سلام
من دختری 29 ساله هستم دانشجوی دکترا تا 24 سالگی با هیچ پسری رابطه نداشتم بغیر از دانشگاه که در مورد درس با یکی دو نفر از پسرای دانشگاه صحبت می کردم با هیچ کس صحبتی نمی کردم تا اینکه تو این سن با ابراز علاقه یکی از همکلاسیام که از خیلی وقت پیش منو میخواست احساساتی شدم و نتونستم بهش نه بگم .
راستش من اصلا نمیدونستم رابطه دختر و پسر چطوریه وقتی باهام صمیمی شد و از شما تبدیل به تو شدم فهمیدم اشتباه کردم ولی انقد دوستش داشتم نمیتونستم این رابطه رو تموم کنم.
البته من هیچوقت نذاشتم خیلی گناه کنیم ولی رابطمون در حد دست گرفتن و بوسیدن بود. و اصلا شرایط ازدواجم نداشت بعد سه سال فهمیدم اون آدمی که میخوام نیست و از نظر فکری و خیلی چیزا با هم فرق داریم و این رابطه رو تموم کردم .
اشتباه من این بود بخاطر تحمل دوری ازش وارد یه رابطه جدید شدم که اون هم بعد یک سال با مخالفت خانوادم برای ازدواج بهم نرسیدیم . حالا من دختری که اصلا اهل دوست پسر نبودم به بهانه آشنا شدن برای ازدواج و دوست داشتن با دو تا پسر صمیمی شدم. اما این اشتباه آخرم نبود وقتی دیدم خواستگار یا نمیاد یا وقتی میاد میذاره و میره و هیچ خبری نمیشه یا با اون چیزی که میخوام فرسنگ ها فاصله داره از تنهایی ترسیدم و باز اشتباه کردم و یه نفرو که واقعا بهش علاقه داشتم وارد زندگیم کردم اما الان بعد یک سال فهمیدم تا دو سه سال دیگه شرایط ازدواجو نداره.
الان با اینکه خیلی دوستش دارم نمیدونم چکار کنم. اما بازم خدا رو شکر سعی کردم با این اقا پسر رابطمون به گناه کشیده نشه حتی دست همم نگرفتیم این روزا واقعا آرزوی مرگ دارم میدونم اشتباه از خودم بوده اینکه زود احساساتی شدم و بدون تحقیق این آدما رو وارد زندگیم کردم .
گاهی اوقات تصمیم می گیرم ازدواج نکنم یعنی پسری هست منو با این گذشته ام قبول کنه . خیلیا میگن نباید از گذشتت چیزی بگی بهش اما اگه خودش آدم پاکی باشه و اهل دوست دختر نباشه چی؟
من واقعا نمیتونم خودمو ببخشم . نمیدونم این اشتباهاتو چطور کردم. الانم که سنم رفته بالا خیلی کم خواستگار میاد دارم کم کم خودمو برای تنهایی آماده می کنم.
واقعا نمیدونم چکار کنم اگه میتونین کمکم کنین لطفا بگین چون از لحاظ روحی واقعا داغونم. چطور با این عذاب وجدان کنار بیام؟
ممنون
علاقه مندی ها (Bookmarks)