چگونگي كنارآمدن با مسئله طلاق

باسلام خدمت همه دوستان عزيز ،
من باتوجه به اتفاقاتي كه برايم پيش اومد تصميم به جدايي گرفتم وهمسرم راضي شده كه به صورت توافقي از هم جدا بشيم . الان مشكلي كه دارم اينه كه دختر 5 ساله ام خيلي خيلي خيلي به پدرش وابسته است ونمي تونه دوري اون رو تحمل كنه من بايد چه برخوردي با دخترم داشته باشم تا بتونه راحت تر با اين مسئله كناربياد من واقعاً نگران دخترم هستم مي ترسم با روحيه حساس وعاطفي كه داره نتونه تحمل كنه باتوجه به اينكه دختري فوق العاده شاد وپرتحرك وباهوش هست . باتوجه به اينكه خودم ازنظرروحي خيلي داغونم ولي الان بزرگترين دغدغه فكري ام كناراومدن دخترم با اين مسئله است . خواهش مي كنم كه راهنماييم كنيد . مرسي

عزیزم سلام
من هم یه دختر سه ساله داشتم که از همسرم جدا شدم دخترم دچار اضطراب جدائی شد متاسفانه همسر من نخواست که حتی ماهی یکبار به دیدنش بیاد به همین دلیل دخترم تمام مدت یا جیغ میزد یا نگران و مضطرب بود حتی با وجود اینکه یکسال و نیم از جدائی ما میگذره اما روحیات دخترم به وضعیت عادی برنگشته قبل از جدائی دخترم ارام بود اما بعد از جدائی بدخلق و عصبی شد مرتب او را نزد روانشناس می بردم البته تا حدودی بهتر شده اما هنوز هم به ارامش نرسیده
متاسفانه کودکان بهتر از بزرگسالان تغییرات را درک می کنند و شدت عکس العمل در انها بیشتر است چون با درک مفاهیم خود از طلاق به این مسئله پاسخ می دهند
به نظر من بهتر است قبلا با دخترتان در مورد این موضوع کاملا روان و شفاف صحبت کنید و نگرانیهایش از بابت اینکه با چه کسی زندگی خواهد کرد و ایا می تواند مانند قبل از حمایت هر دوی شما بهره مند گردد را رفع کنید بهتر است یه جدائی موقت بین شما و همسرتان بوجود اید تا عکس العمل دخترتان را ببینید و بعد واقعا جدا شوید چون صدمه روحی و عاطفی ای که در این جدائی می بیند غیرقابل ترمیم است
به نظرم لازم است از کمک یه روانشناس کودک هم استفاده نمائید .

مثل اينكه كسي نيست كه منو راهنمايي كنه .
امروز خيلي دلم گرفته دوست دارم بشينم و يه دل سيرگريه كنم ولي حيف كه توي محيط كارنميشه تصميم گرفتم اينجا بنويسم تايه كمي سبك بشم . من همه راههايي رو كه دوستان گفتند رفتم ، خيلي تغييرات درخودم ايجاد كردم ولي ولي مشكلم حل نشد . خيلي به هم ريخته شدم شوهرم رو وادار كردم كه طلاقم بده گفتم ديگه نمي تونم باهات زندگي كنم خيلي خيلي با آبروم بازي كرده ، هم ازنظرروحي داغونم وهم ازنظرجسمي نمي دونم تقاص چه كاري رو دارم پس مي دم باهيچ كس نمي تونم درددل كنم توي محيط كارم كسي از مشكلم خبرنداره ولي توي فاميل هركه بهم مي رسه به جاي جواب سلامم مي گه با شوهرت چه كردي ؟ كارتون به كجا كشيد ؟ ديگه از اين حرفها خسته شدم ديگه كم آوردم . نمي دونم چه كاري درسته وچه كاري غلط . خدايا خودت كمكم كن . خدايا بهم آرامش بده بهم صبربده كه بتونم تحمل كنم .

سلام عروسک جان
هرچقدر دلت می خواد اینجا بنویس
گریه کن
فریاد بزن
گوش می کنم
بعضی ها باهات همراهی می کنند
بعضی ها کنجکاوی
بعضی ها هم بی تفاوت
بعضی ها از شوهرت می پرسن
بعضی ها از دخترت
و بقیه همش می گن آخرش می خواهی چه کارکنی
...
اتفاقهایی که افتاده واقعیت زندگی است که شما خواهان اون بودید نمی دونم الان خواهانش هستید یا نه
ببین عزیز من

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عروسك

من تاپيك خانم بالهاي صداقت رو خوندم بسيار ناراحت شدم به طوري كه غم وغصه خودم رو فراموش كردم
وجا داره ازاين همه صبرواستقامت و ازخودگذشتگي تقدير كرد .
درسته كه من مشكلاتي كه خانم بالهاي صداقت عزيز با همسرشون داشتن رو ندارم

يعني شوهرم فردي به شدت خانواده دوست ، بسيارعاشق همسر وبچه وبامسئوليت هست وهمچنان به ما محبت مي كنه و عاشق زندگيش هست .

