از فکر همکارم نمیتونم بیام بیرون

[Mvaz]

با یه قسمت هایی از حرفاتون موافقم ولی با همشون نه. اینطوری که شما فرمودین پس با این حساب جنس مذکر یه موجودی هست که همیشه باید حس جنسی و ابراز احساسات خودشو سرکوب کنه. به نظرم قضیه فقط با کنترل نگاه مرد حل نمیشه. خیلی از آدما تو یه موقعیتی از ظاهر یک خانم خوششان می آید و با بررسی بقیه موارد طرف مقابل به خواستگاری میرن. اینطوری که شما میگی هیشکی نباید به قصد دوست داشتن به بقیه نگاه کنه.
پوشش ایشون تو محل کار جلف نیس ولی خب لباس هایی که میپوشن هر کسی نگاشون کنه ظاهر و اندامشون جلب توجه میکنه. شاید یه دختر دیگه همون لباسا رو بپوشه اصلا جلب توجه نکنه ولی خب به خاطر اندام ایشون اینطوریه .
من منکر این نیستم و شاید به قول شما همون غریزه باعث شده من جذب ایشون بشم.
آدمم تا یه حدی میتونه نگاه نکنه ولی خب جایی که مجبوریم با هم کار کنیم ناخودگاه چشم آدم میوفته به ظاهر طرف مقابل.
کنترل نگاه رو قبول دارم ولی اینکه شغل رو تغییر بدیم روش خوبی نیس به نظرم چون اینجا نباشه شاید یه جای دیگه دوباره همین اتفاق بیوفته.

این چند روزه یه ذره که دقیق فکر کردم به این نتیجه رسیدم که شاید عدم تمایل من به تشکیل زندگی با ایشون به خاطر بعضی رفتارهاشون هست که البته شاید اقتضای سنشون باشه.
ایشون خیلی مبادی آداب هستن و معاشرت خوبی دارن با همه ولی خب به عنوان مثلا کلا تن صدای بلندی دارن و انگار دست خودشون هم نیس یا اینکه بلند میخندن. یا مثلا یه وقتایی حین صحبت راجع به موضوع خاص بعضی جمله ها رو خیلی تند و زمخت مطرح میکنن و ظرافت زنانه به خرج نمیدن.
یه حسی هم بهم میگه که خیلی درصد کمی کله شق باشن توی بحث و جدل و زیاد منعطف نیستن. البته اطمینان کامل ندارم راجع به این مورد ولی حدس میزنم.
یه چیزی هم درگوشی بگم اینه که چند وقت قبل خواستم نظر ایشون رو راجع به ازدواج محک بزنم و به صورت آنلاین ولی ناشناس ازشون خواستم که تمایل به ازدواج دارن یا نه اول پرسیدن که کی هستم و من گفتم یه دوست مشترک معرفی کرده بعد نه گذاشت نه برداشت پشت سر هم پرسید خونه دارید، ماشین دارید و....
در حالی که میتونست بحث رو یه جور دیگه شروع کنه. یعنی یه جورایی هنوز اخلاق و رفتار طرف رو نشناخته داره دو دو تا چارتا میکنه که از لحاظ مالی میصرفه بهش یا نه.
این موضوع جالب نبود واسم و شایدم بی تاثیر نبوده رو اینکه به جدیت کامل راغب به پا پیش گذاشتن نباشم

سلام

حرف من به موضوع شما مرتبط نیست، ولی از صحبت های شما متوجه شدم برای ازدواج خیلی کار داری، بخش بزرگی از ازدواج به شناخت بر میگرده. شناخت از خودت، از طرفت از خانواده ها و فرهنگ ها و غیره . بخش دیگری اش به مهارت بر میگرده. مهارت صحبت؛ مهارت خواستگاری صحیح، مهارت شناخت پیدا کردن. از همه مهمتر مهارت مشاوره و گوش دادن به حرف با تجربه ها.

شما نه تنها برای ازدواج، بلکه برای همه ارکان زندگی ات نیاز به داشتن شناخت دقییقی از خودت که هستی فکر میکنم مثل من خیلی تو این زمینه جای کار داری.


هر چند که روش شناخت پیدا کردن شما از اون خانم رو نپسنیدیم ولی الان که نظرت راحع به ازدواج با ایشون منتفیه، سعی کن از تکنینک های سلف کنترل ( خود کنترلی) برای مواجه شدن با چنین موقعیت هایی استفاده کنی. تا شما رو از جاده اصلی زندگی ات هر چند برای مدت کوتاه خارج نکنه.

در مورد دوستی و غیره هم سعی کن ابدا بهش فکر نکنی. حرف های مشاور سایت رو هم که بهت گفت یه بار دیگه با تامل بخون.



