دارم دیونه میشم بایدجداشم؟لطفاکمکم کنید

[solyyy]

سلام دوستان.من یدختر 26سالم که 3ماهه با اقای28 ساله از فامیل نامزدم. هردو لیسانسیم. موقعی که ایشون اومدن خواستگاری تو ملاقاتای اول وبا توجه به پیشینه ذهنی که داشتم فهمیدم که مشکل ارتباط برقرار کردن داره اونم به دلیل این بوده که از 12سالگی با پدر دیکتاتورش دور از مادر وخواهر تو تهران زندگی کردن واین 2سال اخر کاملا تنها،وهیچ دختریم تو زندگیش نبوده ، به اصطلاح خجالتی وکم اعتمادبنفسه .واسه همین چیزا ویسری چیزای دیگه میخاستم بگم نه، ولی خانواده اصرار داشتن که با سنت وشرایطی که میخای(تحصیلات،مذهبی بودن،سن،سالم بودن)بعد از این کیس بهتری پیدا نمیشه واینکه برادرش همکه اینطوربود بعد از ازدواج کلا تغییر کرده،نامزد شدیم وخودشم قول تغییر دادومنم گفتم یه فرصت برا شناخته .ولی الان با گذشتن این مدت من تغییر وتلاش انچنانی ندیدم(اگرم تلاش کوچکی هست بخاطر راضی نگهداشتن منه) خودش میگه پول ندارم چون کار درست حسابی نداره(قراره ظاهرشم تغییر بده)،من هرکاری ازدستم برمیامد(تشویق،کمک،مشاوره،� �هر و...)انجام دادم ولی اتفاقی نیفتاد من الان بشدت دودلم به ادامه نامزدی(صیغه ایم نه عقد) میدونم اگه همینطور بمونه با این شخصیت نمیتونم زندگی کنم،ازطرفی خیلی دوستم داره وخیلی مهربونه خودش میگه من یکیو میخاستم که بهش محبت کنم ومنم یه حسی بهش دارم که نمیدونم عادته یا دوست داشتن،سعی میکنه منوراضی نگه داره وهمش جلوم کوتاه میاد واینم منو میترسونه (چون برعکس اون من خودساخته ام) که نکنه فردا توزندگی من نقش شوهرو داشته باشم واون زنو یعنی اون بهم تکیه کنه(راستی من شاغلم) وهم اینکه بعد ازاین کیس بهتری پیدا نمیشه(البته من خیلی خواستگار داشتم هرکدوم به یه دلیلی رد کردم) اونا هرچه سریع تر اصرار به عقد دارن لطفا کمکم کنین دارم دیونه میشم....................

[سرافراز]

بنظر من شما و نامزدتون قبل از عقد رسمی به مشاوره برید و مسائل رو با یک مشاور مطرح کنید تا پتانسیل تغییر رو در ایشون بررسی کنه و با معیارهای شما بسنجه.

[solyyy]

سرافراز عزیز ممنون از وقتی که گذاشتین.راستش پیش یه مشاور خانم رفتیم ایشون قبل اینکه نامزدمو ببینه امیدوارم کرد ولی بعد از دیدنش وصحبت باهاش غیر مستقیم گفت که بهم نمیخورین واگه میخای ادامه بدی باید خیلی تلاش کنی .قراره پیش یه مشاور اقا هم بریم.ولی مشکل اصلی من اینه که خودمو ازهمه جهت ازش بالاتر میبینم(برخورد اطرافیان هم باعث تشدید این نگاهم میشه) واینکه شخصیت تک بعدی ای داره .حالا من نگرانم که با این شخصیت شروشور من واین دیدگاهم آیا میتونم با این شخص زندگی موفقی داشته باشم؟ همش تو ذهنمه که توزندگی با این ادم هدر میرم!!!!!البته از چندوقت پیش که سر یه موضوعی یه بحث اساسی داشتیم خیلی بهتر شده وبیشترسعی میکنه عوض بشه ومیگه من نمیخام از دستت بدمآیا این دوست داشتنش میتونه یه کلید واسه حل این مشکل باشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟دوستان خواهش میکنم اگه تجربه ای در این زمینه دارین بهم بگین نظرات شما خیلی میتونه کمکم کنه منتظر لطف شما هستم وقت زیادی ندارم ممنون

