چگونه جرات مندانه رفتار کنم؟

[salehe92]

سلام دوستان

اگر بخوام مختصر و مفید توضیح بدم، باید بگم که متاسفانه گاهی اوقات نمی تونم قاطعانه عمل کنم.
تاپیک رفتار جرات مندانه و مطالب مشابه را مطالعه کردم ولی گاهی اوقات در عمل شکست می خورم.
و معمولا دلیل قاطعانه رفتار نکردنم، ناراحت نشدن دیگران.
ببینید میدونم که باید به انجام کار درست فکر کنم و به فکر ناراحتی طرف مقابل نباشم ولی در عمل گاهی شدنی نیست. و گاهی بین مودب بودن و شجاع بودن بر سر دوراهی قرار می گیرم.
و از این گذشته، گاهی اوقات هم می خوام که جرات مندانه رفتار و صحبت کنم ولی مغزم هنگ می کنه و یارایی نمی کنه! ان لحظه پاسخ مناسب و شجاعانه به ذهنم نمیرسه. ولی بعدش که به ان موضوع فکر می کنم، کلی دلیل و حرف پیدا می کنم و به خودم میگم که باید این را می گفتم که نگفتم. در واقع ان لحظه به ذهنم اصلا نمیرسه که بگم. معمولا وقتی ناراحت بشم یا خجالت بکشم، ذهنم هنگ می کنه.
چیکار باید بکنم تا مغزم هنگ نکنه؟!

پیشاپیش از راهنمایی تون تشکر می کنم.

[meinoush]

به نظرم می تونی مثال بزنی و مواردی که نمی تونستی جراتمند باشی و نیاز می بینی که در اون موارد جراتمند باشی رو با مثال ها بنویسی تا دوستان هر کدوم نظرشونو بدن که چطور بهتره در مواردی که می گی رفتار کنی

البته در نظر بگیر که مثالهات طوری نباشن که بعدا پشیمون شی چون تالار عمومیه. می تونی کلی تر بگی مثال ها رو

موفق باشی

[چارلي]

سلام.منم دقيقا مشکل تو رو دارم.مثلا تهمتي که زن داييم چندسال پيش بهم زد و من حتي نتونستم بگم داره اشتباه ميکنه.به نظر من همون موقع حرفتو بزن چون بعدا تبديل به کينه ميشه چيزي که الان من دارم و حالم از داييم و زنش بهم ميخوره

[مصباح الهدی]

سلام صالحه جان

من هم مشکل تو را دارم.یعنی خیلی برام مهمه دل کسی نشکنه!. ولی شاید تفاوتم با تو این باشد که آخر سر حرفم را می زنم.

مثلا وقتی کسی از من کاری بخواد و من نتونم. بهش می گم واقعا خیلی دلم می خواست این کار را براتون انجام بدم اما به این دلایل متاسفانه نمی تونم.

یعنی همون موقع احساس خودم را شفاف می گم.

یا حتی از حرف یکی ناراحت می شم می رم بهش می گم. می گم فلانی من تو را خیلی دوست داشتم.اصلا یه حساب دیگه ای روت باز کرده بودم.ولی اون جوری گفتی دلمو شکوندی! (نمی ذارم هیچی رو دلم بمونه یا کدورتی ایجاد بشه)

می دونی چی می گم کامل احساسم را صادقانه می گم. بعد طرفم منو درک می کنه ...

یا حتی وقتی می خوام برم به یه کسی یه چیزی بگم و می دونم خیلی عصبانی میشه. قبلش می گم ببین یه چیزی بگم منو دعوام نمی کنی؟ یا عصبانی نمی شی؟

عصبانی ترین آدم هم این طوری گفتم؛ بعدش دیگه دلش نیومده با من عصبانی رفتار کنه.و حرفم را شنیده.

یا یک بار واقعا بین من و استادم یه چیز مهم مونده بود و من نمی دونستم برم رک بهش بگم یا نه. نمی دونستم عصبانی میشه یا نه.

خلاصه تصمیم گرفتم صادقانه بگم.