تو همدردی فراوان تاپیک هایی هست که روش های غیر ازدواجی را برای برطرف کردن نیاز های انسان مطرود میشمارد. سعی کن اون ها رو مطالعه کنی. مثل :

http://www.hamdardi.net/thread-17296.html

[mehrdad.mp]

سلام

حرف من به موضوع شما مرتبط نیست، ولی از صحبت های شما متوجه شدم برای ازدواج خیلی کار داری، بخش بزرگی از ازدواج به شناخت بر میگرده. شناخت از خودت، از طرفت از خانواده ها و فرهنگ ها و غیره . بخش دیگری اش به مهارت بر میگرده. مهارت صحبت؛ مهارت خواستگاری صحیح، مهارت شناخت پیدا کردن. از همه مهمتر مهارت مشاوره و گوش دادن به حرف با تجربه ها.

شما نه تنها برای ازدواج، بلکه برای همه ارکان زندگی ات نیاز به داشتن شناخت دقییقی از خودت که هستی فکر میکنم مثل من خیلی تو این زمینه جای کار داری.


هر چند که روش شناخت پیدا کردن شما از اون خانم رو نپسنیدیم ولی الان که نظرت راحع به ازدواج با ایشون منتفیه، سعی کن از تکنینک های سلف کنترل ( خود کنترلی) برای مواجه شدن با چنین موقعیت هایی استفاده کنی. تا شما رو از جاده اصلی زندگی ات هر چند برای مدت کوتاه خارج نکنه.

در مورد دوستی و غیره هم سعی کن ابدا بهش فکر نکنی. حرف های مشاور سایت رو هم که بهت گفت یه بار دیگه با تامل بخون.



تو همدردی فراوان تاپیک هایی هست که روش های غیر ازدواجی را برای برطرف کردن نیاز های انسان مطرود میشمارد. سعی کن اون ها رو مطالعه کنی. مثل :

http://www.hamdardi.net/thread-17296.html

ممنونم.
ببینید من تقریبا میدونم مشکل من از کجا نشات میگیره و تلاش هم میکنم که کنترلش کنم ولی بعضی وقتا واقعا عاجزم ازش.
30 رو که رد کردم ، یه دغدغه فکری خیلی بدی که پیدا کردم اینه که تمایل به ارتباط با تیپ های مختلفی از جنس مخالف بیشتر شده. میدونم که هیشکی قادر نیس با همه تیپ دختری ارتباط داشته باشه ولی یه حس بدی از وجودم تمایل داره با یک جنس مخالف که مشخصات ظاهری مورد پسند منو داشته باشه رابطه صمیمی داشته باشم حتی برای مدت زمان خیلی کوتاه ولی بالاخره اون رابطه رو شکل بدم .
میدونم که این راه ته نداره و چشم و دل عادم هیچ وقت سیر نمیشه و میدونمم که راهش به قول شما کنترل نگاه یا کنترل خودمه ، این در حرف آسونه ولی در عمل برای من خیلی سخته
همش میترسم ازدواج کنم ولی بعدا دچار حس تنوع طلبی بشم و زندگیم نابود بشه. میگم قبل ازدواج این مشکل رو حل کنم خیلی بهتره.

استرس اینو دارم که نکنه همسر آینده ام با اینکه اخلاقش خوب باشه ولی اندامش مورد پسند من نباشه . غیر قابل تغییر بودن این وضعیت حتی بیشتر نگرانم میکنه. چون بر فرض شاید بشه اخلاق یک شخصی رو تغییر داد ولی خب مشخصه های ظاهری رو نمیشه. با این دلایل بیهوده خودم رو توجیه میکنم که اگه قبل ازدواج تجربه های متفاوتی از ارتباط با افراد مختلف داشته باشم دیگه بعد ازدواج لااقل افسوس نمیخورم که تجربه نکردم.
نمیدونم شاید دلیلش این بوده که تو سال های گذشته مشغول تحصیل و کار بودم یا محدودیت داشتم و الان که سنم میگذره یه احساس کمبود می کنم که چرا تو گذشته این تجربه ها رو نکردم و الان که وقت میگذره باید جبران کنم.
الان که اینا رو مینویسم از صمیم قلب برای خودم افسوس میخورم.
شاید اگه یه لحظه خودتون رو بذارید جای من بتونید شرایطم رو درک کنید.
ببخشید از موضوع تاپیک یکم حاشیه رفتم

[scarface]

ممنونم.
ببینید من تقریبا میدونم مشکل من از کجا نشات میگیره و تلاش هم میکنم که کنترلش کنم ولی بعضی وقتا واقعا عاجزم ازش.
30 رو که رد کردم ، یه دغدغه فکری خیلی بدی که پیدا کردم اینه که تمایل به ارتباط با تیپ های مختلفی از جنس مخالف بیشتر شده. میدونم که هیشکی قادر نیس با همه تیپ دختری ارتباط داشته باشه ولی یه حس بدی از وجودم تمایل داره با یک جنس مخالف که مشخصات ظاهری مورد پسند منو داشته باشه رابطه صمیمی داشته باشم حتی برای مدت زمان خیلی کوتاه ولی بالاخره اون رابطه رو شکل بدم .
میدونم که این راه ته نداره و چشم و دل عادم هیچ وقت سیر نمیشه و میدونمم که راهش به قول شما کنترل نگاه یا کنترل خودمه ، این در حرف آسونه ولی در عمل برای من خیلی سخته
همش میترسم ازدواج کنم ولی بعدا دچار حس تنوع طلبی بشم و زندگیم نابود بشه. میگم قبل ازدواج این مشکل رو حل کنم خیلی بهتره.

