نمی توانم خیانت همسرم را فراموش کنم!?

[mohsen261]

من ساله 86 باسارا اشنا شدم. وبااو ازدواج کردم زندگی رو بااون دوست داشتم بعد از سه سال بچه دار شودیم خلاصه خیلی زندگی خوبی داشتیم ما در خا نه پدریه من زندگی می کردیم بعد از به دنیا اومد پسرمون دیگه بشتره وقت رو با او سپری می کرد من با این موضع مشکلی نداشتم بعد از 2ماه پسر عمه من که از بچگی. او ندیده بودم به خا نه پدرم امد تا مدتی را در اونجا بمانه یک مدت که گذشت تعغیرات زیادی رو از سوی همسرم دیدم کم کم شاهده رابتش با پسر عمه خود شودم وقتی به او حرفی میزدم اوجوری جو رو درست می کرد که انگا من تعوهم هستم گذشت. تا یک. روز صبح که از خواب بیدار شدم او را در ...............دیدم دنیا روی سرم بود. پسر عمه فرار کرد برگشت شهرستان من فقط به خاطر. بچه والتما س اون ازش جدا نشودم. یک مدت گذشت حدوود 5ماه که یک روز که زود از سر کار اومد ازپشت در صدای صحبت کردنش. با تلفن شدم که داشت باپسر عمه من از عشق علاقه حرف میز د وقتی حرفش تمام شود بلا فاصله داخل رفتم وموبایل رو از دستش گرفتم. از طرف اون به پسر ع اسمس دادم ومتوجه شدم که اون ها باز هم باهم بودن دیگه خواستم طلاقش بدم اما انقدر پشت در خانه گریه کرد التماس قسم. که توبه گفت دستم رو روی قران میزارم وتوبه می کونم بعداز کلی کلنجار راضی شدم ودوباره بهش فرصت دادم وخدایشم دیگه بعد از یک ساله که می گذرد چیزی ندیدم ونبود ولی همش به چشم بد نگاه می کونم هرگز از سرم بیرون نمی رود دارم دیونه می شم لطفا یکی منو راهنمایم کنه باتشکر???[/size]

[mahi91]

دوست عزیزورودتونو به تالارخوش امدمیگم.

باخوندن این مطلب خیلی متاثرشدم.ولی خب همه انسانهابه غیرمعصومین جایزالخطا هستند.
من نمیگم ازاین موضوع به راحتی بگذرید،شمابایدحتماباهمسرت ون پیش مشاوربریدتادلیل کارشوبفهمید.
شایدتوزندگی توجه کافی به همسرتون نداشتید.توجه کافی فقط شامل خرج ومخارج نمیشه.
خیلی کاراست که زن ومردازهم توقع دارند.مثلابین زن وشوهرخجالت معنی نداره.وزن وشوهربایدخیلی وقتهامحبتشونو بهم نشون بدند.حالاچه زبانی وچه عملی.البته الان موردشمانیازبه موشکافی دقیق داره.وهرعکس العمل اشتباهی ممکنه به فرزندتون اسیب جدی برسونه.شمابایدقبل ازهرکاری دلیل ارتباط خانومتون روبااون اقامشخص کنیدوبه خاطرفرزندتونم که شده بهترین راه وانتخاب کنید.امیدوارم کارشناسان محترم به موضوع شمادراسرع وقت رسیدگی کنند.
به امیدموفقیت شما

[hamed65]

سلام آقا محسن،

از اتفاقات افتاده متاسفم.

البته در این تالار هم دوستان کمک شما خواهند کرد و همچنین می توانید تاپیک های مشابه را مطالعه کنید.

با این حال فکر می کنم بهترین کار برای شما این است که هم خودتون تنهایی و هم در آینده به همراه خانمتون حضوراً به یک مشاور خوب مراجعه کنید.

برای شما آرزوی موفقیت می کنم.

