مهاجرت

با سلام عضو جدید هستم و خوشحالم که با این انجمن اشنا شدم.میرم سر اصل مطلب...یه خانواده ۳ نفر حطیم که ۶ ساله پیش به اروپا مهاجرت کردیم..از همون روز و ماهای اول از اینجا خوشم نیومد و خیلی‌ سعی‌ کردم که خودمو وقف بدم اما نمیدونم چرا یه مدت کوتاهی آروم میشم...با فرهنگ و رفتارشون بیگانه هستم نمیگم کشور بد هست من نتونستم هضم کنم..خلاصه خیلی‌ از نظر روحی و جسمی‌ بیمار شدم دردهای بد دارم که همهٔ دکترها میگن از روحیات هست ..ما ندم سر ۲ راهی‌..اطرافیانم میگن دیونه هستی‌ اگه برگردی ایران با این گرونی و بیکاری و نبودن نظم ....هروقت هم که اومدم ایران مردم غبطه خوردن به اینکه من ایران نیستم و مشکلات ایرانو nadaram..iran که بودم از موقعیت خوبی‌ برخوردار بودم اینجا هنوز نتونستم با محیط رابطه برقرار کنم و خیلی‌ سختمه که این مهیتو بپذیرم..همهٔ دوستانم اینجا از بودن راضی‌ هتسن و از نظر تفکرات زمین تا آسمون فرقمن یعنی‌ با اینکه دوست دارم اما تنها هستممممم.....خواهش می‌کنم راهنماییم کنید و ...به نقطه‌ای رسیدم که فکر می‌کنم باید این مسئله‌رو اصولی حل کرد و به یه نتیجه برسمممممم..خسته هستم از این شرایط و .....:302::302::302:

سلام،

به تالار همدردی خوش آمدید.

اگر می شود خودتون رو بیشتر معرفی کنید. آقا هستید یا خانم؟ مجرد یا متاهل؟

نگاهی هم به این تاپیک بیاندازید: قانع کردن همسرم برای تغییر مکان

عزيزم اكثر افرادي كه مهاجرت مي كنند دچار مشكلي از جنس شما هستند .

دوري از خانواده
دوري از وطن
تفاوت فرهنگي
و.........


شما اگر واقعا به اين مرحله رسيديد بايد از مشاوره ي حضوري استفاده كني . نمي دانم در كدام كشور هستيد اما مشاوران ايراني كه شرايط مهاجران و پناهندگان خارجي را خوب درك مي كنند و مشكلات آنها را از نزديك لمس مي كنند در سراسر دنيا فعال هستند . در اينترنت مي تواني سرچ كني و با آنها ارتباط بگيري .

در ضمن عزيزم به واقع زندگي در ايران هم سخت است اما دقت كن كه خانواده ي اول شما در حال حاضر همسر و فرزندت هستند . طبيعي است كه شرايط تحصيل و رشد در يك كشور اروپايي به مراتب بهتر از ايران است دستكم و در كمترين حالت آموزش زبان دوم و سوم است .
پدر و مادر و ............به ترتيب خانواده ي دسته ي دو و سه و ...را تشكيل مي دهند . مي تواني براي ديدن آنها برنامه ريزي داشته باشي اما به صرف دلتنگي آنها بخواهي خانواده ي درجه ي يك خودت را تحت شعاع احساسات قرار دهي كار درستي نيست .

و نكته ي بعدي اينكه عزيزم بايد د رپذيرش شرايط جديد زندگي و محيطي خودت باشي . علت رضايت دوستان به اين دليل است كه شرايط را پذيرفته اند اما شما به دلتنگي و قياس و ....بها بيش از حد مي دهي هر چند كه قابل درك هم هست .

آيا برايت امكان دارد كه ادامه ي تحصيل بدهي و يا شغلي براي خودت داشته باشي و يا سرت را با كلاس و فعاليتهاي اجتماعي گرم كني . به هر ترتيب اين فعاليتها ترا از فكر كردن و ............دور مي كند .