ولي اينو مي دونم كه اگه دوست داشته باشم زندگيم تغيير بكنه وبتونم به همسرم كمك كنم تا ترك كنه اول بايد خودم رو اصلاح كنم .


دوستاي خوبم من دارم تلاش مي كنم كه
خودم را اصلاح كنم
وصبرم روزياد
وازهرچيزي زود ناراحت نشم

شايد بتونم اينجوري زندگيم رو نجات بدم .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عروسك

دوستان من همه تلاش خودم را كردم ولي اون نتيجه دلخواه را نگرفتم .

من تنها مشكلم با شوهرم ترك اعتيادش هست كه هنوز نتونسته اين كاررو بكنه .

---

عروسک عزیز پیشاپیش از لحن گفتنم عذر خواهی می کنم

نقل قولهای خودت را آوردم

وقتی مشکلات دیگران رو خوندی
گفتی مشکلات خودت یادم رفت ... محسناتش رو گفتی و بعدش گفتی باید خودم را اصلاح کنم تا زندگی ام تغییر کنه
گفتی باید صبرت رو زیاد کنی

ولی چیزی که دیده میشه اینه که شما به جای اینکه روی خودت تمرکز کنی و به طور صحیح و منطقی تصمیم بگیری بیشتر روی احساساتت تمرکز داری
یه روز خوبی یه روز بد
با همسرت متعادل برخورد نمی کنی
یه روز از سر دلسوزی هستی و بهش محبت می کنی اون هم نابجا ( در جایی که باید قاطع باشی)
یه روز که باید دلسوز و با محبت باشی خشن و سرد می شوی

و بزرگترین مشکلی که من در شما دیدم اینه که اصلا پیگیر نیستی

عروسک گرامی
اونچه که مسلم هست سه تا راه حل داری

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

1- به همین طریق ادامه بدهی ... گاهی خوشحال گاهی ناراحت بدون داشتن ثبات احساسی و رفتاری
هر از گاهی هم پیش یکی بنشینی و درد و دل کنی

2-از همسرت جدا بشی و طلاق بگیری

3-با اعتیاد شوهرت کنار بیایی و همين زندگي را بدون تغيير همسرت ادامه دهي ولی در عین حال از زندگی ات نهایت استفاده را داشته باشی


خوب برای کدوم یک از راه های بالا آماده ای؟

فکر نکن که خیلی زود به نتیجه ی دلخواهت میرسی
فکر هم نکن که همه تلاشت رو انجام داده ای

ادیسون 99 بار تلاش کرد برای اختراع لامپ برق ... وقتی در بار 99 هم به نتیجه ی دلخواهش نرسید گفت
من 99 راه را پیدا کردم که به ساخت لامپ برق نمی انجامد

نمی گم شما هم میتونی مثل ادیسون باشی و یا اینکه من از سنگ و آهنم
ولی چیزی که هست
من خواستم
شما نمی خواهی
خواستن خرج داره ... زحمت داره ....
..
فکر می کنی با یه خط نوشتن و دو کلمه شنیدن میشه مشکل زندگی حل بشود

سعی کن با مشاور و مددکار در ارتباط باشی

فکر می کنی اونقدر قوی هستی و اونقدر روی خودت و دخترت کار کرده ای که وقتی طلاق بگیری بتونی با نوسانات احساسی خودتو دخترت کنار بیایی؟

سخنی با تو که امروز تصمیم به طلاق گرفته ای

نوشته های یک نجات یافته

پاسخ تخصصی مدیر به شما


عروسک خواهش می کنم به خودت بیا
خواهش می کنم به دنبال گرفتن نوازش نباش به دنبال راه حل باش نه پاک کردن صورت مسئله
بخواه و پیگیر باش
می دوستمتون:72:

بالهاي صداقت عزيز همه حرفهايي كه شما مي زنيد درست ولي من ديگه چطور بايد به اين مرد اعتمادداشته باشم من توي ايميلم بهتون گفتم كه ضامنش شدم تا اززندان سه روزمرخصي گرفت وآزادشد ولي خودش رو معرفي نكرد ومن خيلي درگير اين قضيه شدم به طوري كه استرس يك لحظه رهام نمي كنه ازيه طرف فشارخانوادم وازيه طرف فشاراين زندگي به خدا من تمام تلاشم رو كردم اخلاقم رو عوض كردم رفتارم رو تغييردادم ديگه مثل گذشته نبودم شوهرم وقتي از زندان آزاد شد خيلي سرحال بود ولي نتونست ودوباره طرف مواد رفت من آلان كم آوردم ايندفعه خيلي بهش اميدواربودم ولي نشد . يعني خودش نمي خواد به نظرت من اين زندگي رو تاكي بايد ادامه بدم تاكي بايد اميدوار باشم آخه منم آدمم من دوست دارم زندگي كنم دوست دارم خوشبخت باشم . من توي اين دوسال خيلي زجر كشيدم خيلي تلاش كردم خيلي حمايتش كردم كه ترك كنه ولي وقتي خودش اراده نداره چه مي شه كرد . بالهاي صداقت عزيز من با اعتياد شوهرم به هيچ وجه نمي تونم كناربيام . به نظرخودم بايد روي خودم ودخترم كاركنم و خودم را براي طلاق آماده كنم گرچه سخته ولي ديگه چاره اي ندارم . توي شرايط سختي هستم . شوهري كه چندروز غيبش مي زنه ويه روز پيداش مي شه چه ارزشي داره . طوري كه دخترم مي گه بابايي بازم گم شد . من ديگه چيزي براي ازدست دادن ندارم . ديگه اون احساس دوست داشتن رو نسبت به شوهرم ندارم ديگه دلم براش تنگ نمي شه فقط دلم براش مي سوزه چون همه طردش كردن نه پدري نه مادري نه خانواده اي تنها من حمايتش مي كردم وپشتش بودم كه منم ديگه كم آوردم وصبرم تموم شده مي خوام شما راهنماييم كنيد كه بتونم باطلاق كناربيام ودخترم آسيبي نبينه . ديگه هيچي از زندگي نمي خوام . مرسي از راهنماييهاي خوبت

