حس میکنم همسرم اونی نیست که میخواستم

[amirsoheili]

من پارسال با خانومم از طریق اینترنت آشنا شدم من 30 سالمه ایشون 29 سالشه بعد از 2 ماه رفتم خواستگاریش و آذر نامزد کردیم و اسفند عقد دایم، دو هفته دیگه هم عروسیمونه ولی الان هرچی زمان میگذره میبینم کیس خیلی بهتری هم برام بود که باهاش ازدواج کنم دوستان و آشنایان هم میگن هم اختلاف سنتون مشکل ایجاد میکنه و تو خیلی سرتری.
ولی گذشته از این حرفا با وجود اینکه خانومم از نظر خانواده و اخلاقی خیلی خوبه و ظاهری هم مورد قبوله ولی من از بعد از عقد رفته رفته نسبت بهش سرد شدم و الان نمیدونم چجوری دو هفته دیگه مراسم عروسی بگیرم.
لطفا راهنماییم کنید.

[negar1987]

احتمالا شما کمی دهن بین هستید و بخاطر حرفهایی که به شما زدند که شما سرتری و موردهای بهتری برای ازدواج داشتی به شک افتادی
اگر این خصلت دهن بینی رو واقعا داشته باشید، متاسفانه بدترین سم زندگی مشترک هست
سعی کنید مسولانه تر به زندگی نگاه کنید. یعنی چی که سرد شدم؟ خب رابطه رو گرمتر و صمیمانه تر کنید. با هر سیستمی که خودتون بیشتر میپسندید

[samanft]

سلام،شما اگر خانومتون از همه نظر مورد تاییدت هستش پس چرا به خودت تلقین منفی میکنی؟؟؟شما نسبت به خانمت سرد نشدی بلکه این حرف اطرافیانه که باعث شه همچین فکری کنید،همین یک جمله بالا که من از اون سرتر هستم و اینو همه میگن خودش مهمترین عامل این افکار منفیه،شما با عقلتون انتخاب کردید پس نذارید حرف دیگران باعث بشه تو انتخابتون شک کنید،اره شما راست میگید از خانم شما بهتر شاید باشه اما از کجا میدونی همونیه که میخای؟؟؟از کجا میدونید با اون خوشبخت میشید؟؟

[سرگشته 2011]

سلام

من فکر میکنم یه علتی که باعث شده همچین حسی پیدا کنید اینه که اینترنتی باهم آشنا شدید، و شاید فکر میکنید این نوع ازدواج در شان شما نیست اما به نظر من اگه واقعا مشکل خاصی با ایشون ندارید به رابطه تون ادامه بدید و حس بدی به نوع آشناییتون نداشته باشید بهرحال تو این دوره و زمونه این سبک ازدواجم جای خودشو پیدا کرده و اینکه چظور آشنا شدید خیلی مهم نیست مهم اینه که چقد بهم میخورید و می تونید باهم خوشبخت بشید.

[amirsoheili]

از پاسخگویی همه دوستان ممنونم
راستش من ادم خیلی دهن بینی نیستم هرچند که اعتقاد دارم همه ادمها یه درصدی از دهن بینی رو دارن ولی من خودم هم برام عجیبه چرا با وجود اینکه حدود 6 ماه قبل از عقد باهم دوست و نامزد بودیم و با وجود اینکه اون زمان فقط به ازدواج فکر میکردم ولی درست از یک هفته مانده به عقد کم کم تردید هام شروع شد و از بع از عقد تا الان رفته رفته به اوجش رسید . بخوام صادق باشم چند تا علت رو که بهش رسیدم ایناس:
1- حس می کنم از دوران مجردیم و آزادیاش اونطور که باید استفاده نکردم
2- اختلاف سمنم با همسرم خیلی کمه و میتونستم با کسی ازدواج کنم که حداقل 3-4 سال ازم کوچیکتره
3- در مقایسه با دخترهای دیگه مورد های بهتری برام بود اگر با خانومم آشنا نمیشدم
4- این همه هزینه و سختی که دارم الان برای برگزاری مراسم ازدواجم تقبل میکنم ارزششو نداره
و یه سری مساپل جزیی تر که گاهی میاد تو ذهنم
ولی باتوجه به اینکه خیلی تا زمان مراسمم نمونده و هم من و هم خانواده خودم و همسرم تمام کارهامون رو کردیم و با توجه به روحیات خودم و همسرم نمیتونم مراسم رو بهم بزنم نمیدونم چیکار کنم. چون اگر مراسم رو بهم بزنم هم خودم و هم همسرم خیلی ضربه میخوریم و میدونم که عواقب خیلی خیلی بدی داره و اگر هم ادامه بدم میترسم این حس بعدها باعث طلاق عاطفی بشه بینمون.

