من سیاست دخترونه ندارم

[hanie_66]

دوستان خوب همدردی سلام
امیدوارم که حالتون خوب باشه
مشکلی که من تازگیا باهاش درگیر شدم تناقض دیدگاه های خودم با فیدبک برخورد و عکس العمل بقیه (به خصوص آقایون در امر ازدواج) هستش.من ماجراهای خواستگاری ناکام زیادی رو گذروندم که تکرار این پروسه منو در مورد صحت و سقم برخورد هام به شک انداخته.
توی روند آشنایی فاز من با فاز خیلی از خانوم های دور و برم متفاوته.دید من به شیوه ی آشنایی کاملا مدرن و امروزیه،بلد نیستم که توی مدت زمان (غالبا محدودی) که دارم هزار و یک جور سیاست عجیب و غریب دخترونه رو کنم.با مثال بگم بهتر متوجه میشین.ببینید من معمولا میونه ای با چندین و چند بار خواستگاری و ناز کردن جهت پذیرش پیشنهاد ندارم.یه بار که کسی پیشنهاد میده میسنجم.شرایط حکم می کنه قبول کنم یا رد.اینجوری نیستم دلم راضی باشه اما ناز کنم یا رد کنم که مجددا بیاد.
یکی از دوستام می گفت باید بلد باشی که بهش زنگ نزنی،اگه 5 بار اون ززد تو 1 بار ز بزن.اما من واکنش هام توی برخورد کاملا تاثیر پذیر از برخورد طرف مقابلمه.اگه سوالی بخوام بپرسم قطعا تلفنو دستم میگیرم و زنگ میزنم (که از حداکثر زمان آشنایی استفاده رو ببرم) به این فک نمی کنم 3 بار زنگ زد یا 5 بار.تنها توجه هم به اینه که ارج و ارزشم حفظ بشه.زیاد نباشه که طرف مقابل حس کنترل شدگی بهش دست بده!!
من همون قدر که حق انتخاب برای خودم قائلم برای آقایون هم قائلم.من 2بار تا الان بعد از میانگین چند هفته صحبت طرف مقابلم بهم گفت که مناسب هم نیستیم.منم برای یکیشون تا حدی موافق بودم اما برای یکیشون اصلا فکرشم نمی کردم.اما با این وجود گوشیمو برداشتم بهشون مسیج دادم و براشون آرزوی خوشبختی کردم و حتی نپرسیدم چرا.توی وجودم نخواستنش سوالی نبود.اما تلقینات دخترای دوستام واقعا سوالو پر رنگ کرده برام
مسئله ی آخر اینکه من اصلا در مورد شرایط مالی نمی پرسم از خواستگارم.از اینکه خونه داره یا نداره،ماشین داره یا نداره،در آمدش چقدره یا چقدر سرمایه داره.یه جورایی برام سخته کانکاش توی امور مالی.مشاور که رفتم اینو بهم می گفت که شما حس سهل الوصول بودنو به طرف مقابلت القا می کنی.مسائل مالی همیشه مرتبه ای خیلی پایین تر از مسائل احساسی و اخلاقی هستن برام.این رویکرد اشتباهه؟
من قدرت فوق العاده ای توی اعتماد به نفس دادن به آقایون دارم.لحن کلامم آرامش دهنده و امیدوار کننده س.اما فکر کنم این لحن خیلیم خوب نیست.شما آقایون ترجیح میدید که خانوم مقابلتون خودشو بگیره و تعریف معقولی ازتون نداشته باشه؟
من توی برخوردها خوده خودمم.بازی نمی کنم.توی خلوت خودم خیلی آسون گیر تر از ظاهر بیرونیم هستم.احساس می کنم کسی که باهام صحبت می کنه بعد از مدتی به این دیدگاه میرسونم که من اینو به دست آوردم حتما بهترشم میتونم به دست بیارم و این منو اذیت می کنه.
فک کنم جامعه ی الانمون نمی تونه پذیرای این باشه که "وانمود" نکنم.و آقایون دختری که شرایطش خیلی آنچنانی نیست ولی بلده که چطور "بازی" کنه رو به دختری که شرایطش خوبه اما وانمود نمی کنه و کلاس نمیزاره ترجیح میدن
برای سامان دهی فکری به کمکتون احتیاج دارم
ممنون

