سلام
خیلی خیلی از استقبال دوستان متشکرم.این باعث میشه وظیفه من در عمل به مطالبی که خودم اینجا می گویم چند برابر بشه.
در ابتدا برای شروع یک کلیپ 6 دقیقه ای زیبا از آقای رائفی پور راجع به فلسفه نماز می گذارم
(البته قصد دارم بعدا 5 جلسه از صحبت های آقای پناهیان را بگذارم و خلاصه نویسی کنم. فقط نکته اینکه من هرچی اینجا می نویسم از زبان خودمه و ممکنه توش حذف و اضافه از مطالبی که خودم از جاهای دیگه بلدم و ... داشته باشه و عینا متن کلیپ نباشه. اصل کلیپ ها را می گذارم که اگر دوست داشتین بهتره همان ها را ببینید.)
******************************
فلسفه نماز از زبان رائفی پور
http://www.aparat.com/v/DJxrl
(یاداوری: خودم با زبان خودم خلاصه کردم و یه جاهایی اضافه کردم به هرحال خیلی بهتره که خود سخنرانی 6 دقیقه ای را ببینید)
دوستان به ما خیلی سفارش شده که برای نماز خودمان را آماده کنیم مثلا عطر بزنیم.لباس پاکیزه و زیبا بپوشیم و... چرا؟ چون می خواهیم با خالقمون صحبت کنیم باید سرحال و زیبا به ملاقات خالقمون بریم.انگار داریم مهمانی می ریم. باید وضو بگیریم. سفارش شده با آب سرد وضو بگیریم .دقیقا مکان هایی که در وضو رویش آب ریخته می شه و مسح میشه نقاط حساس عصبی بدن ما هستند و برخورد آب سرد باعث شادابی و نشاط میشه. صبح که می خواهید بلند بشید فقط صورتتان را نشورید این جوری باز هم ممکنه خواب دوباره سراغتان بیاد! بلکه کاملا با آب خنک وضو بگیرید! اون وقت ببینید چه جوری restart می شید و چقدر با شستن خالی صورت فرق داره.
وقتی به نماز می ایستیم و دستمان را می بریم به سمت پشت گوشمون، یعنی خدایا ما همه مشکلات را پشت گوشمون انداختیم؛دیگه تو نماز باهاشون کار نداریم .
و بعد که دستمون را پایین میاریم و می گیم: الله اکبر یعنی می دونیم خدا از هر آنچه که وصفش را کنیم بزرگتره. یعنی دیگه خیالمون راحت! خدای بزرگی داریم پس دلیلی نداره نگران مشکلاتمون باشیم. پس دلیلی نداره تو نماز به گرفتاریهامون فکر کنیم! پس این 5 دقیقه فقط به فکر نماز باشیم.
نوشته اصلی توسط
محمد 93
همیشه توی کارها و گرفتاریهامون بیایم با خدای بزرگ تقسیم کار انجام بدیم..زمانی که زمان نماز بود همه سختی و گرفتاریها رو بندازیم گردن خدا و فقط ما اون کار اسونه که همون نماز خوندن هست رو با توجه انجام بدیم....
.
وقتی نماز شروع میشه اول خدا را با سوره حمد شکر می کنیم و از حمد خدا به توحید خدا می رسیم (سوره توحید)
بعد می ریم تو تعظیم تا عظمت خدا را ببینیم! (رکوع:سبحان ربی العظیم و بحمده)
از حالت تعظیم می ایستیم و می گیم: سمع الله لمن حمده ..... یعنی خدا حرف کسی که حمدش کرد را شنید. یعنی خدا داره با نگاه محبت آمیز می گه ای بنده من که منو حمد کردی من حرفت را می شنوم...
بعد این بار از حالت ایستاده به خاک میفتیم و سجده می کنیم! و تو سجده می گیم سبحان ربی الاعلی و بحمده! اینجا تو سجده که بیشتر از رکوع حالت تواضع خودمون به خدا را نشان دادیم و به خاک که افتادیم به اعلی بودن و بلند مرتبه بودن خدا اقرار می کنیم
بعد که از این حالت می خواهیم برخیزیم می گیم: بحول الله و قوته أقوم و أقعد یعنی ما که می تونیم بشینیم و پاشیم حواسمون باشه که به حول و قوه الهیه! و اگر خدا نخواد همین هم نمی تونیم.
حالا بعد از این شکر گزاری و اقرار به وحدانیت و عظمت و بلند مرتبگی خدا ،در رکعت دوم درهنگام نشستن (تشهد) شهادت می دیم ! که شهادت خیلی مفهوم قوی تری داره که حتی تو دادگاه استفاده میشه. اینجا به این مرحله می رسیم که شهادت می دیم که به غیر از خدا اصلا هیچ کسی نیست!
بعد که وارد رکعت سوم میشیم دیگه ماجرا عوض میشه و دیگه ذکرش شبیه رکعت اول و دوم نیست!
می گیم: سبحان الله - پاک و منزه است خداوند
و الحمد الله - و سپاس مخصوص خداوند است
ولا اله الا الله - و معبودی جز خداوند نیست
و الله اکبر - و خدا بزرگتراز هر کس و هر چیز است
دقت کنید که صفات خدا به چه ترتیبی آورده شده؟ انگار این صفات رفته رفته اوج گرفته و قوی شده! اول خدا را حمد می کنیم. بعد می گیم جز او معبودی نیست و بعد می گیم اصلا خدا از هرچه که ما وصفش را بکنیم بزرگتر است! انگار داریم صعود می کنیم!
جالبه آخر رکعت چهارم که نماز داره تمام میشه به جای اینکه خداحافظی کنیم؛ سلام می دهیم!!!
چرا؟ یعنی نماز خوب ما را باید به جایی برسونه که تازه بتونیم خیلی چیزها را ببینیم!
اول به پیامبرسلام می دیم: السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاتة
بعد به خودمون و بندگان صالح سلام می دیم! (السلام علینا و علی عبادالله الصالحین).چرا؟ چون خدا می خواد بگه ما نباید تک باشیم. باید جمع باشیم و دست خدا پشت جماعته.
بعد می گیم : السلام علیکم و رحمة الله و برکاته ... اینجا داریم به چه کسانی سلام می دیم؟ درواقع اینجا یعنی وقتی نمازمون را خوندیم دیگه فرشتگان ،اولیا و اوصیا جلوی نماز گزار میان و ما باید به آنها سلام بدیم.
بعد از نماز به سمت راست و چپ و روبرو نگاه می کنیم و می گیم: الله اکبر. یعنی چی؟ یعنی اینکه به همه عالم می گید خدا از اون چیزی که من تو این نمازم ذکر کردم بزرگتره ها! من نتونستم هنوز بزرگی خدا را درست بگم ها!.
شیعه طبق فرمایش امام زمان بعد از نماز سجده شکر به جا میاره که یعنی خدایا من هنوز دلم از نماز سیر نشده هنوز دوست دارم به پای تو بیفتم.هنوز نمی تونم دل بکنم. خدایا شکرت که بهم توفیق دادی نماز بخونم.
بعد شیعه تسبیحات حضرت زهرا را می گه. یادتونه تسبیحات اربعه چه جوری بود؟ اول سبحان االله بود بعد الحمدالله بود بعد ولااله الا الله و الله اکبر بود. یه جوری حالت صعود داشت! و صفات قوی تر می شدن. خب هر صعودی ، فرودی داره.
اگه تو تسبحات حضرت زهرا بعد نماز دقت کنید می بینید اینجا داریم برعکس ذکرها را می گیم: اول الله اکبر بعد الحمدالله بعد سبحان الله! یعنی آخر نماز دیگه فرود آمدیم. (هواپیمایی که صعود کرده حالا آرام آرام میاد پایین)
اگر کل نماز را ببینیم متوجه می شیم که دارای یه روندی هست و هر حرکتش مفهوم خاص خودش را داره و ما نباید اینجوری نماز بخونیم که فقط داریم خم و راست می شیم و این قدر نماز را پایین ببینیم. بلکه با هر جمله و هر حرکت داریم بندگی خودمون را به خدا اقرار می کنیم و توی مسیر خاص قرار می گیریم. خیلی ها می گن ما همین طوری با خدا حرف می زنیم و نیازی به نماز نیستولی واقعا نماز با همین حرف زدن معمولی ما با خدا خیلی فرق داره! ما چقدر تو حرفامون می تونیم این قدر زیبا خدا را عبادت کنیم و حمد و سپاس کنیم که تو نماز نمیشه. تازه جز اینه که تو حرفامون فقط از خدا خواسته هامون را می خوایم و تشکر و تعظیم از کسی که این همه به ما نعمت داده و حتی بدون اراده او نمی تونیم بنشینیم و بلند بشیم یادمون میره؟ آیا برای همچین خدایی شایسته نیست در چنین قالبی روزانه مدت اندکی از روز را نماز بگزاریم و باهاش اینگونه زیبا صحبت کنیم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)