وسواس فکری و افسردگی شدید شوهرم داغونم کرده

[خیال تو]

با سلام
ممنون میشم مشکل من رو هم بخونید و کمکم کنید چون الان با یک بچه 1 ساله در بدترین روزهای زندگی و سخت ترین حالات روحی روانی هستم.
شوهرم به شدت روی من و لباس ها ظاهرم قیافم وسواس داره. یعنی احساس خفگی میکنم. این موضوع بعد زایمان بیشتر شده. دیگه امونم رو بریده
ایشون افسرده هم هستم و گاها با اخلاق های تند و سختشون باعث رنجیده خاطر شدن اطرافیانش میشه. اینجوری بگم که با خواهر و برادرهاش هیچ گونه ارتباطی ندارن. به مادرش هم از لحاظ روحی وابسته هست و البته با ایشون هم یک درمیان مشکل پیدا میکنه. به همه بدبینه. واسه همین همه ازش فرارین. منم دیگه از خونه فراری شدم و به هر بهانه ای شده میخام نبینمش و اکثرا خونه مامانم میرم. من شاغلم و نگهداری از بچه و مسئولیتهای دیگر بدلیل اخلاق بدش و افسردگی و وسواس ایشئون بشدت برام سخت شده. یعنی گاها انقدر ازش بیزار میشم که نمیهام ببینمش. جالبه بچه هم دیگه طرفشض نمیره و فقط به دنبال من میوفته تو خونه.
من از لحاظ درامد خیلی بیشتر از ایشون حقوق میگیرم و درامدنشون کارگریه و اصلا شاید کفاف یه زندگی رو نده در این حال. در این مورد هم همیشه احساس سرخوردگی میکنه و میگه تو از بالا به من نگاه میکنی در حالی که اصلا اینطوری نیست و من سعی میکنم همیشه مراعاتش کنم و چیزی نگم که بهش بربخوره. تمام خریدهای لباس بچه و گاها داروهاش با منه دلیلش هم اینه که الان ایشون 3 ماه حقوق نگرفته و من مجبورم خودم هزینه کنم. از این زندگی که این مدلی شده بشدت بیزارم و احساس بدی پیدا کردم.
از خودش و کارش اصلا راضی نیست و همیشه او صحبت هاش اشاره میکنه که من لیاقتم این نبود. خودش فکر میکنه به اون مرتبه ای که باید میرسید نرسیده و حالا یه شغل کارگزی نصیبش شده در حالیکه به نظر من ایشون تلاش و توانایی شون در همین حده و روحیاتش و شخصیتش طوریه که هر کاری نمیتونه بکنه. مثلا چند تا شغل درست حسابی براش جور شده بود از طریق آشنا به یه بهانه ای هرکدوم رو نرفت. اصلا فرد ایده ال من نیست ولی من قبولش کردم و بخاطر پسرم مجبورم زندگی کنم. موقع ازدواج اگر میدونستم روحیات و شخصیتش اینجوریه و کلا یه فرد افسرده و بدبین به افراد و جامعه هست محال بود طرفش برم. بخاطر این قضایا منم دارم افسرده میشم و زیر بار مسئولیت خرد میشم. خیلی باهم فرق داریم. نمیدونم چیکار کنم. دلم برای بچم میسوزه که همچین پدر ناتوانی داره. خیلی حالم بده.

[سحر بهاری]

درود

چند تا سؤال دارم، لطفا پاسخ بدین؛

۱. شما خودتون تشخیص دادین شوهرتون افسردگی و وسواس و ... داره یا با مراجعه ایشون محرز شد؟

۲. تابحال سر مسئله ی حقوقتون یا شغل ایشون یا پولی که تو خونه خرج میکنین بحث کردین؟

۳. با توجه به سن فرزندتون، چطور مسئله فاصله گرفتنش از پدرش رو میتونین توضیح بدین؟

۴. به بدبینی شوهرتون اشاره کردین ، میتونین چند نمونه از بدبینی های ایشون رو برامون توضیح بدین؟

۵. اون مشاغل پیشنهادی به ایشون آیا سازگاری با روحیات و تحصیلاتش داشت؟ میشه یه نمونه رو مثال بزنین

[Pooh]

سلام

با توجه به همین یه پستتون که حتی یک نکته مثبت از شوهرتون بیان نکرده اید، به نظر میرسه که خودتون هم تا حدودی تمرکزتون فقط بر نقاط منفی است.

من از لحاظ درامد خیلی بیشتر از ایشون حقوق میگیرم و.

درامدنشون کارگریه و اصلا شاید کفاف یه زندگی رو نده در این حال.

.

در حالیکه به نظر من ایشون تلاش و توانایی شون در همین حده و روحیاتش و شخصیتش طوریه که هر کاری نمیتونه بکنه.

.

با اصلا فرد ایده ال من نیست.

دلم برای بچم میسوزه که همچین پدر ناتوانی داره. خیلی حالم بده.

از جملاتی هم که ازتون نقل کردم اینجور برداشت میشه که واقعا نگاه بالا به پایین به شوهرتون دارید.

حفظ اقتدار مرد، مساله ای حیاتی برای کیفیت روحیه و عملکرد مرد و کیفیت رابطه است.