[ehsan_hamdardi]

چند جمله از دکتر هلاکویی درباره مشکل شما نقل قول می‌کنم :

"هرگز هرگز هرگز هیچ مردی هیچ زنی را و هیچ زنی هیچ مردی را نه عوض کرده و نه درست کرده است

این تحفه ای که شما می بینید ده بیست درصد بدتر می شود که بهتر نمی شود

بنابراین اگر با ده بیست درصد خرابتر شدن می توانید او را بپذیرید مبارکتان باشد اگه نه بروید دنبال کارتان و رهایش کنید

این هم که فکر بکنید بالاخره درستش خواهم کرد ،نخواهد بود"

[سرافراز]

سلام خانم...چند مورد هست که باید بهش توجه کنی..1- اینکه برادرش بعد ازدواج تغییر کرده دلیل بر تغییر این آقا نمیشه. هر آدمی تفکر مخصوص به خود و پشینه ذهنی و عاطفی مخصوص بخود داره.2- نظر و حرف اطرافیان مهم نیست. مهم احساس و نظر قلبی خود شماست. چون درنهایت این شما هستید که باید با اون آقا زندگی کنید. حرف بقیه فقط در حد راهنمایی مهمه.3- استقلال مالی این آقا مهمه. بخصوص اینکه شما خودتون مستقل هستید. باید ببینید این پسر 28 چرا تا الان نتونسته مستقل بشه و دیدگاهش در مورد شغل و تلاشش در این مورد چقدره.4- اگر یک زندگی رو شروع کنید و اون رو نخواهید اونوقت هزینه بیشتری برای خلاص شدن از دستش باید بپردازید.5- یک مساله مهم در مورد خودتون چه این انتخاب و چه انتخابهای دیگه... نباید استقلال مالی یا موفقیتهاتون باعث دست کم گرفتن دیگران بشه. این موفقیتها مال شما و مخصوص شماست و در زندگی زناشویی به عنوان یک زن پارامترهای دیگری مطرح میشه. باید خودتون رو در اون جنبه ها بشناسید. همونطور که اون آقا رو هم از جنبه شوهر بودن باید بررسی کنید مثل توانایی اداره زندگی و اخلاق خوب(دو موردی که در اسلام هم بهش اشاره کردند).6- همونطور که دوستان اشاره کردند روی تغییر این آدم حساب نکنید و اونو همینجوری که هست بپذیرید...یک سوال؟چرا با این آقا صیغه شدید؟ اینجوری دست خودتون رو برای جواب دادن بستید!

[solyyy]

ببخشیدمن جایی بودم به اینترنت دسترسی نداشتم.ممنون ازراهنماییتون دوستان.سرافرازعزیزچون چاره دیگه ای نداشتم همون موقع یا باید میگفتم نه یا همین کارو میکردم وبا توجه به تجربیات قبلیم اینکارو انجام دادم تایه فرصتی واسه تصمیم گیری داشته باشم .من تویه جامعه خیلی سنتی زندگی میکنم واینی هم تاحالا عقدرسمی نشدیم یه هنجارشکنی محسوب میشه!!!!!!!!! ودلیل دیگش اینه که ما جز اقیلیت مذهبی محسوب میشیم(سنی) ومن دایره انتخابی کوچکی دارم وگرنه کیسای بهتری هم بودولی اختلاف مذهبی داشتیم.درواقع بین این آقا (وتلاش برای ساختن یه زندگی)ومجردموندن باید یکیو انتخاب کنم هم بدلیل سنم وهم بدلیل اینکه نامزدی بهم زده خواهم داشت!! واسه همین دارم دیونه میشم................راستی استقلال مالی نداشته چون پدرش همیشه حمایت مالیش کرده وتمام این مدت درس میخونده(لیسانس6ساله!!)وبعدم سربازی ،البته خودش میگه چون هدفی نداشتم ولی الان پیگیر کارهست وتلاششو میکنه یه کارم پیداکرده (هرچندخیلی خوب نیست) - - - Updated - - -حتی اگه به این نتیجه برسم که این نامزدی باید تموم بشه بازم مسیر سختی دارم چون نه خانواده خودم میپذیرن ونه اون وخانوادش(البته اگه به این نتیجه برسم که نمیتونیم زندگی کنیم به هرقیمتی بهمش میزنم) یعنی یه قیام تمام عیار!!!!!ولی الان معنی کامل تعلیقم ،سردرگمم نمیدونم باید چکارکنم....خواهشا اگه نظری دارین که میتونین کمک کنیم دریغ نکنینممنون دوستان.........منتظرکمکتونم....

