نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام
دوستان میرم صر اصل مطلب . از دیشب شوهرم سر لج افتاده که باید مهریتو نصف کنی ولی من اصلا راضی نیستم دارم دق میکنم .
اخه چرا ما زن ها انقدر بدبختیم. از دیشب تا حالا یه اب خوش از گلوم پایین نرفته.
از راهی وارد میشم فایده نداره میگه باید نصف کنی من امنیت روانی ندارم
دوستان مگه بدون اجازه پدر میشه مهریه رو بخشید
وای که چقدر دلم گرفته. خدا کنه نشه. از دیشب تا حالا کلی حرف بهم زده اخه چرا من دلم نمیخواد مهریمو ببخشم احساس بدی دارم
سلام دوست عزیز
اول ازهرچیز ارامش خودت روحفظ کن وزیاد روی این موضوع پیله نکن وعجز وناله نکن.
این تاپیک روحتما بخون
http://www.hamdardi.net/thread42712-3.html
سلام . من تمام تاپیک های قبلیتون را خوندم . بیشتر مشکلاتتون سر مسایل مالی بود . عزیزم امیدوارم از من نرنجی ولی من بیشتر مشکلات را از جانب شما حس کردم. زندگی مشترک شروع همکاری و دوست داشتنه . من حس می کردم شما محبتی را که باید به شوهرتون داشته باشید را ندارید . شوهرتون امنیت عاطفی ای که باید را با شما نداره و هر لحظه منتظر رها شدن از جانب شماست .
عزیزم بخشیدن مهریه کار درستی نیست ولی شما باید شوهرتون را مطمئن کنید که دوستش دارید و برای پول کنارش نموندید. درسته که تمام درآمد زن برای خودشه ولی اشکالی نداره اگه در حد جزیی در مخارج زندگی سهیم باشه . عزیزم برای آروم شدن زندگیت سعی کن به شوهرت محبت کلامی و محبت در عمل داشته باشی اگه دلش گرم بشه بی خیال مهریه میشه .
سلام
اعتنائی نکنید. اگر زیاد اصرار می کنه و درتنگنا هستید موضوع رو به خانواده تان اطلاع بدید و بگذارید با اون ها طرف بشه.
امنیت روانی" ندارم و این حرف ها بهانه برای بعضی آقایان است که حرف شون رو پیش ببرند. برفرض هم راست بگند یک موضوع غیرحتمی و فرضی است که حتی در آن هم حقی ندارند. مهریه دین است. این حرف همسر شما مانند این است که به طلبکارشون بگند چون بهت بدهی دارم "نگرانی دارم ازم طلب کنی، پس بهم ببخش خیالم راحت بشه". آخه این هم شد حرف؟
مگه شما تهدید به اجرا گذاشتن مهریه کرده اید؟ برفرض هم بحثی بین شما شده باشه، اگر مهریه تان را ببخشید یا کم کنید این شما خواهید بود که "امنیت زندگی" نخواهید داشت و می توانند راحت طلاق تون بدند و نگران عواقبش هم نباشند. شما هم در جواب شان همین نداشتن امنیت زندگی رو بگید.
موفق باشید :72:
مرسی از پاسخ همگی
واقعا احساس میکنم این زندگی ارزش نداره که همسرم اینجور بهم میگه نمیدونید چه حرفایی بهم نزد بابت این مهریه واقعا ناراحتم
گفتم اگه من میخواستم مهریمو بگیرم انقدر دعوا داشتیم میذاشتم میرفتم و مهریمو میذاشتم اجرا ولی انکارو هیچوقت نکردم و حتی چند بار به شدت تو صورتم زده ولی من اینکارو نکردم. البته تا قبل دو سخ شب پیش حرفشو نمیزد ولی سر یه وعوا که البته من شروع کنندش بودم شروع شد
البته من کاملا خودم مقصرم و اکثرا شروع کننده دعوا هستم .
از لحاظ جنسی فوق العاده سردم و همسرم خیلی ناراحت از این موضوع اما دست خودم نیست بخدا.
- - - Updated - - -
حالا هم میگه تو یه چک سفید امضا به من بده من خیالم راحت بشه یا سفته . اخه این حرفه به من میزنه
واقعا من اشتباه کردم تو انتخاب همسر.
اینم اضافه کنم پول پیش خونه به اسم پدرشوهرمه من میدونم از ترس مهریه کرده تو دعواها هم خودش گفته.
به نظرتون طلاق بگیرم بهتر نیست با این ادم زندگی کنم.
چند شب قبل این دعواها میگفت باید بچه دارشیم ولی من اصلا دلم نمیخواد ولی میترسم خودش میگه تو خطرناکی حداقل با بچه نمیتونی بزاری بری. یکی کمکم کنه چه رفتاری داشته باشم
ببين من فقط در روز سه تا پست ميشه بذارم و تاپيك خودم نياز به مشورت شديد دارم، اما انقد دلم خواست اينحا برات پست بذارم ك از حيرش گذشتم، تورخدا اينكارو نكن دوست عزيز من. حتى اگه يه ماه باهات قهر كرد يا هرچى...
اين قهر و اشتى و خط و نشون كشيدن ها تموم ميشه، اما تو بى پشتوانه ميمونى هميشه.
من خودم به مهريه اعتقادى ندارم و زمانى كه ميخواستم از شوهرم جدا شم لحظه او به گرفتنش فكر نكردم و گفتم ميبخشم، اما واسه ادمى مثه همسر شما ، اينو بدون كه نبودش باعث ميشه خيلى كارا در حقت بكنه، برا همينم انقد اصرار داره بيخودو بى جهت ببخشيش.
ميدونم خيلى سحته جلوش وايسى، من خودم درك ميكنم، اما چون مادر خودم سالها پيش همچين كارى كرده، ميدونم اشتباه محضضه.
یه نگاه کلی به تاپیک های قبلی تون کردم. همسر شما حقیقت احساسش رو مطرح کرده. خوب می شه گفت همسر شما از بعد ازدواج این خواسته رو داشته. اما حقیقت اینه که اگه فقط مهریه بالا برای مرد و مهریه پایین برای زن، اجباری برای زندگی باشه که اون زندگی ارزشی نداره. ببین عزیزم، من خودم مهریه بالایی دارم که خواسته خودم هم نبود و همسرم فقط به خاطر من قبول کرد با این که خانوادش همه جوره مخالفت خودشون رو اعلام کردن. اما بعدا هیچ وقت بین ما دو نفر صحبتی از مهریه نشد. چون اصلا بهش فکر نکردیم دیگه. درسته که مهریه عندالمطالبه هستش اما در واقع زمانی پاش به میون میاد که پایه های زندگی لرزان باشه. شما به همسرت اعتماد نداری چون قولنامه خونه رو به نام پدرش گرفته و ایشون به شما اعتماد نداره چون مهریه بالا داری. در واقع هر دوی شما به عشق و علاقه طرف مقابل اعتماد ندارید. به نظر من لزومی نداره شما به خواسته ایشون تن بدی. اما در عوض قضیه قولنامه رو هم ندید بگیر و از همین امروز از صفر شروع کنید. برید پیش مشاور و سعی کنید یاد بگیرید با هم زندگی کنید. عزیزم باید به همسرت آرامش بدی و با رفتارت مطمئنش کنی که نباید نگران چیزی باشه. البته این به این شرطه که واقعا نگرانی همسرت بی مورد باشه.
ای بابا، مگه شما رابطه تون با هم خوب نشده بود؟ واسه چی جدا شدید؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط Somebody20