رفتم گفتم ببخشید من مدتیه که حرفی تو دلم هست. قطعا می دونم برای شما این جور چیزها مهم نیست و شما مسائل مهم تری دارید که بپردازید( درصورتی که خیلی هم مهم بوده و هر کسی اون کار را می کرد خیلی ناراحت می شد بعد یه جای دیگه نتیجش را می دید... دوستانم هم می گفتند نگو! ولی من صداقت را ترجیح دادم) بعد کامل صادقانه گفتم و این که چرا اون کار را کردم گفتم و کامل هم گفتم که احساسم چی بوده و حتی می ترسیدم بهش این مطلب را بگم...

حالا چی شد؟ بعدش با اون استادم دیگه دوست شدیم...

یعنی حرفم را آخرش می گم. اما یه جوری می گم طرفم گارد نگیره. همون اولش از زاویه انسانی آچمزش می کنم بعد می پذیره و درکم می کنه.

من خودم تا حالا با این روند مشکلی نداشتم. آخر سر حرف خودم اگر منطقی بوده پیش بردم.ولی اون طوری تا حالا نتونستم جراتمندانه به یکی همون اول بگم: نه!

می تونستم خیلی خوب بود.

(البته اگر مساله ای واضح باشه همون اول می گم نه! یعنی حتی با لحن خیلی جدی. مسائلی که مثلا خلاف قوانین باشه. یا انسانی و وجدانی نباشه با راحتی تمام می گم نه! ناراحت هم می شن مهم نیست. چون مشخص بوده و این من نیستم که باید عذاب وجدان بکشم و اگر بخوان براشون توضیح می دم.)

من هم منتظر نظر سایرین هستم. شاید این رفتارهای من هم درست نباشه یا جراتمندانه نباشه.

[salehe92]

سلام

از تمام دوستانی که پست گذاشتند و راهنماییم کردند، ممنونم

مصباح الهدی جان:

با روشت موافقم. و قبول دارم که بهترین سیاست، صداقت. و معمولا خودمم سعی می کنم تا جایی که بتونم با شفاف سازی و ابهام زدایی از شکسته شدن دل ان فرد جلوگیری کنم.
ولی سوالی که دارم، اینه که چگونه وقتی در شرایط استرس زا یا ناراحت کننده قرار می گیرم، همان لحظه بتونم درست عمل کنم و حرفمو بزنم.

یا حتی از حرف یکی ناراحت می شم می رم بهش می گم

ایا همان لحظه هم میگی؟ یا صبر می کنی بعدا دربارش صحبت می کنی؟
البته قبول دارم که گاهی اوقات بهتر که صبر کنیم و بذاریم شرایط به حالت عادی برگرده و در شرایط مناسب حرفامونو بزنیم. ولی صحبت من چیز دیگری است.
من وقتی ناراحت بشم یا خجالت بکشم همانطور که گفتم ذهنم هنگ می کنه و نمی تونم درست تجزیه تحلیل کنم. می خوام این مشکل را حل کنم.
سرچ کردم و یک مقاله پیدا کردم که نوشته بود هنگامیکه استرس داریم هورمون های کورتیزول و نورادرنالین ترشح می شوند که این دو ترکیب، بخش هایی از مغز که مسئول برخورد هدفمندانه هستند را مسدود می کنند ولی روی بخش هایی که مسئول برخوردهایی از روی عادت هستند، تاثیر ندارند. در نتیجه باعث می شوند که فرد به جای اماده کردن خود برای موقعیتی جدید و نا اشنا به الگوهای رفتاری اشنا مراجعه کند.
این دقیقا مشکل منو توضیح میده. من ان لحظه صحبتی برای گفتن ندارم ولی بعدش که فکر می کنم، به خودم می گم که باید این مطلب را می گفتم که نگفتم.....
می خوام بدونم چیکار باید بکنم تا از استرسم جلوگیری کنم تا این هورمونها ترشح نشوند یا اگه شدند، چگونه باید ان لحظه درست عمل کنم؟!!!

مینوش جان:

همانطور که گفتی اینجا یک مکان عمومی و در نتیجه نمیشه به ذکر جزئیات پرداخت.
ولی مثلا یک مورد که انچنان دربارش مهارت ندارم؛ نحوه برخورد با اقایان.
تجربه بهم ثابت کرده که بهترین روش همون جدی و رسمی بودن. گویا نمیشه مودبانه ولی معمولی ( نه رسمی و جدی ) برخورد کرد.

چارلی جان:

به نظر من همون موقع حرفتو بزن

چگونه؟