[1234567]

سلام
بهتون تبریک میگم بخاطر تمام ویژگی های مثبتی که عنوان کردید دارید

میشه با سیاست ازدواج کرد اما آخرش که چی ؟ آیا اون ازدواج در آینده پایدار میمونه
با اجازتون برای من که برعکسه و فکر کنم برای خیلی از پسرا برعکسه

پسرا دنبال دخترین که تلفن میزنن جواب بده و اونم تلفن بزنه و خودشو نگیره
دنبال دختری هستند که معیار های اخلاقیش برای ازدواج پر رنگ تر از مادی باشی
بهشون محبت کنه
ازشون تعریف کنه
با محبت و تعریف آرومشون کنه و بهشون آرامش بده

شاید هر کسی قدر این ویژگی های مثبتی که شما دارید رو ندونه اما پسری که قبلا خواستگاری یه دختر مغرور رفته اگر شما رو ببینه به همه ارزش هایی که دارید پی میبره

در مورد اون مشاور و حس سهل الوصول بودن من تا حدودی این مسئله رو قبول دارم اما نه به این شکل (سیاست ورزی رو قبول ندارم اما ناز کردن رو اگه بلد باشید خوبه)
فرض رو بر این میگیریم که خودتونو بیشتر از اون چیزی که بودید نشون دادید و یه نفر با سختی شما رو بدست آورد و تاوان داد (کاری که خیلی از دختر ها میکنند) اما بعد از ازدواج وقتی خود واقعی شما رو ببینه احساس بدی میکنه
احساس میکنه سرش کلاه رفته
احساس میکنه بهای خیلی زیادی داده
مطمئن باشید اون ازدواج منجر به طلاق مستقیم یا عاطفی میشه
هیچکدوم از طرفین احساس خوشبختی نمیکنن و دعوا و بی مهری بینشون حاکم میشه

هدف که ازدواج کردن نیست
هدف رسیدن به خوشبختیه

سیاست با ناز کردن و لوس کردن فرق داره
ناز کردن این نیست که جواب تلفن ندید به نظر من این غرور و تکبر رو میرسونه
تعریف ناز کردن چیز دیگه ایه که خوبه هر دختری بلد باشه چون برای دختر ها ویژگی مثبتیه

[toojih]

سلام، بعضی از رفتارهاتون به نظر من هم خوبه و باعث نمیشه که یک پسر رو فراری بده.

میشه لطفا کمی بیشتر توضیح بدین که اینکه گفته مناسب هم نیستیم بعد از چه مدت و چطوری بوده؟ یعنی اومده خواستگاری و بعد مثلا چطوری پیش رفته و کی به این حرف رسیده؟ یا پیشنهاد یک پسر توی مثلا دانشگاه بوده که بعد از مدتی رسیده به این حرف؟

یه کم اگه واضح تر جزئیات رو بگین میشه در مورد اینکه چرا همچین حرفی زده نظر صحیح تری داد.

[Less Than Nothing]

این نظرات شخصی خودمه

من همون قدر که حق انتخاب برای خودم قائلم برای آقایون هم قائلم.من 2بار تا الان بعد از میانگین چند هفته صحبت طرف مقابلم بهم گفت که مناسب هم نیستیم.منم برای یکیشون تا حدی موافق بودم اما برای یکیشون اصلا فکرشم نمی کردم.اما با این وجود گوشیمو برداشتم بهشون مسیج دادم و براشون آرزوی خوشبختی کردم و حتی نپرسیدم چرا.توی وجودم نخواستنش سوالی نبود.اما تلقینات دخترای دوستام واقعا سوالو پر رنگ کرده برام

افرین، 20 امتیاز مثبت / 10 تا به خاطر حق انتخاب 10 تا هم به خاطر احترامی که میذارید
حالا اینکه نمیپرسید هم عیبی نداره، اگر پرسیده بشه این پیام رو به طرف میرسونه که محتاج بهش هستید.

