موضوع: چطور شوهرم را راضی کنم برای آشتی2

بهار تا حالا بازی دومینو رو انجام داد ای؟
اون بازی که یکسری قطعات را با حوصله و وقت زیاد و صبر و تلاش کنار هم می چینیدف بد با یک ضربه کوچک همه قطعات فرو می ریزن

حالا اگر طرحت را با دقت و حوصله بچینی در آخر کار وقتی ضربه میزنی یک شکل زیبا برجا می گذاره ،
اما امان از وقتی که یهو بدون برنامه ریزی یه ضربه بخوره و بدون برنامه ریزی دومینو ها بریزه


زندگی شما هم بر همین منوال هست
یه مقدار مرتب دومینو ها رو می چینی ولی ناگهان قبل از اینکه به انتها برسی، آنچنان ضربه میزنی که همه چیز میریزه بهم

الان شما اجازه ندادی دخترتون رو ببره ، حالا همسرت خیلی راحت با حکم دادگاه میاد و دخترتون رو می بره .... انصافا کدومشون بهتر بود؟ اینکه شما با احترام و کمی صبوری به خرج دادن ، دخترتون رو میدادی شوهرت ببره ، بعد از شوهرت درخواست می کردی که خصوصی خودت و شوهرت با هم دیگه صحبت کنید؟؟؟؟؟


چه نتیجه ای گرفتی از اینکه اجازه ندادی و با شوهرت بد رفتار کردی؟؟؟؟؟؟ آیا اقدامت درست بود؟؟؟؟؟


موندی بین خانواده ات و شوهرت ، هیچکس هم نمی تونه شما رو از این بینابین نجات بده ، مگر خودت !!

خودت باید انتخاب درست رو انجام بدهی

مگر غیر از اینکه، تو بری سر خونه و زندگی ات پدرومادرت خوشحال می شوند؟
مگر غیر از اینه که تو اگه با شوهرت مهربان باشی و با هم خوشحال باشید ، مادر و پدرت هم از نگرانی بیرون می آیند؟

پس چرا درست رفتار نمی کنی؟؟؟؟؟



اینجا رو نگاه کن ...
شما پاسگاه را چماق کرده ای و مرتب کوبوندی توی سر شوهرت

نوشته اصلی توسط بهار_68

دیروز بعد از 2هفته شوهرم اومد اول خواست بچه رو ببره که من بهش ندادم و انقدر رفت رو اعصابم که به جای اعتباربخشی تخریب کردم و گفتم اگه این کارارو ادامه بدی دیگه آیدارو نمیارم هی بچه ام بچه ام میکرد و منم گفتم اگه همینجوری ادامه بدی همون 5شنبه به 5شنبه تو کلانتری
دید خیلی جدی ام مجبور شد کوتاه بیاد و منو سوار ماشین کرد شروع کرد به فحش دادن و نفرین کردن یکم سکوت کردم ولی لنقد لباس خودشو درآورد کرد تو تن من که جوش آوردم و حرف خودشو بهش برگردوندمو گفتم ایشالا به حق همین اذان خدا از باعث و بانیش نگذره واگذارش به خدا

این صحبت های دیدار شما ، در اولین روز ملاقات بعد از دوهفته هست


و متن ریز متن جواب شوهرت بعد از چند روز

نوشته اصلی توسط بهار_68

بعد 1.5 ج داد: هر وقت خیلی احساساتی شدی و به یاد دخترت افتادی سریع یاد پاسگاه بیوفت یاد جدا کردن عشقم یاد بیداریامو شب زنده داریامو اشکام یاد بغض و قت و بی وقتم یاد آینده دخترم که تباه کردی یاد نفرینام...

