** برکه های آرام **

[باغبان]

خوش دارم که در نيمه هاي شب در سکوت مرموز آسمان و زمين به مناجات برخيزم. با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتني آسمان بگشايم. آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمايم، محو عالم بي نهايت شوم از مرزهاي علم وجود در گذرم و در وادي ثنا غوطه ور شوم و جز خدا چيزي را احساس نکنم.


خدایا تو را شکر مي کنم ، که از پوچی ها ، ناپايداری ها ، خوشی ها و قيد و بندها آزادم کردی ،،، و مرا در طوفانهای خطرناک حوادث رها ننمودی، و درغوغای حيات، در مبارزه با ظلم و کفر غرقم کردی، لذت مبارزه را به من چشاندی ، مفهوم واقعي حيات را به من فهماندی، فهميدم که سعادت حيات در خوشی و آرامش و آسايش نيست ، بلکه در جنگ و درد و رنج و مصيبت و مبارزه با کفر و ظلم و بالاخره در شهادت است،،،


خدايا تو را شکر مي کنم که به من نعمت " توکل " و "رضا " عطا کردی، و در سخت ترين طوفانها و خطرناکترين گردابها، آنچنان به من اطمينان و آرامش دادی که با سرنوشت و همه پستی ها و بلنديهايش آشتی کردم و به آنچه تو بر من مقدر کرده ای رضا دادم،،،


خدايا در مواقع خطر مرا تنها نگذاشتی ، تو در کوير تنهايی انيس شبهاي تار من شدی،
تو در ظلمت نااميدی، دست مرا گرفتی و کمک کردی، که هيچ عقل و منطقی قادر به محاسبه پيش بيني نبود،
تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی، و در ميان ابرهای ابهام و در مسيری تاريک مجهور و وحشتناک مرا هدايت کردی،،،



از تو مي خواهم که طبع ما را آنقدر بلند کنی که در برابر هيچ چيز جز خدا تسليم نشويم ،، دنيا ما را نفريبد، خودخواهي ما را کور نکند. سياهي گناه و فساد و تهمت و دروغ وغيبت ، قلب های ما را تيره و تار ننمايد.
خدايا به ما آنقدر ظرفيت ده که در برابر پيروزی ها سرمست و مغرور نشويم،
خدايا به من آنقدر توان ده که کوچکی و بيچارگی خويش را فراموش نکنم و در برابر عظمت تو خود را نبينم،،،



خدایا هر گاه دلم رفت تا محبت کسي را به دل بگيرد، تو او را خراب کردی،
خدايا، به هر که و به هرچه دل بستم، تو دلم را شکستي،
عشق هر کسي را که به دل گرفتم، تو قرار از من گرفتي،
هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم ، و در سايه اميدی و به خاطر آرزويی برای دلم امنيتی به وجود آورم،، تو يکباره همه را برهم زدی و در طوفان های وحشتزای حوادث رهايم کردی، تا هيچ آرزويی در دل نپرورم و هيچ خيری نداشته باشم و هيچ وقت آرامش و امنيتی در دل خود احساس نکنم...
تو اين چنين کردی تا به غير از تو محبوبی نگيرم و به جز تو آرزويی نداشته باشم، و جز تو به چيزی يا به کسي اميد نبندم، و جز در سايه توکل به تو، آرامش و امنيت احساس نکنم...
خدايا ترا بر همه اين نعمتها شکر ميکنم.





فرازی از مناجات شهید دکتر چمران

[باغبان]

خداوندا: دستانم را یارای نوشتن نیست. نمی‌دانم از چه بگویم و بنویسم.
از این‌ دست و پایی که در راه رضای تو گام برنداشته‌اند، از این قلب سیاه که با گناه سیلاب عصیان در راه تو را در پیش ‌گرفته‌اند.


