چرا نمیتونم شاد باشم و لذت ببرم؟

[خادم رضا]

سلام
روز خوش
مشکلی که من باهاش سر کار دارم اینکه نمیتونم مثل ١٨ سالگی از زندگی لذت ببرم
نمیتونم در لحظه حال زندگی کنم
اصلا فکر میکنم ربطی هم به موقعیت و اتفاقاتی که بر سرم اومده نداره
فقط یک چیز میتونه یکمی بهم هیجان وشادی بده
انهم فکر کنم با اولین اختلاف و تفاوت نتیجه معکوس میدهد یعنی نتنها منو شاد نمیکنه بلکه دچار استرس هم میشم
خسته شدم از وضعیتم
چرا نمیتونم دیگه لذت از زندگی ببرم
فکر نکید یک گوشه نشستم همش گریه و غصه
اصلا
ولی مثلا من فوق العاده از بازیهای کامپیوتری خوشحال میشدم و کیف میکردم الان نمیتونم و حوصلشو ندارم
فوق العاده از انجام مقاله ای خوشم میمد ولی الان خیر
یا انقدر از این مساله ای که به من هیجان میده اونوقتا برام مهم نبود و اصلا اینجوری بهش نگاه نمیکردم
یا خیلی اتفاقات دیگه
مثلا فقط فکر اینو میکردم که لیسانس بگیرم انقدر ذوق خوشحالی میکردم ولی الان که گرفتم هیچ ذوقی نکردم هیچ حسی ندارم
یا اون موقع عاشق دیوان حافظ بودم یک شعر انقدر منو سر ذوق میورد
یا به عرفان این چیزها علاقه داشتم خیلی ولی الان همش برام رنگ باخته و دیگه هیچ علاقه ای به کسبش ندارم مخصوصا وقتی ادمهای مناسب رو هم پیدا نکردم
نمیدونم از افسردگیه از چیه
ولی کاشکی اون چیزی که الان موجب هیجان من میشه اینم نبود چون من از نداشتنش عذاب نمیکشیدم
شما که دستی در روانشناسی دارید من چی کار کنم تا مثل قبل بشم یا حداقل همین یک هیجان هم نداشته باشم یه دست بشم:)

[الهه زیبایی ها]

با سلام
در مورد هیجان و شادی در زندگی
نظر کلی من این هست که
مثل یک دارو و ویتامین بهش نگاه کنید و به زندگی تون تزریق کنید
و اینکه تا حد ممکن از هر چیز منفی دوری کنید. حتی گفتن یک جمله منفی از زبون خودتون!
فکر میکنم حالا به هر دلیلی امروزه نیاز مردم جامعه همین شده!
[QUOTEمثلا فقط فکر اینو میکردم که لیسانس بگیرم انقدر ذوق خوشحالی میکردم ولی الان که گرفتم هیچ ذوقی نکردم هیچ حسی ندارم][/QUOTE]
نمیدونم تو همین همدردی یا جای دیگه خونده بودم که ساختار مغز انسان به همین گونه است‌.
نیاز ذاتی انسان رسیدن به یک منبع باقی هست ولی همه تلاشش همیشه در جهت کسب فانی هاست و وقتی حتی بهش میرسه میبینه ارضا نشده!

حالا جدا از فلسفه اش :-) احتمالا کمبودی یا شکستی تو زندگی حس میکنید که
دیگه از چیزی لذت نمیبرید ....برای خیلیهامون پیش میاد.
توصیه میکنم کتاب لحظات ناب زندگی از باربارا دی انجلیس رو بخونید
خود من الان دارم کتاب راهبی که فراری خود را فروخت رو میخونم
غرق شدن در کتاب و خیلی بیشتر دوست دارم تا غرق شدن در دنیای منفی هایی که قدرت تغییرش رو ندارم.
به قول کویر دکتر شریعتی پدرم رفت تا نبیند ....شاید راه حل این روزهای ما همین باشه.
موفق باشید

[Pooh]

سلام.
خوندن کتاب «زندگی نزیسته ات را زندگی کن» را بهتون توصیه میکنم.

موفق باشید.

