موضوع: پس از گذشت یکسال هنوزم روابط سردی با همسرم دارم. آیا با تغییر من اونم تغییر خواهد کرد؟

زینب خانم لطفا از طرف خدا قضاوت نکنین.
دلسا خانم گفتن شوهرشون قصد ترک کردن داره (با توجه به نوشته هاش) و گاهی وقتا تغییر رفتار همسرشون رو میذاشته پای رابطه با همون دوستش. در حالی که ممکنه قضاوتش کاملا اشتباه باشه. چون بر اساس شواهد نبود بر اساس تخیلات ذهنی بود.
دین خدا رو این همه زمخت جلوه ندین.
خدا انقدر مهربون هست که که اگر یک قدم به سمتش برگردی، صد قدم به سمتت میاد.
اشتباه دلسا هم توی زندگیش کم نیست.
دلسا جان از دستم ناراحت نشو لطفا.
ولی شما خیلی منفعلی. حرف بزن. اعتراض کن نظرتو بگو داد بزن بگو از رفتارش کلافه ای. حداقل یک بار این کارو بکن تا بفهمه همسرش خدمتکارش نیست.
همسرشه. توقع داره!!!
مردا دوست دارن زنهاشون ازشون توقع داشته باشن.
بخش مهمی از مشکلات زندگیتون با شماست. ناراحت نشی عزیزم ولی هیچ مردی از محیط کسل کننده خوشش نمیاد.
یک بار این روش رو هم امتحان کن.
نهایتش می خواد پرتت کنه کنار دیگه. بهش بگو دوستش داری و دوست داری بهت محبت کنه. بگو این نیازمه و کسی که دل زنشو بشکنه و وظایفشو انجام نده مورد رحمت خدا نیست.
دلسا جان پیلتو بشکاف. پروانه شو و پرواز کن.
پروانه شدن برای همه خیلی سخته ولی برای سنگ غیرممکنه. شما که از سنگ نیستی؟
رسالت بزرگی تو زندگیت داری. خیلی بزرگ.

چرا نیازت رو سرکوب میکنی چرا نمیشینی باهاش صحبت کنی خجالت میکشی یا غرورت نمیذاره
من تاپیک های قبلیت رو نخوندم اگه تکراری پرسیدم ببخشید
ولی اصلا خوب نیست که نیازت رو سرکوب کنی اثر خیلی بدی روی زندگی آدم میذاره
به نظرمن این مشکل رو حل کن چون خیلی مهمه
باهاش صحبت کن بگو که نیاز داری برو سمتش نترس که ردت کنه دوباره برو سمتش با شوخی های فیزیکی و خنده قبول میکنه
امیدوام جواب بدی چون به نظرمن مشکل اصلیت همینه که داری سرکوب میکنی نیازت رو
این باعث میشه آدم از زندگی زده شه

سکوت و بیخیالی بدترین کار ممکن هست از زندگی زدت میکنه
من این روش رو تو خونه پدرم که خیلی دعوا توش بود انجام دادم خیلی پژمرده شدم و از زندگی سیر شدم ولی خدا رو شکر وقتی اومدم خونه شوهرم خیلی خوب شدم
شاد و سرزنده باش شوهرت هم کم کم درست میشه بواسطه تو

باور کن من فهمیدم همه چیز دست خود آدم هست که همسرش رو بسازه

نوشته اصلی توسط Kamelia-94

خدا انقدر مهربون هست که که اگر یک قدم به سمتش برگردی، صد قدم به سمتت میاد.
اشتباه دلسا هم توی زندگیش کم نیست.
دلسا جان از دستم ناراحت نشو لطفا.
ولی شما خیلی منفعلی. حرف بزن. اعتراض کن نظرتو بگو داد بزن بگو از رفتارش کلافه ای. حداقل یک بار این کارو بکن تا بفهمه همسرش خدمتکارش نیست.
همسرشه. توقع داره!!!
رسالت بزرگی تو زندگیت داری. خیلی بزرگ.

ممنونم کاملیا جان
من تمام اشتباهای خودم رو قبول دارم ولی واسه اجرای راهکارها انگار همش دنبال بهانه ام. موقع عملی کردن راهکارها بی اراده میشم. میخوام کم کم راه بیام و بقول شما پیله رو باز کنم از دور خودم.
می خوام سعی کنم که منتظر تغییر رفتار اون نباشم. می خوام رفتارم رو مستقل از رفتارهای اون کنم. اگر رفتار اون بده من خوب باشم. سخته ولی شدنیه.
تلاش میخواد و اراده. امیدوارم بتونم از پسش بر بیام.

مشکل من اینه که انرژی م یگیرم. تصمیم می گیم که خوب باشم. تا یه زمانی انرژی دارم و هرچی ایراد می گیره و هر حرفی بزنه یا بی توجهی کنه، عدم نوازش یا هر رفتار دیگه ای ازش می بینم واسم مهم نیست ولی همه اینها جمع میشه روی هم و یه دفعه مثل کوه آتشفشان فوران می کنه. کم میارم. عصبی میشم. کم حوصله میشم. نق میزنم. منتظر بهانه واسه دعوا میشم. (آخرش دعوا هم نمی کنم)
خداییش سخته بخوای همه چیزو با هم تحمل کنی.
واسه خرج و مخارج باید قناعت کنی (هیچوقت هم به چشمش نمیاد و میگه زیاد خرج می کنی)
نوازشم نمی کنه، باهام حرف نمیزنه (فقط حرفای ضروری)
باهام مشورت نمیکنه در عوض با این و اون مشورت می کنه
رابطه زناشویی نداریم
عصبی میشه
بهم بی اهمیته
یعنی کلکسیونی از مشکلات دارم. هم با خودم هم با جناب همسر.
جوریه که وقتی گاهی وقتا از خودش یا برنامه ای که داره باهام حرف میزنه توی دلم کلی خوشحال میشم.