[دختر بیخیال]

از پاسخگویی همه دوستان ممنونم
راستش من ادم خیلی دهن بینی نیستم هرچند که اعتقاد دارم همه ادمها یه درصدی از دهن بینی رو دارن ولی من خودم هم برام عجیبه چرا با وجود اینکه حدود 6 ماه قبل از عقد باهم دوست و نامزد بودیم و با وجود اینکه اون زمان فقط به ازدواج فکر میکردم ولی درست از یک هفته مانده به عقد کم کم تردید هام شروع شد و از بع از عقد تا الان رفته رفته به اوجش رسید . بخوام صادق باشم چند تا علت رو که بهش رسیدم ایناس:
1- حس می کنم از دوران مجردیم و آزادیاش اونطور که باید استفاده نکردم
2- اختلاف سمنم با همسرم خیلی کمه و میتونستم با کسی ازدواج کنم که حداقل 3-4 سال ازم کوچیکتره
3- در مقایسه با دخترهای دیگه مورد های بهتری برام بود اگر با خانومم آشنا نمیشدم
4- این همه هزینه و سختی که دارم الان برای برگزاری مراسم ازدواجم تقبل میکنم ارزششو نداره
و یه سری مساپل جزیی تر که گاهی میاد تو ذهنم
ولی باتوجه به اینکه خیلی تا زمان مراسمم نمونده و هم من و هم خانواده خودم و همسرم تمام کارهامون رو کردیم و با توجه به روحیات خودم و همسرم نمیتونم مراسم رو بهم بزنم نمیدونم چیکار کنم. چون اگر مراسم رو بهم بزنم هم خودم و هم همسرم خیلی ضربه میخوریم و میدونم که عواقب خیلی خیلی بدی داره و اگر هم ادامه بدم میترسم این حس بعدها باعث طلاق عاطفی بشه بینمون.

بنظرم این چهار مورد که نام بردین قانع کننده نبود بیشتر بهانه بود.
تنها دلیل قانع کننده ای که تو تاپیکتون وجود داره، سرد شدن بیکباره شما از همسرتون هست.این مورد و باید جدی گرفت بخاطر اینکه در آینده برای خانومتون مشکل ساز میشه.

ببینین خانوم ها خیلی احساساتی تر از آقایون هستن، بعد از جدایی هم بیشتر آسیب میبینن چون فشار بیشتری از خانواده و فامیل و جامعه روشون هست.

