سلام دوستان
خیلی از دوستان قدیمی من میشناسند
من 30 سالم ترم اخر فوق هستم رشته مهندسی خوندم و کار میکنم
یک چند وقتی به دلیل اتفاقاتی که برام افتاد و مطالعاتی که داشتم و همچنین مراجعات زیادی که به روانشناسهای مختلف داشتم به این رشته علاقه مند شدم
الان فقط پایان نامه ام مونده....
میدونید من چندین سال به هم ریختگی های روحی زیادی تحمل کردم
خودم احساس میکنم درصد هوشی نسبتا خوبی دارم همیشه دانشجوی موفقی بودم و قدرت تحلیل و ریاضی خوبی هم دارم
احساس میکنم سالها عمر خودم با ریاضیات سخت حرام کردم و سر کوچکترین مشکلات رفتاری و استرس و.... گیر کردم در حالی که اگر ابتدا اشنایی بیشتری از روحیات خودم و ... داشتم حتما پیشرفتهای بهتری هم میکردم..............
تنها چیزی که این روزها برام انگیزه ایجتد میکنه رفتن به سمینارها و کلاس هایی که به روان شناسی مربوط هست
دلم میخواهد مسیر کاری و درسی ام اهسته اهسته عوض کنم
دلم میخواهد شناختم نسبت به انسانهاو نسبت به خودم بیشتر بشه
به خاطر مشکلات و فشارهای شدید روحی و... که سالها درگیرش بودم و الان شکر خدا کمی بهتر شدم دلم میخواهد این راه خودم ادامه بدهم و بتونم به دیگران کمک کنم
منتها نمیدونم این افکار درست هستند یا نه؟
تو این سن دیر نیست؟
من توانایی اش دارم؟
دوست دارم نظرات دوستان بدونم
علاقه مندی ها (Bookmarks)