[خادم رضا]

ممنونم بخاطره پاس
ولی من زندگیم هیچ کمبودی نداره در حال حاضر ماشالله
همه چی دارم شاید در گذشته شکست خوردم ولی الان هم زندگیم بر وقف مراد خدا رو شکر
بعضیا رودر رو میان به من میگن خوشبحالت
از نظر تحصیلات عالی
از نظر خانواده خوب
از نظر کاری عالی بعضی وقتها انقدر گزینه انتخابکار دارم که نمیدونم چی کار کنم
با توجه به لیسانسم و مهارتم
پسرم پیش خودم و همش خدارو شکر میکنم
خواستگار دارم
خلاصه بگم وضعیتم خوبه نسبت به سنم
ولی نمیدونم چرا دیگه لذت نمیبرم از همه چیز
از بعضی چیزهای دیگه لذت میبرم مثلا بعد از تکمیل تحصیلاتم دست پسرم بگیرم و دوست دارم یه باغ بگریم و برم باغبونی باغی پر از گل و درخت برم میوه های درختا رو بچینم
دیگه به یسری چیزا علاقه ندارم ولی یه سری چیزهای دیگه مورد علاقم شده
مثلاقبلنا دوست داشتم پزشک بشم ولی الان دیگه علاقه چندانی ندارم و دکتری گرفتن در همین رشته انتخابی خودم رو ترجیح میدم
از کتاب هایی هم که معرفی کردید ممنونم

[miss seven]

سلام خادم رضا عزیز
امیدوارم حالتون خوب باشه .

ببینید من خودم دقیقا مثل شما هستم و بنظرم این حالت ها طبیعیه ... من قبلا خیلی از مهرت ها رو دوست داشتم یاد بگیرم و همه تشویقم میکردن ولی با گذشت زمان و یه جورایی بالا رفتن سن آدم حالت روحیش هم تغییر میکنه و من دیگه اینقدر مشتاق یادگیری اون مهارت ها نیستم مگر اینکه تفریحی باشه .... حتی الآن بعضی وقتا به حس و حالات و حتی تفکراتی که چند ماه قبل داشتم فکر میکنم و با خودم میگم : یعنی من همچین فکری داشتم !!! ( خودم تعجب میکنم از بعضی کارا و طرز فکرا و حس و حالات خودم )

این موضوع به نظر من نمیشه گفت ربطی به افسردگی داره ... این یه چیز طبیعیه که مطمئنم خیلی از آدما تجربه اش میکنن پس نگران نباشین.

بنظرم به خودتون سخت نگیرین و راحت مثل بقیه ی وقتا زندگیتون رو بکنید .

اینکه میگین نمیتونم شاد باشم و یا شاد نیستم اشتباهه ...چون ما آدما شادی رو صرفا یه اتفاق خیلی بزرگ هیجان آور میدونیم در حالیکه ممکنه شما بشینی کنار پسرت و یه چایی و کیک خامه ای مادر و پسری بخورین وکلی لذت ببرین و یا یه مدت زمانی رو عبادت کنید و حال دلتون خوب بشه ... همه ی این چیز های کوچیک میتونن کلی حال آدمو عوض کنن .

مثلا خود من به شخصه با دنبال کردن یکی از پیج های روزمرگی حالم کلی خوب میشه و یا با خوندن یه کتاب موفقیت انگیزه ام بیشتر میشه و حتی پیاده روی و خرید کردن .

اگر کمی به زندگیتون دقت کنید حتما متوجه این موارد میشین .

ان شاءالله عمر با عزت داشته باشین خادم رضا عزیز .

[خادم رضا]

ممنونم
شاید بحران سی سالگی که میگن اینه
دیگه از خیلی کارها خوشحال نمیشم
دیگه حوصله خیلی کارهارو ندارم
وسواسمم که همچنان هست بهتر شدم ولی هنوز اون طوری که میخوام نشدم دکترم اومد یه قرص خوب برام بنویسه اما میدونید خیلی عوارض دارن و ایشون هم ننوشت
سون خانوم شما الان برای وسواستون چه قرصی مصرف میکنید ایا خوب بوده تونسته جلوی فکرهای اضافتونو بگیره
اینکه میفرمایید فکر منفی نکن مغز من دنبال منفی میگرده اصلا حتی اگر همه چی در اون لحظه خوب باشه البته بهتر شدم ولی...
یادمه ارزوم بود یه موبایل داشته باشم از صبح تا شب از این بازیهای اندرویدی انجام بدم ولی الان ازش لذت نمیبرم
یا مثلا ازدواج من پیش اومد و من خیلی تو فکر این چیزا نبودم
ولی الان به فکر ازدواج متعهدانه هستم اونم شاید روزی صد بار
این منو اذیت میکنه
اصلا چرا باید انقدر مغز من مشغول این مساله بشه در حالی که نبوده
حتمی ریشه بالینی داره و انگار من همه کمبودهامو در ازدواج پیدا میکنم
و این خیلی بد
سررشته خاصی در این مساله ندارم ولی احساس میکنم شاید سبب عزت نفس من میشه یا همون اعتماد بنفس
شاید همه کمبودهامو زیر نقاب همسر میتونم قایم کنم یا به همه ثابت کنم من شکست خورده نیستم و از نگاه دیگران نسبت به زندگی من اعتماد بنفس بگیرم
نمیدونم ولی حس میکنم ریشه بالینی داره این حس من

[Pooh]

سلام.
به نظرم مساله ای که دارید اصلا چیز پیچیده و نگران کننده ای نیست. تغییراتی طببعی در روند تکامل و رشد شماست.


