کدورت ایجاد شده بین خانمم و خواهرام

سلام و عرض ادب خدمت دوستان گرامی تالار و عرض تسلیت بمناسبت ایام محرم

یک مدت پیش بخاطر بیماریه مادرم مجبور شدم که ببرمش شهرستان دیگه ای برای مداوا..

در این بین خواهرم به دلیله نگرانی از عمل پیوند از من خواست که از دکتر راجبه خطرش بپرسم..

خانم بنده بخاطر این حرف خواهرم اومد تو پی وی و با توهین به خواهرم گفت که اگه راضی به عمل

نیستند برا چی تورو فرستادن اونجا.. من اول بخاطر توهین به خواهرم یکه خوردم و گفتم دخترشه

نگرانشه و حق داره و از شدت عصبانیت گفتم چرا توهین کردی ؟ اما خانمم دوباره فرداش با اون یکی خواهرم

درگیر شد بخاطر مغازه و دوباره توهین .. و کارمون به بحث و جدل لفظی کشید .. حالا بگذریم که من

دوباره بخاطر دخترمون کوتاه اومدم و معذرت خواهی کردم.. اما الان خانمم میگه حق نداری کاری براشون انجام بدی..

حق نداری باهاشون صمیمی بشی.. یه جور رفتار میکنه که انگار مدتها با هم دشمنی داشتن ..و این تعیین تکلیف کردن برای من واقعا زجر آوره..

تو تاپیک قبلیمم نسبت به عصبانیت و فوران یکباره خانمم مطلب گذاشته بودم که دوستان گفتند احتمالا

بخاطر خستگی نگهداری از بچه شاید باشه.. اما من تو رفتار با خواهر و مادر خودشم این عصبانیتو مشاهده کردم..

نمیدونم این سازش و کوتاه اومدن من در مقابل خیلی رفتارهای ایشون به صلاحه یا عوارضی بدنبال

خواهد داشت.. بحث کردن هم روی موضوعات همیشه بخاطر از کوره در رفتنه ایشون ناتمام میمونه

و چون دیگه حوصله ام نمیکشه میگم حق با توئه و کشش نمیدم..بعضی وقتا فکر میکنم تو نامزدی برای من فیلم بازی میکرد.. چون رفتارهای الانش با اون زمان زمین تا آسمان فرق میکرد..

انگار من تو نامزدی با یه نفر و الان با نفر دیگری زندگی میکنم.. من ازش راضی هستم ولی اینگونه رفتارهاش بعضا منو تا مرز فکر کردن به سمت اتخاذ تصمیمات دیگری میکشونه..

سلام.
گاهی اوقات دید کلا منفی میشه حالا چرا منفی شده نمیدونم.فک میکنم خانوم شما یه ذره بدبین شدن به خانواده تون اگه میشد حرف اصلیشو بفهمید خیلی خوب بود که سوتفاهمم رفع بشه .
با ملایمت ازشون بخواید راحت تر صحبت کنن به دور از دعوا ناراحتیشو درمیون بذاره بذارید حس کنه که شما حواستون بهش هست و اینکه میتونید شرایط و مدیریت کنید .
من خودم همیشه دوست داشتم همسرم خیلی منطقی صحبت کنه بگه این خانواده مم این تویی جفتتون عزیزید احترامتونم واجب اگرم مشکلی پیش اومد من سعی میکنم سوتفاهمارو رفع کنم در واقع اینکه همسرتون بفهمه پشتشید حامیش هستید خیلی خوبه . ازش بخواید منطقی باشه حساسیتاشو کم کنه مادرتونه وظیفتونه کمک کنید مشکلی این وسط نیس.
از طرفیم هروقت دیدید نمیتونید مشکلتونو حل کنید یا راه حلی پیدا کنید بهترین کار اینه که با خانومتون حضوری برید پیش یه مشاوره ی خوب.همیشه بحثی که ناتمام رهامیشه مثل اتشفشان خاموشه...اجازه ندید زندگیتون به چالش کشیده شه.
گاهی اوقات ما نمیتونیم خودمون حلال مشکلات باشیم و حرفمونم تاثیری نداره چه بهتر که دیگری که کارش اینه کمکمون کنه...البته راهکارایی که تو این سایت میدن خیلی خوبه ولی خیلی اوقات طرف اصلا حرف و عمل طرف مقابل و قبول نمیکنه .
اگه خانومتون به جایی رسیدن که حرفتون تاثیر انچنانی نداره از مشاوره کمک بگیرید.ان شاالله مشکلتون حل میشه...

