نمی تونم عمل کنم ؟

[مهرشید]

سلام

موردی که مدت ها باهاش درگیرم اینه که من نمیتونم به برنامه ریزی هایی که واسه انجام کارام میکنم عمل کنم .

من راهنمای خوبی واسه دیگران هستم و تا حالا انگیزه های خیلی ها رو زنده کردم ولی نمیدونم خودم چرا اینجوری شدم .

شدم عالم بی عمل

البته من یه چند سالی هست که از کارام نتیجه دلخواهم رو نگرفتم و زمانیکه کاملا مصمم بودم یه عامل خارجی مانع میشده . شکست زیاد خوردم و واسه همین یه کم که نه خیلی میترسم از شکست های بعدی. از بس خودم واسه دیگرون روضه خوندم دیگه حرف هم روم اثر نمیگذاره !!

مثال : من قراره واسه کنکور ارشد بخونم . امروز قرار بود نیم ساعت بیام تو نت و یه چیزیو چک کنم ولی تا الان فقط 2 ساعت از رو صندلیم تکون خوردم .

چی کار کنم که انگیزه هام برگرده ؟

نا امیدیم کم بشه ؟

ترسم بریزه ؟ از ترسم جرآت شروع ندارم .

[ایوب]

سلام مهرشید عزیز

چند تا نکته که به خودم خیلی کمک کرده رو براتون می نویسم:

- شما حجم کار رو نگاه می کنین و چون حجمش خیلیه، مسلمه که فکر می کنین از پسش بر نمی یاین، در صورتی که این طور نیست، پس نباید حجم رو نگاه کرد.

- اصلاً خودتون رو با بقیه مقایسه نکنین!

- از خودتون انتظار زیاد نداشته باشین، همیشه شروع کردن کار خیلی سخته و اوایل کار هیچ کس نمی تونه طبق برنامه ای که ریخته پیش بره، بنابراین شما باید سعی کنین به این فکر کنین که زمانتون هدر نرفته باشه تا اینکه به این فکر کنین که اون کاری که باید انجام می دادین رو تموم نکردین و به قول رابینز:

طولانی ترین سفر با نخستین گام آغاز می شود

- موقعه انجام کار هر وقت یه فکر منفی اومد توی ذهنتون بلافاصله یه فکر مثبت جایگزین کنین، مثلاً اگه یه دفعه فکر کردین من که نمی رسم تموم کنم یا من که زیاد تلاش نکردم، بلافاصله بگین من قبلاً هم توی این شرایط قرار گرفتم و موفق شدم، این سری هم حتماً موفق می شم.

- هیچ وقت نگین من نمی تونم.

- هیچ وقت به پایان کار فکر نکنین که آیا من موفق می شم یا نه!

- اراده ی خودتون رو قوی کنین، سعی کنین وقتی می گین من باید یک ربع استراحت کنم همین کار رو انجام بدین.

- فکر نکنین باید یه انگیزه و یا یه کششی نسبت به کاری که می خواین انجام بدین وجود داشته باشه و این قدر قوی باشه که شما رو به سمت خودش جذب کنه، این انگیزه به مرور و با تلاش خودتون زیاد می شه!

- هر چیزی که باعث اهمال کاری می شه رو از خودتون دور کنین: موبایل، نت...

- یاد بگیرین به دیگران بگین نه: وقتی دارین طبق برنامه پیش می رین و دوستتون یه تقاضای غیره ضروری می کنه و شما باید بتونین بش بگین نمی تونم!!!

- هیچ وقت نذارین استرس عدم موفقیت شما رو فلج کنه!!!

- ترس برا چی، یا موفق می شین یا موفق نمی شین، این ترس داره!!!! زرنگ اونیه که بتونه از فرصت های کم استفاده کنه!!!!

- همشه سعی کنین حداکثری باشین و به حداقل اکتفا نکنین، بهترین ها رو برای خودتون بخواین!

- فکر نکنین بقیه که توی این کار موفق شدن از مریخ اومدن، نه اونا هم مثل شما یا شاید با از نظر استعدادی خیلی کمتر از شمان، فقط تلاش می کنن و به خدا توکل می کنن.