مسئله ی آخر اینکه من اصلا در مورد شرایط مالی نمی پرسما از خواستگارم.از اینکه خونه داره یا نداره،ماشین داره یا نداره،در آمدش چقدره یا چقدر سرمایه داره.یه جورایی برام سخته کانکاش توی امور مالی.مشاور که رفتم اینو بهم می گفت که شما حس سهل الوصول بودنو به طرف مقابلت القا می کنی.مسائل مالی همیشه مرتبه ای خیلی پایین تر از مسائل احساسی و اخلاقی هستن برام.این رویکرد اشتباهه؟

10 امتیاز (5 تا به خاطر طرز فکری که دارید اضافه کردم)، درسته که شما مادی فکر نمیکنید و این واقعا عالی هستش ولی تجربه بهم ثابت کرده که شکم گشنه عشق حالیش نیست.

من قدرت فوق العاده ای توی اعتماد به نفس دادن به آقایون دارم.لحن کلامم آرامش دهنده و امیدوار کننده س.اما فکر کنم این لحن خیلیم خوب نیست.؟! شما آقایون ترجیح میدید که خانوم مقابلتون خودشو بگیره و تعریف معقولی ازتون نداشته باشه؟

30 امتیاز ، از نظر خودم کسی که انرژی مثبت به آدم بده میشه روی سختی های زندگی روش هم حساب کرد که کنارمون باشه و با کوچکترین مشکلی بد اخلاق نمیشه...

من توی برخوردها خوده خودمم.بازی نمی کنم.توی خلوت خودم خیلی آسون گیر تر از ظاهر بیرونیم هستم.احساس می کنم کسی که باهام صحبت می کنه بعد از مدتی به این دیدگاه میرسونم که من اینو به دست آوردم حتما بهترشم میتونم به دست بیارم و این منو اذیت می کنه.

6 تا 8 امتیاز، از نظر دید هم جنس های خودم بله این طرز فکر شما دقیقا مطابق با نظر دوستای خودم هم هست ولی این رو هم در نظر بگیرید که طرف تنوع طلبه که این شکلی فکر میکنه کسی که عقل و دلش رو میزاره روی یک چیز تغییرش نمیده مگر اینکه دنبال سو استفاده باشه.
یکمی زن حالت عشوه گری داشته باشه "پیش شوهرش" نه کسی که هنوز تعهدی نداده به نظر قابل قبوله

فک کنم جامعه ی الانمون نمی تونه پذیرای این باشه که "وانمود" نکنم.و آقایون دختری که شرایطش خیلی آنچنانی نیست ولی بلده که چطور "بازی" کنه رو به دختری که شرایطش خوبه اما وانمود نمی کنه و کلاس نمیزاره ترجیح میدن

20 امتیاز این بر میگرده به تربیت صحیح خانواده شما اللخصوص مادرتون، انسان هایی که خلاف رودخونه شنا میکنند کم هستند، نمیشه گفت خوبه نمیشه گفت بده چون واقعا تغییر در بعضی مواقع لازم هستش که افکار منسوخ شده رو کنار بذارند.

جمع که بزنیم نمره خوبی از 100 میگیرید.

ایراد از شما نیست کسایی که میان طرفتون لیافتتون رو ندارند که همون بهتر که منصرف بشند/بشید

تعریف ناز کردن چیز دیگه ایه که خوبه هر دختری بلد باشه چون برای دختر ها ویژگی مثبتیه

نگرش شما نسبت به ناز کردن طرف رو لطفا توضیح بدید شاید من زیادی rigid فکر میکنم، چون برخی از دخترانی که میبینم غذا رو زیادی شور میکنند

[hanie_66]