[ehsan_hamdardi]

ببخشیدمن جایی بودم به اینترنت دسترسی نداشتم.ممنون ازراهنماییتون دوستان.سرافرازعزیزچون چاره دیگه ای نداشتم همون موقع یا باید میگفتم نه یا همین کارو میکردم وبا توجه به تجربیات قبلیم اینکارو انجام دادم تایه فرصتی واسه تصمیم گیری داشته باشم .من تویه جامعه خیلی سنتی زندگی میکنم واینی هم تاحالا عقدرسمی نشدیم یه هنجارشکنی محسوب میشه!!!!!!!!! ودلیل دیگش اینه که ما جز اقیلیت مذهبی محسوب میشیم(سنی) ومن دایره انتخابی کوچکی دارم وگرنه کیسای بهتری هم بودولی اختلاف مذهبی داشتیم.درواقع بین این آقا (وتلاش برای ساختن یه زندگی)ومجردموندن باید یکیو انتخاب کنم هم بدلیل سنم وهم بدلیل اینکه نامزدی بهم زده خواهم داشت!! واسه همین دارم دیونه میشم................راستی استقلال مالی نداشته چون پدرش همیشه حمایت مالیش کرده وتمام این مدت درس میخونده(لیسانس6ساله!!)وبعدم سربازی ،البته خودش میگه چون هدفی نداشتم ولی الان پیگیر کارهست وتلاششو میکنه یه کارم پیداکرده (هرچندخیلی خوب نیست) - - - Updated - - -حتی اگه به این نتیجه برسم که این نامزدی باید تموم بشه بازم مسیر سختی دارم چون نه خانواده خودم میپذیرن ونه اون وخانوادش(البته اگه به این نتیجه برسم که نمیتونیم زندگی کنیم به هرقیمتی بهمش میزنم) یعنی یه قیام تمام عیار!!!!!ولی الان معنی کامل تعلیقم ،سردرگمم نمیدونم باید چکارکنم....خواهشا اگه نظری دارین که میتونین کمک کنیم دریغ نکنینممنون دوستان.........منتظرکمکتونم....

این زندگی شماست و نمیتوانید بعداً بگویید که بخاطر اجبار دیگران مجبور بودم ازدواج کنم همه آن‌هایی هم که الان اصرار دارند به این ازدواج بعد که به مشکل برخوردی یا تنها میگذارند یا میگویند زندگی همینه باید تحمل کنی!

شما یک جوری موضوع را طرح میکنی که چاره‌ایی جز این ازدواج نداری خب اگر چاره‌ایی نداری که نباید تردید کنی! باید با این آقا ازدواج کنی اگر باید با این آقا ازدواج کنی و انتخاب دیگری نداری!

[solyyy]

اقا احسان ممنون که لطف کردین وقت گذاشتین.ببینید من شرایط مشابه این قبلا داشتم نه مث خودخود این ،طرف یسری معیارامو داشته یسریو نداشته من با قاطعیت بهش گفتم نه اصلا بخاطر همین تا حالا ازدواج نکردموگفتم تا اونی که نخام نباشه ازدواج نمیکنم ولی از یه جایی ببعد افراد مشابه خودمو دیدم که با کسایی ازدواج کردن که یه درصدی خوب بوده وبقیشو خودشون ساختن دیدن این افراد باعث شد همچی تصمیمی بگیرم.چیزی که شما میگینو که اگه داشتم (یعنی قطعیت توازدواج نکردن باهاش)که مث بقیه موارد میگفتم نه وخلاص.مناینجا گزینه بدوبدترو دارم