- توکل به خدا و واگذار کردن نتیجه به خدا، این خیلی حرفها، این فقط نباید زبونی باشه، باید این رو نشون بدی با رفتارت.


- یه داستان هست که این جور مواقع ملکه ی ذهنم می کنم، شاید به درد شما هم بخوره:

یه روز یه عقاب بوده میون اردکا بزرگ شده بود، فکر می کرده اردکه و نمی تونه پرواز کنه، یه روز یه عقاب پیری می بینه که داره پرواز می کنه، می گه ای کاش منم مثل اون می تونستم پرواز کنم، فقط کافی بود اراده کنه و پرواز کنه، چقدر هم بهتر از اون می تونست پرواز کنه چون خودش جوان بوده و اون عقابه پیر!

با آرزوی موفقیت

[مهرشید]

- موقعه انجام کار هر وقت یه فکر منفی اومد توی ذهنتون بلافاصله یه فکر مثبت جایگزین کنین، مثلاً اگه یه دفعه فکر کردین من که نمی رسم تموم کنم یا من که زیاد تلاش نکردم، بلافاصله بگین من قبلاً هم توی این شرایط قرار گرفتم و موفق شدم، این سری هم حتماً موفق می شم.

خب آخه من چون قبلا تو این شرایط ها قرار گرفتم و موفق نبودم واسه همین می ترسم .

همش احساس میکنم عمرم داره تلف میشه .

باور کنید 4 ساله که من یه موفقیت نداشتم که بخاطرش شاد بشم . همش شکست شکست

توکل دارم . میگم شاید خواست خداست ولی خب آخه تا کی ؟مگه قراره چند سال زندگی کنیم ؟

[negar20]

منم مثل تو انگيزه ام كم شده
وقتي تصميم به كاري ميگيرم خيلي اولش ذوق دارم و مصمم هستم ولي بعد از مدت كوتاهي بي تفاوت ميشم و انگيزه كاري رو ندارم!!

وقتي ديگرون را ميبينم با وقت محدود و كمي كه دارن چقدر ازش استفاده ميكنن از خودم خجالت ميكشم و بدم !!
هميشه فكر ميكنم الان بهترين فرصت براي انجام دادن خيلي كارهاست بعدها كه آدم سنش بالاتر ميره و متأهل ميشه ديگه فرصت خيلي كمي داره پس از هر لحظه آدم بايد استفاده كند !! يه داستان جالب برات ميذارم شايد بد نباشه بخوونيش :


آیا تاکنون نام "سرهنگ ساندرس" را شنیده‌اید؟ می‌دانید او چگونه یک امپراطوری بزرگ که او را میلیونر کرد، بنا نهاد و عادت‌های غذایی ملتی را تغییر داد؟
زمانی که شروع به فعالیت کرد، مرد بازنشسته‌ای بود که طرز سرخ‌ کردن مرغ را می‌دانست، همین و بس !!!
نه سازمانی داشت و نه چیز دیگر. او مالک رستوران کوچکی بود و چون مسیر بزرگراه اصلی را تغییر داده بودند، داشت ورشکست می‌شد...
اولین چک تأمین اجتماعی را که گرفت، به‌ این فکر افتاد که شاید بتواند از طریق فروش دستورالعمل سرخ‌کردن مرغ، پولی به ‌دست آورد.
بسیاری از مردم هستند که فکرهای جالبی دارند اما "سرهنگ ساندرس" با دیگران فرق داشت. او مردی بود که فقط درباره‌ی انجام کارها فکر نمی‌کرد بلکه دست به عمل می‌زد. او به راه افتاد و هر دری را زد، به هر صاحب رستورانی، داستان را گفت:
"من یک دستورالعمل عالی برای طبخ جوجه در اختیار دارم و فکر می‌کنم اگر از آن استفاده کنید، میزان فروش شما بالاتر خواهد ‌رفت و می‌خواهم که درصدی از افزایش آن فروش را به من بدهید."
البته خیلی‌ها به او خندیدند و گفتند: "راهت را بگیر و برو."
آیا "سرهنگ ساندرس" مایوس شد؟ به هیچ‌وجه.
هر بار که صاحبان رستوران، دست رد به سینه‌اش می‌زدند، به‌جای این‌که دلسرد و بدحال شود، به ‌سرعت به این فکر می‌افتاد که دفعه‌ی بعد چگونه داستان خود را بیان کند که مؤثر واقع شود و نتیجه‌‌ی بهتری به‌دست آورد.
به‌نظر شما "سرهنگ ساندرس" پیش از این‌که پاسخ مساعد بشنود چندبار جواب منفی گرفت؟

