برای اولین بار پای پلیس به خونمون کشیده شد

**talaei** · جمعه 26 بهمن 97 20:47

نوشته اصلی توسط نازنین2010

روانشناس برا شما چایی نباته؟ کمک گرفتن از یه مشاور خانواده یه پیشنهاد منطقی و علمی هست همانطور که به پزشک نیاز داریم به متخصص و مشاور روانشناسی و خانواده هم نیاز داریم

متاسفم که هنوز تو جامعه ما کمک گرفتن از یه روانشناس جایگاه واقعی خودش را پیدا نکرده و مردم ما هنوز این ضرورت را درک نکردن

توی نوار مرورگر اون بالا نوشته همدردی، اینجاییم که نظر میذارین مشاوره خانوادس و کارشناسای خوبیم داره. ایشونم قبلا من خوندم مشاوره هاش رو گرفته و مشکلات بیشمار همسرش هم دیگه قابل خوندنه و هر آدم عاقلی میفهمه که زندگی با چنین فردی عاقبت نداره.
این زندگی با مشورت گرفتن درست نمیشه ، مراجعه به روانشناسم فقط برای خودش ارزشمنده اونم بعد طلاق . چون طلاق خودش افسردگی میاره و بهتره بعد طلاق مراجعه کنه. الان فقط میتونه با یه وکیل خبره این زندگی رو تموم کنه و بجای مهریه دخترش رو سرپرست ی کنه.
دیگه گذشت اون روزگاری که زن باید برای مرد سیندرلا میشد تا رهاش نکنه. باید برای مردی سیندرلا بود که خودش شاهزاده باشه اینو به نسلای بعدیتون منتقل کنین!

**فکور** · شنبه 27 بهمن 97 09:52

نوشته اصلی توسط نازنین2010

ممکنه از حرفام ناراحت بشی اما هدف من ناراحت کردن شما نیست بلکه میخوام کمکت کنم تا اشتباهاتت را پیدا کنی و اصلاح کنی

کاش به جای گرفتن وکیل میرفتی پیش روانشناس سعی کن زندگی ات را بسازی ، دخترت در کنار پدر و مادرش احساس خوشبختی داره، طلاق بگیری بچت شاده؟ برا خودت شوهر بهتری پیدا میشه؟ با هزار درد سر و اعصاب خوردی ماهی یه سکه بگیری چه فایده ؟ میخوای چی کارش کنی؟
دنبال اشتباهات خودت باش که رفعشون کنی ، اصلاح اوال باید از خود شروع بشه

یه استکان نوشابه دادی دخترت ، تو که اخلاق شوهرت را میدونستی چرا گزارش دادی ؟ بقیه اش را میزاشتی یخچال اصلا هم به روی خودت نمی آوردی

رفتی قندون شکستی که چی؟ خواستی آتش دعوا را داغ کنی !!!
فرق تو با شوهرت چیه؟ اون بشکنه تو بشکنی پس شما هم با اون فرقی ندارید دو تا تون لنگه هم
اون از مادروت بگه ،تو هم از خواهر 60 ساله اش بگی!!! خواستی تو بدی کم نیاری ؟ فکر دخترت نبودی که چه اضطرابی داره وقتی شما دو تا با هم میجنگید؟

گاهی ادم اگه سکوت کنه و کاری نکنه احترام خودشو بیشتر حفظ کرده

چادر سر کردی رفتی طبقه بالا دوباره برگشتی پس اینقدر ها هم کیسه بوکس نبودی آزادی داشتی در امان بودی که برگشتی خونه

وقتی دایی و خانوادت اومدن ،شوهرت احترام دایی ات را نگه داشته و باهاش خوب بوده پس شوهرت با پدر و مادرت اختلاف عمیقی داره و گرنه تو اوج دعوا با شما عصبانیت کنترل شده داره و احترام مهمان شما را حفظ کرده