ببینید ما وقتی یک کودک هستیم، با یه بستنی چقدر ذوق میکنیم. ولی وقتی بزرگتر میشیم بستنی خوشمزه است ولی اون هیجانی که در کودکی بهمون میداد رو نمیده.

هر چی رشد میکنیم، علایق و تمایلات تغییر میکنند و از مادیات و ظواهر و سطح، به عمق میرن.‌

این چیز خوبیه و نگران کننده نیست به نظر من.

شرایط بیرونی زندگی شما ثبات داره و الان وجودتون نیاز به لذتی غز جنس دیگری که در واقع به عمق رفتن و ارامش است داره.

همینطور تمایل به رابطه متعهدانه هم چیز مثبتی است.

اما در مورد اینکه میگید همه کمبودهاتون رو زیر نقاب همسر میتونید قایم کنید، میشه بگید چه کمبودی منظورتونه؟

[miss seven]

ممنونم
شاید بحران سی سالگی که میگن اینه
دیگه از خیلی کارها خوشحال نمیشم
دیگه حوصله خیلی کارهارو ندارم
وسواسمم که همچنان هست بهتر شدم ولی هنوز اون طوری که میخوام نشدم دکترم اومد یه قرص خوب برام بنویسه اما میدونید خیلی عوارض دارن و ایشون هم ننوشت
سون خانوم شما الان برای وسواستون چه قرصی مصرف میکنید ایا خوب بوده تونسته جلوی فکرهای اضافتونو بگیره
اینکه میفرمایید فکر منفی نکن مغز من دنبال منفی میگرده اصلا حتی اگر همه چی در اون لحظه خوب باشه البته بهتر شدم ولی...
یادمه ارزوم بود یه موبایل داشته باشم از صبح تا شب از این بازیهای اندرویدی انجام بدم ولی الان ازش لذت نمیبرم
یا مثلا ازدواج من پیش اومد و من خیلی تو فکر این چیزا نبودم
ولی الان به فکر ازدواج متعهدانه هستم اونم شاید روزی صد بار
این منو اذیت میکنه
اصلا چرا باید انقدر مغز من مشغول این مساله بشه در حالی که نبوده
حتمی ریشه بالینی داره و انگار من همه کمبودهامو در ازدواج پیدا میکنم
و این خیلی بد
سررشته خاصی در این مساله ندارم ولی احساس میکنم شاید سبب عزت نفس من میشه یا همون اعتماد بنفس
شاید همه کمبودهامو زیر نقاب همسر میتونم قایم کنم یا به همه ثابت کنم من شکست خورده نیستم و از نگاه دیگران نسبت به زندگی من اعتماد بنفس بگیرم
نمیدونم ولی حس میکنم ریشه بالینی داره این حس من

خادم رضا عزیز یه چیزی که به طور واضح توی نوشته هاتون دیده میشه این هست که دوست دارین خودتونو آزار بدین ... البته منم یه زمانی اینطور بودم و بقیه بهم میگفتن برای چی اینطوری میکنی با خودت ...مثلا من به یه چیزی خیلی علاقه داشتم و وقتی یه دفه علاقه مو نسبت به اون چیز از دست میدادم میرفتم خودمو مجبور میکردم و با خودم میگفتم که تو هنوز هم باید به اون چیز علاقه مند باشی در حالیکه این کارا همه بیهوده ست و از همون افکار وسواس گونه نشأت میگیره .... بعد ها یاد گرفتم زمانیکه اینطوری شدم خودمو رها کنم و بگم : ببین سون تو یه زمانی دوست داشتی فلان وسیله رو بخری و یا فلان کارو انجام بدی ولی الآن دیگه ذوق و انگیزه براش نداری ....اکی ....هیچ مشکلی نیست سون ..تو نباید به خودت سخت بگیری سون ... خیلی ها مثل تو هستند ....صبر کن و زندگیتو بکن و به خودت فرصت بده ...مطمئن باش دوباره چیز های جدید بیشتری رو دوست خواهی داشت و پیگیری خواهی کرد ...اینطوری خودمو اروم میکنم و راه خوبی هم هست .