با سلام
به دلیل عدم تمرکزو مشغولیاتم نمیتونم جواب دقیقی به شما بدم امادو نکته به ذهنم رسیده
یک ایا احتمال داره همسرتون از ناراحتی اولیه درونی شما خبر داشته باشه و همین باعث از خود نارضایتیش شده باشه؟ که اگه این باشه علت خشم ایشون میتونه این باشه ، خب مسیر حرکتی شما مشخص میشه
دوم اگه اینطور نیست نمیدونم درسته یا نه اما ای کاش یه سر به مقالاتی که درمورد رفتار جراتمندانه بزنین .ببینین چیزی دستگیرتون میشه؟
از خدا میخوام بتونین با موفقیت مشکلتون رو حل کنین
کاش اقای باغبان میومدن سر تاپیکتون
یادمه یه جایی تقریبا شبیه همین مشکل بود راهنمایی خوبی کردن..متاسفانه اصلا یادم نمیاد.

سلام آقای جوادیان. من احساس میکنم بین شما و خانومتون از نظر احساسی فاصله افتاده و رابطه عاطفی عمیقی بینتون نیست. اینکه همسرتون از توجه شما به خونوادتون ناراحته نشون میده که خودش تشنه محبت شماست اما راه درست ابراز کردنش رو بلد نیست و به اشتباه فکر میکنه دلیلش خونوادتونه. احتمالا بعد از به دنیا اومدن دخترتون نسبت به همدیگه توجه قبل رو ندارین و از نظر احساسی از هم فاصله گرفتین. پیشنهاد من اینه که یه مدتی بدون توجه به پرخاشگری هاش و دلخوری هایی که براتون به وجود آورده سعی کنین بیشتر بهش توجه و محبت کنین و باهاش رابطه احساسی قوی تری برقرار کنین، وقتی دیدید این فاصله بینتون از بین رفته خیلی قاطعانه و جدی اما با ملایمت در مورد رفتارهاش و ناراحتی هاتون باهاش صحبت کنین و ازش بخواین دلیل رفتارشو یا نگرانی هاشو باهاتون در میون بگذاره. خیلی منطقی حرفاتون رو باهاش بزنین و بگین از اونجایی که میدونین شخصیت واقعیش این نیست ازش میخواین دلیل رفتارای اخیرش رو بهتون بگه تا با کمک هم حلش کنین.
اینو بدونین که شما یه زوج هستین و مشکل یکی مشکل دیگری هم هست، پس نسبت به احساسات و دغدغه های همسرتون بی تفاوت نباشین.
امیدوارم موفق باشید.

خانم مهندس دقیقا به دو نکته ای که در ذهن بنده بود اشاره كرده و خیلی شفافتر مطلب رو بیان کردن.از ایشون س‌پاسگزارو
۱- متاسفانه ارتباط واقعی که در ازدواج مدنظره بین شما دو بزرگوار برقرار نیست حالا به هر دلیلی.یکیش میتونه ادامه همون ناراحتی عمیق شما باشه که از اول ازدواج داشتین
۲-در خیلی از موارد برخوردتون با رفتارهای غلط همسرتون رفتار درست و فعال نبوده بلکه برخوردی منفعلانه بوده. دقت کنین بارها این جمله رو از شما خوندم ، حوصله کش دادن مساله رو نداشتم !
خانم ها یه جور منفعل عمل میکنن اقایون به شکل دیگه! خانمها با گریه و انزوا طلبی برخورد منفعل دارن و اقایون با کنارکشیدن!
هر دو‌روش غلطه و فرد باید راه حل مشکلش رو پیدا کنه نه این که زود تسلیم بشه!
متاسفانه خانم شما نه تنها عیب هاش رو بر طرف نکرده بلکه دامنه اونها گسترده تر شده چرا ؟
چون شما بر خورد مناسب با اشکالاتش رو نداشتین و سریع کوتاه اومدن و این امر خانمتون رو کلافه تر و به تبع عصبی تر کرده.
ایشون در مرحله اول باور داشته باشن شما واقعا دوستش دارین و به فکر زندگیتون هستین و از طرف دیگه با رفتار غلط برخؤرد قاطع دارین
امیدوارم منظورم اشتباه برداشت نشه که برید دعوا کنید خشم گین بشید. نه اونهم یک روش منفعلانه هست.
همونطور که گفتم اول بهش اطمینان بدین دوستش دارین ( مثلا بهش میگید : عزیزم من متوجه شدم که ناراحتئ شما بخاطر اینه که فکر میکنید من اذیت شدم و یا از من سو استفاده شده. از این بابت ممنونم...حتی ابراز احساساتی کنید که همسرتون دوست داره مثل در اغوش کشیدن، نوازش کردن و...این یعنی همدردیت رو فهمیدم ) در مرحله دوم با زبان ملایم اشاره میکنید که عمل ایشون رو که شما حمل بر محبت کردید از جهت و زاویه دیگه میتونه توهین تلقی بشه و یا ادامه دادن این ماجرا توهین هست و من توهین کردن رو نمیپذیرم و ابراز ناراحتی کنید.
اگر همسر شما همچنان رو حرفشون باشن شما باید قاطع برخورد کنید. داد ، دعوا، پرخاش تند خویی،نه!
بعضیها رو میشه با کمتر حرف زدن متنبه کرد
برخی رو با کم تر توجه کردن..برخی رو با سکوت ، برخی رو کات کردن امتیازات، برخی رو باکم رنگ کردن محبت های قبلی، پیدا کردن راهش به درایت شما بستگی داره که زودتر جواب بگیرید.
امیدوارم مشکلتون بر طرف بشه و اگه کاربری راه عملی بیشتری به ذهنش میرسه ویا تجربه داره رو بیان کنه
موفق بآشید