حدود 20 روزی بود که حتی دستش هم بهم نخورده بود جوری بود که اگر دستم توی موقعیتی بهش می خورد احساس می کردم نامحرمه. یکی دوبار دستشو گرفته بودم ولی یا خواب بوده و من بیدارش کردم یا خوابش میومده و خسته بوده ...
دیشب خیلی با خودم کلنجار رفتم که اگر اون نیاز نداره من که دارم، دستشو گرفتم ولی همش توی ذهنم اینها میگذشت که حتما به تو و نوازشت و هیچیت نیاز نداره که حتی اینهمه نوازشش هم می کنی عکس العمل خاصی نشون نمیده. دستشو ول کردم ، رومو برگردوندم شب بخیر گفتم و خوابیدم ولی همش غصه خوردم.

باید واسه خودم جا بندازم که دوستم نداره و ممکنه تا همیشه زندگیم همین باشه.
میخوام بجای تخیلات منفی، تخیلات مثبت رو جایگزین کنم. من میتونم یعنی باید بتونم.
این تاپیک هم خیلی طولانی شده. روی خودم چند روزی کار می کنم و تاپیک جدید باز می کنم.

نوشته اصلی توسط Elham1368

چرا نیازت رو سرکوب میکنی چرا نمیشینی باهاش صحبت کنی خجالت میکشی یا غرورت نمیذاره

سرکوبش می کنم چون مجبورم. چیکار کنم؟ یعنی خودش نمیدونه که زنش نیاز داره؟ خودش میدونه بعد حدود دوسال نداشتن رابطه نباید انتظار بهتری ازمن داشته باشه. منم سرد شدم و زا زندگی دلزده. پست قبلیمون همزمان شد میخوام یاد بگیرم که بدون رابطه زندگی کنم. بدون توقع عاطفی از همسر.

نوشته اصلی توسط Elham1368

ولی اصلا خوب نیست که نیازت رو سرکوب کنی اثر خیلی بدی روی زندگی آدم میذاره
به نظرمن این مشکل رو حل کن چون خیلی مهمه

اثرش رو گذاشته. این حال بد دوره ای، این سکوت و افسردگی ناشی از همین مشکله.

نوشته اصلی توسط Elham1368

باهاش صحبت کن بگو که نیاز داری برو سمتش نترس که ردت کنه دوباره برو سمتش با شوخی های فیزیکی و خنده قبول میکنه

نمیشه باهاش صحبت کرد چون خوب بلده همه زمین و زمانو بهم ببافه. جواب هم اینه که زندگی که همش عشقبازی و رابطه داشتن نیست. یکی دو بار هم اومده جلو ولی من رد کردم چون رفتارهای قبلیش هنوز توی خاطرم پررنگ بو

شما فقط می یای تو همدردی حرفت رو مزنی و میری اصلا به راه حلها گوش نمی دی و عمل نمی کنی
همسرت هم فکر می کنه اینطوری تو راضی تری
هی بهت می گیم جو خونه رو شاد کن بیشتر شوخی کن خودت شروع کننده رابطه باش تو وقت مناسبش نه وقتی که خسته هست
خب اون بیچاره وقتی سکوتت رو میبینه پیش خودش میگه چه خانوم بداخلاقی دارم من

دلسا جان به عنوان تاپیکت توجه کردی؟
پس از گذشت یکسال هنوزم روابط سردی با همسرم دارم. آیا با تغییر من اونم تغییر خواهد کرد؟

یکم نگاه کن ببین از وقتی که این تاپیک رو زدی و تا حالا که به 100 کامنت هم داره می رسه، چقدر تغییر کردی؟
برای تغییر چقدر استوار بودی؟ تلاش مهمه ولی صبر واستقامت مهم تره.
خودت پرسیدی آیا با تغییر من او نیز تغییر خواهد کرد؟
دلسا جان تاپیک جدید باز کن و عنوانش رو در ارتباط با تغییرات خودت بنویس.
منتظر نباش با تغییر یک ماهه تو، آدمی که عادت کرده از اول رابطه جنسی کم و ناچیزی با تو داشته باشه، یکهو متحول بشه.
چقدر تلاش کردی تا اونی باشی که به فانتزی شوهرت نزدیکتره؟
اصلا سعی کردی یکمی وزنتو اضافه کنی؟ یا با حرص خوردن های بی جا همون وزنم کاهش دادی؟
اولین قدم اشتباه رو خودت برداشتی و ذهنتو خراب کردی.
حالا سعی کن به خدا توکل کنی و اون فکرها رو بذاری کنار.
شوهر شما هم مقصره ولی اینجا نیست که همه بیان و نصیحتش کنن و راهکار بهش بدن.
این شمایی که داره راهنمایی می شه. با این اوضاع شما، اگر تلاش نکنی که تغییر کنی، همسرتون نه تنها تغییر نخواهد کرد، بلکه شما به موازات اون روز به روز افسرده تر و غمگین تر می شید و هزار مریضی جسمی و روحی رو برای خودتون به وجود می آرید.
عزیزم تاپیکت خیلی طولانی شده. لطفا تاپیک جدید باز کن و ذهنتو هم مثل اون تاپیک جدید کن. تغییر کن تا بشی الگوی یک زن کامل و بی نظیر. زنی که مثل شیر قویه و برای زندگیش می جنگه.
موفق باشی