او 1009 بار جواب رد شنید تا سرانجام یک نفر به او پاسخ مثبت داد!!!

او 2 سال وقت صرف کرد و با اتومبیل کهنه‌ی خود، شهرهای کشورش را گشت. با همان لباس سفید آشپزی شب‌ها روی صندلی عقب اتومبیل خود می‌خوابید و هر روز صبح با این امید بیدار می‌شد که فکر خود را با فرد تازه‌ای درمیان بگذارد.
به نظر شما چند نفر ممکن است در مدت 2 سال، 1009 بار پاسخ منفی بشنوند و باز هم دست از تلاش برندارند؟!
خیلی‌کم؛ به این‌دلیل که در دنیا فقط یک "سرهنگ‌ ساندرس" وجود دارد.
بیشتر مردم طاقت 20 بار جواب منفی را هم ندارند چه رسد به 100 یا 1000 بار!
با این وجود گاهی تنها عامل موفقیت همین است.
اگر به موفق‌ترین مردان تاریخ بنگرید یک وجه مشترک در میان همه‌ی آنان پیدا می‌کنید:
"آنان از جواب رد نمی‌هراسند، پاسخ منفی را نمی‌پذیرند و اجازه نمی‌دهند هیچ عاملی، آنان را از عملیکردن نظرها و هدف‌هایشان باز دارد."
________________________________________
کسی که در تکاپوی دست‌یابی به هدفی کوچک باشد، باید کمی از خود مایه بگذارد ولی آن کسی که در جست‌وجوی هدفی متعالی و بزرگ است، باید هر آن‌چه در توان دارد، در طبق اخلاص بگذارد و تقدیم کند. "جیمزآلن"

[انديشه]

- .

خب آخه من چون قبلا تو این شرایط ها قرار گرفتم و موفق نبودم واسه همین می ترسم .

همش احساس میکنم عمرم داره تلف میشه .

باور کنید 4 ساله که من یه موفقیت نداشتم که بخاطرش شاد بشم . همش شکست شکست

توکل دارم . میگم شاید خواست خداست ولی خب آخه تا کی ؟مگه قراره چند سال زندگی کنیم ؟

سلام خانم مهرشيد.
من با شما همراهي مي كنم چون خودم همچين وضعيتي رو داشتم.
بگذاريد از خودم بگم:
زماني من هيچ نقطه روشني تو زندگيم نبود و همه چي از دست رفته بود و ماهها من خونه نشين شدم و افسرده.حتي داروهاي ضد افسردگي هم مصرف ميكردم.
از خدا كمك خواستم و بعد شروع كردم به خودم رسيدگي كردن(به دل خودم)مثلا اگر چيزي دوست داشتم براي خودم ميخريدم(مثلا يه عينك آفتابي)اگر جايي دوست داشتم ميرفتم.حتي به سر و وضع خودم(لباس،شيك پوشي و ...).اين كارها باعث شد روحيه ام كمي بهتر بشه.بعد از بين هدفهام فقط به يكي چسبيدم اونم قبولي دانشگاه(مقطع كارشناسي با اينكه 24 سالو بود).البته در حين خوندن براي قبولي كارهاي فوق رو هم ادامه ميدادم و با اون كارها اعتماد به نفسم بيشتر ميشد.
سعي كنيد كوچكترين كار مثبتي رو كه كرديد خودتونو تحسين كنيد و يه هديه يا لذت مورد دلخواهتونو به خودتون هديه كنيد.
به اميد موفقيت روز افزون براي شما