اما از یک طرف هم مطمعن باشین شما که تو دوران عقد دلسرد شدین، اونقدر که به برهم زدن فکر میکنین، تو دوران عروسی چه فکر هایی میاد سراغتون؟؟
میدونین اگه اوشون متوجه بشن چه حسی دارین چقدر الان ناراحت میشن؟
حالا تصور کنین بعد از عروسیتون متوجه بشن که شما هیچ ذوقی نداشتین و فقط از رو دلسوزی باهاشون ازدواج کردین.
دیگه حسشونو نمیشه تصور کرد.
به احتمال زیاد هم اینو بعد عروسی بهشون میگین، بخاطر اینکه شما دارین الان میگین خانومم ارزش این مراسمات و هزینه های مالی و زمانی و نداره، خب تو زندگی که مشکلات بیشتره، حتی ممکنه گاهی دلخوری هایی پیش بیاد، که باعث دعوا بشه شما هم که متاسفانه علاقه ای ندارین، و بنظرتون خانومتون ارزش این تلاش هارو نداره و بعدشم حالا بصورت ناخواسته یا اذیتش میکنین یا بروش میزنین که دوستش ندارین.
تو زندگی فشار بیشتری از نظر مشکلات و هزینه ها رو باید تحمل کنین.

بنابراین با دلسوزی باهاشون ازدواج نکنین، به ایشون این فرصت و بدین که با کسی ازدواج کنن که واقعا دوستشون داشته باشن، حداقل بخواینشون نه از رو دلسوزی بخواین ازدواج کنین.

****شما وقتی دیگران بهتون میگن سرتر هستین، چه واکنشی نشون میدین؟؟؟

انتظار میره که یک مرد یا زن وقتی این حرف و میشنوه بلافاصله خیلی قاطع بگه ماهردو همدیگرو انتخاب کردیم و هیچ سرتری وجود نداره، هردو هم کفو هم بودیم که فکر کردیم باهم خوشبختیم، و من بعنوان یک مرد امیدوارم بتونم خوشبختش کنم و شوهر خوبی براش باشم.****


میشه بگین اصلا از چه لحاظی سرتر هستین؟؟

حتما تا حالا ایشون متوجه سردی شما هم شدن، مطمعن باشین تو زندگی بیشتر متوجه میشن.
و ازتون دلخور میشن که چرا زودتر نگفتین تا فرصتاشونو از دست نمیدادن

ببیننین خانومتون حق دارن که یک زندگی پر از آرامش در کنار همسری که دوستش داره، داشته باشه.پس اگه از رو دلسوزی ازدواج میکنین این فرصت و ازش نگیرین.

[khaleghezey]

درود دوست عزیز


1.مثلا میخواستی توی دوران مجردیت چه کار یانجام بدی که تا حالا با وجود 30 سال سن انجام ندادی؟!!
2.من متاهلم و 30 سالمه شما همسرت یکسال ازت کوچیکتره برای من همسرم تقریبا 4 ماه ازم بزرگتره والا تاثیر نداشته توی عشق و علاقه ای که بهش دارم
3.همیشه موردهای بهتری وجود داره حتی اگه همسرت نیکول کیدمن یا کاترون زتاجونز هم باشه بازم زن زیباتر وجود داره با هیکل زیباتر.
البته اینم بگم برای همسر شما هم فرد بهتر و با مدرک تحصیلی بالاتر و با زیبایی بهتر و تناسب اندام بهتر هم وجود داره

4.میشه در این مورد توضیح بدید دوست عزیز؟کامل بنویسید حتی مسائل جزئی را

اتفاقا بنظرم بهم بزن چون شما با 30 سال سن هنوز به استقلال فکری و شخصیتی نرسیدی و واقعا هم نمیدانید که چی میخواهید و بیچاره دختر مردم با 29 سال سن بعد کلی صبر کردن فردی نصیبش شده که با نظر دیگران افکار و عقایدش عوض میشه.

ازم دلخور نشو همسنیم باهم دادا من 2 سال ازدواج کردم شاید همسرم زیباترین نباشه شاید درآمد 1یا دو میلیونی نداشته باشه شاید بعضی وقتها ازش دلخور شدم و پیش خودم گفتم سید ایکاش همان مجرد میموندی اخه چرا ازدواج کردی و توی دلم شک میوفته.

ولی اینو خوب میدونم اگه 1000 بار دیگه هم متولد بشم و جایی همسرمو ببینم بازم انتخابم ایشونه و به حرف دیگران هم کاری ندارم.