خانمتون رو درك ميكنم.
من نميدونم شما تا چه حد درگير خانوادتون هستين و صد البته كه خانوادتون هستن و هيچ مشكلي نيست. نميدونم ايا كمك مالي هم ميكنيد به خانوادتون يا نه. تو حرفايي كه ميخوام بزنم هم هيچ منطقي نيست ولي همه اينها حسهاي زنانست كه اگر بهش اهميت قلئل نشه يه دفعه بايد منتظر يك انفجار از نوع خودش باشين. مثالش پرخاش خانمتون به خواهرتون.
ببينيد اقاي جواديان. زن خيلي خودخواهانه همسرش رو دوست داره. مخصوصا اگه همسر ايده الي داشته باشه اصلا دوست نداره اون رو با كسي تقسيم كنه حتي خانوداش! اگر به خانوادتون كمك مادي ميكنيد اون رو مانع پيشرفت زندگى مشتركش ميبينه ( كه خب بعضي وقتا هست) . اگر نياز عاطفيه خانوادتون رو برطرف كنيد. چند برابرش رو براي خودش مطالبه ميكنه.
تكرار ميكنم منطقي در اين رفتارها و نيازها نيست ولي خوب زن سرشار از عاطفست و اين عاطفه بعضي وقتها به خشم و حسادت هم كشيده ميشه.

من خودم همسرم تقريبا ميشه گفت مسؤوليت خانوادش رو به عهده داره. طوري كه ما تقريبا با هم زندگى ميكنيم. چيزي براي من كم نزاشته ولي همين كه ببينم زيادي درگير خانوادش هست و سعي داره تك تكشون رو راضي نگه داره بعضي وقتا ناراحت ميشم. ميگم بايد بيشتر انرژيش رو صرف من و دخترش بكنه. درست دارم ما اولويت زندگيش باشيم نه خانوادش. براي همسر من مادرش همه زندگيشه .

اينهارو گفتم كه خودتون رو جاي همسرتون بزارين. گر چه سخته فهميدن خانمها تو همچين شرايطي. ولي باور كنيد همسر شما همين رو ميخواد. ميخواد شخص اول زندگيتون باشه و هيچ چيز شمارو از اون نگيره. سخته! ولي قابل مديريته. باهاش بيشتر وقت بگذرونيد. بيشتر بهش برسيد. هر از گاهى واسش كادو بخرين كه بفهمه هميشه اونكه تو ذهن شماست. وقتي از پيش خانوادتون مياين وانمود كنيد دلتون خيلي براش تنگ شده. بهش بگيد كه كمك من به خانوادم بيشتر از سر مسؤوليتيه كه در قبالشون دارم( يه دروغ سفيد بعضي وقتا خيلي از اتش هارو ميخوابونه) و اگر خانواده تو هم به هر مشكلي بربخورن با روي باز كمكشون ميكنم.

موفق باشيد.
التماس دعا

ممنون از دوستای عزیز

بدلیل بیماری مادرم دیر به دیر به سایت سر میزنم و عذر میخوام بابت دیر جواب دادن..

