی جاها خوب بوده ولی خیلی جاها هم به خودش اسیب زده هم به بچه ها.
به خاطر استرس زیاد ایشون روی درس، با اینکه خودم تحصیلکرده ام ولی همیشه بیشتر جذب کسایی میشم که درس براشون توی اولویت چندم بوده و هر چی میگذره علاقم به ادم تحصیلکرده و فعال در زمینه علمی کمتر میشه تا جایی که الان دیگه واسم اهمیتی نداره. چرا؟ چون ما چوب این اخلاق ها رو خوردیم. نقص ها و اسیب هاش رو دیدیم و چشیدیم. واسه همینه که جوره دیگه زندگی کردن برامون مهیج تر و جذاب تره. مثلا من خودم الان تمایلم به قشر هنرمند و پول درآر بیشتره تا کسی که سرش تو علمه و از بقیه دنیا جداست.
یه مدت سعی کردم که این رو تو خودم بکشم و بگم که نه، کسایی مثل پدرم بیشتر با من سازگارن چون خودمم تا حدود زیادی بالاجبار مسیر اون رو طی کردم ولی دیدم اشکالاتی که من تو طول تربیتیم از این قشر اجتماع دیدم روم اثر گذاشته و نمی تونم بپذیرمشون. بنابراین سعی می کنم اون طور که واسه روحیه خودم مناسبه رفتار کنم.

شما هم اول نیازهاتو بشناس و ببین چطور به آرامش می رسی و توی همون راه قدم بردار. چون این زندگی شماست

پس شما با توجه به اخلاق پدر، و شخصیت خودت راه تضاد با ایشون رو میری چون میدونی عدم گرفتن حقت از تو ادم ضعیفی میسازه و با توجه به شناختی که از اسیب های این نوع رفتار داری، خلاف اون رو پیش گرفتی. ولی این مهمه که یاد بگیری این رفتار روکنترل کنی و از اون ور بوم نیفتی.

به خانواده هم نه با حرف، بلکه با عمل ثابت کن که تیپ شخصیتیه تو جذب مردهای مقتدر میشه و اگر اینطوری ارامش داری، نیازی نیست که پا روی خواستت بذاری و حرف اونها هم درست نیست که تو چون پدرت رو دیدی فقط با مردهای این تیپی خوشبختی. اول ببین ارامشت تو چه مسیری و بر اساس همون جلو برو

در ضمن کارگاه رفتار جراتمندانه رو بخون تا بفهمی تعادل رفتاری یعنی نه منفعل بودن نه پرخاشگر و دعوایی بودن. نیازه که شما روی رفتارت کار کنی که به جای پرخاشگر، جراتمند باشی

نمی دونم تونستم منظورمو برسونم یا نه ولی با تمام وجود درک می کنم چی میگی

خیلی خیلی ممنون از راهنمایی و همدلیتون،:46:
... یه مساله دیگه اینه که من مادرم هم استادن ولی ایشون اینجوری نیستن!... ایشون خیلی،... مردونه ترند!... یه جورایی من الان هر کاری میخوام بکنم ایشونو پشتوانه م میدونم... من دوست ندارم موازنه روانی خونواده ای که تشکیل بدم اینطوری باشه.:302:
الان من یک موردی دارم که شغل و رشته و مشخصات بیرونیش شبیه پدرمه ولی من هنوز دقیق بررسی نکردم رفتاراشونو... کلا خیلی میترسم یه قدم جلو برم و بپسندم و... کلا یه عمر توی ذهنم با ایده آلم از این لحاظ مقایسه کنمشون.
از طرف دیگه میترسم طرفم الان اینجوری که من بدم میاد نباشه ولی در گذر زمان به خاطر محیط و شرایط کاریش اینجوری بشه.:160: ... من قصد توهین به قشری رو ندارم خدای نکرده اما افرادی که رشته های هنری دارند+ دانشگاهی هم باشند، مثل خانواده خودم، من تجربه کردم دیگه خیلی رفتارهاشون لطیف و زنونه میشه معمولا... یا مثلا آقایون دکتر پوست و مو که سالها با خانومها سر و کار دارند.... و...

