سلام
قبلا یه پست گذاشته بودم در باره درخواست طلاق خانمم
از اون موقع تا حالا خیلی گوشه گیر شده تو خونه خوبه ها عادیه خونه پدر مادرم من و پدر مادر خودش و خواهر برادرامون میریم خوبه اما اصلا حوصله جای دیگرو نداره مثلا یه عروسی میخوایم بریم میگیه دیر بریم یه مهمونی دعوت داریم خونه فامیلا یا نیمیاد یا خیلی دیر حاضر میشه و تو مهمونی زیاد راحت نیست خودشو سرگرم میکنه یا میره ظرف میشوره یا میره مثلا نماز می خونه یا یه بچه باشه با اون بازی می کنه اگه یکی باشه باهاش حرف بزنه اونم باهاش هم کلام میشه اما اصلا خودش برای شروع پیش قدم نمیشه بعدش هم زود میگه بریم خودشو ناراحت نشون نمی ده و یه خنده مصنوعی رو لباش میزاه و هی بهم نگاه میکنه که زودتر بریم .
یه بارم توی یه مهمونی همه جمع بودن همه فامیلای من بودن همه اصرار کردن شب بمونید دیدم بغض کرده بعد که یکم جو اروم شد اومده پیشم اشکم تو چشاش جمع شده که پاشو بریم تو رو خدا بریم ایقد اروم گفت که من از روی حرکت لباش فهمیدم چی میگه بعد رفت بیرون رفتم دنباش دیدم داره گریه میکنه التماس میکرد تو روخدا بریم شب نمونیم. منم قضیه رو جمع و جور کردم و بالاخره اومدیم خونه تو ماشین هرچی میگم چی شده اصلا حرف نمی زنه.تازگی ها هم فهمیدم وقتی تنهاس نه تلفن جواب میده نه جواب زنگ درو وقتی هم گوشیش زنگ میزنه به من میگه تلفنم رو جواب می دی من دستم بنده .
اصلا تنهایی نمی ره خرید .با همسایه ها که اصلا رابطه نداره اگه در بزنن در رو باز نمی کنه .فقط یه جا خیلی راحته اونم خونه برادرش اونا هم تازه بچه دار شدن اغلب میره خونه اونها و از کنار بچه هم تکون نمی خوره یا داداشش رو میگه بیان وقتی قراره بیان از شب قبلش خیلی خوشحاله همه کاراشو می کنه و کلی وسیلیه برای بچه برادرش خریده اینقد قشنگ با این بچه حرف میزنه که من پیش خودم میگم این همونه. پیش خودم می گم شاید اگه بچه دار شیم حالش خوب بشه اما از یک طرفم میترسم .می خوام به برادرش بگم که این طوریه اون باهاش صحبت کنه میگم شاید از اونم دوری کنه. با داداشش خیلی رودربایستی داره و همیشه خودشو جلوی دادشش خیلی شاد و سرزده نشون می ده.
اصلا نمی دونم چی بهش بگم از کجا شروع کنم بگم چرا اینجوریه؟ وقتی باهاش اشنا شدم و ازدواج کردیم خوب بود معمولی بود از این دخترهای شاد و شنگول نبود اما اینجوری ساکت هم نبود جلوی من خوبه اما اصلا رفت و امد رو دوست نداره .
علاقه مندی ها (Bookmarks)