سلام به همه دوستان
من یه خواهر یه کم بزرگتر از خودم دارم که با همدیگه مشکلات فرساینده و اساسی پیدا کردیم... و رفتارای اون من رو خیلی عذاب میده! :(
خوهر من آدم فوق العاده عصبی و واکنش گرایی هست و نسبت به هر موضوعی که موافق میلش تباشه واکنشهای خشمگینانه و سرسام آوری در حد انفجار نشون میده!! البته از اونجایی که آدم مهربون ولی خودشیرینیه این واکنشها رو زیاد کسی ازش ندیده جز من بدبخت و گاهگاهی هم پدر و مادرم! جوریه که به همه رسیدگی می کنه و برای دوستاش کارایی انجام میده که به این راحتیا از پس حبرانش بر نمیان ، خلاصه آدمیه که خیلی برای دیگران مایه میذاره و انرژیش رو مصرفشون می کنه...
از یک سال و نیم پیش به اینور برای خواهرم مشکلی پیش اومد که فشار روانی مضاعفی براش ایجاد شد و تا حد زیادی افسرده شد و به سبب روحیه عصبیش پرخاشگری هاش هم چندبرابر شده. از نظر جسمی هم خیلی ضعیف شده و مدام مریضی های مختلف و مزمن میگیره، بعدش به همه چی گیر میده و توفعاتی از آدم داره که به عقل من که هیچ به عقل جن هم نمیرسه! بعد از لون که به صورت خودکار متوجه نشدی که باید چه توفعی رو به چه شکلی انجام میدادی که راضی بشه یا باید خودت رو آماده حمله های زبانی و نیشدارش بکنی یا یه جوری از جلو دست و بالش فرار کنی که آتیش نگیری! من نمی دونم در برابر حملاتش چه واکنشی داشته باشم که یه کم به آرامشی که محتاجش هستم برسم! اگه بخوام در برابرش از خودم دفاع کنم دچار آنچنان سرسامی میشه که پشت بندش معمولا تا چند وفت قهر می کنیم اگر هم نخوام دفاع کنم که توقعاتش بالاتر میره و مطمئن میشه هر چی میگه درسته (خیلی اوقات که من در برابرش سکوت می کنم که جنجال بخوابه فرداش مثلا از طرف مامان و خواهر دیگه ام متهم میشم که چرا فلان کارو کردم و فلانی رو ناراحت کردم!)
خلاصه با خواهر عزیزم که زمانی بهترین دوستم بود به بن بست بزرگی رسیدم و روز به روز هم دارین بیشتر از هم دور میشیم
علاوه بر اون سرو صدا و جنجال توی خونه چیزیه که من وافعا ازش فرار می کنم اما متاسفانه هر جا میرم جلوم سبز میشه، احساس می کنم من هم در برابر رفتاراش ضعیف شدم و تازگیا کمتر سکوت می کنم اما چاره ای ندارم هر بار که به دعوایی راه میفته من تا یکی دو روز حالم و روحیه ام بد میشه، وافعا نمی دونم دیگه چه عکس العملی در برابرش داشته باشم که به قول معروف هم خدا رو خوش بیاد هم خرما رو!؟
مي!
علاقه مندی ها (Bookmarks)