سلام
ممنون بابت راهنمایی ها و اظهار لطفتون
آقای 1234567 تا چند وقت پیش منم معتقد بودم که یه سری از ویژگی های خلقی لازمه ی یه زندگی سالمه.مهمه که طرف خودش باشه و بابت موفقیت یا موقعیتی که به خودش مرتبطه سر بقیه منت نزاره.اما فکر می کنم که این اصول زیباییشون صرفا توی کلام مونده.با چیزی که عینا دارم میبینم تناقض داره.مورد مصرف این حرفای خوب و سجایای اخلاقی لایک گرفتن توی صفحه ی فیس بوکه.
هدف از زندگی خوشبختی و شاد بودن توی لحظه س.منم با این ویژگی های خودم دلشادم.ولی گاهی رفتاری میبینم که برام عین سوهان روح میشه.با مثال عرض می کنم خدمتتون.مبحثی به عنوان مهریه از نظر من مبحث مهمی نیست.برام هیچ اهمیتی نداره که مهریه م چقدر باشه.یه دونه سکه یا 1000تا،اگه طرفم همون فردی که میخوام باشه این نرخ گذاری رو نمی پسندم.حالا من به صورت همزمان با یکی از دوستام با خواستگار هامون صحبت می کردیم.آقای خواستگار از من پرسیدن که نظرتون در مورد مهریه چقدره منم کاملا بی سیاست نظرمو گفتم.اما دوستم پاهاشو کرد توی یه کفش که 1000 سکه.من به توافق نرسیدم و دوستم همچنان موضع خودشو حفظ کرد.نهایتا به 700 سکه راضی شد.300 تا پایین اومدن سکه برای اون خانم چنان ارزش آفرینی کرد که خواستگارش متعجب بود و خوشحال که عجب منتی سرم گذاشته که پذیرفته.و من بعد از چند ماه از جانب اون آقا شنیدم که دختر فلانی حتما مشکلی داره وگرنه چطوری به هیچ راضی شد.حالا شما در نظر بگیرید که من توی رفاه کامل بزرگ شدم.هیچ روز زندگیم دغدغه ی مالی نداشتم که الان طعم نداری چشیده باشم.اون آقا فکر نمیکرد من از جانب پدر پشتوانه ی مالی دارم.ساپورت مالی همسر اولویتم نیست و پشتوانه ی اخلاقی و احساسی می خوام.من با شنیدن این حرفا کاملا خرد شدم.مادرم از دستم خیلی ناراحت شد و منم دیگه اینقدر توی مسائل اینچنینی کوتاه نیومدم.
کجان آقا پسرهایی که میگن خانوم ها هزار و یک جور شرط میزارن؟؟مقصر کیه تو این زمینه؟
در مورد ناز کردن هم من کاملا توانایی شو دارم.سال هاست که بلدم ناز کنم وپدرم بشه اسطوره ی ناز کشیدن.اما درست نمیدونم برای یه غریبه ازش استفاده کنم.جهت گیری آشناییم احساسی میشه و نمیتونم تصمیم درست بگیرم.
آقای tojih:
اون دوتا خواستگارو جهت نمونه گفتم.یکیشون حدود یه سال پیش بود.دوست همسر خواهرم بود و توی یه دانشگاه بودیم.از طریق شوهرخواهرم ازم خواستگاری کرد.ایشون پدرمو میشناختن که بهشون گفتم اول با پدرم صحبت کنن.پدرم هم تاییدشون کرد.باهاشون مشکلی نداشتم(در واقع مشکل آنچنانی نداشتم).آقای محترم و باشخصیتی هستن.فرهنگشون با من خیلی متفاوت بود اما خودشون (جدای از خانواده شون) بهم شبیه بودن.خانواده ی محترم اما پر جمعیتی داشتن که خانوماشون نه درس خونده بودن و نه کار می کردن.بهم مدام میگفتن که منتمو دارن.بعد حدودا 1ماه و نیم آشنا شدیم.تا اینکه بعد از 4-5 روز بی خبری بهم گفتن به درد هم نمیخوریم منم گفتم باشه.نزدیک 2ماه وقت،اعتبار و احساسمو بدون هیچ پرسشی گذاشتم کنار،حتی تصور این موضوع هم برام قابل هضم نبود.چون هیچ پیش زمینه ی ذهنی از این برخوردشون نداشتم!تا مدت ها خودمو لعنت فرستادم که چرا من حتی یه کلمه "چرا؟" از ایشون نپرسیدم.
دومی هم پسر یکی از همکار های مادرم بود که خونمون اومدن.با ایشون کمتر از 2 هفته حرف زدم.به اندازه ی قبلی گرم و مشتاق نبودن.هفته ی اول 1 بار تماس گرفتن و 1بار حضوری (بیرون) دیدمشون.هفته ی دوم هم فقط اس ام اس میزدن که آخر هفته هم گفتن مشابهت هامون کمه.هیچی از من نمیدونستن چون فرصتی برای تحلیل نداشتند.منم نشناختمشون.به ایشون هم فقط گفتم خوشبخت باشید.
آقای less than nothing
ممنون از نمره گذاری خوبتون.من که قبول شدم
آره شاید موج مثبت و پرانرژی به "همسر" دادن خوب باشه.اما واقعا قصد تعدیل این رویه مو دارم.مثلا من خواستگاری داشتم که لیسانس بودن.احساس می کردم به خاطر اینکه من فوق لیسانسم حسشون خوشایند نیست.بهشون گفتم که از نظر من شما یه مهندس کاملا موفق هستید و مدرک مهم نیست و این حرفا.مدتی گذشت به عینه دیدم که در لفافه ی مثلا شوخی بهم گفتن کاش به جای مدرکت توانایی فنیت هم بالا می رفت.هنر مهندس بودن نداری (ایشون همکارم بودن و تا قبل خواستگاری نظراتمو کاملا کاملا توی حوزه ی کار قبول داشتن).این موضوعات باعث شد بهشون جواب رد بدم.این یه نمونه ش بود تازه!
بازم ممنون بابت راهنمایی هاتون