ببین چقدر غرور این مرد رو داغون کرده ای.... تو دم از مهارت زندگی میزنی ، اما خودت که به این محیط دسترسی داری ،و مهارت را داررند به شما گوشزد می کنند ، انجام نمی دهی ، اما انتظار داری همسرت شروع کنه از مهارت ها استفاده کنه

نوشته اصلی توسط بهار_68

اگه قرار صبر کنم چشم بازم صبر میکنم فقط بخاطر دخترم

بگید تا کی؟؟؟؟ کی میتونم یه نور امیدی ببینم
؟

اگر به خاطر دخترت می خواهی صبر کنی ، بدان که صبرت بی فایده هست


صبر کردن هم روش خاص خودش رو داره ، برای اینکه صبر انواع مختلفی داره


(*)صبور بودن انواع مختلفی داره :
تنها کار.........""صبر"" است ولی صبری که بدون هیچ گونه امید و وابستگی باشد....حال می گویید خوب یکی از ویژگی های فرد صبر کننده داشتن "امید" است وگرنه صبر به چه دردی می خورد......اما صبر بدون امید هم وجود دارد و ان هم صبریست همراه با فراموشی....
سخت است....ولی زیبایی عشق...وقتی دوچندان می شود که طعم تلخ جدایی را کشیده باشی..

شما به زمان نياز داريد كه
خودت را بازسازي كني و حتي المقدور ضعفهايت را كاهش دهي
بايد صبور باشي. اما نه صبور منفعل ، نه صبور احساسي، نه صبور مستاصل، نه صبور نگران، نه صبور ترسو، نه صبور تنها و غمزده، نه صبور ضعفيف
بلكه صبور مصمم،‌صبوري كه در پي رفع ضعفهايش هست. صبوري كه انرژي روي آزاد كردن منابع رواني خود گذاشته است.
صبوري كه با جسارت و منطق محور در صدد قدرت تصميم گيري و انتخاب هست.
شما باید صبور مصمم باشی ... صبوری که بر ایجاد تغییر ایستاده و تصمیم دارد خودش را عوض کند

به خاطر همین بدون امید صبور باش >>>> صبور مصمم <<<< در جهت برطرف کردن ، عیوب خودت

اینقدر هم عجله نداشته باش که سریع نتیجه بگیری

تمام انرژی و تلاشت رو بگذار روی تغییر دادن خودت و برطرف کردن ضعف هایت



====================

طبق قانون تالار شما باید مشکلتون را در یک تاپیک پیگیری کنید

بال بال نزن براش عزیزم . وقتی بخاطر بال بال زدن برای او و رسیدن به او سعی می کنی درست رفتار کنی ، عمر این درست رفتار کردنها کوتاهه چون انگیزه پشت اون ضعیف هست .

درست رفتار کردن را بخاطر درست بودنش در پیش بگیر . بخاطر ارزش شخصیت خودت ، بخاطر اعتبار خودت ، بخاطر اینکه ضعیف نباشی ...

وقتی بخاطر جذب او درست رفتار کنی ، انتظار خواهی داشت ، و چشمت به زمان هست که کی به نتیجه می رسی . نتیجه گرا می شوی و اگر تلنگری بهت بزنه ناامید می شوی و میای اول خط و .....

به نظرت جز داغون شدن روح و روان و از دست رفتن انرژی و عاقبتش دردهای روان تنی چیزی از این سیکل و روند عاید می شود ؟

من با اطمینان می گویم غیر از این خیر ، عایدی دیگری نخواهد داشت .

عزیز جان سلامتی خودت و بچه ات و آرامشتان از همه چیز مهمتر هست و به همین خاطر درست رفتار کن ، نه بخاطر او و به خاطر ادامه زندگی با او . اصلاً به ادامه زندگی با او و کات آن فکر نکن . تو به قول بالهای صداقت روی ضعفهای خودت تمرکز کن و از این فرصت استفاده کن و تعامل با او را فرصت تمرین درست رفتار کردن بدان تا تغییرات مثبت و لازم را داشته باشی . شما اگر از همسرت جدا هم بشوی باز هم مشکل در زندگی خواهی داشت ، با هرکس دیگر ازدواج کنی باز هم مشکلات اینچنینی برایت پیش میاد . پس برای ساختن اکنون و آینده ات در هر موقعیتی که باشی ، الآن بهترین فرصت برای اصلاح ضعفهایت هست .