پروردگارا: ای خالق آسمان و زمین، ای فریادرس بیچارگان، ای نهایت آمال و آرزوی ما عارفان، مرا دریاب. اینک این بنده حقیر و مسکین و ذلیل، با امید رو به‌سوی تو آورده است. او را ناامید از لطفت برنگردان.
خدایا این تو بودی که همواره مرا در کنف عنایت خود قراردادی و از گذرگاه‌های تاریک دنیا که جز تو مرا مدد رسانی نبود، به‌سلامت عبور دادی و در مقابل، این من بودم که پس از هر درخواستی از تو در جهت عصیان و سرکشی از اوامرت گام برداشتم و خود را به ورطه هلاک انداختم.
این بنده نوازی تو بود که مرا پس از هر کار ناصوابی به‌سوی خود فراخواندی و قلم عفو بر قصور و تقصیر من کشیدی و مرا رسوای عالم نساختی.
اکنون چقدر خود را در برابر عظمت تو حقیر می‌پندارم، خداوندی که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید و حکمرانی تمام عوالم در ید اختیار اوست مگر نمی‌تواند بنده ضعیف و خطاکار خود را به سخت‌ترین شیوه مجازات کند؟
انگار که انسان سرمست از پیروزی‌ها و خوشی‌ها فراموش کرده است که او هیچ قدرت و اختیاری از خود ندارد و همه امورش متکی به ذات خداوند است،،،


خداوندا: تو خود فرمودی بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را.
آغوش بگشا و ردای سرخ شهادت را که به بهترین بندگانت عطا فرمودی به من نیز عطا فرما و مرا با شهدای صدر اسلام محشور فرما،،،


معبودا: تو خود می‌دانی در این شب‌ها و روزهای ظلمانی زندگی در دنیا، دیگر هیچ آرزویی جز وصال به تو با شهادت برایم باقی نمانده،،،


بارالها: نمی‌خواهم خود را چونان پرنده‌ای در قفس در این دنیا محبوس ببینم، بال‌وپر می‌خواهم برای پرواز، به‌جز این جان ناقابل چیزی دیگر ندارم و آن را هم پیشکش به درگاهت آورده‌ام.






فرازی از نوشته های شهید حسن عشوری

[Eram]

خوشا جان عاشق

[باغبان]

****
حبیبم قاصدی از مِی فرستاد
پیامی با بلوری می فرستاد
که می دانم تو را شرم حضور است
مشو نومید اینجا قصر نور است
مشو نومید اینجا قصر نور است

****










یاد تمام شهدا گرامی

[باغبان]

ای افتخار هر کس باب فخر ندارد،،
چقدر غافل ، که به این قدرت و مقام چند روزه افتخار می کنند و تو را برا نگهداشن آن ، از دست می دهند
فخر اگه جاودانه نباشد افتخار نیست و جاودانگی در انحصار توست
دل کنده ایم از این دغدغه های کودکانه
فقط تو باش افتخارمان،،،



ای عزتی هر که اسباب عزت ندارد
همه عزت ها عاریتی ست
همه نردبان ها افتادنی و همه پشتوانه ها ،، تهی شدنیست
ما را تشریفی از عزت ماندگار خود عنایت کن ،،،




ای بخشنده و مهربان
ای یار هر کسی که یاور ندارد
همه رهگذرند
عده ای تا مرز منفعت ؛عده ای تا مرز مال ، عده ای تا مرز جان ، عده ای تا مرز آبرو و همگان تا مرز این جهان
تنها تویی که همواره می مانی
بمان ای خدا،،،




ای مونسی که همدمی ندارد
تنهایی چه تلخ بُود اگه حضور شیرین تو نبود
و بی کسی چه دشوار، اگه تو جای همه را پر نمی کردی،،،
تنها ، کسیست که از داشتن تو محروم هست
خودت را از خلوت ما دریغ مکن ،،،






ای آرام بخش هر که قرار ندارد
نه فقط در زمان پریشان ،،که همیشه تنها قرارگاه مطمئن،، آستان توست
چه کنیم که دل به یاد تو قرار نمی گیرد
و سر بی حضور تو سامان نمی پذیرد
دست ما و دامانت
سر ما به آستانت

[باغبان]

خدایا رهایمان مکن
تو تنها امید ما بندگان هستی
تو را مهربان دیده ام ، و هر کجا که رفتم بازگشتم
تو را گرم دیده ام ، و سردترین لحظه ها به سراغت آمده ام
تو مرا چه دیده ای که نسبت به من مهربانی،،،
نه آنقدر پاکم که شایسته لطف تو باشم
و نه آنقدر که بدم که رهایم کنی،
میان این دو گم شدم،،،



خدای من ،
ما را شناسای حق خودت و شاکر نعمت هایت گردان
ریشه طلبکاری از وجودمون، بخُشکان ،،،