[Amir_23]

سلام

امیدوارم برخوردهای بعضی افراد باعث نشه که شما از داشتن این همه خصوصیت خوب پشیمون بشید.
اگه دنیا از امثال شما خالی بشه دیگه زندگی لطفی نداره.
مطمئن باشید این آقایون لیاقت شما را نداشتند و خدا را شکر که رفتند.

[mohammad6599]

قدر زر، زرگر شناسد
قدر گوهر، گوهری...

خواهر خوبم ، کسی که ارزش زن رو به سکه میسنجه که مثلا اگه کمتر شده این خانم عیبی داره اصلا لیاقت شما رو نداشت خیلی خوب شد که اون شخص همسر شما نشد...
شما به خدا توکل کن و مطمئن باش اونی که میخوای میاد. تو این دوره زمونه دخترهایی با دید شما واقعا تک هستند خودتون رو حروم هر کسی نکنید...

[خانوم مجرد]

سلام هانیه جان
با حرفات موافقم اکثر اقایون خودشون می نالن از دست بعضی خانوما .. بعد وقتی با یه خانوم متفاوت برخورد دارن باز راضی نیستن و انگار همون خانومای قبلی واسشون بهتره!!!! عذر میخوام از اقایون اما از ازدواج های اطرافم کاملا متوجه شدم انتخاب هاشون حول چه معیارهایی صورت میگیره ( از اقایونی که مثل حرفای من نیستن عذر میخوام )
میبینم دوستام و خانومهایی که از خیلی لحاظ بهترن هنوز مجردن بعد خانومایی که ناز و عشوه دارن و در واقع میبینم که طبل تو خالی هستن ازدواج میکنن و جالبه که مدام دعوا دارن و خوشبختم نیستن اما انگار کلا اینجور خانوما رو ترجیح میدن

هانیه جان منم مثل شمام چون دوست ندارم اقا خودشو پایین تر ببینه یا یه موقع فکر نکنه من خودمو بالاتر میبینم، خیلی مواظب رفتارم هستم ناز کردن هم بلد نیستم من فوقش میتونم نرم صحبت کنم و خشک نباشم اما نمیتونم ناز کنم
منم شنیدم که میگن دختری که سخت نگیره ببخشید مثل جنس ارزون میمونه اما من همچنان اهمیتی به اینجور حرفا نمیدم ترجیح میدم طرز فکر خودمو داشته باشم
شنیدی که میگن: وقتی کسی اندازه ت نیست به اندازه خودت دست نزن!!
شما ویژگیهات خوبه و منتظر کسی باش که تورو اونطور که خودت انتخاب کردی باشی، با کمال میل بخواد و تاییدت کنه و مهرت به دلش بیفته