از طرفی خودم هم به صحت شناختی که از خودم دارم مشکوکم...- یعنی با تشکیکهای فراوان خانواده مشکوک میشم- چطوری مطمئن بشم از تیپ شخصیتی که برام جذابه و توان سازگاری خودم باهاش؟... سوال بعدی اینه که حالا این مساله باید در چه اولویتی باشه؟ خب آدمی که همه معیارهای آدمو داشته باشه و ایده آل باشه که نباید دنبالش گشت چون غیر منطقیه... از طرف دیگه من هر روز لیست اولویتهایی که در انتخاب دارم و وتویی هم هستند هی دراز تر میشه...!:302: میترسم اینجوری هیچوقت نتونم انتخابی بکنم. - شما به نظر میاد که مثل من خیلی نکته بین و دقیق هستید، شما چجوری معیارهاتونو مرتب کردید؟ کدوما رو و چجوری فهمیدید که نمیتونید ازشون بگذرید؟ ببخشید اما مجردید یا متاهل؟-
... من هر چه کارگاه رفتار جراتمندانه را سرچ کردم متوجه نشدم چه تاپیکی مد نظرتونه؟...
ولی من واقعا توان کنترل خشمم رو دارم و پرخاشگر نیستم. یعنی وقتی دارم عصبانیتی بروز میدم هم معمولا در کنترله و تصمیم دارم که بروزش بدهم!... همینطوری رندوم و ناشی از غلیان احساس نیست. اما خب ممکنه این تصمیمه خیلی تصمیم خوبی نباشه به نظر یه نفر... امیدوارم منظورمو رسونده باشم.
مرسی:72:

عزیزم این تاپیک رو بخون فکر کنم بتونی جوابتو بگیری .

نقطه دردناک..جذب ادمای بی قید و بی پروا شدن...ازادی و رهایی


اینم لینک کارگاه رفتار جرات مندانه که میخواستی

کارگاه آموزشی - رفتار جرات مندانه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پاییزان

عزیزم این تاپیک رو بخون فکر کنم بتونی جوابتو بگیری .

نقطه دردناک..جذب ادمای بی قید و بی پروا شدن...ازادی و رهایی

[size=medium] من تاپیک بهار خانوم رو کامل خوندم.:46: مشکل من با ایشون خیلی فرق داره. من صرفا مساله م درباره شیوه تخلیه خشم در پدرم بود و اینکه بهم احساس عدم وجود تکیه گاه میده. مادرم از ایشون خیلی متفاوت اند و منم به مادرم شبیهم در این زمینه... پدرم هیچوقت به بنده تحمیل نکردن که من مث خودشون باشم، آروم باشم یا ... کلا کاری ندارند در این زمینه ها! فقط نگران درس خواندند!... :311: من آدم بسیار مودبی هستم، تحصیلکرده هم هستم اما خشمم را هم به اشکال مختلف نشان میدهم... در دوران نوجوانی خیلی پرخاشگر بودم اما الان که 24 سالمه واقعا جرات مند هستم. من فقط دلم نمیخواد که موازنه اقتدار و رفتار زنانه مردانه در خانواده ای که تشکیل میدم برعکس باشه (همونطور که الان خونواده پدریم هست.) سوالم اینه که چه کسی رو انتخاب کنم، خودمو چگونه تغییر بدم یا چگونه رفتار کنم که خانواده آینده م اینجوری نشه؟

کارگاه آموزشی - رفتار جرات مندانه [/size]

---

چون پدر اينطور بودن،‌مادر جاي ايشون رو گرفتن. اگر پدرتون مقتدر و رفتار مردونه تري داشتن،‌مسلما مادرتون رفتاري لطيف تر و زنانه تر داشتن. در واقع پدرتون با رفتارشون به مادرتون اجازه دادن كه كنترل امور رو به دست بگيره چرا كه يك نفر بايد تو خانواده اينكار رو بكنه. خيلي جالبه كه مادر من هم خيلي جاها نقش پدر رو بازي مي كنه و دقيقا رفتار مردونه تري نسبت به پدرم داره

شما ياد بگيريد رفتار زن ها،‌لطافت ها و ظرافت هاي زنانه رو. اگر شما قسمت خودتون رو ياد بگيريد، 50-60 درصد مسئله حله و بقيش مربوطه به شخص مقابل شما كه در مورد اون نميشه قضاوت كرد

من مجردم ولي كلا روي اين موضوع ها زياد تمركز كردم و كلنجار رفتم. من از روي دوستاني كه بيشتر جذبشون ميشم متوجه شدم كه معيارهاي شخصيتيم چيه و با شناختي كه از تيپ هاي ديگه كسب كردم ديدم من با اونها راحتترم تا كسي كه سرش تو كتاب و درسه. مثلا من زياد با دوستاي دانشگاهيم به اندازه دوستاي هنريم راحت نيستم و اخلاقشون رو نمي پسندم. زياد سخت نيست ،‌توي نشونه هاي رفتاري خودتون بگرديد ببينيد با كدوم قشر راحتتر كنار ميايد

وسواس زياد روي داشتن ليست اولويت ها باعث ميشه شما از هدف اصلي كه ارامش در كنار يك نفره دور بشين. كلا به نظر من اول جدا از اينكه طرف چيكارست و چه مرتبه اجتماعي داره،‌روي رفتار و خلقياتش توجه كنيد،‌اگر براتون دلنشين بود، بعد سراغ مدرك، پست و مقام و ظاهر بريد. چون تا تطابق اخلاقي نباشه، بقيه معيارها ارزشي نخواهد داشت.