در ضمن از نوع رابطه ي خودت با همسرت هم برايمان بنويسي خوشحال خواهيم شد .
وضعيت مالي و شغلي شما چگونه است ؟!

خانم هستم ۳۰ ساله متأهل و یه دختر ۴ ساله هم دارممممم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از نظر درامد شرایط خوبی‌ داریم و همسر خیلی‌ آروم و مهربون دارم اما ایشون ۲ سال می‌شه که خواستار برگسگت به ایران هست من ۲ دل‌ هستم با وجود این ۲ دل‌ بودنم اما همسرم با وجود اینکه خانوادش اینجا هستن اینجا رو دوست نداره و مطلبی که حائز اهمیت اینه که ما یعنی‌ من و همسرم نیمه مذهبی‌ هستیم یعنی‌ اعتقاد خودمونو برعکس هموطنمن از دست ندادیم ...من تا ۴ ماه پیش حجاب داشتم اما به خاطره فشاری که بهم بود ورداشتم و .....از نظر فکری خیلی‌ تنها هستم ماسلن عشق مهمانی و گشتن هستم اما اینجا کمه کم مشروب حتما تو مهمانی‌هاشون هست و ....در کول خیلی‌ منزوی شدم کشوری که من زندگی‌ می‌کنم آب و هوای سرد و تاریکی‌ داره کشور قانون مندی هست و شاریت مالی به نسبت خوبی‌ هم داریم اما من این یه گل پژمرده شدممم .....اینجا بهم مشاوره معرفی‌ کردن اما چون ایرانی‌ نبود باورتون نمی‌شه اصلا نفهمید این معزلو باید چی‌ کار کنه........۱ خانم ایرانی‌ هست که خیلی‌ هزینش بالاست واسه مشاوره.....بعضی‌ وقتا میگم کاش تجربه نمیکردم و نمیومدم...تو دلم آشوبه به اصطلاح خودمون انگار دارن رخت میشرننننننننن:323::323:

عزیزم من هم مشکل شما رو دارم و کاملا درکتون می کنم. ولی خوب شما از این نظر خوبید که همسرتون درکتون می کنه و همراهی ایشون رو در تصمیمی که بگیرید دارید. شما فکر می کنید اگر به ایران برگردید ایا شرایط زندگی مناسب و شغل خوبی رو می تونید داشته باشید. ایا بررسی کردید؟ من فکر می کنم قبل از هر تصمیمی شاید خوب باشه یک براوردی از شغلی که می تونید در ایران بدست بیارید داشته باشید و بعد تصمیم بگیرید.

راستش من فکر میکنم بیشتر ادمها(اونهایی که به شما غبطه می خورند یا شما به اونها غبطه می خورید) از شرایطی که در اون هستند ناراضیند و فکر می کنند شاید با تغییر شرایط زندگیشون بهتر بشه. اما شما باید ببینید برای خودتون ایا واقعا این اتفاق میافته.

سلام

انسان نیاز به آرامش داره، و این آرامش رو کافیه خودش احساس کنه تا بیشترین لذت رو از زندگیش ببره

آرامش با پول به دست نمیاد. شاید پول بتونه لوازم آرامش رو فراهم کنه ولی آرامش نمیاره. هرچند ممکنه برخی مخالف این حرف باشن

فرهنگ اسلامی و ایرانی ما با فرهنگ غربی تفاوت های بارزی داره؛ یکی از دلایل اصلی حس بد شما در شرایط اون محیط، همین تفاوت های فرهنگی مهم هست. انسان ها در کنار افرادی که باهاشون تشابه فکری و عقیدتی دارند خیلی راحت تر زندگی می کنند و بهتر کنار میان؛ به گونه ای که در جو اونجا افرادی به دنبال کسانی می گردند که مشابهت هایی باهاشون داشته باشن تا این خلا رو پر کنند

در عین حال، زندگی در اروپا مزیت هایی هم داره: ممکنه سواد شما در اونجا پیشرفت بیشتری داشته باشه، آب و هوا و شرایط محیطیش احتمالا خوب هست، جذابیتهای مختلف و امکان رشد اقتصادی و یادگیری زبانهای دیگه و فرهنگهای دیگه میتونه از مزیت هاش باشه

به همین ترتیب، وطن انسان هم مزایایی داره: احساس آرامش در بین مردمی با فرهنگ خودی، دوستان نزدیک حقیقی، عدم احساس غربت، راحتی برقراری تماس با اطرافیان و ...

