همسرم در مسائل اقتصادی ضعیف عمل میکند

[nazi_ka]

سلام دوستان
من و همسرم 1 سال و نیمه که عقد کردیم. همسرم 3 ماهه رفته خارج از کشور و 3 ماه دیگه برمیگرده. ما برنامه ریزی کرده بودیم که من 3 ماه دوم برم پیشش. اما الان من فکر کردم که وقتی برگردیم چقد اوضاع مای بدی پیدا میکنیم و معلوم نیس کی بتونیم بریم سر زندگی خودمون. با همسرم صحبت کردم و از دست من ناراحت شد که چرا الان که همه کارا داره دست میشه پشیمون شدی؟ مگه قبلا فکر مشکلات مالی رو نکرده بودی؟
فکر من هم چند روزه درگیر این موضوع شده. چون متوجه شدیم محل کار همسرم بیمه اش رو قطع کرده و چون به ما اطلاع ندادن از بیمه بیکاری نمیتونیم استفاده کنیم و مشکلاتمون بیشتر خواهد شد. البته یه مقداری از این موضوع هم تقصیر خودش بوده که پیگیر نبوده. احتمالا همسرم بعد از برگشت هم نتونه سریع جایی کار پیدا کنه و چون باید درسش رو تموم کنه خیلی وقت نداره برای کار کردن.
همسرم کلا آدمیه که تو زمان حال زندگی میکنه اما من برعکس دوست دارم که یه مقداری از همین الان برنامه های آیندمون معلوم باشه و به فکر پس انداز باشیم. اینم برمیگرده به تربیت خانوادگی ما. پدر من کارمند بوده و همیشه برای حقوقش برنامه ریزی داشته و به فکر پس انداز بوده. اما خانواده همسرم کاملا برعکس هستن و چون درآمد پدرشون از کشاورزی بوده و سالی یکبار پول دستشون میومده و مادرشون هم اصلا اهل پس انداز و برنامه ریزی برای آینده نیستن، اون پول و خرج میکردن تا تموم میشده و بعدش دیگه معلوم نبوده چجوری زندگیشون میگذشته! الان هم همینطورن و با اینکه میتونن زندگی راحتی داشته باشن اما به خاطر بی برنامه بودن به هیچی نمیرسن و کلی سختی میکشن. همسر من هم ناخودآگاه آینده نگریش کم شده و توی مسائل اقتصادی خیلی ضعیفه. همیشه میگه حالا تا ببینیم چی مشه. البته بی مسئولیت نیست اما از اینکه منتظر باشه ببینه چی پیش میاد اذیت نمیشه. من از این مدل زندگی کردن دارم عذاب میشکم. نمونه ش همین موضوع خارج رفتن من. الان نمیدونم باید چکار کنم. برم و من هم بیخیال آینده بشم؟ یا سعی کنم همسرم رو هم متقاعد کنم که باید بیشتر به فکر آینده بود؟ (البته نمیدونم چجوری باید متقاعدش کنم).
هرچند وقت یکبار باید به خاطر این مسائل کلی عذاب بکشم. اگه ممکنه راهنمایی کنید که چطوری باید این تضادها رو مدیریت کنم.

[nardil]

سلام
ایشون برای چی مسافرت خارج از ایران هستن؟ شما چرا دارید به ایشون ملحق میشید؟ سن شما و همسرتون رو میشه بپرسم؟ شغل شما چیه؟ زمان خواستگاری و بله برون راجب مدت دوران عقد صحبت کردین؟ چه میزان قصد دارید عقد کرده بمونین؟ مشخص هست کی میرید سر خونه و زندگی خودتون و راجب مسکن وشغل ثابت تصمیمی گرفتین و قدمی برداشتین؟ اگر برادر دارن زندگی اون ها چه مدلی هست؟

[فرشته مهربان]

با سلام

شما سعی کنید از روش عاطفی استفاده کنید که عملاً از روند اشتباه باز بمونند . اگر فایده نداشت از همسرتان تبعیت داشته باشید و مسئولیت اقتصادی زندگی و آینده را به خود ایشان بسپارید و دهخالت نکنید فقط با دادن اعتماد به نفس و اعتماد نشان دهید که نقش مردانه ایشون مربوط به ایشون هست و شما دخالتی نمی کنید و نقش زنانه شما هم که مربوط به شماست را سعی می کنید به درستی ادا کنید . سعی نکنید کنترل گری و موعظه داشته باشید و ضعفهای ایشان را به رخشان بکشید .... بلکه برعکس نسان دهید که به درایت مردانه ایشان تکیه می کنید و نگرانی و دغدغه آینده و مسئولیتهای ایشان را ندارید .
هرجا از شما مشورت خواست مثل یک فرد بی طرف و مثل یک مشاور نظراتتان را بیان کنید و تبعات مثبت و منفی برنامه ای که بخاطرش مشورت کرده را بیان نموده و پیشنهاد خودتان را هم مطرح سازید اما در نهایت بگویید صاحب اختیار شمایید و هرطور صلاح می دانی عمل کن اینهایی که گفتم نظر و دیدگاه و پیشنهاد منه خوب و بدش را خودت بهتر تشخیص می دهد و عملاً هم آزادش بگذارید خودش تصمیم بگیرد و اگر بخاطر تصمیمات اشتباه و .... دچار مشکل شد بگذارید با تبعاتش مواجه شود و شما حامی عاطفی باشید و نقش زنانه خود را تعطیل نکنید و وی را سرکوب نکنید و بگذارید خودش درس بگیرد.... این یعنی زندگی مشترک مبتنی بر رشد.
دغدغه های کنونی شما شما را به سوی نگاه و کنترل گری مردانه می برد که اگر مدیریتش نکنید به مرور یک مرد با احساس مسئولیت مردانه در زندگی می شوید و زمینه ساز فراهم شدن فضای رقابتی و لجاجت و کشمکش و درگیری .... و اینجاست که برای شما خلاء وجود مردی قوی و توانمند ایجاد می شود و برای همسرتان خلاء وجود یک زن لطیف و مهربان و کلاً خلاء وجود یک زن و زنانگی اش که تبعات عدیده خاص خود را دارد.
آیا شما چنین می خواهید ؟
اگر نه پس روی نقش خود و ایفای درست آن تمرکز کنید و در پی مهارت آموزی در این جهت باشید نه نقش همسرتان و مسئولیتهای آن و گوشزد و تذکرش به وی و کنترل گری.... این بسیار مهم هست

موفق باشید