خدایا ،،، ما را ببخش که غرق دریای گناه ایم
و چه گناهی بزرگتر از این که خود را بی گناه می شماریم ،،،


خدایا ما را نگران خودت بگردان

[باغبان]

الهی ...
ای کریمی که بخشنده و مهربانی
ای حکیمی که پوشنده ی خطایی
ای صمدی که از ادراک خلق جدایی
ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی
ای خالقی که راهنمایی
ای قادری که خدایی را سزایی،،،
جان ما را صفای خود ده
و دل ما را هوای خود ده
و چشم ما را ضیای خود ده
و ما را آن ده که به ،،،




خدایا هر چه در دل ما هست را قطعا میدانی
ولی هر چی در ذات توست را ، ما نمی دانیم ،
قطعا تویی دانا به رازهای نهان،،،




الهی ....الهی.....الهی ،،،
الهی بی پناهان را پناهی
بسوی ما خسته دلان کن نگاهی
الهی تکیه بر لطف تو کردیم
به جز لطفت نداریم ،،،تکیه گاهی



معبودا ،،،
گاهی حجم دنیای درونم از وجودت تهی می شود ،
آنوقت من می مانم تنهایی و ترس هایم ،،
درد ها هجوم می آورند ،
و امیدهایم یک آرزوی دور از دسترس می شود ،
تنها نور وجود توست که دلم را آرام نگه می دارد ،،،
آنقدر بی تو تنها هستم که بی تو یعنی هیچ ،،یعنی پوچ ،
پس نورت را هر روز به دلم بتابان
ای نور و ای آفتاب مهربان من
ای ماه مهتاب زیبای من
ای خدای مهربان من

[باغبان]

اون همانیست که در تارترین لحظه شب ، راه نورانی امید نشانم میداد،،،

اون خدایست که همیشه کنارمان هست و از رگ گردن به ما نزدیک تر .
او همانیست که پرندگان را آفرید،، و این زیبایی پرواز را به وجود آورد

[باغبان]

خدایا تو را شکر می کنم که دریا را آفریدی ، کوهها را آفریدی و من می توانم به کمک روح خود در موج دریا بنشینم و تا افق بی نهایت به پیش برانم و بدین وسیله از قید زمان و مکان خارج شوم و فشار زندگی را ناچیز نمایم ،،
خدایا تو را شکر می کنم که به من چشمی دادی که زیبایی های دنیا را ببینم،،، و درک زیبایی را به من رحمت کردی ، تا آنجا که زیبایی هایت را و پرستش زیبایی را ، جزیی از پرستش ذاتت بدانم ،،،



اي پاهاي من سريع وتوانا باشيد ، اي دستهاي من قوي و دقيق باشيد ،،،
اي چشمان من تيزبين و هوشيار باشيد ، اي قلب من ، اين لحظات آخرين را تحمل کن ، اي نفس ، مرا ضعيف وذليل مگذار ، دیگر شما را زحمت نخواهم داد،،،
دیگر شب و روز استثمارتان نخواهم کرد، دیگر فشار عالم و شکنجه روزگار را بر شما تحمیل نخواهم کرد.دیگر به شما بی خوابی نخواهم داد و شما دیگر از خستگی فریاد نخواهید کرد،،، از درد و شکنجه ضجه نخواهید زد. از گرسنگی و گرما و سرما شکوه نخواهید کرد، و برای همیشه در بستر نرم خاک، آرام و آسوده خواهید بود.
اما این لحظات حساس ،لحظات وداع با زندگی و عالم، لحظات لقای پروردگار، لحظات رقص من در برابر مرگ باید زیبا باشد.



خدايا! ، به من اجازه بده تا در جوارت قرباني شوم و بر خاک ريخته شوم و از وجود اشکم غنچه اي بشکفد که نسيم عشق و عرفان و فداکاري از آن سرچشمه بگيرد ،،
خدايا ترا شکر ميکنم که باب شهادت را به روي بندگان خالصت گشوده اي ،،،





فرازی از نوشته های شهید چمران

[باغبان]

من کجای این سفر تو را پیدا کنم ،
من کجای این سفر باید تو را پیدا کنم ،،،
تو که جاده ها،، نمی تونند بگیرنند ردِ ت ُ