ببین احساست چیز عجیب غریبی نیست. یه جو بدی تو جامعه ایجاد شده که هرکی دختربازتر و پسربازتر باشه رو خیلی خفن و کاردرست میدونن و آدمایی که کم رابطه داشتن یا اصلا رابطه نداشتن رو ساده و امل و عقب مونده. الانم شما 30 سالگی رو رد کردی و فکر میکنی آنچنان که باید ارتباط نداشتی با دخترا. ولی مسئله اینجاس که تنوع طلبی چیزی نیست که با امتحان کردنش بتونی ازش فرار کنی، در واقع بدترش میکنی! و اگر هم تا بحال همچین حالتی نداشتی بهش دچار میشی! اینارو باید بشینی با خودت حل کنی. هدفت از رابطه با اون دختر چیه؟ اگر قصد ازدواج داری همون اول بهش بگو. اگر قصد دوستی ساده داری همون اول بهش بگو. اگر قصد دوستی غیرساده! داری بازم همون اول بهش بگو. شاید هر کدوم از این موارد رو قبول نکنه. اشکالی نداره. همه مدل آدمی تو جامعه پیدا میشه و بالاخره کسی پیدا میشه که مطابق معیار و خواسته ی تو از رابطه باشه. ولی بالاغیرتا دروغ نگو، امید واهی نده، اگر قصد ازدواج نداری قول ازدواج نده. هر برنامه ای داری همون اول بگو. وارد رابطه شدن اشکالی نداره به شرط اینکه از همون اول تکلیف نوع اون رابطه معلوم باشه.

استرس اینو دارم که نکنه همسر آینده ام با اینکه اخلاقش خوب باشه ولی اندامش مورد پسند من نباشه . غیر قابل تغییر بودن این وضعیت حتی بیشتر نگرانم میکنه. چون بر فرض شاید بشه اخلاق یک شخصی رو تغییر داد ولی خب مشخصه های ظاهری رو نمیشه.

خوب این دیگه استرس نداره همسر آیندتو کسی انتخاب کن که معیارای مهمتو داشته باشه. و اتفاقا نه تنها اندام، بلکه اخلاق کسی که شخصیتش دیگه شکل گرفته رو نمیشه تغییر داد! اصلا به امید تغییر هیچکس نباش. حتی خودت! خودت هم تغییر نمیکنی در این رابطه هم به کسی قول و وعده نده.

نمیدونم شاید دلیلش این بوده که تو سال های گذشته مشغول تحصیل و کار بودم یا محدودیت داشتم و الان که سنم میگذره یه احساس کمبود می کنم که چرا تو گذشته این تجربه ها رو نکردم و الان که وقت میگذره باید جبران کنم.
الان که اینا رو مینویسم از صمیم قلب برای خودم افسوس میخورم.
شاید اگه یه لحظه خودتون رو بذارید جای من بتونید شرایطم رو درک کنید.
ببخشید از موضوع تاپیک یکم حاشیه رفتم

تنها بودن حداقل یه نکته ی مثبت داره اونم اینکه پولت تو جیبت میمونه و وقتت با آدمای نامناسب هدر نمیره. من حتی لازم نیست خودمو بذارم جات بلکه شرایطم کاملا مشابه شرایط توئه و ای بسا بدتر. پس هرچیزی که میگی و همه ی حرفات رو قبلا خودم کلی بهش فکر کردم

[ammin]

سلام
هر انسانی نیاز داره یکی رو از عمق وجود دوست داشته باشه وقتی این احساس بیادمیل به جاودانه بودن و دائمی بودن این احساس هم پشت سرش میاد نمیشه به کسی بگیم قراره موقت تو رو دوست داشته باشم! تصور دوست شدن یک دختر زیبا بسیار فانتزی و رویاییه توی روابط ناپایدار معمولا زیبایی با پول و موقعیت بالای اجتماعی بالا پیوند برقرار میکنه

