اختلاف زن و شوهری

[abs]

با سلام من چندماهه ازدواج کردم.شوهرم خونه نداشت و دوست نداشت تو خونه ای که به نام پدرمنه بریم زندگی کنیم.پدرم برای ما خونه گرفت به نام خودش. اون با این شرط اومد توخونه زندگی کنیم که بعدا سه دانگ خونه به نام من بشه و سه دانگش به نام خودش. منم قبول کردم.البته این پیشنهاد من بود بهش. چون این ارثیه منه که بابا الان بهم داده ولی هنوز به نام بابا هست.بابام نذاشت بریم مستاجری کنیم گفت باید تو خونه مستقل برید. راستش الان شوهرم گیر داده که بریم به نامم بزن در صورتیکه بابام از ایم موضوع و قول بین من و اون خبر نداره می دونم مخالفه اگه بشنوه.از طرفی شوهرمم میگه چرا پای حرفی که زدی نیستی و همش دعوا داریم.اصلا روم نمیشه به بابام بگم.چی کار کنم به نظرتون

[abs]

با سلام من چندماهه ازدواج کردم.شوهرم خونه نداشت و دوست نداشت تو خونه ای که به نام پدرمنه بریم زندگی کنیم.پدرم برای ما خونه گرفت به نام خودش. اون با این شرط اومد توخونه زندگی کنیم که بعدا سه دانگ خونه به نام من بشه و سه دانگش به نام خودش. منم قبول کردم.البته این پیشنهاد من بود بهش. چون این ارثیه منه که بابا الان بهم داده ولی هنوز به نام بابا هست.بابام نذاشت بریم مستاجری کنیم گفت باید تو خونه مستقل برید. راستش الان شوهرم گیر داده که بریم به نامم بزن در صورتیکه بابام از ایم موضوع و قول بین من و اون خبر نداره می دونم مخالفه اگه بشنوه.از طرفی شوهرمم میگه چرا پای حرفی که زدی نیستی و همش دعوا داریم.اصلا روم نمیشه به بابام بگم.چی کار کنم به نظرتون

تو رو خدا یه نفر کمکم کنه

[بالهای صداقت]

خیلی کار اشتباهی کردید، که در مورد چیزی که در اختیار شما نبوده ، قول و قرار گذاشته ای

تاوان این اشتباه رو هم شما باید پس بدهی

خیلی منطقی و در کمال آرامش و بسیار محترمانه با همسرت گفتگو کن و بهشون بگو اصل قضیه چی بوده و بابت اشتباهت ازش عذرخواهی کن

هر رفتاری رو هم که همسرت با شما کرد ، شما با مهربانی و صبوری تحمل کن ، و بگو بابت این اشتباه خیلی متاسفی ، بابت قولی که داده ای و در توان شما نیست که انجامش بدهی ، بسیار ناراحت و پشیمانی
از همسرت بخواه که شما را ببخشه ،

وقتی صحبت می کنید ، با همسرت هم حسی و هم دلی کن

حتی اگر خواست از اون خونه بلند بشوید و بروید توی یک اتاق مستاجری ، با روی باز قبول


من نمی دانم دقیقا شرایط و روحیات پدر شما و همسرتون چگونه هست ،به همین خاطر راه درست را به شما گفتم

قسمت زیر نمی دانم تا چقدر در مورد زندگی شما ، کاربرد خواهد داشت یا خیر ، لذا با احتیاط بخوان


وقتی مدتی گذشت مثلا چیزی حدود دوماه تا سه ماه ، ( در حالیکه می دانم این دو سه ماه بسیار زجرآور برای شما خواهد بود ) ببین
اگر همچنان همسرت بر این قضیه اصرار داشت
اگر پدرتون هم موافق بود ،
اگر شرایطتون جور بود ،
اگر شوهرتون بعدا این روحیه را ندارد که این مساله را به رخ شما و پدرتان بکشد
پیشنهاد خرید خانه از پدرتان را به شوهرتون بدهید
البته این راهکار همان طور که گفتم بسیار ریسک بالایی دارد

[یاسمینا25]