[toojih]

سلام خانم هانیه، در اینکه شما خصلتهای خوبی داری کسی شک نداره. من دیگه ازت تعریف نمیکنم فقط خواستم کمی روشن تر بشه تا بتونیم حدس بزنیم شاید کمکت کنه از این به بعد بدونی بهتره چطور رفتار کنی یا چه کاری لازمه انجام بدی.

البته قرار نیست همه ازمون خوششون بیاد همونطور که شما هم حتما از همه خوشتون نمی یاد ولی اگه این قضیه برات هی تکرار بشه باید به خاطر خودت دنبال علت باشی و سعی کنی در حد امکان رفعشون کنی.

من خودم رو میزارم جای اون آقاها و حدس میزنم که چه اتفاقی میتونه بیافته که من بکشم کنار.

یکی میتونه این باشه که اون آقا از ظاهر و قیافه ات خوشش نیاد. این وقتی پیش می یاد که اون آقا از قبل شما رو ندیده باشه و بعد که خواستگاری کرده شما رو دیده

یکی دیگه این میتونه باشه که رفتارت زیاد زنانه نباشه. یعنی همون چیزی که خودت هم گفتی. یعنی اون آقا همون اول به این نتیجه برسه که بدست آوردن شما هیچ کاری نداره. فقط کافیه اون بخواد.

یکی میتونه این باشه که شما یکسری اخلاقها و رفتارهای خاص داری که زیاد جالب نیست و وقتی اون آقا بهت نزدیکتر شده اونها رو دیده و به همین خاطر نخواسته ادامه بده.

توی موردهای بالا کمی فکر کن ببین اثری ازشون در تو هست یا نه.

ولی در کل به نظرم یک قاعده کلی هست که چه توی این مورد ازدواج و چه حتی کارهای معمولی و روزمره ماها وجود داره. اونهم اینه که تو هر چیزی رو که زیاد بخوای احتمال بدست آوردنش کمتر میشه.

مثلا کسیکه میره استخدام بشه اگه از همون اول همه فکرش این باشه که حتما هر طور شده باید اونجا استخدام بشه احتمال استخدام شدنش کمتر میشه. راه درست اینه که تو دنبال این باشی که ببینی مثلا برای استخدام شدن باید چه توانمندی هایی رو در خودت قوی کنی بری اونها رو قوی کنی و علاوه بر اون به قیمت کم حاضر به استخدام نشی! حتی اضافه بر اون شرط هم برای استخدام داشته باشی. بپرسی مثلا محیط چطوره. ساعتهای کاری چطورن و .... یعنی طرف ببینه تو خودت رو خیلی بالاتر از این میبینی که به استخدام با هر شرایطی راضی باشی!

قضیه ازدواج هم از این قاعده کلی مستثنی نیست. به جای اینکه به ازدواج فکر کنی باید ببینی یک دختر خوب چه ویژگی هایی باید داشته باشه اونها رو در خودت قوی کنی و فکر ازدواج رو کلن از سرت بیرون کنی و به این فکر کنی که تو تا یک مورد مناسب پیدا نکنی حاضر نیستی ازدواج کنی. اینها نقش بازی کردن نیست. باید با تمام وجودت به این باور و اعتقاد برسی تا توی رفتارت خودش رو نشون بده.

توی یک دختر زیبا، خوش پوش، خوش تیپ، مهربان، شاد، با کمالات و هدفداری در زندگی هستی که همینطوری بدون هیچ کس دیگه ای زندگی خوبی داری و اگه کسی باشه که شرایط خیلی خوبی داشته باشه حاضری شرایطش رو بررسی کنی تازه اگه ممطئن بشی که این زندگی شاد و خوبی که داری رو بهتر میکنه. باز هم میگم اینها نقش بازی کردن نیست یا جملاتی نیست که مثلا هر روز صبح با خودت تکرار کنی. اینها عقاید و باور و نحوه زندگی یک دختر خوب و شایسته است.