پدرت هم نباید زنگ میزد پلیس ، هدفش چی بود؟ باید بزرگتری میکرد ، دو تاتون را دعوت به آرامش میکرد ،
حالا شما اومدی خونه بابات راحتی ؟ آرامش داری؟ خوشحالی؟

این وکیلا را هم ول کن ، مهریه گرفتی که چی؟ زندگیت شیرین میشه؟ طلاق می تونی بگیری؟ شادی؟ فکر میکنی وقتی مهریه گرفتی شوهرت بهت احترام میزاره ؟ یا میاد دنبالت؟

عواقب گرفتن مهریه و شکایت برای نفقه را بسنج بعد اقدام کن

**آرام 10** · دوشنبه 29 بهمن 97 09:10

سلام بیکران جان امیدوارم امروز حالت بهتر باشه ببین عزیزم منم با بقیه که میگن جدایی بهترین راه هست برای تو موافقم کارهای وحشتناک همسرت و تهدیدها و بی احترامیهاش به خودت و خانوادت اصلا قابل گذشت و بخشش نیست مخصوصا اینکه بعد از هر دعوا هم کاملا حق به جانبه و کوچکترین احساس پشیمانی هم نداره مشکلات ایشون خیلی پیچیده تر از اونی هست که شما با تغییر رفتار خودت بتونی اونارو حل کنی نهایتا اگه تو برگردی و تا آخر عمر هیییچ خواسته ای نداشته باشی و با خانواده خودت کامل قطع ارتباط کنی تمام خواسته های همسرت رو کاملا به جا بیاری بدون اجازه اون حرف نزنی نخوری نخوابی نپوشی کتک که زد سکوت کنی فحاشی که کرد تشکر کنی و .... اون موقع همسرت بعد از چند بار فحاشی و کتک کاری یکبارم بگه به به چه خانومی دارم

اماااا تصمیم آخر رو خود تو میگیری ما تو دنیای مجازی فقط همفکری میکنیم و نظرمون رو میگیم اما تویی که باید تصمیم آخر رو در مورد سرنوشت خودت و دخترت بگیری میدونم خیلیییی سخته تصمیم جدایی چون ما انسانها حتی به وسایل بی جون خونمونم وابستگی پیدا میکنیم و این حالت عادت و وابستگی تا از بین بره یه مدت زمان میبره اما مطمعن باش وقتی زمان بگذره این حالتهای بی قراری و دلتنگی کمرنگ میشه و کم کم از بین میره اونوقته که میتونی بدون عذاب وجدان و احساس اینکه تو چی کار کردی که باعث شدی اون باتو و زندگیت این رفتار رو داشته باشه برگردی و به کل زندگیت یه نگاهی کنی و ببینی حق تو و دخترت واقعا اون زندگی بوده یا نه

ببین فقط یه مدت به خودت زمان بدی میفهمی که زندگی بدون اون شخص هم جریان داره و چه بسا خیلی قشنگ تر هم باشه تو فقط باید به خاطر خودت و دخترت خیلییی قوی باشی با این پدر و خانواده خوبی هم که داری ( که باید قدرشون بدونی ) می تونی زندگیت رو دوباره بسازی طوری که وقتی دخترت بعدها بزرگ شد به مادرش افتخار کنه و اون رو یک زن قوی ببینه و از شما الگو بگیره

فقط تحمل کن تا این روزا بگذره و روزای خوب بیاد برات دعا میکنم

**مدیرهمدردی** · دوشنبه 29 بهمن 97 10:44

با سلام و احترام
برای زندگی یک هسته مرکزی و مهم نیاز هست. و آن توانمند بودن، و قوی بودن متناسب با مسائل زندگی هست.

اگر کسی بخواهد صبور باشد، اگر کسی بخواهد زندگی خود را بازسازی کند یا اینکه کسی بخواهد طلاق بگیرد در همه این موارد به قوت و قدرت و مهارت نیاز دارد.