[khoshkhabar]

سلام
فقط خواستم بگم چرا انقدر روي سنت مانور ميدي همش 26 سالته! خيلي جدي تر بايد به قضيه ازدواج نگاه كني.به ترديدهايي كه الان داري بيشتر دقت كن و به راحتي ازشون نگذر.اگه الان از اينكه استقلال مالي نداره و ... خوشت نمياد و اين قضيه برات مهمه بدون كه بعد از ازدواج خيلي خيلي بيشتر برات مهم خواهد بود.
خودت الان ميگي حالا كه قبول كردي نامزد بشي بهم زدنش خيلي برات دردسر ميشه پس فكر كن اگه ازدواج كني و مثلا با يه بچه جدا شدن برات چطوري خواهد بود.
توي سن بالاتر يه ازدواج بهتر داشتن خيلي بارزش تر از ازدواج نامناسب در سن پايين تره.
درسته كه نميشه يه آدم كه كاملا با معيارهاي ما برابر باشه را پيدا كرد ولي بايد يه سري از معيارهاي و ارزشهاي مهم كه برامون مهمه را جدي بگيريم و ساده ازش نگذريم.
خواهرانه ميگم عاقلانه انتخاب كن.
ازدواج فقط رسيدن نيست بلكه شروع يه راهه.

[شیدا.]

سلی جان،

شرایط را می شه بعدا تغییر داد، اگر خونه نداشت ماشین نداشت می گفتی بعدا می خریم
حتی اگر کار نداشت می شد امیدوار بود که کاری هست و کار گیرش نیامده

اما شخصیت را که نمی شه عوض کرد
کسی که حدود 20 سال با پدر دیکتاتور دور از محبت مادر و خواهر و زندگی خانوادگی شما چی را می خوای تغییر بدی؟
دوباره نوجوونش کنی و نیازهای دوران نوجوانیش را براش رفع کنی؟

مخصوصا که خودش هم خیلی از این مساله ضربه خورده و سرکش و مبارز نبوده.
من اگر پسر بودم و در این شرایط 18 سالگی که دبیرستان تمام می شد راهم را می کشیدم می رفتم
دانشگاه شهرستان، کار شهر دیگه یه بهانه ای پیدا می کردم و می رفتم
اگر نرفته و نکرده یعنی جسور نیست. انگیزه زندگی نداره. تلاشگر نیست.

الان هم به عشق شما و ازدواج و مسائل عاطفی و جنسی یه تکونی به خودش داده
فردا که این تب و تاب بخوابه دوباره می شه همون مرد بی انگیزه افسرده که با سرعت لاک پشت زندگی می کنه.
6 سال لیسانس؟ مگه پروژه ملی دستش بوده که 6 سال طول کشیده؟
تمام این مدت خرجش را پدرش می داده؟ چرا؟

من می گم عوض نمی شه.
مخصوصا این که با شما هماهنگ نیست و نمی تونی بشینی نگاه کنی ببینی کی می خواد یه تکون به خودش بده
این می شه که بعد یه مدت همه بار زندگی می افته روی دوش خودت
اون حمایتی را که انتظار داری از یه مرد دریافت نمی کنی. پس در واقع ازدواجت نیازی از تو تامین نمی کنه مگر نیاز جنسی و شاید کمی نیازهای جانبی دیگه در حد جزئی.
اما در ازاش عصبی و سرخورده می شی.

زندگی سابینا را بخون. به اسم "سابینا" سرچ کن تاپیکهاش را پیدا می کنی.
سه سال تلاش کرد که نامزدش را تغییر بده. آخر هم نتونست و جدا شد.

باز هم بیشتر سبک سنگین کن.
ما شرایط شما را نمی دانیم. فرهنگ و فضایی که توش زندگی می کنی.
شاید فشار به هم خوردن این نامزدی برات بیشتر از فشار زندگی در کنار مردی باشه که افسرده و بی انگیزه است.