متشکرم از استقبالتون.
بیایم قدرت تجسممون رو افزایش بدیم و خودمون رو در تک تک این موقعیت ها قرار بدیم و بعد از خودمون بپرسیم واکنش صحیح چی میتونه باشه؟
Eram بانو فرمودن:
هر وقت میرم مطب دکتر کلی پول ویزیت میدم و 5دقیقه هم برام وقت نمیذاره. من هم چیزی بهشون نمیگم ولی حرص می خورم...
راه حل ما چیه؟
- می تونیم ساکت بمونیم و حرص بخوریم
- می تونیم پرخاش کنیم، دیگه حرص نمی خوریم، ولی احتمالا حس بدی پیدا می کنیم و پشیمان میشیم.
- می تونیم مدارا کنیم
- و می تونیم محترمانه حق و حقوقمون رو مطالبه کنیم.
خیلی مواقع شده میریم مطب دکتر و متاسفانه خیلی از دکترهای خوب چند نفر رو همزمان ویزیت می کنند یا قبل از طرح کامل مشکلات و سوالات نسخه رو میدن بری. در حالی که پزشک وظیفه اش هست هر مراجع رو به تنهایی ویزیت کنه و با حوصله برای او وقت بذاره. ممکنه یکی براش مهم نباشه و بخواد با توجه به فوریت های پزشکی و وقت اندک پزشک مدارا کنه، اما ممکنه یکی بخواد حقوقش رو مطالبه کنه. در این صورت چه اشکالی داره اگر محترمانه بگه مثلا:
اگر مقدوره مایلم به تنهایی ویزیت بشم.
یا
عذر می خوام من هنوز پاسخم رو نگرفتم. / هنوز برای من ابهام هست / لطفا قبل از ارائه نسخه این موارد رو هم بررسی کنید و غیره.
باید این رو به خاطر داشت که: مطالبه حق گستاخی نیست.
جناب m.reza91 گرامی فرمودن:
مورد دیگه توی رانندگیه؛ مردم خیلی وقتا رعایت نمیکنند. اینجا واقعا نمیشه حق رو گرفت چون ممکنه کار به تصادف بکشه که میشه هزینه های مالی، روانی و حتی جانی. پس هزینش خیلی گرونه بنابراین راه حل اجتنابی رو انتخاب میکنم...
ابتدا بگم ما از شما خیلی ممنونیم که با استفاده از دوچرخه به حفظ محیط زیست از گزند آلاینده ها کمک می کنید.
اتفاقا در چنین مواردی که در سطح یک جامعه رخ میده و یک رفتار ناهنجار محسوب میشه و فراتر از حقوق فردی، حقوق اجتماعی رو پایمال میکنه، مطالبه حق نه تنها امکان پذیر بلکه امری ضروریست. چرا که فرضا این فرد اگر امروز به ما آسیب نزد، فردا به دیگری آسیب جبران ناپذیری وارد میکنه. اما چنین مواردی فراخور اجتماعی بودنش، نباید به وسیله ما، بلکه بایستی به وسیله مراجع قانونی، ( اگر بستری برای اون تعریف کرده باشن) پیگیری بشه. مثلا: سامانه گزارش تخلفات رانندگی! که حتی اگر رسیدگی نشن، دریافت گزارش زیاد در یک زمینه می تونه حداقل یک هشدار باشه. حالا این وظیفه مسئولین هست که بستر دریافت این گزارشات رو فراهم کنند.
ما در همدردی این رو خوب درک می کنیم. خودمانی بگم، تو این سایت پست های نابه هنجاری بعضا دیده شده. اگر ما بخواهیم شخصا با این موارد برخورد کنیم فکر نمی کنم به نتیجه ای برسیم و احتمالا خودمان مجبور به تخلف شیم. ولی کلید گزارش میتونه حقوق یک اجتماع (جامعه همدردی) رو مطالبه کنه
ما در پست های بعدی در مورد مطالبه گری جامعه خواهیم گفت
دوست خوبم الهه زیبایی ها فرمودن:
پسرداییم سالی چندماه میاد خونه ما میمونه!!هیچ کس بهش نمیگه نیا...