تشخیص و برداشت من اینه اعتماد به نفس وعزت نفست کاهش پیدا کرده که چنین تصور فانتزیکی برای جبرانش میاد به ذهنت البته تحقیقات روانشناسی هم این نتیجه رو میده که مردها در کنار یک زن زیبا احساس اعتماد به نفس بیشتری میکنند. بنابراین به نظرم روی عزت نفس و احساس ارزشمندیت کار کن(داشتن چنین معیاری در انتخاب همسر تا حدودی طبیعیه ولی باز هم باید جوانبش در نظر گرفته بشه و درکنار سایر معیارها آماده انعطاف پذیری در این مورد باشی )؛پاک بودن آگاهانه در زمان تجرد این احساس ارزشمندی رو افزایش میده ، داشتن شغل و وضعیت مالی مناسب چه این حقیقت رو دوست داشته باشیم چه نه بر روی احساس اعتماد به نفس یک مرد در زمان انتخاب همسر تاثیر گذاره و درکنار همه اینها آنچه باعث یک رابطه پایدار میشه اخلاق خوب دو طرف هست. دوستی های قبل ازدواج مسکن های موقتی هستند شاید یه تجربیاتی در اختیار تو بگذارند اما ممکنه ضررش بیشتر از نفعش باشه و اگر بخوای بعد از یک رابطه برگردی به حالت عادی هم زمان میبره هم آزاردهدست. صحبتهای بالا در صورتی مفیده که قصدت در آینده ازدواج و تشکیل زندگی باشه

[mehrdad.mp]

سلام
هر انسانی نیاز داره یکی رو از عمق وجود دوست داشته باشه وقتی این احساس بیادمیل به جاودانه بودن و دائمی بودن این احساس هم پشت سرش میاد نمیشه به کسی بگیم قراره موقت تو رو دوست داشته باشم! تصور دوست شدن یک دختر زیبا بسیار فانتزی و رویاییه توی روابط ناپایدار معمولا زیبایی با پول و موقعیت بالای اجتماعی بالا پیوند برقرار میکنه

تشخیص و برداشت من اینه اعتماد به نفس وعزت نفست کاهش پیدا کرده که چنین تصور فانتزیکی برای جبرانش میاد به ذهنت البته تحقیقات روانشناسی هم این نتیجه رو میده که مردها در کنار یک زن زیبا احساس اعتماد به نفس بیشتری میکنند. بنابراین به نظرم روی عزت نفس و احساس ارزشمندیت کار کن(داشتن چنین معیاری در انتخاب همسر تا حدودی طبیعیه ولی باز هم باید جوانبش در نظر گرفته بشه و درکنار سایر معیارها آماده انعطاف پذیری در این مورد باشی )؛پاک بودن آگاهانه در زمان تجرد این احساس ارزشمندی رو افزایش میده ، داشتن شغل و وضعیت مالی مناسب چه این حقیقت رو دوست داشته باشیم چه نه بر روی احساس اعتماد به نفس یک مرد در زمان انتخاب همسر تاثیر گذاره و درکنار همه اینها آنچه باعث یک رابطه پایدار میشه اخلاق خوب دو طرف هست. دوستی های قبل ازدواج مسکن های موقتی هستند شاید یه تجربیاتی در اختیار تو بگذارند اما ممکنه ضررش بیشتر از نفعش باشه و اگر بخوای بعد از یک رابطه برگردی به حالت عادی هم زمان میبره هم آزاردهدست. صحبتهای بالا در صورتی مفیده که قصدت در آینده ازدواج و تشکیل زندگی باشه

خیلی ممنونم از وقتی که گذاشتید.
تشخیصتون از تصور فانتزی که دارم درسته. البته من واقعا از ته دلم دوس دارم که یه زندگی آروم با کسی که ظاهر زیبایی داشته باشه از نظر من داشته باشم ولی خب شرایط فاجعه بار اقتصادی و اجتماعی فعلا مانع شده . وگرنه کی بدش میاد با اونی که دوسش داره زندگی نکنه.

در مورد ظاهر همسر آینده ، فضای خانواده خودم طوری هست که شاید نتونم رک و راست باهاشون اینو مطرح کنم چون در نظر اونا این طرز فکر و اولویت خیلی بیخوده و فقط به اصالت خانواده و اخلاق و رفتار و متانت و اینجورچیزا اهمیت نمیدن و به عنوان نمونه هر کی از اطرافیان اولویت اولش زیبایی و به اصطلاح خوشگلی بوده رو همیشه مورد انتقاد قرار دادن که فلانی شاید عاقبت خوبی نداشته چون دنبال دختر خوشگل بود. نمیدونم شایدم به خاطر فضای زن سالاری خانواده ما هس که اینجور چیزا رو تابو کردن. من روم نمیشه حتی در مورد مشخصات چهره طرف مقابل باهاشون صحبت کنم چه برسه به اندام و بقیه موارد. مطمئنم که اولین جمله شون این خواهد بود که " اونی که دنبال خوشگلیه زندگیش عاقبت خوشی نداره" . مخصوصا مادرم

