سلام به همه دوستان
اول از همه امیدوارم سوالات متعدد من خسته تون نکنه. من این روزها در شرایط سخت تصمیم گیری هستم و نمی خوام دچار اشتباه بشم.
بعد: بهتره قبل از طرح سوالم یه توضیحاتی در مورد خودم بدم. من یه دختر مذهبی هستم و تاکنون هیچ گونه مشکلی در برقراری ارتباط با آقایون نداشته ام. ولی در این ارتباط(کاری یا علمی) همیشه رفتارم به گونه ای بوده که به طرف مقابلم اجازه ندادم این رایطه سالم رو دچار خدشه کنه. یه موضوع دیگه در مورد من اینه که من تابه حال 2 بار تا پای نامزدی و یه بار هم تا پای عقد پیش رفتم ولی قضیه منتفی شده.( در به هم خوردن این موارد نقش من کمتر از 10 درصد بوده و طرف مقابل نقطه ضعف غیرقابل گذشتی نشون داده)
همه این شرایط باعث شده من به پسرا و ابراز عشقشون بی اعتماد باشم. در اون 3 مورد گذشته هم هیچ حسی ناشی از عشق به اون ها در من ایجاد نشده بود.
اما در مورد خواستگار آخر: احساس می کنم کمی به او علاقه مند شده ام(این حس برای اولین بار است که نسبت به یک جنس مخالف در من ایجاد شده) ولی از یک طرف حجب و حیا و از طرف دیگه بی اعتمادی من رو از ابراز این علاقه به هر نحوی باز می داره.من حتی نمی تونم ایشون رو با اسم کوچک صدا کنم.
در مقابل ایشون با این که او هم پسر مذهبی هست خیلی راحت به من ابراز علاقه می کنه(البته نه کلامی از طریق پیامک) من رو با واژه هایی مثل جانم- عزیزم- ماهم- گلم و.. خطاب میکنه. راستش وقتی پیام هاش رو می خونم چندشم میشه!
از طرفی دیگه اون طور که به گوشم رسیده ایشون نسبت به من مردده چون نشانی از ابراز علاقه من به خودش نمی بینه.
قضیه ما داره به مراحل پایانی نزدیک میشه و من نمی دونم رفتارم درسته یا نه؟ آیا رفتار او قابل قبوله؟
لطفا راهنمایی ام کنید. اگر باید علاقه خودم را به او نشان دهم چگونه این کار را بکنم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)