میخام خودمو تغییر بدم

[okey]

سلام دوستان
من پسری هستم 24 ساله از بچه جنوب کشور
از روزی که کوچیک بودم همیشه در رفاه و آسایش بودم،هیچوقت پدر و مادرم نزاشتن هیچ سختی ببینم،الان بزرگ شدم آدمی هستم ،افسرده،خجالتی،کم حرف،و.......
شب و روزم پای اینترنت میگذرونم،مدرک کاردانی کامپیوتر رو گرفتم ولی هنوز به هیچ کاری مشغول نیستم در حالی که دوستانم همه مشغولن،واسه کارشناسی غیر انتفاعی مشهد قبول شدم و آزاد شهر خودم،همه اصرار میکنن آزاد،اما دوست دارم برم مشهد
آخه یه مدتیه دارم قرص ضد افسردگی میخورم احساس میکنم حالم بهتره،احساس میکنم به خودم زیاد اعتنماد دارم،اما متاسفانه اطرافیانم همون تصور قبلی رو از من دارن،و فکر میکنن هنوز بچه ام،میخام برم مشه توی یک شهر عریب،اونجا روی پا خودم وایستم،از نو شروع کنم،صفاتم رو با رفتارهام بسازم ،چون اونجا کسی از گذشته ام خبر نداره،ولی میترسم شکست بخورم



خوااااااهش میکنم کمکم کنیدب
نظرتون برم مشهد یا بمونم شهذ خودم؟؟

[shabe niloofari]

به نظر من که برو مشهد
برای یه مرد هیچ چیز بهتر از این نیست که نتونه روی پای خودش وایسته.تحصیل در شهری غیر از شهر محل زندگی می تونه کمک خیلی زیادی بهت بکنه تا بتونی استقلال خودت رو بدست بیاوری
هر تصمیمی که می گیری موفق باشی

[ابتسام]

با سلام
هرگز نرو مشهد واقعا بهت پيشنهاد ميكنم اين كارو نكني چون ميدونم بضررته .
با توجه به توضيحاتي كه از شخصيت خودت دادي اين تغيير ناگهاني واست مثل يه خطر بزرگه . تو بايد از كم شروع كني و رو خودت كار كني تا مهارتهاي رفتاري را ياد بگيري .
يكهو جدا شدن ازخانوادت و رفتن به مشهد ، اون هم با اين فاصله مكاني زياد واست مثل يه ريسك پر خطره كه خطراتش بيشتراز منفعتشه.
تو همون شهر خودت بمون و آزاد بخون و همينجا دوستان خيلي مهربوني هستند كه ميتونند بهت مهارتهاي رفتاري را ياد بدهند و تو با بكارگيري از اونها ميتوني كلي تغيير كني .
ضمن اينكه دو تا حسن ديگه هم داره اگر آزاد بخوني :
اول اينكه مدرك آزاد اعتبارش بهتر از يك موسسه غير انتفاعيه چون آزاد يك دانشگاهه ولي غير انتفاعي يك موسسه هستش و اينكه دانشگاه آزاد بين مردم جا افتاده ميدونن چيه ولي غير انتفاعيها نه ! چرا ؟ چون اسماشون گمنام هست و كلي بايد واسشون توضيح بدي كه چيند وچه شكليند .
آدم از اين همه توضيح واسه بقيه مردم بخصوص عامه مردم كه سركار ندارن افسردگي ميگيره .
دوم اگر بفكر هزينه اش هم باشي آزاد شهر خود آدم دقيقا هزينه هاش برابر با غير انتفاعي شهرراه دور است .
اگر باور نداري بگو برات محاسبش بزارم
تذكر جدي ميدم شما با اين شرايط روحي توانايي نـــــــــه گفتن نداري ، پس ازت خواهش ميكنم اگر دوست داري زندگيت دردسر نداشته باشه راه دور نـــرو.
البته اين فقط نظر شخصي من بود .

[zendegy2]

مشکل شما از همین جا شروع میشه از اینجا که شما خودتون برای خودتون تصمیم نمیگیرید یا شاید اعتماد به نفس ندارید.

شما یک پسر بیست و چهار ساله هستید و اگه دوست دارید برید مشهد تحصیل کنید به هر دلیل میتونید برید.

اما برای افسردگی بهتره دوستانی پیدا کنید و سعی کنید در جمع اون ها باشیداین خیلی تاثیر میذاره.

در نهایت اینو من به همه میگم با فکر عمل کنید...موفق باشید

[okey]

آره دوستان از لحاظ افسردگی رو درسته
ولی الان جوریم که نمیتونم دستم رو واسه هزار تومن اینور و اونور دراز کنم،بابام هم سعی میکنه من دست به جیب اون باشم که نگن فلانی با این وضعیتش پسرش کارگری میکنه،من راه دور بودم،دوری رو تجربه کردم،درسته میدونم ریسکه ولی شما یه پیشنهاد بدین واسه تغییر حالت باید چیکار کنم؟؟؟؟اگه در همین حالت بمونم مطمئنم کارشناسیم رو میگیرم ولی هنوز بچه هستم،خیلی نگران آیندم هستم،شکر خدا وضع مالیمون خوبی اما معتقدم همیشه بایذ جیب خودت رو بکار بندازی
برای رفتن مشهد مصمم هستم فقط یه چی،میترسم توی شهر غریب کار گیر نیاد یا باز هم سادگی در بیارم و این سادگیم باعث بشه سوژه مسخره دوستان جدیدم بشم،نمیخام باز همین رفتارهای اینجا رو تکرار کنم،اگه یه ذره اشتباه کنم مطمئنم حالم بهم میخوره،توروخدا کمکم کنید،چجوری روابط اجتماعیم رو تقویت کنم؟چجوری باید درست حرف زدن رو یاد بگیرم(منطقی حرف زدن و جواب دادن)

[okey]

دوستان کسی نیست کمکی کنه؟؟آخه میترسم برم مشهد بعد از طرف دیگه لطمه بخورم که بهم بگن مدرک این موسسه معتبر نیست

[gold]

با توضیحاتی که دادی .
شرایطت شبیه یه نابیناس که پدر و مادرش همیشه دستشو گرفتن و با خودشون بردن ...

بعد بهش یه عصا میدن میذارنش کنار خیابون که دیگه روی پای خودت بایست .

2 حالت داره . یا تصادف میکنه یا سرعت یادگیریش با قرار گرفتن تو شرایط سخت بیشتر میشه .



اول باید مهارتهای لازم رو یاد بگیری بعد توی موقعیت سخت به کار ببری .


اول روی خودت و شخصیتت کار کن (با کمک مشاور) بعد اقدام کن .

موفق باشی.