[میشل]

سلام هانیه جان،

ما در حین ارتباط با هرکسی باید سنجش هم داشته باشیم.

اینطور نیست که یکی با شما در ارتباط باشه، بعد یه دفعه بره! حتما اشتیاقش بصورت تدریجی کم شده. (البته با این فرض که این کم شدن اشتیاق براساس مسائل واقعی نبوده، بلکه براساس حس اون فرد از رفتار شما بوده باشه.)

بنابراین اگه در حین ارتباط، حواست فقط سمت خودت، و سمت معیارهای خودت نباشه، و به خود رابطه و واکنش های تدریجی طرفت دقت کنی میتونی خیلی چیزا رو تشخیص بدی. و براساسشون رابطه رو تنظیم کنی. (مثلا جنبه طرف در مورد یه سری مسائل رو)

اگه سوالی بخوام بپرسم قطعا تلفنو دستم میگیرم و زنگ میزنم (که از حداکثر زمان آشنایی استفاده رو ببرم) به این فک نمی کنم 3 بار زنگ زد یا 5 بار.

اینجا مسئله ناز کردن نیست، مسئله اینه که این رفتار تا حدودی عجولانه به نظر میرسه. وقتی شما سوالی داری، دلیلی نداره که همون موقع زنگ بزنی و بپرسی. میتونی سوالت رو پیش خودت نگهداری وقتی که همدیگه رو دیدید ازش بپرسی.

من در مجموع فکر نمیکنم که مشکل از سیاست دخترانه باشه. مسئله اینه که تو از روابطت داری یاد میگیری که چطور منعطف تر و پخته تر برخورد کنی. یعنی از هر رابطه ای میتونی یه چیزی یاد بگیری و بیشتر به سمت شخصیت مطلوب خودت حرکت کنی.

کلا همه ما دوست داریم مورد احترام و تحسین واقع بشیم و در شأن خودمون باهامون برخورد بشه. اما اگه جایی حس کردیم اینطور نشده، اینکه علت رو در ناز نکردن و سیاست نداشتن ببینیم، میتونه یه اسنادسازی غلط باشه.

ارزش های درونی شده، پختگی و تدبیر در ارتباط برقرار کردن، و احترامی که یه فرد برای خودش قائله، همه در کنار همدیگه اون رو در چشم دیگران ارزشمند و خواستنی میکنه (چه بحث ازدواج باشه چه نباشه).

با ناز کردن ممکنه کسی جذاب تر به نظر برسه، اما با رفتار متین و درست هم قابل اعتماد به نظر میرسه. حالا دیگه بحث انتخاب مطرحه. یکی اون نوع خاص از جذابیت رو انتخاب میکنه و راه ناز کردن رو میره. یکی هم راه دیگه ای رو انتخاب میکنه. مهم اینه که هر راهی رو انتخاب کردیم (و به انتخابش مطمئن بودیم)، درش ثابت قدم باشیم. و اگه یه جایی نتیجه مطلوب نگرفتیم به فکر اصلاح مسیر و افزایش قابلیت هامون در همین مسیر باشیم نه تغییر مسیر. چون ممکنه جریان کبکه پیش بیاد که اومد راه رفتن کلاغه رو یاد بگیره... نمیدونم شایدم کلاغه بود که میخواست راه رفتن کبکه رو یاد بگیره... بالاخره هرکدوم که بود میگن راه رفتن خودش رو هم یادش رفته...

آقای LESS THANK NOGHING نمره ی اطلاعات عمومی من چند میشه؟ خواهشا مهربون نمره بدید، چون نکته اصلیش رو یادم بود...

خلاصه هانیه جان، چیزیکه هستی خوبه، و نشون میده که ارزش های درستی برای خودت داری، اما همیشه جا برای کامل تر شدن هست...

موفق باشی عزیزم.