میشه لطفا معیارهای انتخاب همسر از نظر خودت را بنویسی؟
خصوصیات مثبت و منفی خودت را بنویس
خصوصیات مثبت و منفی همسرت را بنویس


سعی کن روی اعتماد بنفس خودت بیشتر کار کنی
اعتماد بنفس

بايد روي اعتماد به نفستون کار کنيد
فهرستهايي تهيه کنيد از فعاليت هاي سازنده خود، فهرستي تهيه کنيد .
از توانايي هايي که داريد و به کار گرفته ايد، فهرستي تهيه کنيد که شما به آنها بينش داريد و جز افکار ارزنده شما هستند.
و بابت هر کدام از آنها روزي چند بار از خود تشکر کنيد و قربون خودتون برويد و خود را نوازش کنيد.
شعرهاي قشنگ وعاشقانه براي خودتون بخونيد.
سعي کنيد عاشق خودتون بشويد. عاشق سينه چاکي که جز مثبت در معشوق نمي بيند
.( خودتون معشوقي مي شويد که ذهتون را به خود اختصاص مي دهد).
فراموش نکنيد برخورد ما با ديگران ، تحت تاثير برخورد و رابطه ما با خودمان هست.
ما نمي توانيم کسي را دوست داشته باشيم، در حاليکه خودمون را به رسميت نمي شناسيم
و به خودمان عشق نمي ورزيم. لذا ريشه تغيير رابطه ما با ديگران وقتي هست
که با خودمان همگوني ، هماهنگي و همساني داشته باشيم . و خودمان را به صورت يکپارچه و مثبت ارزيابي کنيم.
به جاي اينکه انرژيت را روي بهبود ارتباطاتت با ديگران متراکم کني، روي رابطه حسنه با خودت متراکم کن
. ( نه به زبان، که با احساس و باورت و رفتارت)

انگار این جملهب رای شما نوشته شده دوست عزیز از طرف جناب مدیر


من زمان خاصي براي احترام به خودتون در نظر نگرفتم.
همواره شما بايد اين احترام خودتون را به رسميت بشناسيد.
قاطعيت به معناي بي احترامي و عدم توجه به ديگران نيست.
يعني تعادل بين خواسته هاي منطقي و احساسي خودتون و ديگران.
بنا نيست به قيمت خوش آمدن ديگران ، همواره خود را ذبح کني....

از این به بعد کسی بهت حرفی زد بگو انتخاب خودمه و بهش علاقه دارم و ازشون بخواه نظراتشان راب رای خودشان نگهدارن.

راستی یه سوال خیلی مهم حتما جواب بده کی بهت میگه ازش سرتر هستی و حیف شد ازدواج کردی؟اینو حتما بگو خیلی مهمه جوابش

[بابک 1369]

با سلام
من فکر می کنم مشکل از اینجاست که دوران نامزدی شما خیلی کم بوده
آذر ماه نامزد کردید و اسفند عقد کردید. 3 ماه نازمدی خیلی کم و ناکافیه برادر من
الان اهل فن و مشاورها معتقدند که دوران نامزدی در قرن 21 ام باید بین 6 ماه تا 18 ماه باشه. کمتر از 6 ماه خوب نیست و بیشتر از 18 ماه هم خوب نیست
یکی از دلایلی که میگن حداقل 6 ماه اینه که یه انسان می تونه تا 6 ماه برای طرف مقابلش خودشو طور دیگه ای جلوه بده (چه منفی چه مثبت). حتی با حسن نیت
اما بیشتر از 6 ماه دیگه نمی تونه

