مشكلات زندگي م تمومي نداره ديگه رسيديم به آخر خط

[Tanhaaaa1000]

سلام سحر بهاري عزيز
وقتي پاسخ شما رو ميبينم خيلي خوشحال ميشم
يه نور اميدي تو ذهنم مياد كه هنوز هم ميشه ادامه داد و هنوز هم راه داره كه دوست بشه
ببخشيد
((((وقتی حدس نمیزنم و پازل کنار هم نمیچینم؛))
اما خب وقتي حدس نزنم كه ميشه اعتماد كاااامل و وقتي اعتمادم كامل باشه
اگه دوباره بهم خيانت كنه از كجا متوجه بشم؟؟؟؟
وقتي الان متوجه شدم كه همسرم رفتارهاش نسبت به ٢-٣ ماه پيش تغيير كرده
وقتي اون دختره بعد از ٣ ساااال تازه يادش افتاده كه ببينه تو پيج من چه خبره
خب چطور خودم رو بزنم به نديدن

((((اگر بیاین حدس بزنین اره بیحوصلس چون مثلا من براش کافی نیستم، یا حتما ذهنش جای دیگست و ... این باعث میشه از اصل مطلب جدا بیافتن، همه ی آزردگی ها و مسائل حل نشده رو هم تلنبار بشه و ارتباط بیش از گذشته آسیب ببینه.))))

خب آدمي كه بي حوصله وارد خونه ميشه
هيج اشتياقي به زنش نداره
ميتونه ٢ ماه تموم جاي خوابش رو جدا كنه
اگر من پا پيش نذارم مشخص نيست قهر كردن و صحبت نكردنش رو تا كي ادامه بده
بنظر شما اين خلا ارتباطي از جاي ديگه اي تامين نميشه؟؟!

((((برای شما همانطور که در گذشته بهش اشاره کردیم توانمندی در جهت یک ارتباط درست و قوی، گفتگوی مؤثر، شناختی بر خودگویی، باورهای نادرست و ... و برداشتن گام های مستحکم در درمان اونها میتونه براتون خودتون و رابطتتون مفید باشه.)))))

عزيزم
من همه ي اينا رو درك ميكنم كه شما ميگيد ولي همسرم هم خيلي بي توجه و بيخيال هستش
ظهر با وجود اينكه دوتامون از سركار برمي گرديم خونه
من هميشه حدودا نيم ساعتي زودتر از همسرم ميرسم و فقط ميدوئم كه غذاي بچه ها رو بدم و لباسشون رو عوض كنم و ناهار رو آماده كنم ، اما همسرم از راه كه ميرسه ميره دوش ميگيره و بعد از غذا خوردن هم فقط ظرف ها رو ميذاره داخل سينك و استراحت ميكنه.
با وجود اينكه چنديدن بار به روش هاي مختلف بهش گفتم و ازش درخواست كردم
اما اصلا هيچ تاثيري نداره
منظورم اين هست كه من هم ظرفيت م پر ميشه و خسته ميشم
و تا از خونه بيرون ميزنه ، فكرهاي مزاحم از هر طرف مياد تو ذهنم كه تو اون الان رفته بيرون كه ……

و مسئله ي بعدي اينكه سحر بهاري عزيز
منظورتون رو دقيق متوجه نشدم يعني اصلا كار نداشته باشم كه كجا ميره و مياد
مثلا وقتي يه نون خريد ساده رو يكي دو ساعت طول ميده( با توجه به پيشينه ي ذهني كه من ازش دارم) چطور ميتونم خوش بين باشم كه تصوراتم اشتباهه
و به محض اينكه ازش سوال ميپرسم كه چرا اينقدر طول كشيد سريع جبهه ميگيره و ميگه الان كجا ميتونم رفته باشم؟؟؟