پس نمیتونیم یک جانبه به قضیه نگاه کنیم؛ پیشنهاد میکنم خودتون با برداشتن قلم و کاغذ، بشینید و مزایا و معایب هردو رو بنویسید و به مدت یک تا دوهفته خوب در موردشون فکر کنید؛ باید ببینید که کدامیک از مزایای اروپا رو میتونید چشم پوشی کنید ازشون و کدومیک از معایب وطن رو ؟

در صورتی که مزایای حضور در وطن نسبت به حضور در اروپا بیشتر بود، برگشتن رو انتخاب کنید و درغیراینصورت بالعکس

توجه داشته باشید که برخی موارد میتونن خیلی تاثیر بیشتری داشته باشن در تصمیم گیری: مثلا اگر احساس آرامش و امنیت یا مذهب و اعتقادات برای شما حائز اهمیت ویژه ای هست، میتونید سریعتر تصمیم گیری کنید

سعی کنید به هریک از مزایا امتیاز مثبت و به هر یک از معایب امتیاز منفی بدید و امتیازات هردو رو جمع برنید و ببینید کدومش یشتره. البته کمیت امتیازدهی هم ممکنه متفاوت باشه؛ مثلا یک مزیت از نظر شما شاید مثبت یک امتیاز داشته باشه و مزیتی دیگر مثبت سه امتیاز

توکلتون بر خدا باشه و عجله نکنید

پاسخ ارسال شما در تاپیکی دیگر رو در اینجا می دهم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط marham58

تو کشورهای اروپای و کانادا سیستم تربیتی‌ خاص و بچه‌ها محور قرار میدان...مثلا جایی که ما هستیم از ۴ سالگی شمارهٔ پلیس رو به بچه یاد میدان که اگه از طرف پدر یا مادر تهدید یا تنبیه شدن زنگ بزنن یا خوشحال میشن که بچه تصمیم گیرنده باشه یا مسالهٔ همجنس بازی کودکان که تو سن بلوغ هست کلاسهای سکس از ۱۲ سالگی اجباریه و.......به نظر من شما دوستان باید لمس کنید تا کملنننن درک کنید ...به بخشین که اینو گفتم ....بد از این همه تفاوتها عدم دلش می‌خواد یه عزیزی کنارش باشه تا این تفاوتارو بگه اما اونها هم که فرسنگها دوران....

---

درست است که در غرب محیط می تواند روی فرزندان تاثیر منفی بگذارد. ولی بیشترین تاثیر رو خانواده روی فرزندان می گذارد.
شما مطمئن باشید در هر کشوری که زندگی کنید، حتی در ایران، خطراتی کودکان شما رو تهدید می کنند. بنابراین شما باید مسائل و تفاوتهای فرهنگی رو برای کودکانتون توضیح بدهید.

در رابطه با کلاس های جنسی تا اونجا که من می دانم شما این حق رو دارید که اجازه ندهید فرزندانتان در این کلاس ها شرکت کنند. باید با معلمشون صحبت کنید.

روی دوستانشون دقت کنید. سعی کنید تفاوت های فرهنگی رو برایشان بگویید. به هر حال کسی که خارج بزرگ می شود با داخلی ها تفاوت هایی خواهد داشت و دو فرهنگه خواهد بود. ولی اگر در تربیت او دقت کنید، و او از هر فرهنگی نکات مثبتش را فرا بگیرد، این دو فرهنگه بودن می تواند نقطه قوت او شود.