پس بیکران گرامی باید خود را تقویت کند وقوی کند و مهارت لازم برای نحوه زندگی داشته باشد. وقتی توانا باشد می تواند خوب تصمیم بگیرد و پای تصمیم خود بایستد. حالا این تصمیم چه برای ماندن باشد و چه برای ترک ا ین زندگی.

اما اگر ضعیف باشد. اگر بماند اذیت می شود و اگر بخواهد برود باز هم اذیت می شود.

برای حل این تعارضات باید زیر نظر یک روانشناس بالینی و به صورت حضوری جلساتی داشته باشد و خود را بازسازی کند.

وقتی ما می توانیم تصمیم صحیح بگیریم و درست آن تصمیم را پیاده سازی کنیم که علم و توانمندی خود را تقویت کنیم.
این 2 مهم برای بیکران محترم از طریق جلسات حضوری انجام می شود.

هم اکنون بنده شما را فاقد توانمندی و مهارت و آگاهی لازم جهت تصمیم گیری می بینیم. و از همه مهمتر هر تصمیمی در این وضعیت بگیرید چون خود را تقویت نکرده اید نمی توانید پای آن تصمیم بمانید.

**niloofarjan** · چهارشنبه 15 اسفند 97 17:28

سلام بیکران جان. حال و احوالت چطوره؟ امیدوارم مسایلت در جهت مثبت رو به حل شدن باشه. برات دعا میکنم

**بی کران** · دوشنبه 27 اسفند 97 21:10

با سلام خدمت همدردی های عزیز
من تا به امروز به نت دسترسی نداشتم از همه شما به خاطر راهنمایی هاتون ممنونم مخصوصا از مدیر محترم که واقعا حق دارن من خودم باید درمان بشم تا بتونم تصمیم بگیرم
اتفاق که می خوام تعریف بگم میدونم که برای همتون ناخوشاینده و پیشاپیش از همتون بخاطر حماقت هام معذرت می خوام
من اون روزها خیلی سخت برام می گذشت عذاب وجدان بی خودی داشتم و تاپیک نازنین خانم خیلی برام تاثیر گذاشت و دوباره بک کار احمقانه کردم و بعد از یک ماه بدون پا پیش گذاشتن همسرم دخترم رو هم برداشتم و اومدم خونم با استقبال گرم شوهرم مواجه شدم و از برگشت ما خوشحال بود و تقریبا دو هفته ای با کوتاه اومدن های من و چیزی نخواستن هام زندگی نرمالی داشتیم تا اینکه این یک هفته همش بهم گیر داده که من احساس میکنم تو به من خیانت میکنی(ببخشید) بهم میگه تو معشوقه داری و ... من نمیدونم اون یک ماه که خونه پدرت بودی چه خیانت هایی بهم کردی و ... تا اینکه دیروز یک اتفاقی افتاد که این شک هاش رو تشدید کرد . من وقتی خونه پدرم رفتم بابام روز اول ازم خواست که گوشیم رو خاموش کنم تا تحریک نشم اگه شوهرم پیامی داد بهش جواب بدم فرداش هم رفت برام سیم کارت خرید البته فروشنده اولش یک سیم کارت همراه اول سند زد بعدش گفت شما اگه برای اینترنت هم می خواین صلاح هست که ایرانسل ببرید بابام هم یک دونه ایرانسل هم برام خرید منم بهد از یک ماه وقتی تصمیم گرفتم برگردم خونه شوهرم سیم کارت رو انداختم روی گوشی مامانم تا از اینترنتش استفاده بکنه و خودم با خط قبلیم برگشتم و دیگه حواسم نبود در مورد سیم کارت ها به شوهرم توضیحی بدم تا اینکه دیروز برحسب اتفاق از خونه پدرم با اون سیم کارت شوهرم زنگ زدم و وقتی پرسید جریان رو بهش گفتم غوغا به ما شد شوهرم اومد با پدر و مادرم بحث کرد و به من هر چی از دهنش اومد گفت و میگه ما باید تموم کنیم بی خود نبود که بهت شک می کردم من مطمئنم تو با یکی هستی و ... و وقتی من گفتم من که تنهایی جایی نمیرم گفت میدونم یه سیم کارت و گوشی توی خونه قایم کردی و ... بعدش هم زنگ زد به کل فامیلشون و بهشون گفت خانم من یک سیم کارت از من مخفی کرده دونه دونه به همه گفت و کلا آبروم رو برد . الان هم همش میگه من زن خیانت کار نمی خوام من هیچ علاقه ای بهت ندارم تو خودت رو به من تحمیل کردی و ... به نظرتون من چیکار کنم