عروسک جان وضعیت تو را درک می کنم اگر تصمیم به طلاق گرفتی و قاطع هستی دیگه نباید نگران باشی به دخترت فکر کن و سعی کن که موقعیت خوبی را براش تو زندگی اش درست کنی بعضی وقت ها آدم ها وقتی برای استرس کشیدن را هم ندارند عمر خودتو تلف می کنی اگر به خوای بیافتی تو دام افسردگی سعی کن برای خودت و دخترت زندگی کنی اینطوری خودت هم راحتی سرگرمی های جدید برای خودت ایجاد کن مثلاً برو مسافرت . ورزش کن چیزهای جدید یاد بگیر تو که خوشبختانه همسرتو که دوست نداری که بخوای اذیت بشی . خوشبخانه کار هم که داری می تونی از پس هزینه های دخترت بر بیایی

سلام
ایا راهی هست بعد از طلاق توافقی دوباره زندگی نو شروع کرد و بازگشت؟ یعنی میشه دوباره باهم زندگی کرد ؟ چون دوسش دارم

eliya_123 عزیز سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

عزیزم ، یه تاپیک جدا باز کن و موضوع را برایمان بگو تا بهتر راهنمائیت کنیم .

منتظریم دوست عزیزمون

سلام
اولا من میخواستم موضوع جدید بذارم تازه عضو شدم بلد نبودم
بعد من خودم مشکل دارم چطوری میتونم با طلاق کنار بیام
چطوری میتونم خانواده متقاعد کنم اونا میگن نمیتونن با این موضوع کنار بیان
شوهرم میگه دوسم داره ولی سر هر موضوعی چنان دعوایی راه میندازه
از وقتی ازدواج کردم مزه کتک و فحش رو چشیدم. بعدشم میومد معذرت خواهی
چون من خودم شوهرم انتخاب کردم هیچوقت کسی از دردهام خبر نداشت
همیشه واسم مثل یه عقده شده بود چون دیر رفتم دانشگاه هنوز به استقلال مالی نرسیدم
امسال موضوع رو با خانواده در میون گذاشتم چون به حدی رسیدم که دیگه میخواستم همه چی تمام بشه
با هزار خواهش و تمنا برگشتم اما شوهرم بازم بددهنی میکنه و متاسفانه کتک زدن رو هم شروع کرده.من هم نمیتونم قهرا شروع شد . از این طرف فحش از این طرف هدیه از این طرف کتک از این طرف خرید طلا ماشین برا من.
الانم مدتیه بهش گفتم نه من با اون کار دارم نه اون با من داشته باشه
بازم چند بار اومد که آشتی کنم اما من گفتم تصمیم خودم گرفتم
از خوار شدن فحش،کتک
خسته شدم
از اینکه امروز خوش باشم فردا فحش و کتک خستم
میخوام راحت باشم
مستقل باشم
دارم سعی میکنم مستقل بشم
اما هنوز کامل نشدم
کسی میتونه به من کمک کنه که چطور خانواده قبول کنن که من جدا بشم؟
چون من فکر میکنم حتی اگه علاقه ای هم وجود داشته باشه پوچه فایده نداره
احساس میکنم به آخر خط رسیدم

ه آزاده خانم،
سلام
طرز باز کردن تاپیک جدید را باید از راهنمای تالار یاد می گرفتی.

روی این لینک کلیک کن
http://www.hamdardi.net/forumdisplay.php?fid=23

برو پایین، بالای جدول تاپیکها سمت راست، نوشته " موضوع جدید" روش کلیک کن و مشکلت را مطرح کن.

البته این جایی که من به شما آدرس دادم مربوط به "درگیری و اختلاف زن و شوهر" است. به نظر من بهتره که مشکلت را در این قسمت مطرح و انشالله حل کنی. لازم نیست در بخش طلاق و متارکه مطرحش کنی. شاید راه حلی پیدا بشه.
اومدی اونجا راجع به خودت، شوهرت، مشکلاتتون، سن و تحصیلاتتون و خلاصه هر اطلاعاتی که فکر می کنی می تونه برای راهنمایی از طرف دوستان به درد بخوره، بنویس.
منتظرم:72: