ارتباط جنسی در دوره نامزدی و بهم خوردن نامزدی

[ali1364]

با سلام خدمت دوستان
من یه چند وقتی هست که با این سایت آشنا شدم
موضوعات رو دنبال میکردم و با مشکلات دوستان آشنا شدم
گفتم که من هم بیام مشگلم رو مطرح کنم بلکه شاید یکمی شما منو راهنمایی کنید
البته میدانم که دیر شده
خدمت شما بگم که من به خواستگاری یک دختری رفتیم البته به همراه خانواده و به توافق رسیدیم و قرار عقد رو گذاشتیم برای چند ماه بعد چون من به علت گرفتاری کاری نمیتونستم زودتر عقد کنم (ای کاش گردن شکستم قبول میکردم که زودتر عقد کنیم)
خلاصه ما بین این چند ماه با اطلاع و حضور خانواده صیغه خوندیم که محرم باشیم
البته ذکر کنم که ما هر دو خانواده مذهبی بودیم (لاقل ظاهرم برخلاف باطنم مذهبی بود)
به خدا قسم میخورم که من فقط قصدم از صیغه و نامزدی شناخت بود و بس و خانواده مفابل هم همین طور
ما در این دوران بسیار خوب بودیم تقریبا یک چند وقتی گذشته بود و من واقعا به این نتیجه بودم که کیس مناسب خودم رو پیدا کردم و واقعا هم همین طور بود من واقعا عاشقش شده بودم و اصلا یادم نبود که نباید توی این دوران احساساتی و عاشقانه رفتار کرد ولی خوب به نظر من به این نتیجه رسیده بودم که ایشان همسر آینده من خواهد بود
به خدا دارم اینارو مینویسم برخلافه اینکه مردم و نباید گریه کنم ولی گریه امانم رو بریده و نمیذاره بنویسم
نامزدم هم همین طور مثل من به این نتیجه رسیده بود که ما مال هم دیگه هسیتم
رابطه ما یواش یواش به سمت عشق بازی و یواش به رابطه جنسی کشیده شد (ایشان هنوز دوشیزه هستند) البته من آغاز کننده بودم اون هم بدش نمیومد و حتی خودشم چند بار پیشنهادش رو داد ولی خوب به خدا اجباری نبود و با رضایت هر دو طرف بود
البته خانواده دو طرف از این ارتباط اطلاعی نداشتن
تا اینکه مشکلی بین من و خانواده ایشان به وجود آمد که ناشی از زیاده خواهی خانواده ایشان بود که اصلا طبق عهدی که باهم بسته بودیم نبود شایدم که احتمالش قویه خانواده نامزدم با این کار خواستن که نامزدی رو بهم بزنن که این کار شد و نامزدی بهم خورد که من هم توی این دعوا ها اشتباهاتی داشتم که به این دعوا دامن زد
حالا 1 ماهی از بهم خوردن میگذره و روز به روز حال من خرابتره از عذاب وجدان هم اینکه نامزدم رو که خیلی خیلی دوستش داشتم رو از دست دادم
نمیدونم چکار کنم از این همه عذاب و ناراحتی که روحیه اون دختر که من باعث ضربه به اون شدم البته ناراحتی زیاد من به خاطر از دست دادن اونه
چرا من ابله تلاش بیشتری برای برهم نخوردن این نامزدی نکردم حتی به قیمت خورد شدن شخصیتم
العان 1 ماهه که مثل دیوانه ها شدم شما بگین که من چکار کنم دوبار برم برا خواستگاری اون که به احتمال زیا حتی اجازه خواستگاری رفتن رو ندن (که راضی کردن خانواده خودمم کلی سخته و حتی شاید به قیمت طرد شدنم از خانوادم باشه) ولی باز هم تلاش خودمو کنم و واسطه بفرستم که احتمال قبول کردن اونا 30% یا اینکه با این موضوع کنار بیام و فراموشش کنم که فکر نکنم از عهده گزینه دوم بر بیام چون این 1 ماهه روز به روز دارم بدتر میشم
به خدا هر لحظه آرزوی مرگ خودم رو میکنم
خواهش میکنم کمک کنید
این یک ماهه نمیتونستم به کسی بگم و در دل کنم با کسی مشورت کنم با هرکسی که مشورت میکن چون نمیتونم کاملا ماجرا رو شرح بدم بنابراین میگن فراموشش کن حتی مشاور چون شرمم میاد تمام ماجرا رو بگم. گاهی فکر میکنم که آیا من مرد هستم که کارم شده بغض کردن و گریه کردن
ببخشید طولانی شد ولی گفتم بنویسم شاید بتونید کمکم کنید