دوستان تقریبا به چن نکته مشابه اشاره کردن و من مختصر جواب میدم.. بحث دوست داشتن و علاقه رو من تقریبا زیاد کردم و از دلتنگی که تو مسافرت نسبت به خانم و دخترم برای من ایجاد شد دونستم که

ارتباط عمیقی بین من و اونها وجود داره ..تو مسافرت هم به هیچ کس چیزی نخریدم جز اون که بدونه دوسش دارم..

من چون اینجا نبودم نتونستم دعوای بین اینها رو مدیریت کنم و الان بینشون شکر اب شده..خونه که میرم خانمم گلایه میکنه و اینجا که میام خواهرام طعنه میزنن..

هیچ یک از اعضای خونواده انتظار چنین واکنشیرو از طرف خانم بنده نداشتن و همیشه با محبت با هم رفتار میکردن ..اصلا برای من تا حالا هضم نشده این طرز رفتار ..

الان نمیدونم چیکار کنم تا این قضیه حل بشه و فعلا نذاشتم با هم روبرو بشن.. انگار خانم من مترصد یه فرصت بود که منو از اونها دور کنه ( همون بحث مال خود کردن).

بعد این جور واکنشهای اتشفشانی و یکباره کمی بعد خودش میاد سمتم و معذرت خواهی میکنه , قبلا من هم به این واکنشها عصبی میشدم ولی بعد دخترم تو خودم میریزم..

چون این واکنش جزئی از اخلاقش هستش و قبلا هم گفتم که تو رابطه با خواهر و مادرش هم دیدم و بعد هم با خونواده خودم..

دوستان در رابطه با مشکل پیش اومده ( دعوای بین خواهرام و خانمم ) نظری ندادن.. میخوام آشتیشون بدم.. چون من از قهر کردن و کدورت خوشم نمیاد..

بزارين يه مدت بگذره. خيلي طبيعي با دو طرف رفتار كنيد. بزارين اوضاع كمي اروم بشه و حد اقل دلشون براى هم تنگ بشه. البته اگر اين اولين كدورتيه كه بينشون پيش مياد و همونطور كه فرمودين قبل از اين خيلي با محبت با هم رفتار ميكردن اصلا موضوع رو بزرگ نكنيد. واكنش خانم شما فقط از روى دوست داشتن زياد شما بوده.

بعد از اينكه يه مدت گذشت وقتي شما و خانمتون هر دو اروم بودين ازش بخواين چيزي كه از طرف اونها ناراختش كنه رو. دوباره بدون ناراختي بازگو كنه. بعد هم بهش بفهمونيد كه كاملا دركش كردين . بعد ازش بخواين به خاطر "شما" و به حرمت علاقه اي كه به هم دارين يه تماس با خواهرهاتون بگيرن و احوال پرسي كنن. از اون طرف اكر خواهرهاتون منطقي هستن و فقط خواهان اين كه اين رابطه برگرده بهشون بگين كه خانموتون از كاري كه كرده پشيمونه . شرايطش با بچه يك مقدار سخت بوده، و ايشون رو عصباني كرده. و دوست داره كه رابطتتون همونطوري كه بود برگرده. شما هم به خاطر من بزرگواري كنيد و با روى باز ازش استقبال كنيد كه اين كدورتها از بين بره. اينطوري خانموتون نه مستقيم بلكه غير مستقيم از خواهرها دلجويي كرده .

اين تجربه همسر بنده بود وقتي يه مدت بين من و خواهر شوهر هاي گرامي كدورت پيش اومده بود. البته همسرم تا يك ماه تمام خيلي طبيعي رفتار كرد و از بعد از ارن از من خواست پا پيش بزارم گفت فقط يه تماس بگير خيلي عادي شروع كن به صحبت و احوال پرسي . نه معذرت خواهي. . البته مشكل ما يك مقدار فرق ميكرد

حالا اگر خواهرهاتون مصر بر معذرت خواهيه خانمتون هستن اون بحثش جداست. اين راه كارو امتحان كنيد ببينيد جواب ميده.

- - - Updated - - -

ببخشيد با گوشي نوشتم :18:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط تالين

بزارين يه مدت بگذره. خيلي طبيعي با دو طرف رفتار كنيد. بزارين اوضاع كمي اروم بشه و حد اقل دلشون براى هم تنگ بشه. البته اگر اين اولين كدورتيه كه بينشون پيش مياد و همونطور كه فرمودين قبل از اين خيلي با محبت با هم رفتار ميكردن اصلا موضوع رو بزرگ نكنيد. واكنش خانم شما فقط از روى دوست داشتن زياد شما بوده.

