بعد از دوماه اشنایی نتونستم به نتیجه برسم که مناسبم هست یا نه
من دختری 29 ساله هستم، دو ماه پیش اقایی به خواستگاریم اومد که 33 ساله بود، جلسه اول 3 ساعت حرف زدیم، بیشتر ایشون حرف میزدن و به نظر پرحرف و اجتماعی میومدن، معیارهای اخلاقی و اعتقادیمون به ظاهر بهم می خورد و خانواده خوبی هم به ظاهر دارن.
منتهی من از نظر تحصیلی خیلی بالاتر هستم. البته مدرکشون فوق لیسانس هست ولی به زور و بعد چند سال فوق یه دانشگاه گمنام رو گرفتن. حالا از این مسئله چشم پوشی کردم
مشکلی که الان دارم این هست که ایشون از همون جلیه اول خیلی نگاه میکرد و حس میکنم حجب و حیایی که تو بقیه خواستگارا بود توشون نبود، در یه ماه اول 4 5 بار رفتیم بیرون صحبت کردیم. از من بلندتر هستن ولی قیافشون کوتاه و تپل به نظر میاد و خیلی به دل من ننشسته.
قضیه مهم تر همون زیاد نگاه کردنشونه و اینکه بعد یه ماه تقریبا علنا ابراز علاقه میکردن با اینکه خیلی مذهبی هستن، توی تماس تلفنی چند بار شد دو ساعت زنگ میزدن حالت لاس زدن صحبت می کردن. خیلی ابراز علاقه می کنن از کلماتی مثل دوست دارم و ... خیلی استفاده می کنند
الان مشکلی که من دارم اینه که حس می کنم از همون اول حجب و حیای کافی رو نداشتن، بعد یه ماه به نظرم نباید لاس بزنن و ابراز علاقه کنن و انقدر کلمات محبت امیز به کار ببرن و در کنار این ها قیافشون هم خیلی به دلم ننشسته و به نظرم یکم هم سبک هستن
خیلی هم به نظرم بلف میزنن، مثلا قدشون رو خیلی بیش از چیزی که هستن گفتن، وزن و سنشون رو کمتر از چیزی که هستن مطرح می کنن و از شغلشون زیادی تعریف می کنن و مثلا الکی گفتن دانشگاه تهران دکتری قبول شدن و نرفتن که با سوالات ریزتر فهمیدم اصن قبول نشدن، یا برادرشون بیماری خاص دارن ک تا یه ماه به من نگفته بودن و دیگه با سوالات متعدد من گفتن
و از همون اولم گوشی ساده داشتن، و میگفتن گوشیمو تازه زدن، من شک کردم به این حرفشون که راسته یا نه گفتم شاید راحتیشون به این دلیله که زیاد رابطه دارن با افراد و برای همین گوشیشون رو هم یه جورایی از من مخفی می کنن
چیزی که باعث شده من شک کنم که ردشون نکنم اینه که خی عقایدمون خیلی شبیهه، به نظرم پسر با احساسی میان که من دوست دارم، قیافشونم بد نیست خدایی معمولیه، و کارشونم نسبتا خوبه و خانواده به ظاهر خوبی هم دارن
