ادامه نامزدی از روی دلسوزی درسته ؟ ( بر سر دو راهی )

[rajan]

سلام
دختری 27 ساله هستم و با هم دانشگاهی ام که 26سال داره و 5سال دوست بودم .1سا ل و10 ماه است عقد کردم و هنوز نامزدیم .ما از 2شهر مختلف هستیم.با فرهنگ مختلف.با اینکه در طول دوستی متوجه رفتار نادرست مادرشون بودم اما بگفته همسرم بهش توجه نکردم چون با خودش مشکلی نداشتم...
اما بعد عقد دچار مشکلات جدی از طرف مادرش شدیم .طوری که حرمت بین خونواده ها شکسته شده و یا اینکه همسرم میدونه که خونوادش مقصرن ولی کاری هم از دستش بر نمی آد...
خیلی سرد شدم .چشم دیدن خانوادشو ندارم.در ضمن همسرم الان دانشجوی فوقه و هیچ استقلال مالی نداره
اصلا نمیخوام بهم بگید با مادرش چطور برخورد کنم. چون دختر عاقلی هستم وتا حالا کوچکترین بی احترامی نکردم.
میخوام بدونم تصمیم به ادامه به علت دلسوزی کار درستیه؟ واقعا سرد شدم وا حساسم مثل گذشته نیست .نگران آینده ام وتحمل نامزد موندن رو ندارم

[بهار65]

سلام،

به نظر من اگه واقعا نامزدتونو دوست دارید باید صبرو تحمل و از خود گذشتگیتون رو بیشتر و بیشتر کنید

و ازاونجاییکه هنوز استقلال مالی نداره بهتره تو دوران عقد بمونید تا یه مدت.

[فرشته مهربان]

rajan عزیز

به تالار همدردی خوش آمدید

شما نیازه با هم نزد یک مشاور خانواده رفته و تمام مسائلی که موجب نگرانی شماست را بیا کنید و از مشاور بخواهید که کمک کنند بررسی کنید که آیا نامزد شما در آینده استقلال عمل دارند ، و می توانند زندگی را به گونه ای مدیریت کنند که کسی در زندگیتان دخالت نکند یا خیر ؟
در جواب سئوالتان باید بگویم که :

اساساً ازدواج از روی دلسوزی کاری کاملاً اشتباه است ، ازدواج باید بر مبنای عقلانیت و بدور از احساس دلسوزی یا علاقه و با سنجیدن میزان انطباق شرایط و ویژگیها با معیارها صورت پذیرد .


موفق باشی


.

[melisaa]

بنظر من بهتره منطقی باشین و تمام جوانب امر رو در نظر بگیرین و اونوقت اقدام به تصمیم گیری کنین . مثلما ادامه نامزدی از روی دلسوزی اصلا درست نیست .
خصوصیات مثبت و منفی نامزدتون رو در نظر بگیرید و خیلی عاقلانه و بدور از هر گونه احساسی ببینین می تونین با همچین آدمی زندگی کنین . من خودم مشکلی شبیه شما دارم و منطقی ترین راه رو همین می بینم .

[nazanin_60]

دوست عزیز
یه کمی من و شما مشکلاتمون شبیه همه. با این تفاوت که ما مدت عقدمون طولانی نبود و بعد از عروسی رفتارهای مادر همسرم رو دیدم و خیلی خیلی تو ذوقم خورد.
ولی جدای این قضیه خانواده ها، از زندگی با همسرم راضی ام.

درسته که از مادرش رنجیدی ولی 5 سال رابطه دوستی و نزدیک دو سال عقد رو راحت نمی تونی نادیده بگیری. می تونی؟

نظر همسرتون هم جدا شدنه؟

یکی از دوستام مشکلی مشابه شما رو با مادر همسرشون داشتن و بعد از چندین جلسه مشاوره، تونستن بر اوضاع مسلط شن و از سردرگمی در بیان. اونا به زودی عروسی می گیرن.

امیدوارم شما هم بتونین تصمیم عاقلانه ای بگیرین

[mahsa_456_2005]

سلام دوست خوبم.

بقول دوستان باید خودت بشینی یه تصمیم منطقی بگیری ببینی احساسی که الان به نامزدت داری واقعا عشقه یا فقط و فقط حس ترحمه؟

اگه فقط بخاطر اینکه دلت واسش میسوزه باهاش بمونی تنها نتیجه ای که بعد از ازدواجت میگیری اینه که دائما داری شوهرتو با یه شوهر ایده آل توی ذهنت مقایسه میکنی و همیشه پیش خودت انتظار داری شوهرت قدر دلسوزی که واسش کردی رو بدونه. در صورتی که همونجور که خودت میدونی زندگی هزارجور مشکلات مختلف داره ............

[rajan]

ممنونم دوستای گلم ، شرایط سختی پیش اومده که بنظرم حتما باید به مشاور مراجعه کنم.