مادر چطور كمبود داشتن پدر را براي فرزند جبران كند؟

[parvaz2010]

با سلام به دوستان همدردي
دوست من كه 28 سالش هست و يك پسر 7 ساله داره .ازدواجش فاميلي بوده و از بچگي با همسرش توي يك خونه زندگي مي كردند.
دوساله كه شوهرش در اثر يك حادثه فوت كرده .

الان دوتا مسئله هست خودش و فرزندش.

هنوز بعد از دوسال نتونسته با اين مسئله كنار بياد و مي گويد كه تصوير شوهرم مدام جلوي چشمم هست هرچند كه خوب الان كلاس حفظ قرآن مي رود و ارتباطش را با خدا زياد كرده اما خيلي آسيب ديده از طرفي با ديدن فرزندش ناراحتي اش بيشتر ميشه فرزندش خيلي بهش وابسته است نمي دونم شايد ترس از دست دادن مادرش را داره ...با ديدن بچه هاي ديگه كه پدر دارند بهونه پدرش را ميگيره ...

چطور مي تونه كمبود حضور پدر را براي فرزندش جبران كنه و وابستگي فرزندش را به خودش كم كنه؟

[shabe barooni]

سلام دوست خوبم. البته طبيعيه كه فرزند در اين سن به مادرش وابسته باشه اما تا يه حد معمولي، نه تا حدي كه از بازي با دوستانش سر باز بزنه يا اينكه شبها رو تنها نخوابه و براش سخت باشه بره مدرسه. بايد حد اين وابستگي رو با سن در نظر گرفت، اگر بيش از حد معمول بود بايد از روش هاي عملي استفاده كرد. در ضمن يه نكته ي خيلي جالب رو هم بايد در نظر داشته باشين. همانقدر كه مادرها دلسوز فرزندانشون هستند، فرزندان هم دلسوز مادرانشون هستند. اونا خيلي نگران مادرشون ميشن و اينو درك ميكنند كه تنهايي براي مادرشون سخته. گاهي گريه كردن هاي اونا رو ديدن و با فكر بچگانه خودشون ناراحتي مادر رو درك ميكنند و ديگه دوست ندارن مادرشون تو تنهايي گريه كنه. واسه همين سعي ميكنند چندان از مادرشون دور نشن و يه جورايي ميشه گفت ايثار ميكنند. اگر فرزند به مادرش وابسته ي حاد باشه، از خصوصيات رفتاريش اينه كه از مدرسه فرار ميكنه يا براي درس و.. سر ناسازگاري در پيش ميگيره و از مدرسه متنفر ميشه. اين بهترين راه شناسايي فرزندان وابسته است.

1. به هر حال بهتره مادر و فرزند هر دو به مشاور مراجعه كنند، چون كنار نيومدن با مرگ عزيزان در بيش از 6 ماه عادي نيست. هر دو نياز دارند كه از گذشته خارج شن و زندگي تازه اي رو آغاز كنند.

2. اگر دوره ي مشاوره رو گذروندن و روال عادي زندگي رو در پيش گرفتند، بهتره بهشون پيشنهاد بدين ازدواج كنند، تا هم خودشون و هم فرزندشون كمتر اين خلاء رو احساس كنند، همچنين فرزند در كودكي بهتر از نوجواني ميتونه حضور ناپدري رو بپذيره. (تو اين شرايط اصلا بهشون اين پيشنهاد رو ندين. فقط بعد از گذراندن دوره درمان)

[parvaz2010]

شب باروني عزيز ممنون از راهنماييتون

---دوستم ناراحتي هاش را نشون نمي دهد من حتي بعد از 6 ماه دوستي تازه متوجه شدم .هميشه ته خنده هاش يه غمي ميديدم اما نمي تونستم سوال كنم تا اينكه خودش شروع به حرف زدن كرد...

---نه مدرسه را خيلي دوست داره تا اين حد وابسته نيست .

---قبلاً مشاوره رفته البته اينكه به چه صورت و چند جلسه را نمي دونم چون از لحاظ مالي وضعشون خوب نيست اما وقتي ازش خواستم كه مشاوره برند گفت كه رفتم .

--- قضيه ازدواج هم كه شب باروني عزيز الان در اين دوران خشكسالي دختران هم نمي تونند به اين راحتي ازدواج كنند
من هم فكر مي كنم اگه ازدواج كنه گذشته اش را فراموش مي كنه البته با كسي كه تازه بعد ازدواج مشكلاتش چند برابر نشه !!!

دوستان بازهم راهنمايي ام كنيد.

[مو طلایی]

سلام
ایا دوستشما گریه می کند؟

به نظر من دوست شما باید با پسرش تفریح کند راهنمایی مثلا کافی شاپ-شام بادوستان پارک یا با پسرش رستوران (البته در هفته یک روز)-احساس تنهایی نکنید وبه کودکتان بگویید پدرت هست اما تو ان رانمی بینی هر خواسته داری از او بکن او همیشه هر جا که بروی در کنار توست

[parvaz2010]

سلام
ایا دوستشما گریه می کند؟

به نظر من دوست شما باید با پسرش تفریح کند راهنمایی مثلا کافی شاپ-شام بادوستان پارک یا با پسرش رستوران (البته در هفته یک روز)-احساس تنهایی نکنید وبه کودکتان بگویید پدرت هست اما تو ان رانمی بینی هر خواسته داری از او بکن او همیشه هر جا که بروی در کنار توست

ممنونم موطلايي عزيز به خاطر پيشنهادتون
نمي دونم كه دوستم گريه مي كنه اما فكر نمي كنم جلوي پسرش گريه كنه.