ميل جنسي(libido) بطور چشمگيري در افراد مختلف مـتـفاوت ميـباشد، حتـي در يك فرد بسته به شرايط دروني و بيروني، ميل جنسي متغير ميباشد.
كـاهـش ميـل جنـسي در زنان امري بسيار شايع و در مـردان امري نادر اسـت. (حـتـي غـالب مـرداني كــه از اختلال نعوظ رنج ميبرند نيز ميل جنسي خود را از دست نميدهند.)
هورمون جنسي مردانه ي تستوسترون نقش فراواني بروي ميل جنسي در هر دو جنس مرد و زن ايفا ميكند.
برخلاف تصور عام پس از يائسگي احتمال افزايش ميل جنسي در زنان بيشتر است تا كاهش ميل جنسي.
علل كاهش ميل جنسي در مردان:
علل جسمي:
۱-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر
۲-كم خوني (نادر)
۳-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز.
۴-چاقي (علت شايع)
۵-مصرف برخي داروها (بويژه داروهاي درمان مشكلات پروستات)
۶-كاهش هورمون جنسي تستوسترون (نادر)
۷-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت.
علل رواني:
۱-افسردگي.
۲-استرس.
۳-خستگي و كار زياد.
۴-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي.
۵-گرايشات همجنس گرايانه.
۶-ترس از عدم توانايي در ارضاء شريك جنسي.
۷-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده.
علل كاهش ميل جنسي در زنان:
علل جسمي:
۱-كم خوني به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و يا زايمان (شايع)
۲-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر.
۳-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت.
۴-پس از زايمان،طي بارداري و يا شيردهي به علت تغييرات شديد هورموني.
۵-مصرف برخي داروها از قبيل آرام بخش ها،ضد افسردگي ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگي.
۶-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز.
علل رواني:
۱-افسردگي.
۲-استرس.
۳-خستگي و يا كار زياد.
۴-اضطراب.
۵-تجارب پيشين آزارهاي جنسي و يا ***** جنسي.
۶-گرايش به همجنسان خود.
۷-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي.
۸-شرايط زندگي دشوار(زندگي كردن در يك منزل مشترك يا والدين خود و يا والدين شريك زندگي)
۹-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده.
دلايل مشترك در مردان و زنان:
۱-اضطراب عملكردي: چنانچه مردان در رابطه هاي گذشته انزال زودرس و يا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسي دردناك و يا عدم رسيدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بيم تكرار آن ممكن است از رابطه جنسي امتناع ورزيده و يا از آن دلزده شوند.
۲- افزايش آشنايي: عموما ميل زوجين براي برقراري رابطه جنسي با يكديگر با گذشت زمان كاهش مي يابد.
۳-سركوب كننده هاي ميل جنسي: از قبيل تغيير در ظاهر فيزيكي (چاقي و يا لاغري)، بوي نامطبوع بدن، نامرتبي موها و لباس و عدم رسيدگي به بهداشت فردي.
۴-فعاليت بدني خيلي زياد و يا خيلي اندك.
۵-عدم آگاهي از دانش جنسي، خواسته ها و ترجيهات جنسي شريك زندگي.
۶-تكراري شدن شيوه و وضعيت بدني برقراري رابطه جنسي.
راهكارهاي درماني كاهش ميل جنسي:
۱-درمان براي هريك از اختلالات زمينه اي.
۲-هورمون درماني.
۳-كنترل استرس.
۴-مشاوره با كارشناسان مسايل زناشويي.
۵-فراگرفتن مهارتهاي گفتگو و برقراري ارتباط موثر با جنس مخالف.
۶-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها.
۷-افزايش صميمت با شريك زندگي.
۸-آموزش جنبه هاي مختلف رابطه جنسي.
۹-در ميان گذاشتن علايق جنسي و خيالپردازيهاي جنسي.
۱۰-رسيدگي به وضع ظاهري و بهداشت فردي.
۱۱-ايجاد تنوع در نحوه و مكان برقراري رابطه جنسي بصورت دوره اي.
۱۲-اجتناب از بي تحركي.
۱۳-ايجاد اعتدال در كار و جنبه هاي ديگر زندگي
منبع: سایت پزشکان بدون مرز
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)