بعد از اينكه يه مدت گذشت وقتي شما و خانمتون هر دو اروم بودين ازش بخواين چيزي كه از طرف اونها ناراختش كنه رو. دوباره بدون ناراختي بازگو كنه. بعد هم بهش بفهمونيد كه كاملا دركش كردين . بعد ازش بخواين به خاطر "شما" و به حرمت علاقه اي كه به هم دارين يه تماس با خواهرهاتون بگيرن و احوال پرسي كنن. از اون طرف اكر خواهرهاتون منطقي هستن و فقط خواهان اين كه اين رابطه برگرده بهشون بگين كه خانموتون از كاري كه كرده پشيمونه . شرايطش با بچه يك مقدار سخت بوده، و ايشون رو عصباني كرده. و دوست داره كه رابطتتون همونطوري كه بود برگرده. شما هم به خاطر من بزرگواري كنيد و با روى باز ازش استقبال كنيد كه اين كدورتها از بين بره. اينطوري خانموتون نه مستقيم بلكه غير مستقيم از خواهرها دلجويي كرده .

اين تجربه همسر بنده بود وقتي يه مدت بين من و خواهر شوهر هاي گرامي كدورت پيش اومده بود. البته همسرم تا يك ماه تمام خيلي طبيعي رفتار كرد و از بعد از ارن از من خواست پا پيش بزارم گفت فقط يه تماس بگير خيلي عادي شروع كن به صحبت و احوال پرسي . نه معذرت خواهي. . البته مشكل ما يك مقدار فرق ميكرد

حالا اگر خواهرهاتون مصر بر معذرت خواهيه خانمتون هستن اون بحثش جداست. اين راه كارو امتحان كنيد ببينيد جواب ميده.

- - - Updated - - -

ببخشيد با گوشي نوشتم :18:

---

ممنون

فعلا که هر دو طرف آتیشی هستن و اون اینو متهم میکنه و برعکس و کاری از دستم بر نمیاد

با سلام و احترام



امیدوارم خوب باشی آقای جوادیان ،،،،

انشا الله مادر گرامیتان هم از بستر بیماری هر چه زودتر بهبود یابند .


خب ،،، خدمت بزرگوار شما بگم که انگار ما آدم ها همیشه باید در یه جریانی قرار بگیریم ،،

جریانی از سختی ها و خوشی ها ،،،اختلاف ها و کدورت ها – خنده ها و تفاهم ها و ....

بعضی از آدها این جریان ها را گذز روزگار می دونند ،،،اون را لازم می دونند تا همیشه فعال و سرزنده باشند ،،،و از اون یاد بگیرند برای توسعه خودشون و خانواده شون .( مشکلات زندگی )



به نظرم شما از اون دسته از آدم هایی هستید که همیشه برای مسائل زندگیتون دنبال راه حل هستید و با این جریان ها ( سختی ها – خوشی ها و ...) نشست و برخاست دارید

ممنون که در همدردی قابل دونستید و در این مورد درد و دل کردید .




...................................





به نظرم وقتی ازدواجی صورت می گیره ،، دو خانواده به هم پیوند می خورنند ،،،،

لذا هر چی ارتباط خوب و سالم بین این دو پیوند، صورت گیرد ،،،زن و شوهر ها ، عاشقانه تر و زیباتر و بادوام تر زندگی میکنند ،،،

چون فضا سالم و دوستانه ست و این کمکی هست برای زوجین ! ،،،

چون یه جورایی حمایت اجتماعی را دارند ( اقوام و ....)



آقای جوادیان میدونی برا چی ژاپنی ها اینقدر در کارشون موفق هستند ؟

ژاپنی در مفهوم " جمع " هستند ،،،،تا " من " !


ژاپنی ها تلاش می کنند در محیط کارشون ،،گردش پولی شرکت بیشتر بشه ،،،

لذا کمک می کنند مدیرشون قوی تر بشه ،،،وقتی گردش پولی شرکت بهتر شد ،،،مدیر هم شرکت را توسعه میده ،،،و هم راستا با اون ، کارمندان ارتقا درجه می گیرند.

یعنی کمک می کنند تا شرکت رشد پیدا کند ،،،اگر شرکت رشد پیدا کرد ،،امنیت شغلی ایجاد مییشه ،،،وقتی امنیت شغلی ایجاد بشه ،،ارتقا پست می گیرند .،،،



لذا به نظرم در خانواده ها هم همین جوریه ،،،،اگر افراد ( زن وشوهر ها + اقوام ) سعی کنند محیط خوب و سالم در خانواده ها ایجاد کنند ،، به نظرم پایداری و استحکام اسکلت خانواده ها بیشتر میشه !!