یا اینکه به خاطر یه سری تجربه های تلخ که تو ازدواج های آشنایان بوده و از قضا خودشون با هم آشنا شده بودن، در مقابل آشنا شدن دختر و پسر قبل ازدواج مخالفن. همیشه میگن مثلا فلانی اگه به جای اون دختر فلانی رو که خانواده اش میگفت میگرفت الان بهمان شده بود. بابا خب شما چه تضمینی دارید که با اونم خوشبخت میشد.
البته اینطوری نیس که نذارن منم اون مدلی ازدواج کنم ولی خب از بس با جمله هایی مثل" خودت میدونی و خودت" " فردا پس فردا که حالتو گرفت میبینی" "سر خود شدی" تحت فشار روحی میذارن که عطای آشنایی قبل ازدواج رو به لقایش میبخشی.

هنوز هیچی نشده دم به دیقه تذکر های آیین نامه ای میشنوم که مثلا فلانی رفت سر خود یکیو انتخاب کرد بالاخره توعم میری همچین تحفه ای پیدا میکنی عاقبتت مث اون میشه. یا اینکه یکی میگه ببینیم فلانی چه گلی به سرمون میزنه اون یکی هم میگه چشم آب نمیخوره. اینم میشه یکی مث اونا. یعنی از الان پیش زمینه ذهنی رو آماده میکنن که یعنی من از الان بدبختم

[نازنین2010]

ممنونم.
ببینید من تقریبا میدونم مشکل من از کجا نشات میگیره و تلاش هم میکنم که کنترلش کنم ولی بعضی وقتا واقعا عاجزم ازش.
30 رو که رد کردم ، یه دغدغه فکری خیلی بدی که پیدا کردم اینه که تمایل به ارتباط با تیپ های مختلفی از جنس مخالف بیشتر شده. میدونم که هیشکی قادر نیس با همه تیپ دختری ارتباط داشته باشه ولی یه حس بدی از وجودم تمایل داره با یک جنس مخالف که مشخصات ظاهری مورد پسند منو داشته باشه رابطه صمیمی داشته باشم حتی برای مدت زمان خیلی کوتاه ولی بالاخره اون رابطه رو شکل بدم .
میدونم که این راه ته نداره و چشم و دل عادم هیچ وقت سیر نمیشه و میدونمم که راهش به قول شما کنترل نگاه یا کنترل خودمه ، این در حرف آسونه ولی در عمل برای من خیلی سخته
همش میترسم ازدواج کنم ولی بعدا دچار حس تنوع طلبی بشم و زندگیم نابود بشه. میگم قبل ازدواج این مشکل رو حل کنم خیلی بهتره.

استرس اینو دارم که نکنه همسر آینده ام با اینکه اخلاقش خوب باشه ولی اندامش مورد پسند من نباشه . غیر قابل تغییر بودن این وضعیت حتی بیشتر نگرانم میکنه. چون بر فرض شاید بشه اخلاق یک شخصی رو تغییر داد ولی خب مشخصه های ظاهری رو نمیشه. با این دلایل بیهوده خودم رو توجیه میکنم که اگه قبل ازدواج تجربه های متفاوتی از ارتباط با افراد مختلف داشته باشم دیگه بعد ازدواج لااقل افسوس نمیخورم که تجربه نکردم.
نمیدونم شاید دلیلش این بوده که تو سال های گذشته مشغول تحصیل و کار بودم یا محدودیت داشتم و الان که سنم میگذره یه احساس کمبود می کنم که چرا تو گذشته این تجربه ها رو نکردم و الان که وقت میگذره باید جبران کنم.
الان که اینا رو مینویسم از صمیم قلب برای خودم افسوس میخورم.
شاید اگه یه لحظه خودتون رو بذارید جای من بتونید شرایطم رو درک کنید.
ببخشید از موضوع تاپیک یکم حاشیه رفتم

اینو قبول کنید که کسی 100 در 100 منطبق با ایده آل های شما بیدا نمیشه مگه اینکه علم اینقدر بیشرفت کنه که بشه سفارش داد و براتون همون چیزی که میخوای بزنن ولی این دلیل نمیشه که دنبال خواسته ات و رسیدن به ایده أل ههای ذهنی ات نباشی
ولی این که میگی تحربه های مختلف داشته باشیو متوجه نمیشم یا کسیو می بسندی یا نمی بسندی خوب دیگه در هر دو مورد تکلیفت معلومه ولی اینکه تنوع میخوای بدی اصلا برام قابل درک وفهم نیس

در ضمن اینم بگم که یه خانم اگه بدونه طرف مقابلش روزگاری تجربه هایی داشته خیییییییییییییلیییییییییی یی به سختی با این موضوع کنار میاد و همیشه گوشه ذهنش یه صفحه تاریک نسبت به این آقاداره

