سلام.
من تازه عضو سایت شده ام و بنابراین اگر مشکلی در نحوه ارسال مطلب توسط من هست،عذر می خواهم.
مشکلی که برای من پیش آمده شاید مشکل خاصی نباشد و نتوان اسمش را مشکل گذاشت اما واقعا سبب گرفتاری فکری برای من شده است.
از مدتها پیش و در پی احساس نیاز به پیشرفت در زندگی و تحصیلات به این نتیجه رسیدم که باید اپلای کرده و در دانشگاهی اروپایی یا در امریکا ادامه تحصیل دهم.از آنجایی که کارشناسی ارشدم را در دانشگاه مطلوبی اخذ کرده بودم و رزومه مناسبی داشتم می دانستم مشکلی در این زمینه سر راه من وجود ندارد.تنها مساله لین بود که نمی خواتسم تنها بروم چون از تنها ماندن وحشت داشتم و از طرفی،اعتقاد من به برخی مسائل اخلاقی سبب میشد که تصور داشتن زندگی پارتنری و ... که در خارج از کشور رواج دارد برای من سخت باشد.بنابراین تصمیم گرفتم اپلای نکنم تا زمانی که بتوانم شریک زندگی ام را بیابم و با او بروم. از نظر شرایط من دختری دارای تحصیلات کارشناسی ارشد،سطح خانواده خوب،سطح مالی خوب،سطح ظاهری مطلوب و موقعیت کاری مناسب هستم اما طی این سالها نتوانستم شریک زندگی ام را بیابم و اکنون ناگزیر هستم که اقدام به اپلای نمایم.چرا که ادامه زندگی فعلی که نه به تحصیلاتم ادامه داده ام و نه ازدواج کرده ام،در من احساس نوعی راکد بودن در زندگی ایجاد کرده که به شدت آزارم می دهد.بنابراین مشغول به اپلای شده ام.
اما هر چه بیشتر در مسیر اپلای پیش می روم نوعی احساس سرگردانی عجیب و افسردگی در من ایجاد شده و از خودم می پرسم که آینده زندگی شخصی ام چه خواهد شد؟از سمتی به هیچ عنوان در شرایطی نیستم که بتوانم از اپلای چشم پوشی کنم چرا که تمام درهای ادامه تحصیل در ایران را به روی خود بسته ام و همگان هم می دانند من در حال اپلای هستم. خواهش می کنم مرا راهنمایی کنید.چه باید بکنم؟خواهش می کنم نگویید باز هم اپلای را به تاخیر بیندازم چرا که اگر بیش از این اپلای را به تاخیر بیندازم اما باز هم نتوانم ازدواج کنم،بسیار احساس شکست به من دست خواهد داد.
ممنون
علاقه مندی ها (Bookmarks)