لذا از شما می خوام با خواهر گرامی تان ، با همسر محترمتان ،،،،در این راستا جداگانه صحبت کنید ،،،


..................................




مساله بعدی آقای جوادیان اینکه شما نباید سعی کنید که همسرتون عاشق خواهرتون بشه ( و یا برعکس ) و قربون صدقه هم برنند ،،،

به جاش سعی کنید اونها، مرز احترام عروس و خواهر شوهری را حفظ کنند ،،،

این مرز احترام از مرز صمیمت مهمتره ،،چون اگر احترام ها باشه،،خود به خود صمیمیت هم شکل میگیره ،،،و لذا اگر هم شکل نگیره،، مهم اینکه احترام جای خودش هست !!

احترام به : سلیقه ها – نظرها – عقاید و ....

در این زمینه باز باهاشون صحبت کنید ،،جداگانه

قدیمی ها رسم خوبی داشتند آقا ی جوادیان ،،،،خوش به حالشون .




.......................................





مسئله بعدی اینکه همسر محترم شما و خواهر بزرگوارتون مرز بین دخالت و حمایت را سخت برای خودشون تفسیر کردند،،،

بعضی موقع ها ، نظرها دخالت نیست و کمک هست ،،،

لذا باید یه خورده به فکر و ذهن و قلبمان سفر کنیم و خیلی چیزها را از نو بنوسیم و یا بازنگری کنیم !!!

در این رابطه باز صحبت کنید به صورت جداگانه .




از طرفی اگر موردی از طرفین دیدید که واقعا مرزبندی را رعایت نکردند و یا زیاد روی داشتند ،،،،،قاطع و مودبانه تذکر بدید به دو طرف ،،،و بهشون بگید فضای سالم در خانواده براتون مهمه

بهشون بگید هر دوی اونها برای شما عزیز هستند و مشکل بین اونها،،، شما را ناراحت میکنه

از خودتون باهاشون حرف بزنید ،،،بذارید اونها از احساسات شما هم آگاه باشند در این مورد .


........................................




احساس می کنم خانم شما خیلی شما را دوست داره ،،،لذا شاید این حس به شکل حسودی هم نمایان بشه ( شوهر دوستی )

خواهر گرامی تان هم همین طور ،،،

لذا محبت را بیشتر از قبل نثار همسرتان کنید و با خواهرتان هم گونه ای رفتار کنید،،، به مانند مهربانی پروانه ها



موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

با سلام و احترام



امیدوارم خوب باشی آقای جوادیان ،،،،

انشا الله مادر گرامیتان هم از بستر بیماری هر چه زودتر بهبود یابند .


خب ،،، خدمت بزرگوار شما بگم که انگار ما آدم ها همیشه باید در یه جریانی قرار بگیریم ،،

جریانی از سختی ها و خوشی ها ،،،اختلاف ها و کدورت ها – خنده ها و تفاهم ها و ....

بعضی از آدها این جریان ها را گذز روزگار می دونند ،،،اون را لازم می دونند تا همیشه فعال و سرزنده باشند ،،،و از اون یاد بگیرند برای توسعه خودشون و خانواده شون .( مشکلات زندگی )



به نظرم شما از اون دسته از آدم هایی هستید که همیشه برای مسائل زندگیتون دنبال راه حل هستید و با این جریان ها ( سختی ها – خوشی ها و ...) نشست و برخاست دارید

ممنون که در همدردی قابل دونستید و در این مورد درد و دل کردید .




...................................





به نظرم وقتی ازدواجی صورت می گیره ،، دو خانواده به هم پیوند می خورنند ،،،،

لذا هر چی ارتباط خوب و سالم بین این دو پیوند، صورت گیرد ،،،زن و شوهر ها ، عاشقانه تر و زیباتر و بادوام تر زندگی میکنند ،،،

چون فضا سالم و دوستانه ست و این کمکی هست برای زوجین ! ،،،

چون یه جورایی حمایت اجتماعی را دارند ( اقوام و ....)



آقای جوادیان میدونی برا چی ژاپنی ها اینقدر در کارشون موفق هستند ؟

ژاپنی در مفهوم " جمع " هستند ،،،،تا " من " !


ژاپنی ها تلاش می کنند در محیط کارشون ،،گردش پولی شرکت بیشتر بشه ،،،

لذا کمک می کنند مدیرشون قوی تر بشه ،،،وقتی گردش پولی شرکت بهتر شد ،،،مدیر هم شرکت را توسعه میده ،،،و هم راستا با اون ، کارمندان ارتقا درجه می گیرند.