من فهميدم با كسي كه خسيس باشه، كنترل خشم نداشته باشه، مادي گراي زياد باشه، خشن باشه، تنبل باشه (كاري نباشه) و خانواده خوب و مهربوني نداشته باشه و درك روابط اجتماعي نداشته باشه (دوست كم داشته باشه و مغرور و متكبر باشه) نمي تونم كنار بيام. همين. و در زمينه شغلي همين كه پول حلال و به ميزان كافي و مناسب سنش در بياره واسم كافيه.

سلام رازقی جان خوبی؟
این فونتت چیه؟یه جوریه..

تو همون تاپیکی که پاییزان عزیز گذاشت یا تاپیک بعدیش به این نتیجه رسیدیم که ما ازدواج نمیکنیم تا خلاء وجودمونو با شخصی به نام همسر پر کنیم..پس اگه رازقی احساس عدم امنیت میکنه باید این مسئله رو شخصا برای خودش حل کنه بعد تصمیم به ازدواج بگیره..

نقل قول:

---

دعوا نمیکنم ولی مثلا رانندگی میکنم بوق زیاد میزنم، کسی توی ماشین نباشه عصبانی بشم فحش میدم، به بوکس علاقه ویژه دارم، تحمل اینکه کسی بیاد توی حریمم، بهم توهین کنه یا بخواد حقمو بخوره و فکر کنه من نفهمیدم به هیچ وجه ندارم، به هر روشی که بتونم واکنش نشون میدم... اول از مجرای قانونی و بعد حرف و بعد دعوا...

---

اینایی که گفتی مصداق عینی پرخاشگریه...به شدت باید روی این موضوع کار کنی و به سمت رفتار جرات مندانه سوقش بدی..خلاصه رفتار جرات مندانه اینه که من حرفم رو با احترام میزنم و به طرف مقابلم حق میدم بپذیره یا نه.

معمولا رفتار پرخاشگرانه نشونه ضعفه.یعنی کسی که پرخاشگره احساس ضعف یا نا امنی میکنه و برای محافظت از خودش پرخاشگری میکنه.
پس باز رسیدیم به نکته اول که باید احساس عدم امنیتت رو برطرف کنی.

زمانی که این مسائل حل بشن خیلی راحتتر میتونی بُعد زنانه خودتم تقویت کنی.یعنی میتونی زن باشی زنانگی داشته باشی اما جرات مند هم باشی چون این دو منافاتی با هم ندارن.حتی مکمل همند.

اینا رو انجام بده تا بعد برسی به مرحله انتخاب همسر..
تو این زمان اگه مراحل بالا رو درست رفته باشی معیارات متعادلتر شدن..و با توجه به اینکه تا حد زیادی روحیه حمایتگری در ذات اغلب اقایون وجود داره با کمی شناخت میتونی کیس مورد نظرتو انتخاب کنی.
چون الان به اندازه قبل احساس ناامنی نمیکنی که نیاز به حمایتگری فوق العاده بالا داشته باشی.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رازقی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پاییزان

[color=#800000]
عزیزم این تاپیک رو بخون فکر کنم بتونی جوابتو بگیری .

نقطه دردناک..جذب ادمای بی قید و بی پروا شدن...ازادی و رهایی

[size=medium] من تاپیک بهار خانوم رو کامل خوندم.:46: مشکل من با ایشون خیلی فرق داره. من صرفا مساله م درباره شیوه تخلیه خشم در پدرم بود و اینکه بهم احساس عدم وجود تکیه گاه میده. مادرم از ایشون خیلی متفاوت اند و منم به مادرم شبیهم در این زمینه... پدرم هیچوقت به بنده تحمیل نکردن که من مث خودشون باشم، آروم باشم یا ... کلا کاری ندارند در این زمینه ها! فقط نگران درس خواندند!... :311: من آدم بسیار مودبی هستم، تحصیلکرده هم هستم اما خشمم را هم به اشکال مختلف نشان میدهم... در دوران نوجوانی خیلی پرخاشگر بودم اما الان که 24 سالمه واقعا جرات مند هستم. من فقط دلم نمیخواد که موازنه اقتدار و رفتار زنانه مردانه در خانواده ای که تشکیل میدم برعکس باشه (همونطور که الان خونواده پدریم هست.) سوالم اینه که چه کسی رو انتخاب کنم، خودمو چگونه تغییر بدم یا چگونه رفتار کنم که خانواده آینده م اینجوری نشه؟

---

---

عزیزم من منظورم این نبود که پدرشما رفتار مشابه با پدر بهار زندگی عزیز در این تاپیک دارند بلکه رفتار شما بیشتر مشابه خود بهار زندگی عزیز است هر دو در پی فاصله گرفتن از برخی خصوصیاتی هستید که در پدرتان هست و در پی آنید که در همسر آیندتان این رفتارها کمتر به چشم آید . توصیه میکنم پاسخ دوستان را در تاپیک یاد شده با دقت بیشتر بخوانید.