[mehrdad.mp]

ببین احساست چیز عجیب غریبی نیست. یه جو بدی تو جامعه ایجاد شده که هرکی دختربازتر و پسربازتر باشه رو خیلی خفن و کاردرست میدونن و آدمایی که کم رابطه داشتن یا اصلا رابطه نداشتن رو ساده و امل و عقب مونده. الانم شما 30 سالگی رو رد کردی و فکر میکنی آنچنان که باید ارتباط نداشتی با دخترا. ولی مسئله اینجاس که تنوع طلبی چیزی نیست که با امتحان کردنش بتونی ازش فرار کنی، در واقع بدترش میکنی! و اگر هم تا بحال همچین حالتی نداشتی بهش دچار میشی! اینارو باید بشینی با خودت حل کنی. هدفت از رابطه با اون دختر چیه؟ اگر قصد ازدواج داری همون اول بهش بگو. اگر قصد دوستی ساده داری همون اول بهش بگو. اگر قصد دوستی غیرساده! داری بازم همون اول بهش بگو. شاید هر کدوم از این موارد رو قبول نکنه. اشکالی نداره. همه مدل آدمی تو جامعه پیدا میشه و بالاخره کسی پیدا میشه که مطابق معیار و خواسته ی تو از رابطه باشه. ولی بالاغیرتا دروغ نگو، امید واهی نده، اگر قصد ازدواج نداری قول ازدواج نده. هر برنامه ای داری همون اول بگو. وارد رابطه شدن اشکالی نداره به شرط اینکه از همون اول تکلیف نوع اون رابطه معلوم باشه.



خوب این دیگه استرس نداره همسر آیندتو کسی انتخاب کن که معیارای مهمتو داشته باشه. و اتفاقا نه تنها اندام، بلکه اخلاق کسی که شخصیتش دیگه شکل گرفته رو نمیشه تغییر داد! اصلا به امید تغییر هیچکس نباش. حتی خودت! خودت هم تغییر نمیکنی در این رابطه هم به کسی قول و وعده نده.



تنها بودن حداقل یه نکته ی مثبت داره اونم اینکه پولت تو جیبت میمونه و وقتت با آدمای نامناسب هدر نمیره. من حتی لازم نیست خودمو بذارم جات بلکه شرایطم کاملا مشابه شرایط توئه و ای بسا بدتر. پس هرچیزی که میگی و همه ی حرفات رو قبلا خودم کلی بهش فکر کردم

بله درسته . الان تو جامعه ضد ارزش ها جای ارزش ها رو گرفتن.
من میخوام که طبق معیار های خودم انتخاب کنم ولی طبق اون توضیحاتی که تو پست قبلی دادم واقعا سخته

[فرشته مهربان]

اگر جدی دنبال رابطه بدون ازدواج با دلایلی که گفتید واصرار به تجربه رابطه با زیبا روی خوش اندام ، قبل از ازدواج دارید سوال میکنم که:
آیاحضرهستید به دختری که نظرتونو جلب کرده دقیقا علت توجه بهش وهدفت را همانطور که اینجابیان کردید را بگوئید؟
یعنی بگوئید توجهتون را جلب کرده واز زیبائی واندامش خوشتون اومده اما امکان وقصد ازدواج ندارید بلکه میل به رابطه وصمیمیت دارید تا اگر بعدا همسری به زیبائی واندام متناسب مثل ایشان نصیبتان نشد حسرت نخورید ومزه رابطه با دختری زیبا وخوش اندام را چشیده باشید ...
اگر حاضربه اینچنین بی پرده وصادقانه گفتن میل درونتون نشدید از ترس واکنش منفی طرفتون واینکه درست ندونید که دقیقا میلتون را بیان کنید بدانید که این ندای درون شماست که اینرا اخلاقی نمی داند وهوس می شناسد که مورد واکنش منفی قرار خواهدگرفت.

اگر هم بخواهید بدون این صراحت وصداقت وارد رابطه شوید یعنی فریبکاری وپنهانکاری ... واین ضد اخلاق است.
پس نگید نیت غیر اخلاقی ندارید.شما فقط رابطه جنسی خارج از ازدواج را غیراخلاقی ندانید. دروغ وفریبکاری و ارتباط ازروی لذت جویی ظاهری و...راهم بدانید که غیراخلاقی ونکوهیده است.
اگر بخواهید فردی پاک وصادق وانسان بمانید باید هوس واحساسات خود را کنترل ودر پی فراهم آوردن هرچه زودتر شرایط ازدواج باشید.
اینکه از انتخابگری مطابق معیارهایتان مطمئن نیستید واز ممانعت خانواده نگرانید نشان می دهد شما هنوز اعتمادبه نفس واستقلال کافی را بدست نیاورده اید.