[movafaghiyat]

سلام محسن جان

خیلی ناراحت و متاسف شدم و مطمئنا مرد منطقی و با گذشتی هستین

راستش رو بخواید یه همچین مورد هایی 2 دلیل عمده میتونه داشته باشه 1::
کمبود مححبت از همسر
2 محبت و لطف زیاد از حد به همسر
همسر شما خیانت کرده به شما به خودش و به بچتون و فکرش از ذهنتون بیرون نمیره و واقا درک میکنم و براتون ناراحتم که خیانت از شریک زندگی و فامیل آدم باشه ولی خود خوری نکنید یه سبک سنگین بکنید وو حتما به مشاوره مراجعه کنید که تو تصمیم بهتر کمکتون کنه هر چی نباشه تصمیم شما برای آینده ی فرزندتون هم هست
امیدوارم بهترین تصممیم رو بگیرید

[شب نم]

قبل از نوشتن نظرم باید بگم که نظرم کاملا غیرکارشناسی و شخصی است و احتمال خطا هم توش زیاده. شما زندگی چند سالتون را در یک پارگراف نوشتید و هیچ کس نمی تونه بگه علت چیه یا راه حل. چون بستگی به خیییییلی چیزها دارد.

اما نظر من:
مردی که همسرش را در خانه خودش در کنار دیگری ببینه و باز هم باهاش زندگی کنه و ازش جدا نشه یعنی جرات و شهامت لازم برای زندگی را نداره. یعنی همین کم بوده که خانمت جذب دیگری شده. زنها دنبال یک مرد محکم هستند، مردی که در موقع لزوم جرات ابراز خشم و تصمیم گیری های سخت را داشته باشه. مردی که در یکی از بدترین بحرانهای زندگی مشترک به این سادگی کنار بیاد و خودخوری کنه، یعنی اون تصور و انتظاری را که یک زن از یک مرد داره، ندارد.

احتمال شما مرد محتاط، آرام و بی آزاری هستید. مردی که به جاش عصبانی بشه و قاطعیت به خرج بده نیستید. شما همسرتون را نبخشیدید فقط چون می ترسید و محتاطید جرات جدا شدن ندارید.

[ani]

قضاوت و داوري بر آنچه كه نمي دانيم كافري است و فقط اعلام به غير كارشناسي بودن صحبت از مسئوليتهاي ما نسبت به يك زندگي و افراد دخيل در آن كم نمي كند .

ضمن اينكه اين تالار و محيط آن محل داوري و قضاوت نيست و دادگاه هم نيست . در اين دنيا خيلي اتفاقات مي افتد كه هر كسي از نگاه خودش آن را تائيد يا تكذيب مي كند در حالي كه الزامي بر درستي هيچ يك از نظرات نيست .چرا كه دامنه ي اطلاعات اندك مي باشد و در ضمن ما در مباحث روانشناختي بحث داوري و قاصر و مقصر و .....نداريم و به دلائل و ريشه ها فارق از اين نوع نگاه مي پردازيم و ...............


و اما دوست محترم

بهترين راه براي شما مشاوره ي حضوري است و راهنمايي هاي غير كارشناسانه و از روي احساسات و باورهاي شخصي نه تنها كمكي به بهتر شدن حال شما و حل مشكل نمي كند چه بسا مي تواند آسيب زا باشد و دامنه ي آسيب و مشكل را افزايش دهد .

[شب نم]

[color=#FF0000]
در ضمن ما در مباحث روانشناختي بحث داوري و قاصر و مقصر و .....نداريم و به دلائل و ريشه ها فارق از اين نوع نگاه مي پردازيم و ...........

من هم ریشه خیانت همسرشون را با شواهدی که داشتم بیان کردم.
بدون شک این آقا مرد با جراتی نیست و از جدایی می ترسه.

این آقا داره عذاب می کشه، دوبار خیانت خانمش ( یکبارش به بدترین شکل ممکن در خانه خودش ) بهش اثبات شده و می ترسه جدا بشه. نه بخشیده و نه فراموش کرده. به قول آقای مدیر همدردی این مساله از جنس بی مهارتی و مشکلات حل شدنی ساده نیست. چه اصرار عجیبی در این تالار به خوش خیالی و زندگی در توهم هست؟؟؟؟

پسر مجرد این تالار می گه اگر بدونم دختری که می رم خواستگاریش یه روزی دوست پسر در حد صحبت و تلفن داشته نمی خوامش و .... نود درصد مردها هم این خصلت را دارند بعد شما می گید مردی که خیانت در این حد دیده چیکار کنه؟ یه عمر خودش عذاب بکشه و یه بچه و زن دیگه را هم عذاب بده؟؟؟؟؟

با حلوا حلوا دهن شیرین نمی شه. زنت خوبه برو سر زندگیت که نشد دوای درد این آقا.