رفتارهای همسرت دقیقاً برای وادار کردن شما به واکنش هست و بعضی از این رفتارها هم ناخودآگاه هست . می خواهد موضع شما را بسنجد . مدتی متوجه شد رفتارت عوض شده دست به رفتارهایی میزنه که مطمئن بشه که واقعاً تغییر کرده ای چون مطمئن نیست همیشه همینطور باشی .

این پیام و صحبت آخرش هم سراسر عاطفی بوده به تهدید های ظاهری آن توجه نکن .... با تغییر رفتارهای شما امیدی پیدا کرده بوده که با برخوردت در مورد بچه تزلزل در این امید ایجاد کردی با این وجود دوست داره باور کنه که بخاطر حساسیتت روی بچه بوده والا واقعاً تغییر کردی . لطفاً رفتارت را دوباره اصلاح کن .

در مورد بچه هم شما حق نداری او را از دیدن بچه یا حتی ساعاتی نزد خود نگه داشتنش محرومش کنی . قصاص قبل از جنایت نکن . احساسات منفی ، ذهن خوانی منفی و بد بینی شما در مورد اینکه نکنه بچه را برنگردونه ، نکنه فلان ، نکنه بهمان ، باعث میشه که اینجوری رفتار کنی ... در صورتی که اگر منطقی نگاه کنی می بینی حق نداری مانع بشی و حق نداری بچه را به او ندهی و این خودخواهی محض هست حتی اگر عواطف مادری بخواهد مداخله کند شما باید کنترل عواطف داشته باشی .

اگر بچه را به او می دادی و می گفتی ازت خواهش می کنم مواظبش باش ، البته می دونم که مواظب خواهی بود پدرش هستی و این درخواست من اشتباهه اما بزار پای عواطف مادری و بعدش بچه را به او می سپردی مطمئن باش قدم مهمی را برداشته بودی که می توانستی بهره برداری کنی .

لطفاً ترسهایت را کنترل کن و احتمالات منفی را از ذهن دور کن ...... تا بتوانی رفتار درست را تداوم بدهی

از بالهای صداقت بپرس که زمانی که شوهرش رفته بود چقدر شوهرش از این نوع رفتارها نشان می داد و بالهای صداقت هم هیجانی می شد ، می ترسید و ذهن خوانی منفی می کرد و .... راهنمایی می خواست وقتی بهش می گفتم نگران نباش همه اینها سیخونک زدن همسرت هست برای واکنش نشون دادنت ، برای سنجش میزان تغییراتت . خونسرد باش و صبور و آرام و هیجانی رفتار نکن و ... او هم واقعاً گوش می کرد و همانگونه رفتار می کرد و به نتایج خوب می رسید .بهتره از تجربیاتش به خوبی استفاده کنی او این راه را رفته تا آنجا که همسرش بچه را خواسته بود ببره خارج و وقتی خواسته بود کارت ملی و ... داده بشه و به بچه گفته بود میخواهم برات پاسپورت بگیرم بالهای صداقت نگران و ناراحت بود و میخواست مدارک را ندهد .. به او گفته شد که نگران نباشد و بگوید باشد و مدارک را آماده کند که بیاید ببرد ... شوهرش وقتی این واکنش را دید دیگر حرفی از مدارک نزد و دنبال نکرد ....

حالا که ایشان راهنماییت می کند حرفهایش را جدی بگیر چون تجربه کرده

.

راستی تاپیکت هم از حد مجاز عبور کرده و نکته ای که در تاپیک قبلی ات برای زودتر به انتهای ظرفیت نرسیدن تاپیکت دادم را رعایت نکردی یعنی باز هم بععضی پستها نوعی درد دل و گزارش نویسی هست و .... فعلاً در تاپیکهای قبلی راهکارهای داده شده بخصوص از رستگار و بالهای صداقت و بنده را خوب بررسی کن و به کار بگیر و عمل کن . هرچه بگویی و هر اتفاق دیگری هم بیافتد باز هم راهکارها همان است و می شود تکرار مکررات پس جز به اضطرار تاپیک ایجاد نکن و عمل کن