یعنی کمک می کنند تا شرکت رشد پیدا کند ،،،اگر شرکت رشد پیدا کرد ،،امنیت شغلی ایجاد مییشه ،،،وقتی امنیت شغلی ایجاد بشه ،،ارتقا پست می گیرند .،،،



لذا به نظرم در خانواده ها هم همین جوریه ،،،،اگر افراد ( زن وشوهر ها + اقوام ) سعی کنند محیط خوب و سالم در خانواده ها ایجاد کنند ،، به نظرم پایداری و استحکام اسکلت خانواده ها بیشتر میشه !!

لذا از شما می خوام با خواهر گرامی تان ، با همسر محترمتان ،،،،در این راستا جداگانه صحبت کنید ،،،


..................................




مساله بعدی آقای جوادیان اینکه شما نباید سعی کنید که همسرتون عاشق خواهرتون بشه ( و یا برعکس ) و قربون صدقه هم برنند ،،،

به جاش سعی کنید اونها، مرز احترام عروس و خواهر شوهری را حفظ کنند ،،،

این مرز احترام از مرز صمیمت مهمتره ،،چون اگر احترام ها باشه،،خود به خود صمیمیت هم شکل میگیره ،،،و لذا اگر هم شکل نگیره،، مهم اینکه احترام جای خودش هست !!

احترام به : سلیقه ها – نظرها – عقاید و ....

در این زمینه باز باهاشون صحبت کنید ،،جداگانه

قدیمی ها رسم خوبی داشتند آقا ی جوادیان ،،،،خوش به حالشون .




.......................................





مسئله بعدی اینکه همسر محترم شما و خواهر بزرگوارتون مرز بین دخالت و حمایت را سخت برای خودشون تفسیر کردند،،،

بعضی موقع ها ، نظرها دخالت نیست و کمک هست ،،،

لذا باید یه خورده به فکر و ذهن و قلبمان سفر کنیم و خیلی چیزها را از نو بنوسیم و یا بازنگری کنیم !!!

در این رابطه باز صحبت کنید به صورت جداگانه .




از طرفی اگر موردی از طرفین دیدید که واقعا مرزبندی را رعایت نکردند و یا زیاد روی داشتند ،،،،،قاطع و مودبانه تذکر بدید به دو طرف ،،،و بهشون بگید فضای سالم در خانواده براتون مهمه

بهشون بگید هر دوی اونها برای شما عزیز هستند و مشکل بین اونها،،، شما را ناراحت میکنه

از خودتون باهاشون حرف بزنید ،،،بذارید اونها از احساسات شما هم آگاه باشند در این مورد .


........................................




احساس می کنم خانم شما خیلی شما را دوست داره ،،،لذا شاید این حس به شکل حسودی هم نمایان بشه ( شوهر دوستی )

خواهر گرامی تان هم همین طور ،،،

لذا محبت را بیشتر از قبل نثار همسرتان کنید و با خواهرتان هم گونه ای رفتار کنید،،، به مانند مهربانی پروانه ها



موفق باشی.

---

ممنون از شما باغبان عزیز که لطف کردین و مثل دوستای دیگه برام نظر گذاشتین..

من با خانمم کلی حرف زدم و بهش گفتم چیزی در زندگی وجود داره به نام ارامش که هیچ جوره نمیشه اونو با چیزی خرید و بسیار ارزشمنده و برای حفظ اون باید از کنار خیلی مسائل عبور کرد..

اما ایشون انگار اهل قدرت گرفتن و مبارزه هستند و بی پروا جلوی من حرفای نامناسبی میزنن.. مثلا میگن من خواهرهاتو سرجاش میشونم و این جور حرفا..

و من بازم تحمل میکنم و دلیله این حجم از کدورتو نمیفهمم..

بازم به سفارش شما با هر دو طرف حرف میزنم ..