[زندگی خوب]

سلام
من به عنوان یه دختر اگه بخوام یه پسر رو از سرم وا کنم میگم خونه نداری پول نداری ماشین نداری!!!! وگرنه کدوم آدم معمولی ای با این وضعیت از پس خرج و مخارج معمولیش برمیاد که بخواد خونه بخره!!! والا اینو هم دخترا میفهمن هم پسرا!!!
به هر حال این حرف رو جدی بگیرید.اگه بیشتر از یک سال باشه که دختری شما رو میشناسه و این حرف رو میزنه یعنی لطفا مزاحم نشید آقای محترم. ما به درد هم نمیخوریم‌.
بگذریم...

تذکرات آیین نامه ای خانواده تون مزخرفی بیش نیست. البته ببخشیدا...
بهتره عقل و منطق خودتون رو به کار ببرید و به جای ازدواج با دختر مورد علاقه ی مادرتون !!! با همسر دلخواه خودتون زندگی کنید.

ظاهر خیلی خیلی مهمه. حتما اولویت اول خودتون قرار بدین و یادتون باشه چیزی که براتون مهمه شوخی نیست!!! مهمه!!!

ببینید شرایط جامعه و زندگی اونقدر سخت و بده و مخصوصا شرایط بعضی از افراد که بهتره کسی رو آزار ندید. خواهشا....
مثلا افسردگی یا اضطراب و استرس درسته بیماری هایی هستن که افراد باید آمادگی گرفتنشو از قبل داشته باشن!!! اما شرایط جامعه و فشارهایی که رو ذهن افراد هست اونقدر زیاده که پتانسیل بیماری برای همه جوونا بالاست.
حواستون به دیگران هم باشه و اونها رو هم تراز خودتون نبینید.
در واقع همه چیز رو تفریح نبینید بعضی چیزها جدی ان.
به هر حال شما اون دختره رو دوست دارید. یه چیزی هست که مشخصه
اگه میخواید ازدواج کنید شرایطتون رو اوکی کنید اگه هم نه فقط دوستش داشته باشید.

خانم ها هم آدمن مثل شما و شاید ایشون هم شما رو دوست داشته باشه و شما این موضوع رو پس از تلاش فراوان کشف کنید. دوست عزیز نه عیبه نه گناهه و نه شما چیزی از کسی کم دارید که فردی شما رو دوست نداشته باشه!!!
آیا اونقدر اعتماد به نفستون پایین هست مثل بعضی از آقایون که اگه خدایی نکرده بفهمین کسی به شما توجه داره تفکرتون به این سمت بره که اون فرد صددرصد یا ترشیده اس و یا مشکل داره !!! :(
ته اینکه فهمیدین اون دوستتون داره یا نه چه فکری خواهید کرد؟
این مهمه و عیار واقعی وجودتون رو نشون میده.
مشکل اعتماد به نفس یا شخصیت شکاک!!! شایدم یک ادم با شخصیت هیجانی.
اگه دیدید یک روز دختری دوستتون داشت و شما با اطمینان گفتین که می دونم به من خیانت خواهد کرد بهتره برید یه روانشناس.
در هر صورت حواستون به حس هاتون بعد از رسیدن به قله پیروزی باشه!!!
این چیزایی که گفتم صرفا تفکرات شخصی منه. امیدوارم در صورتی که در مورد شما مصداق نداشت دلخور نشید امیدوارم سنخیتی با شما نداشته باشن و صرفا یک کنجکاوی پسرانه باشه که گویا خیلی هم لذت بخشه و کلی کیف میکنید واسه خودتون :)

[mehrdad.mp]

خیلی ممنونم از وقتی که گذاشتید و پاسخ شفافی که نوشتید.

سلام
من به عنوان یه دختر اگه بخوام یه پسر رو از سرم وا کنم میگم خونه نداری پول نداری ماشین نداری!!!! وگرنه کدوم آدم معمولی ای با این وضعیت از پس خرج و مخارج معمولیش برمیاد که بخواد خونه بخره!!! والا اینو هم دخترا میفهمن هم پسرا!!!
به هر حال این حرف رو جدی بگیرید.اگه بیشتر از یک سال باشه که دختری شما رو میشناسه و این حرف رو میزنه یعنی لطفا مزاحم نشید آقای محترم. ما به درد هم نمیخوریم‌.
بگذریم...

نه اونجا گفتم دیگه، من اون موقع به صورت یه فرد ناشناس از طریق مجازی باهاش صحبت کردم. نمیدونست که اون شخص منم.

تذکرات آیین نامه ای خانواده تون مزخرفی بیش نیست. البته ببخشیدا...
بهتره عقل و منطق خودتون رو به کار ببرید و به جای ازدواج با دختر مورد علاقه ی مادرتون !!! با همسر دلخواه خودتون زندگی کنید.

ظاهر خیلی خیلی مهمه. حتما اولویت اول خودتون قرار بدین و یادتون باشه چیزی که براتون مهمه شوخی نیست!!! مهمه!!!