**wisdom** · دوشنبه 27 اسفند 97 22:00

سلام خانم بی کران.
الان از اعضای تالار دقیقا بگید چه انتظاری دارید برای راهنمایی؟!!!
شما خودتون از وضعیتی که دارین ناراضی نیستین یه جورایی عادت کردین و‌پذیرفتین که هر از گاهی شوهرتون شخصیتتونو خرد وداغون بکنه.

**بی کران** · دوشنبه 27 اسفند 97 22:32

می خوام بدونم کارم خیلی بد بود به شوهرم در مورد سیم کارتها چیزی نگفتم ولی واقعا اصلا یادم نبود حتی وقتی شماره رو توی گوشیش بهم نشون داد اولش نشناختم بعدش یادم افتاد که همون شمارست . شوهرم خیلی این موضوع رو بزرگ کرده و با این سیم کارت کلا منو محکوم کرده و دونه دونه توی فامیل داره منو بد نام میکنه

**wisdom** · دوشنبه 27 اسفند 97 22:36

نوشته اصلی توسط بی کران

می خوام بدونم کارم خیلی بد بود به شوهرم در مورد سیم کارتها چیزی نگفتم ولی واقعا اصلا یادم نبود حتی وقتی شماره رو توی گوشیش بهم نشون داد اولش نشناختم بعدش یادم افتاد که همون شمارست . شوهرم خیلی این موضوع رو بزرگ کرده و با این سیم کارت کلا منو محکوم کرده و دونه دونه توی فامیل داره منو بد نام میکنه

مشکل شما سیم کارت نیست مشکل اینکه که همسر شما کلا سر هر مسئله ای واکنشی نشون میدن که خیلی ازآدمایی هم که تجربه طلاق رو‌دارن به این آستانه نرسیدن.

**میشل** · دوشنبه 27 اسفند 97 23:53

بی کران جان،

شما بعنوان یه خانم متاهل که چند سال از زندگی مشترکت گذشته و بالا و پایین زندگی رو تجربه کردی، خیلی خوب می دونی که دنبال مقصر گشتن در بحران ها کار بی فایده ایه و دردی رو از هیچکس دوا نمی کنه.

معمولا هر دو طرفِ یک دعوا درش سهمی دارن ولی چون هرکس درگیر اشتباهات طرف مقابلشه، نمی تونه سهم خودش رو درست تشخیص بده.

و تازه به فرض هم که مقصرها به درستی معین بشن، باز هم مشکلی حل نمی شه.

شما که همسرت و زندگیت رو می خوای، بیشتر دنبال شناخت و مهارت آموزی باش.

موضوع: برای اولین بار پای پلیس به خونمون کشیده شد

ابزارهای موضوع

جستجو موضوع

نحوه نمایش موضوع

کاربر روبرو از پست مفید talaei تشکرکرده است .

2 کاربر از پست مفید فکور تشکرکرده اند .

6 کاربر از پست مفید مدیرهمدردی تشکرکرده اند .

3 کاربر از پست مفید میشل تشکرکرده اند .

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

کلمات کلیدی این موضوع

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)