سلام.این خونه هدیه شماست همسرتان چرا میخوان که به نامشون کنید؟از یک طرف اگه به نامش کنی پدرتون ناراحت میشه.با همسرتون با نرمی و ملایمت صحبت کنید بگید بابام این خونه رو به من هدیه داده ناراحت میشه به نامت کنم.بهش بگید خونه من و تو نداره فقط سندش به نام منه ولی در کل متعلق به هردوتامونه

[nasriin]

سلام دوست عزیز اصل برای چی میخوان به نام ایشون باشه ؟؟؟
بنده شنیده بودم به نام زن میکنن اونم به عنوان مهریه ولی نشنیده بودم به نام مرد میکنن خونه رو بدون هیچ دلیلی

[kamr]

اصلا همچین اشتباهی نکن ازش بخواه ببین اگه ارثیه خودش بود اون به اسم تو میزد که تو به اسم اون بزنی.

مگه دیوونه ای دختر آدم که از فرداش خبر نداره

[شیدا.]

به نظر من راه حل بالهای صداقت از همه بهتر هست.

خونه اصلا به نام شما نیست که حالا بخوای به نام ایشون بکنی یا نخوای !

بشین باهاش صحبت کن و بگو اشتباه کردی و الان هم هر نظری ایشون داره بگه تا در موردش صحبت کنید و تصمیم بگیرید.

لطفا مجددا قول رو هوا نده و نگو که باشه می رم با پدرم صحبت می کنم.
چون اصلا درست نیست که شما در زمان حیات پدرتون برید ازشون درخواست ارثیه کنید.

یه جوری با سیاست همسرت را راضی کن که توی خونه ای که هستید بمونید.
اما اگر هم نشد، بهتره زیاد دخالت نکنی و از کیسه خلیفه نبخشی

[abs]

خیلی کار اشتباهی کردید، که در مورد چیزی که در اختیار شما نبوده ، قول و قرار گذاشته ای

تاوان این اشتباه رو هم شما باید پس بدهی

خیلی منطقی و در کمال آرامش و بسیار محترمانه با همسرت گفتگو کن و بهشون بگو اصل قضیه چی بوده و بابت اشتباهت ازش عذرخواهی کن

هر رفتاری رو هم که همسرت با شما کرد ، شما با مهربانی و صبوری تحمل کن ، و بگو بابت این اشتباه خیلی متاسفی ، بابت قولی که داده ای و در توان شما نیست که انجامش بدهی ، بسیار ناراحت و پشیمانی
از همسرت بخواه که شما را ببخشه ،

وقتی صحبت می کنید ، با همسرت هم حسی و هم دلی کن

حتی اگر خواست از اون خونه بلند بشوید و بروید توی یک اتاق مستاجری ، با روی باز قبول


من نمی دانم دقیقا شرایط و روحیات پدر شما و همسرتون چگونه هست ،به همین خاطر راه درست را به شما گفتم

قسمت زیر نمی دانم تا چقدر در مورد زندگی شما ، کاربرد خواهد داشت یا خیر ، لذا با احتیاط بخوان


وقتی مدتی گذشت مثلا چیزی حدود دوماه تا سه ماه ، ( در حالیکه می دانم این دو سه ماه بسیار زجرآور برای شما خواهد بود ) ببین
اگر همچنان همسرت بر این قضیه اصرار داشت
اگر پدرتون هم موافق بود ،
اگر شرایطتون جور بود ،
اگر شوهرتون بعدا این روحیه را ندارد که این مساله را به رخ شما و پدرتان بکشد
پیشنهاد خرید خانه از پدرتان را به شوهرتون بدهید
البته این راهکار همان طور که گفتم بسیار ریسک بالایی دارد

ممنون از راهنماییتون.راستش شوهرم اصلا پول نداره که بخاد بره جایی رهن کنه چه برسه بخره...من اشتباه کردم قبول دارم ولی اونم خیلی غیر منطقی رفتار می کنه سر هر قضیه کوچیکی که بحث میشه پای خونه و قول و قراره منو میکشه وسط. دفعه آخر بهم گفت اگه میخاستی به نامم نکنی میگفتی جشن عروسی پر هزینه نمیگرفتیم پولشو می بردیم رهن میکردیم جای دیگه...حرف آخرش این بود که یا به نامم میکنی یا دور خانوادتو خط بکش میبرمت اتاق بالای خونه مادرم اینا زندگی می کنی... این یعنی مرگ.یعنی جدایی....5 تا خواهر ترشیده دارن خحونشون با دو طبقه خونه کلنگی...منم قاطی کردم گفتم نه سر قولم هستم...تورو خدا بگید چیکار کنم