به نظر من با این ذهنیت فعلی شما ازدواج تون کار درستی نیست. به هر حال بهانه حتما پیدا میشه که عروسی رو عقب بندازید و از ضرر مادی و احساسی بیشتر جلوگیری کنید
شما ذهنیت الان تون اصلا آماده ازدواج نیست. تو این دوره زمونه یه دختر و پسر که کلی عاشق و شیدای هم هستند و یک لحظه دور از هم نمی تونن طاقت بیارن و خانواده هاشون و تمام فامیل رو ذله می کنند که زودتر عروسی بگیرند، خیلی موارد آخرش به طلاق و اختلاف و دعوا منجر میشه. مورد شما که دیگه بماند
مطمئن هم باشید این تردید های شما قبل از ازدواج، بعد از ازدواج به طور طبیعی بیشتر میشن و حتما در آینده به نحوی مثل خیانت به همسرتون خودشو نشون میده

[zendegiye movafagh]

با احترام به نظرات دوستان من فکر می کنم دختر دیگه ای به ایشون ابراز علاقه کرده یا دیده مورد توجه بعضی از دخترهاست
فکر کنم با این خصوصیات و اینکه اینقدر لحظه ای تصمیم می گیرید خانومتون باید خیلی نگران باشن و مطمئنا افراد بهتری برای خانومتون پیدا می شن که حداقل تو تصمیم گیری هاشون قاطع باشند و اول فکر کنند بعد کار انجام بدن
نه این که اول ازدواج کنن بعد راجع به این که کی سره و چه فرصتهای دیگه ای وجود داره فکر کنند .

[terme00]

1- حس می کنم از دوران مجردیم و آزادیاش اونطور که باید استفاده نکردم

اگه منظورت کارهای غیر اخلاقیه که همون بهتر که انجام ندادی ... باید خدارو شکر کنی که مسیر درست رو بهت نشون داده و ازدواج کردی وگرنه اگر وارد لذت های (به قول خودت) مجردی میشدی معلوم نبود عاقبتت چی میشد و قطعا روی زندگی بعد از ازدواج هم تاثیر میذاشت

2- اختلاف سمنم با همسرم خیلی کمه و میتونستم با کسی ازدواج کنم که حداقل 3-4 سال ازم کوچیکتره

ببخشید ... همون طور که خاله قزی هم گفتن انگار شما آماده پذیرش مسئولیت های زندگی نیستی ... یعنی به اندازه سی سال سن پخته و کامل نشدی .. وگر نه سی سالگی سن کمی نیست برای شروع زندگی ... اینو خانومت باید بگه ... ایشونن که باید بگن کاش همسرم اندازه سنش هم متعهد و مسئولیت پذیر بود و عزت نفس داشت .. (ببخشید تند رفتم برادر)


3- در مقایسه با دخترهای دیگه مورد های بهتری برام بود اگر با خانومم آشنا نمیشدم

هر دختر زیباتری هم که میگرفتی بعد از یه مدت برات عادی میشد ... تو زندگی آرامشی که همسرت میتونه برات تامین کنه مهمه نه زیبایی ... فکر کن ببین در کنارش میتونی آرامش داشته باشی ؟


4- این همه هزینه و سختی که دارم الان برای برگزاری مراسم ازدواجم تقبل میکنم ارزششو نداره

کی ارزشش رو نداره ؟ شما داری برای دومادی خودت هزینه میکنی این مراسم برای شما هم هست ... فقط برای خانومت نیست که ...

و یه سری مساپل جزیی تر که گاهی میاد تو ذهنم
مسائل جزئی تو همه زندگیا هست ... برو بخون تاپیک بچه هارو ببین با چه مشکلاتی دارن دست و پنجه نرم میکنن ... همسرت که مشکل خاصی نداره شما خودت داری با افکارت برای خودت مشکل میتراشی ...

روی عزت نفست و خودت کار کن و اگه میتونی افکارت رو تغییر بده ... ولی با این حس و حال اگه بری سر زندگی بعدا ممکنه بدتر بشی و نذاری طعم زندگی خوش رو هم اون بنده خدا بچشه ... همسرت به تایید شما نیاز داره ... هر موقع که مطمئن شدی همسرت رو از ته دل قبول داری عروسی کن ...
موفق باشی