دختر فراری...پسر فراری

[بهار.زندگی]

دختر فراری تا حالا دیدین؟پسر فراری چی؟
چند بار تا حالا به ذهنتون رسیده که فرار کنید؟
چی؟من؟من و فرار؟این وصله ها به ما نمیچسبه خانوم.ما خونواده داریم.ما از اوناش نیستیم.

اره..ما هیچ کدوم از اوناش نیستیم اما اگه کمی منصف باشیم یادمون میاد وقتایی که با بابامون بحثمون میشد،وقتایی که مامانمون یه بند رو مخمون راه میرفت،وقتایی که بابامون اجازه نمیداد با دوستامون جایی بمونیم،وقتایی که دعواهای بین مامان بابامون از جر و بحث میگذشت...
وقتایی که به سرمون میزد فرار کنیم..شاید 15-16 سالمون بود و حالا فکر میکنیم دیگه خیلی خانوم شدیم.خیلی اقا شدیم.خیلی عاقل شدیم.

اما بازم فرار میکنیم...از خونه به مدرسه
از خونه به دانشگاه
از خونه به محل کار
ازخونه به ازدواج
از خونه به دوستی با جنس مخالف.

یادمون باشه اگه از چیزی گریزانیم از چاله تو چاه نیفتیم.یادمون باشه هر غریبه ای اماده نیست کمبودهای ما رو جبران کنه.یادمون باشه اونم ادمیه مثه من،سوپر من و super woman نیست.یادمون باشه وقتی خودمون ازپس مشکلاتمون برنمیایم چشمامونو نبندیم و خیال کنیم یکی از راه میرسه که باهاش مشکلاتمون تموم میشه...

یادمون باشه...پدر مادرمون هر چقدر بد باشن،هر چقدر ما رو اذیت کنن به ما امنیت میدن.
امنیتمون رو نابود نکنیم.

فرار دلیل موجهی برای ازدواج نیست..دلیل خوبی برای دوستی نیست.یادمون باشه.
یادمون باشه
[/color]