یه نکته بگم : امام علی (ع) فرمودن قلب ها گاهی در حالتی هستند که شما دوست دارین کلی عبادت کنید و گاهی هم اصلا نمیخوای بلند شی واجباتت رو بجا بیاری ( البته به زبون خودم دارم میگم )
امام علی میگن زمانیکه قلبتون حالت اقبال داره کلی عبادت کنید و اعمال مستحب انجام بدین و زمانیکه قلبتون توی حالتی هست که رغبتی به این مسائل نداره فقط به انجام واجبات اکتفا کنید و تمام .


عزیزم برای خیلی از ما پیش اومده که ذوق یه چیزی و یا انجام یه کاری داشتیم ولی بعد مدتی کلا علاقه مون رو از دست میدیم نسبت به اون موضوع .... این اصلا چیز عجیبی نیست و طبیعیه ....با خودت مهربون باش و نگو : چون من قبلا به این مورد علاقه داشتم الآن هم باید داشته باشم ، یا با خودت بگی : برای چی دیگه من به این علاقه ندارم ؟

اگر این فکر ها در حد گذرا باشه و ازش رد بشین که هیچ وگرنه ناشی از همون افکار وسواس گرایانه است که اون هم اغلب جمعیت دچارشن ...یکیش خود من که بخوبی تک تک صحبت هاتون رو درک میکنم چون تجربه اش کردم .


دیگه اینکه داروهایی که من میخورم دوز بالایی ندارن و ضد افسردگی ان بیشترشون چون من در حین افکار وسواسی اضطراب شدیدی ( حمله ی پانیک ) میگرفتم و بخاطر همین بیشتر داروهام ضد افسردگی و ضد اضطراب هستن ...یه پروپانول هم برای کنترل تپش قلب میخورم ....

این دارو ها جلوی اضطراب رو میگیرن و همینطور تا حدی افسردگی و وقتی آرامش داشته باشی افکار هم کمتر میان سراغت ولی از بین نمیرن ...کمرنگ میشن ... بیشتر خود آدم باید به خودش کمک کنه ...از من هم میشنوی خودتو دست هر روانپزش و روانشناسی نده مگر اینکه خیلی عالی باشه .... البته من خدا یاری کرد تا پزشکمو پیدا کردم.

هیچی دیگه همین ...من نگفتم افکار منفی نکن چون ذهن آدم مثل یه رودخونه اس که ممکنه بین اون آب های تمیز و زلال آشغالایی هم باشه ....بزار رد بشن و برن ....این هم بهت بگم که هر چی بیشتر تلاش کنی از فکری دوری کنی بیشتر میاد سمتت و تقویت میشه ....بزار بیاد ولی تو نسبت بهش بی اهمیت باش ... با خودت بگو دوباره توی رودخونه ی ذهنم این آشغالا اومدن ...میان و میرن ...

هیچی دیگه همین ....

از تجربیات چندین ساله ام برات گفتم ...

و یه نکته مهم اینکه اگر به خدا نزدیک تر بشی ( هر چی میگه انجام بدی ) وسواست کمرنگ میشه و خدا کمک میکنه ....علت این بیماری بیشتر نفوذ شیطان توی قلب انسانه ...توی آیه قرآن هم هست ( سوره ناس و فلق گویای همه چیزه )

شیطان وقتی به آدم نزدیک میشه که اون آدم از خدا دور شده .

برو ببینم چه میکنی خادم رضا عزیز .

امیدوارم با خبرای خوب بیای پیشمون ... خوردن دارو هم درسته عوارض داره ولی فوایدش بیشتره ..البته بستگی به میزان اضطراب و وسواس شما داره ...حتما توی وجودت اینقدر احساس نیاز نکردی که مصرف کنی ولی من اون زمان منتظر بودم یه نوش دارویی پیدا بشه بخورم خوب بشم .

[Niagara]

در 18 سالگی دغدغه های فکریت مثل الان نبود خوب حتما . آبت سر جاش بود . نونت بود . غدات آماده بود . پدر و مادر و اقوام و دوست انتظار آنچنانی باهات نداشتن . به قول ماها اون موقع هاشوهر . بچه نبود و ازت انتظار نداشتن . همه چی را آسون میگرفتی . بزرگتر شدی یاد گرفتی زندگی مشکلات خودش را داره . هر مرحله از زندگی وارد میشیم دغدغه های خودش را داره . 30 سال بعد هم پیر بشی یه مشکلاتی دیگه می یاد .
به قول یکی از اساتید روانشناسیم >> مفهوم زندگی را یاد بگیریم <<

[Eram]

سلام خادم رضای عزیز
لیستی از فعالیت های لذت بخش که دوست داری انجام بدی تهیه کن و اینجا بذار. برای کمک گرفتن هم میتونی توی اینترنت همین کلید واژه رو جستجو کنی و از توی اون لیست فعالیت های مورد علاقه ات رو انتخاب کن.