سلام شاپرک عزیز
همسرت با تمرکز زیاد بر روی کارش و شما با تمرکز زیاد روی غذانخوردن دختر کوچولوت راهی قانع کننده برای خودتون پیدا کردید تا از تمرکز روی همدیگه و ایجاد کشمکش و دعوا جلوگیری
کنید و دراین زمینه موفق هم بوده اید .یعنی با مشغول کردن خودتون تونستین دعوا رو کم کنید اما آیا این واقعا چیزی هست که شما دونفر دنبالش هستین؟
بعد گذشت زمان شما به این نتیجه رسیده که نه واقعا این اون رابطه و زندگی نیست که دنبالش بودی چون خلا یه ارتباط عاطفی خوب بین شما حس میشه . شما دونفر با مهمتر جلوه دادن
ساید ابعاد زندگی سعی کردید که سرپوشی ببگذارید یا بهتر بگم توجیهی داشته باشید تا به همدیگه و مسائل همدیگه نپردازید. توجیه همسرشما این بوده که باید پول دربیارم تا شکم زن و
بچه ام رو سیر کنم و توجیه شما این بوده که حس مادرانه من ایجاب میکنه که تا این حد روی غذانخوردن بچه ام تمرکز کنم و اینجوری عشقی که در درونم میجوشه نثارش کنم .
عشقی که در درون شما و همه آدمها میجوشه و نیاز داریم که به عزیزانمون نثارش کنیم (دقت کنید منتی نیست ما هم نیاز داریم عشق دریافت کنیم و هم نیاز داریم عشق نثارکنیم)
خب حالا بعد پس زدن این عشق توسط پدر بچه (به تعبیر شما)حالا نوبت بچه رسیده که با امتناع از غذا خوردن به نوعی عشق شما رو پس بزنه.(باز هم برداشت شما). خشم شما از غذانخوردن بچه نیست از پس زده شدن های مکرر عاطفی است ، که ذهن شما ازش در رنجه.
به نظرم این خلا درونی ناشی از بستن ارتباط عاطفی با اطرافیان هست، و در اولویت اول همسرتون هست . اگر عشق بدهید و راه دریافت عشق رو باز بگذارید می بینید که همسر
شما حتما واکنش هایی هرچند کوچک به درخواست عشق شما می دهد و این واکنش های به ظاهر کوچک همسرت و رفتارهای عاشقانه هرچند کوچک شما توی تعدیل کردن این خشم ها
و ناملایمات درونی شما خیلی موثر خواهد بود.
به پیشنهاد من اول از محبت هایی شروع کن که در قبال اون توقعی برات پیش نیاد ، مثل یه نگاه عاشقانه یا خسته نباشید و بوسه و اینا و کم کم با یاداوری این مطلب به خودت که این
عشق رو برای آرامش خودت نثار میکنی سعی کن دست از منت گذاشتن بکشی و محبتت رو توسعه بدی و بعد میبینی که چقدر همسرت هم میاد توی باغ .
محبت کن و راه دریافت محبت رو بازبگذار تا سبک بشی .
علاقه مندی ها (Bookmarks)