بله اما من صبح سات ۸.۳۰ میذارمش مهد تا ۴ که برم بیارمش حالا خودتون قضاوت کنید این زمان کمی‌ نیست واسه یادگیری و تا ۲ ساله پیش آزاد بود اما از وقتی‌ که خانواده‌های مسلمانها اجتناب می‌کردم اجباری شده ..من اگه این مزهرو گفتم به خاطره این بود که بگم اینجا با قانون کشورشو پیش می‌رن البته واسهٔ فرهنگ خودشو علی‌ هست اما من تا کجا و به چه صورت باید اینهمه تغییر کنم ؟بعضی‌ وقتا به آینده فکر می‌کنم و میبینم آخرش اینجا چی‌ حاصلم می‌شه؟یه چیز دیگه که ذهنمو مشغول کرده اینه که اکثر ایرانیها چه موفق چه نه موفق نصیحت می‌کنن که تا گرفتار
مدرسهٔ بچهتو نشدین برگردین اینجا اینجوریه......خوب چرا؟اینا که زحمت کشیدن واسه این مقیتشن خوب ماشالا همشون هم که زبانشون عالیه چی‌ کم دارن که به این نقطه رسیدن ها؟نمیدونم وال

ا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط marham58

بله اما من صبح سات ۸.۳۰ میذارمش مهد تا ۴ که برم بیارمش حالا خودتون قضاوت کنید این زمان کمی‌ نیست واسه یادگیری و تا ۲ ساله پیش آزاد بود اما از وقتی‌ که خانواده‌های مسلمانها اجتناب می‌کردم اجباری شده ..من اگه این مزهرو گفتم به خاطره این بود که بگم اینجا با قانون کشورشو پیش می‌رن البته واسهٔ فرهنگ خودشو علی‌ هست اما من تا کجا و به چه صورت باید اینهمه تغییر کنم ؟بعضی‌ وقتا به آینده فکر می‌کنم و میبینم آخرش اینجا چی‌ حاصلم می‌شه؟یه چیز دیگه که ذهنمو مشغول کرده اینه که اکثر ایرانیها چه موفق چه نه موفق نصیحت می‌کنن که تا گرفتار
مدرسهٔ بچهتو نشدین برگردین اینجا اینجوریه......خوب چرا؟اینا که زحمت کشیدن واسه این مقیتشن خوب ماشالا همشون هم که زبانشون عالیه چی‌ کم دارن که به این نقطه رسیدن ها؟نمیدونم وال

ا

---

واقعیت اینه که آموزش و پرورش هر کشوری مبتنی بر فرهنگ همون کشور و آیین های همون سامان هست

سنین مدرسه رفتن هم مهمترین فرصت برای شکل گیری هویت بچه هاست

اگر قصد برگشت داشته باشید در آینده، مقداری سخته که بچه ها رو با فرهنگ خودمون آشنا کنید و بگید این فرهنگ ها اینقدر متفاوتند و درواقع هویتشون تاحدود زیادی در مدرسه شکل می گیره

اگر هم قصد ماندن دارید باید به خوبی سبک و سنگین کنید و به طور مثال ببینید که آیا مسلمان بودن و مسلمان موندن براتون حائز اهمیت هست؟

اونجا هم میشه مسلمان موند ولی سختیهای خاص خودش رو داره و مهمتر اینکه تربیت بچه های متناسب با فرهنگ خودمون در اونجا پیچیده تره

قبل از هر اقدامی باید اولویت های خودتون رو مشخص کنید و ببینید چه چیزهایی براتون حائز اهمیت ترند تا بتونین به خوبیی تصمیم گیری کنین

دوست عزیزکاملامشخصه که خیلی فکراینده وتربیت فرزندت هستی ،ازجهتی هم که همسرت تمایلی به ماندن دراونجانداره شما6ساله درکشورموردنظرهستی ولی هنوزنتونستی به فرهنگ ورفتاراونجاعادت کنی به نظرمن 6سال زمان کمی نیست برای فکر کردن .پس بهترمنطقی باشی وبه ندای درونت رجوع کنی .:305: