سلام،
این تاپیک تا حدودی مربوط می شود به یک تاپیک قدیمی من: ازدواج و مشکلات ایرانیان خارج از کشور
در اون تاپیک من نوشته بودم که تعداد دخترانی که می شناسم خیلی کم هست و اونهایی هم که هستند تفاوت های زیادی با من دارند. دوستان راهکارهایی دادند، ولی نتوانستم هیچ کدام رو عملی کنم.
در این تاپیک می خواهم بیشتر به شخصیت خودم بپردازم تا با کمک شما نتیجه گیری کنم که چه دختری مناسب من هست و آیا باید دنبال راهی جدید برای پیدا کردن همسر باشم و یا اینکه یکی از راهکارهایی که در تاپیک قبلی بهم پیشنهاد شد رو جدی تر دنبال کنم.
من بیشتر عمرم رو در اینجا بودم و شخصیتم در اینجا شکل گرفته. از طرف دیگر از خانواده ام و فرهنگی که در خانواده ما حاکم بود دور نشدم. در طول سالیان سال من هم فرهنگ ایران رو دیدم و هم فرهنگ اینجا رو، و این 2 فرهنگ و خلق و خوی رو با هم ترکیب کردم و برای خودم اون شخصیتی رو ساختم که از نظرم بهترین بود. ولی من به مشکلی برخوردم... و اون اینکه احساس می کنم به هیچ جامعه ای تعلق ندارم. اون بخش ایرانی که در وجود من هست، من رو از جامعه اینجا متمایز می کند. و از طرف دیگر من با ایرانیان داخل ایران هم خیلی فرق می کنم. این فرق رو به خصوص وقتی متوجه می شوم که به ایران میام و یا خودم رو با فامیل و دوستانم در ایران مقایسه می کنم. اسمش این هست که من در اینجا در "غربت" زندگی می کنم. ولی من در ایران هم در غربت هستم!!
و حالا وقتی بحث ازدواج پیش می آید، نمی دانم چه کسی مناسب من هست.
در تاپیک قبلی گفتید با دختری در ایران ازدواج کن. یک سری مشکلات که بر سر این راه هست رو در تاپیک قبلی گفتم. باز هم می توانم در صورت نیاز مشکلات دیگر بر سر این راه رو در این تاپیک بگویم.
و مسئله دیگر این هست که من اصلاً می توانم با دختری که در ایران بزرگ شده زندگی کنم؟ یا اون دختر می تواند با من زندگی کند؟
و یا فکر می کنم که آیا من می توانم با یک شخص غیر ایرانی ازدواج کنم؟ فکر می کنم تفاوت ها خیلی هستند... به خصوص مسائل مذهبی.
گزینه آخر یک شخصی مثل خودم هست. ولی باز بر می گردیم سر همان حرف اول من که تعداد اینگونه افراد خیلی کم هست...
من نمی خواهم از سر ناچاری با یک کسی که تنها 50-60% معیارهای من رو دارد ازدواج کنم...
ولی امیدم کم شده... حقیقتش خیلی ناامید شده بودم! تا اینکه قرآن رو باز کردم و همان اول صفحه این آیه اومد:
و از رحمت خدا مأیوس نشوید؛ که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس میشوند! (یوسف 87)
توکل باید کرد. ولی همزمان باید دنبال راه حلی برای مشکلم باشم...
می توانید کمکم کنید؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)