سلام
من الان 3 هفته اس که دارم میرم سر کار البته کارم زیاد به رشتم مربوط نیست با ارباب رجوع سرکار دارم و با یه پرتال که اونجا کار می کنن و من هم باید با اون کار کنم و کارم بیشتر ورود اطلاعات و صدور فاکتور هست رشته خودم برنامه نویسی هست که چند تا برنامه هم نوشته بودم اما از اون جاییکه من در یکی از شهرک های اطراف شهر زندگی می کنم و توی این شهرک برنامه نویس نمی خوان و شرکت های نرم افزاری نیست مجبورم که 2 تا 3 ساعت د راه باشم قبلا در یک شرکت برنامه نویسی 1 ماه بودم اما اونا گفتن که من تواناییکه مورد نیاز اونها هست رو ندارم و خیلی راحت گفتن نیا و توی این یک ماه هم بدون حقوق میرفتم و این مسیر دور رو تحمل می کردم . اینجایی که الان دارم میرم 10 دقیقه با خونه ما فاصله داره اما همون جور که گفتم کارش اینده ای نداره یعنی اگر ما از اینجا بریم یا این شرکت بخواد تعدیل نیرو بکنه من تخصصی ندارم و جای دیگه هم که بخوام برم سرکار یا باید منشی باشم یا کار های پایین انجام بدم و این یه ذره برنامه نویسی که بلد هستم هم از یادم می ره با خودم تصمیم گرفتم فعلا اینجا رو برم و در کنارش برنامه نویسی هم وقتی از سرکار میام انجام بدم حتی شده 1 ساعت چون من که همیشه اینجا نمی مونم باید به فکر اینده ام هم باشم .از یک طرف دیگه احساس می کنم اینجا خیلی دارم تحقیر می شم چون با وجود لیسانس نرم افزار و تجربه برنامه نویسی زیر دست یه نفر از خودم کوچکتر و با مدرک پایین تر شدم این برام خیلی سخته و همین یه اهرم شده برام که برنامه نویسی ام رو ادامه بدم تا همیشه زیر دست نمونم .با وجود این همه این تحقیر ها رو به جون می خرم چون بیکاری برام بیشتر تحقیر کننده بود.
خیلی وقت بود می خواستم بیام اینجا و اینها روبهتون بگم تا بهم روحیه بدید یا برای کاری که انتخاب کردم سرزنشم کنید اما اصلا وقت نمی شد امروز تمام نیروم رو جمع کردم و این چند خط به هم ریخته رو براتون نشوتم منتظر راهنمایی هاتون هستم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)