ممنونم ازت. این مورد خیلی تکرار میشه و متاسفانه ضعف از روش تربیتی ماست که در فرهنگ ما در واقع مطالبه چنین حقوقی رو زشت میدونن و خیلی تعارفی هستیم. به هر حال این مهمه که ما نسبت به فرهنگ خودمون راهکار ارائه بدیم. تذکر چنین موردی بر عهده فردی هست که دعوت کرده یا به خاطر او آمدن. یعنی مادرتون باید به ایشون یا خانواده اش صمیمانه بگن. اگر فردی میتونه چند ماه خونه شما بمونه یعنی تعارفی با شما نداره. پس نیازی نیست باهاش تعارف داشته باشید.
خانواده گرام بنده این تعطیلات و برنامه ی سفر دسته جمعی گذاشتند...که من دلم نمی خواست برم...فرصت خوبی بود که تنها باشم و دلایل دیگه ..
مصلحت اندیشی واژه به جایی بود که انتظار هم میرفت به کار ببرید. شما میتونستید نرید، ولی انتخاب شما بنا به مصلحت اندیشی این بوده که برید، (پس انتخاب کردید) هرچند بهش تمایل نداشتید. یعنی بعد از بررسی مزایا و معایب انتخابتون به این نتیجه رسیدین که همراهیشون هرچند گزینه دلخواهی نیست، اما گزینه بهتری هست.
وقتی سفرهای اینجوری میریم...تقسیم کار صفرمیشه...کلی از همکاری و انجام کارهای خونه داد سخن سرمیدم
ولی چندان ثمر نمیده...مثلا انگار ظرف شستن همش پای من ....خوردن با بقیه!... چپ چپ نگاش کردم...
حق دارید بعد چپ چپ نگاه کردن حس خوبی از مطالبه حقوقتون نداشته باشید. پیشتر اشاره کردیم هر رفتاری میتونه نوعی ارتباط باشه. این که در رو محکم بکوبیم نوعی ارتباطه، اینکه دستمون رو ممتد بذاریم رو بوق ماشین نوعی ارتباطه، پیام منتقل می کنه و چپ چپ نگاه کردن هم پیامی مخابره می کنه و پیامش البته منفعلانه است و هرگز جرات مندانه نیست. در حقیقت چپ چپ نگاه کردن نوعی پرخاشه و پرخاش نوعی رفتار منفعلانه که با جرات ورزی در تضاده.
آقای m.reza91 فرمودن
یه مقاله توی لینکدین خوندم که گفتم به بحث ما هم مربوط میشه. هم در خصوص موردی که شما مطرح کردید هم در خصوص رانندگی که خودم گفتم. در ادامه قسمت مرتبط مقاله رو میذارم...
خیلی ممنونم. متن فوق العاده ای بود. من کاملا موافقم که انسان سعه صدر و خویشتن داریش رو افزایش بده. شرایط دیگران رو در نظر بگیره، کما اینکه ما در مورد احترام به انتخاب دیگران هم حتما مفصل صحبت می کنیم. لیکن صحبت ما درباره زمانیه که به هر دلیلی راضی نیستیم و اگر می توانستیم جور دیگری انتخاب می کردیم. ولی نتوانستیم. در حقیقت ما به همین جهت از واژه حق انتخاب استفاده میبریم نه احقاق حق. اگر می خواستیم فقط مطالبه حقوق کنیم می گفتیم احقاق حق. از واژه حق انتخاب استفاده کردیم تا خودمون انتخاب کنیم حقمون رو بگیریم یا ببخشیم.
شاید من هم مانند اون خانوم فوریت داشته باشم. مثلا اون نگرانه فرزندش از خواب بیدار شه، من نگرانم مهمان پشت در بمونه که اتفاقا فکر می کنم چنین شرایطی هم بود.
دلیل و توجیهات زیاد هستند و هر کس برای هر رفتاری دلایل خودش رو داره. چه اونی که حقوق رو پایمان می کنه، چه اونی که از حقش میگذره و چه اونی که حقش رو مطالبه می کنه.
این مبحث در پست های بعدی برای ما روشن تر میشه. همچنین من بخشی از صحبت شما رو پاسخ ندادم، چون به پست بعدی ما مرتبط تر هست، اونجا بهش می پردازیم.
در پست بعدی ابهام این پست رو انشاءالله برطرف می کنیم.
تنها نفس خداست که اگر بر گل دمیده شود انسان می آفریند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)