زبان عشق خدا

[baran.68]

عشق گوهری است بس زیبا و فریبا و هنرمند واقعی در زندگی ، کسی است که با تراش محبت و صداقت آن را چو نگینی بر انگشت عشق روح خود کند . کسی که موهبت عشق را باور دارد و به خاطر آن به تمنای نفس پشت می کند در واقع خدا را شناخته و با توسل به عشق الهی خود را از هر رویداد ناخوشایندی دور می کند ، در گنجینه روزگار رازی با ارزش تر از مهر ورزیدن نخواهی یافت هیچ چیز در دنیا بر مسندی بالاتر از نور محبت بر قلب کسی نمی نشیند ، خدا خود مظهر عشق و بخشش است و فقط با یک زبان باید با او سخن گفت زبان دل مهربان ، دل بخشنده و بی کینه ......
هیچ به این اندیشیده ای که با نام خدا چه کارها را نمی توان کرد ، آری تو نمی توانی بگویی به نام خدا ، اما کینه دوست را به دل بگیری . تو نمی توانی بگویی به نام خدا اما آبروی دوست را بر باد دهی .

دریاب که اگر به نام خدا می گویی یعنی عاشقی و عاشق یعنی :

ع : عطر وجودت روح نواز است

ا : ایثارت مثال زدنی است

ش : شهره به مهربانی داری

ق : قناری خوش الحان روضه رضوانی

حالا بگو چه کم داری ؟ مطمئن تر از این کشتی چه دیده ای که از دریای مهرورزی می هراسی ؟
قسم به هر چه دردمنده در این دنیاست عاشق بمان . به سوز دل عاشق ، که تنها مرهم زخم دل تنهای دوست ، تویی . عاشق بمان محبت کن و بدون چشمداشت ببخش .
دل را به خدا بسپار برایش دلبری کن ، آری با مهربانی توجه اش را به خودت جلب کن با عفو و رهایی نگاهش را معطوف خود کن .