[hamed65]

با سلام،


لطفاً اعضاء محترم فقط به دادن راهنمایی مؤثر و مفید اکتفا کنند و نسبت به حرفها و نظرات یکدیگر جبهه گیری ننمایند.

همچنین از اعضاء تقاضا داریم در مسائل پیچیده ای مثل خیانت سعی کنند بدون اطلاعات علمی و آگاهی راهنمایی ندهند و اجازه دهند کارشناسان و مدیر همدردی وارد شوند.

لطفاً قبل از ارسال پست های مشاوره ای، حتماً تاپیک آفت های احتمالی در کار مشاوره را مطالعه کرده و به قوانین تالار توجه کنید.

با تشکر از توجه شما.

[marjan.e]

سلام من خانومی 31 ساله هستم که شوهرم بعد از 8 سال زندگی مشترک بهم خیانت کرده. 2 سال بعد از ازدواجم متوجه شدم که شوهرم تریاک استفاده می کند البته این ماجرا مثل توپ در فامیلم صدا کرد ولی من بعد از صحبت با مشاور به این نتیجه رسیدم که او را به چشم یک بیمار نگاه کنم و سعی کنم به او کمک کنم به جای اینکه از او جدا شوم. سالها کارم و تمرکزم روی این مسئله بود. از لحاظ جنسی از اول زندگی امان او خیلی سرد بود و من همیشه ازش می پرسیدم که مشکلش چیست تا اینکه فهمیدم اعتیاد دارد و همین مسئله باعث سردیش می شده. توی این 8 سال برای من هم که از بچه دار شدن جلو گیری می کردم مشکلاتی بوجود آمد که روز به روز بیشتر و حساس تر می شد. در دو راهی ای قرار گرفته بودم که نمی دانستم چه کنم از طرفی بچه دوست داشتم ولی از طرف دیگر می ترسیدم که شوهرم نتواند با اعتیادش مبارزه کند. تا اینکه کار به جاهای باریک کشید و دکتر به من گفت که اگر باز هم برای بچه دار شدن دست دست کنم شانسم را برای همیشه از دست می دهم. درگیر این مشکلات بودم و شوهرم هم مدام به من می گفت که مرا درک می کند و قول می دهد که مرا پشیمان نکند. من تصمیم خودم را گرفتم و به دکترم گفتم و او هم برایم تاریخ 24 خرداد را تعیین کرد تا مراحل بچه دار شدن را شروع کنم با زدن آمپول و ....
در همین گیر و دار بود که بعد از 8 سال دلسوزی و انساندوستی و تلاش برای داشتن زندگی خوب متوجه خیانت شوهرم شدم و حالا مانده ام که چه کنم از طرفی هنوز حس می کنم دوستش دارم ولی از طرف دیگر هم نمی توانم خیانتش را تحمل کنم. هر وقت هم علتش را از او می پرسم می گوید گیر افتادم دست خودم نبود تو برام هیچی کم نذاشتی فقط یک فرصت دیگه بهم بده همه چی رو جبران می کنم. مدام التماس می کنه و ازم می خواد که ترکش نکنم. نمی دانم چه کار کنم شمارو درک می کنم اینارو گفتم که بگم تنها نیستی همیشه هستند کسانیکه دل آدمو تا ته می سوزانند و بازم هم متوجه کاری که کرده اند نمی شوند.

[xman]

یه جای این داستان مشکل داره-اینکه درحالیکه شوهرتوخونه هست دونفرکنارهم قراربگیرند.وقت دیگه جای دیگه ای نبوده.اما چنین مواردی نه تنها برای مردایرانی بلکه برای مردهای غربی هم قابل پذیرفتن نیست.درهرحال زندگی شخصی خودشماست وباشناختی که ازخودتون داریدوبا مشاوره اقدام کنید.ولی اینکه سال ها با این فکرزندگی کنیدنه برای شما نه خانواده تون مناسب نیست.