گفتنش آسونه و میشه عمل کرد ولی خب اگه خانواده کلا راضی نباشن خیلی اعصاب خردی میشه.
البته شاید بتونم از طریق صحبت با برادرم این مسئله رو حل کنم تا حدی چون اون خیلی منطقی هست.

ببینید شرایط جامعه و زندگی اونقدر سخت و بده و مخصوصا شرایط بعضی از افراد که بهتره کسی رو آزار ندید. خواهشا....
مثلا افسردگی یا اضطراب و استرس درسته بیماری هایی هستن که افراد باید آمادگی گرفتنشو از قبل داشته باشن!!! اما شرایط جامعه و فشارهایی که رو ذهن افراد هست اونقدر زیاده که پتانسیل بیماری برای همه جوونا بالاست.
حواستون به دیگران هم باشه و اونها رو هم تراز خودتون نبینید.
در واقع همه چیز رو تفریح نبینید بعضی چیزها جدی ان.
به هر حال شما اون دختره رو دوست دارید. یه چیزی هست که مشخصه
اگه میخواید ازدواج کنید شرایطتون رو اوکی کنید اگه هم نه فقط دوستش داشته باشید.

خانم ها هم آدمن مثل شما و شاید ایشون هم شما رو دوست داشته باشه و شما این موضوع رو پس از تلاش فراوان کشف کنید. دوست عزیز نه عیبه نه گناهه و نه شما چیزی از کسی کم دارید که فردی شما رو دوست نداشته باشه!!!
آیا اونقدر اعتماد به نفستون پایین هست مثل بعضی از آقایون که اگه خدایی نکرده بفهمین کسی به شما توجه داره تفکرتون به این سمت بره که اون فرد صددرصد یا ترشیده اس و یا مشکل داره !!! :(
ته اینکه فهمیدین اون دوستتون داره یا نه چه فکری خواهید کرد؟
این مهمه و عیار واقعی وجودتون رو نشون میده.
مشکل اعتماد به نفس یا شخصیت شکاک!!! شایدم یک ادم با شخصیت هیجانی.
اگه دیدید یک روز دختری دوستتون داشت و شما با اطمینان گفتین که می دونم به من خیانت خواهد کرد بهتره برید یه روانشناس.
در هر صورت حواستون به حس هاتون بعد از رسیدن به قله پیروزی باشه!!!
این چیزایی که گفتم صرفا تفکرات شخصی منه. امیدوارم در صورتی که در مورد شما مصداق نداشت دلخور نشید امیدوارم سنخیتی با شما نداشته باشن و صرفا یک کنجکاوی پسرانه باشه که گویا خیلی هم لذت بخشه و کلی کیف میکنید واسه خودتون :)

بله درسته. من خودمم واقعا حوصله دردسرهای بعد ازدواج رو ندارم که خدای نکرده به جدایی بکشه و مشکلات روحی دوچندان بشه.
بالاخره جنگ اول به از صلح آخر.
راستش من همون اول که تاپیک رو میزدم نیتم این بود که چیکار کنم حس دوست داشتنم رو نسبت به همکارم کنترل کنم ولی خب اگه شرایطم اکی باشه دوست دارم همسرم باشن.
حالا سوای بحث مالی و اقتصادی، یکی از همین شرایطی که میگم بحث مهاجرت من هست که نمیدونم ایشون واقعا بخوان از خانواده شون دور باشن یا نه.
البته تو بحث ها دیدم که خیلی تمایل به رفتن داشتن ولی خب شاید اصن رفتن اونور و بر خلاف علاقه خودشون به مشکل روحی خوردن.

من قبلا هم رابطه دوستی صمیمی داشتم و بوده که اول خودشون شروع کننده رابطه بودن ولی تا حالا اینطوری فک نکردم که مثلا کسی منو به خاطر ترشیده بودن یا مشکل خاصی طرف من اومده.

نمیتونم انکار کنم که دوست داشتن اون خانم کنجکاوی نیس. همونطور که پست های قبلی هم گفتم کلا دوست دارم بیشتر روحیات درونی ایشون رو بشناسم و صمیمی باشم باهاشون. انگار درون خودم به یه هدفی میرسم

خب فرضا اگه بین ما رابطه ای شکل گرفت و فهمیدم دوستم داره در ادامه بیشتر ارزیابی می کنم و اگه واقعا برای ازدواج مناسب باشیم چرا که پیشنهاد ازدواج ندم بهشون.
اگه شفاف گفت دوستم نداره که خب نداره و من کلا این مدلی هستم که بعدا دیگه اصلا سماجت به خرج نمیدم . ولی خب سعی میکنم بفهمم به خاطر مشکل خاصی دوستم نداره یا اینکه کلا حال نمیکنه باهام.