- - - Updated - - -

سلام..
میگه من مردم...به غرورم برمیخوره خونه ای توش زندگی کنم که برا پدر زن یا زنمه

- - - Updated - - -

فکر کنم طلاقم بده اگه اینکارو نکنم

- - - Updated - - -

کلی با نرمی و لطافت باهاش صحبت کردم با دادو بیدادم حرف زدم ولی فایده نداشت. میگه حرف زدی باید پای حرفت باشی

[sepehr.tete]

چی می گی دختر!!!!!
مطمئنی حالت خوبه؟؟؟؟؟ مگه شوهرت مرد نیست که این حرف رو می زنه؟آخه این چه قولی بوده که دادی؟ اون شوهرت وظیفشه درحد متعارف و در حد شان شما خونه برات جور کنه حالا بر حسب توانش رهن اجاره یا خرید
مردی که از زنش بخواد خونه به نامش کنه باید با قاطعیت و زرنگی با هاش رفتار کنی
اصلا وقتی دیدی می گه خونه به نامم بزن تا برم توش همون موقع باید می گفتی بابام خواسته یه لطفی کنه اول زندگی یکم فشار اجاره و ... رومون نباشه این دیگه خیلی پر روییه که حتی بگم به نام من که دخترشم بزن
الان هم بهش بگو از اینجا پا می شیم یه جعبه شیرینی میگیریم میریم بابت این چند وقتکه بابام خونش رو در اختیارمون گذاشت ازش تشکر میکنیم طبقه بالای خونه پدرت رو که قراره بریم توش میدیم رهن با پولش و پس اندازمون یه جا رهن میکنیم
حق اینکه بگه خونه فلانی برو نرو هم نداره ! عوض تشکر از لطف پدرتون توقعاتش رو بالا می بره!!!!

[فردیس]

عزیزم از من به تو نصیحت. مردها وقتی زیاد بهشون برسی پررو میشن. وقتی دیده یه خونه مفت بهش دادن بدون اجاره روش رفته بالا.حالام میخواد خونه به نامش بشه فردام میگه پاشو برو از خونه من بیرون. میخوام بگم پررویی مردها رو حد و مرزی نیست (بلا نسبت مردها ی خوب) . مگر اینکه خودت بهش بفهمونی تو زندگی برای درخواستهاش مرزی باید دداشته باشه. اگه تسلیم این خواسته نادرستش بشی تا آخر عمرت باید به خواسته های نادرستش پاسخ مثبت میدی ویه وقت میبینی کم آوردی که فایده نداره .

یک اشتباه بسییییییییییییییییییییار بزرگ داری . و اون اینه که میخوای زود به نتیجه برسی.
عزیزم باید سعی کنی یاد بگیری تو کارهات به نتبجه درست برسی نه اینکه به هر نتیجه ای برسی. زمان خیلی مهمه . برا هر چیزی زمان بذار . عجول نباش . بهش میگفتی خونه باباته و اون با گذشت زمان دستش میومد چه کار کنه .
تو اگه از همون ابتدا بهش میفهموندی که این خونه مال بابامه اون سنگهاشو با خودش وا میکند والان اینقدر تورو اذیت نمیکرد. تو داری بهش یاد میدی که ازت باج بگیییییییره. یک بار برای همیشه بهش یاد بده نمیتونه ازت باجگیری کنه. یک بار برای همیشه .اینقدر این کابوسو دنبال خودت نکش. خلاص شو . بهش بگو خونه مال بابامه . اگه اونقدر مرد باشه و زندگی براش مهم باشه عاقلانه رفتار میکنه و اگر هم نامرد باشه که همین الان بفهمی بهتر از فرداست .