سوال دوم بنده رو هم دوستان جواب بدن.و( آیا این جور گذشت و کوتاه اومدن جلوی کارهای خانمم به صلاحه یا نه؟؟ )

سلام.آقای محترم من مطلب شما رو خوندم و خیلی برام جالب بود عنوان مشکل شما و اینکه دیدم یک آقا انقدر به جزئیات توجه نشون میده واقعا از آقایون بعید هست.
و همین باعث شد کنجکاو شم و بقیه مطالب ارسالی شما رو هم ببینم.راستش خودم رو در جایگاهی نمی بینم که بتونم راهنمایی و مشاوره بدم بهتون.فقط نظر شخصی خودم رو میگم‌.شما روحیه و شخصیت مردونه ندارید و احتمالااین باعث خشم خانم شما میشه
مثلا وسواس شما در مورد قد کوتاه خیلی عجیب و غیرواقعی بود و بیشتر این در ذهن من تداعی شد که نویسنده این موضوع داستان وار یک خانم هست.چون آقایان با قوه منطق قوی تر خیلی راحت می تونن کسی رو که باب میل شون نیست و تا این حد ظاهرش آزار دهنده هست رو تحمل نمی کنند. و اصولا تا این حد درگیر ظاهر نمیشن و کلیات رو می بینن.
برای همین میگم شما شخصیتا اون حس مردونگی لازم رو به خانم تون نمی دید که براتون تعیین تکلیف می کنه و هر زنی در مقابل مرد ضعیف اعصابش به هم می ریزه.برادر عزیز امید وارم ناراحتتون نکرده باشم ولی بدونید قصدم واقعا کمک به شماست.سعی کنید رفتار ها و طرز فکر مردونه رو در خودتون تقویت کنید‌.من همسرم بهم خیانت کرد و هزار بدی دیگه ولی فقط به خاطر اینکه من حس مردونگی رو ازش می گیرم باعث شده برام همچنان جذابیت داشته باشه.

با سلام


ممنون از پاسختون آقای جوادیان

ببخشید ،،،خانم شما در ارتباط با پدر و مادر خودشون ، خواهر - برادر - دختر دایی - خاله - عمه و ..... ( اقوام نزدیک خودشون ) چگونه هست ؟

طرز برخورد ایشان با عموم مردم چگونه هست ( مثلا موقعی که با هم فروشگاه خرید می کنید و .....)؟

اضطراب اجتماعی ندارنند ؟

کمال گرایی ایشون ( نوع منفی ) چگونه هست ؟


ممنون .

با سلام و احترام

ان شاالله هر چه سریع تر خداوند مهربان مادر عزیزشما را شفا بدهند و سلامتی کامل رو پیدا کنند.:72:

من رسیدگی به پدر و مادر رو وظیفه هر فرزندی میدونم و از خدا می خوام این توفیق رو به همه بده که انجام چنین وظیفه ای به شیرینی عسل باشه در نظرمون.

من نظر خودم رو می گم و شاید کارشناسانه نباشه ولی امیدوارم کمکتون کنه.

در وقت بیماری یا مواقع دیگر که پدر و مادر احتیاج به کمک دارند باید بین فرزندان تقسیم کار صورت گیرد و همه نه نحو احسنت به وظایفشون عمل کنند چه دختر چه پسر.شاید همسر شما شاهد این بودند که شما بیش از حد و بیشتر از دیگران این کار رو انجام میدین و اعتراض کردند و باعث شده درگیری بین ایشون و خواهر گرامی شما پیش بیاد.کاش قبل از اینکه چنین چیزی پیش میومد شما با سایر خواهر و برادراتون تقسیم کار می کردین .(البته طوری که مادر عزیز متوجه نشوند و خاطر عزیزشان مکدر نشود)

حالا چیزی که پیش آمده و باید دید که از این به بعد باید چه کرد:
1-وقتی همسرتون حرف میزنن و گله می کنندجبهه نگیرین صبر داشته باشین بذارید حرفاش رو بزنه و باهاش همدلی کنید وقتی که حرفش و گلایش تموم شد بهش بگین که من درکت می کنم و میدونم نبود من برات سخت بوده و چقدر خوشحالم که انقدر نسبت به من محبت داری و منم خیلی دلتنگ تو و دخترمون بودم.مادرم همش یاد تو بود و می گفت طفلک عروسم در نبود تو دست تنهاست(حتی اگه نگفته مادرتون چنین چیزی رو دروغ مصلحتی بگین.دروغ مصلحتی وقتی می خواین بین دو نفر دوستی ایجاد کنید مشکلی نداره)

2-بهش بگین که حق داره از نبود شما گله مند باشه چون شما هم براتون این دوری سخت بوده ولی مادرتون به کمک احتیاج داشته و شما باید بهش کمک می کردین و اگه یه روز خدایی نکرده این مشکل برای والدین همسرتونم پیش بیاد بهشون کمک می کنید. اگه گفتن مادرتون فرزندان دیگه ای هم دارند بگین حق با شماست و من حتما در آینده این موضوع رو در نظر خواهم گرفت و تقسیم کار می کنیم. تا هر کسی به وظایفش برسه.

3-وقتی از خواهرتون گله می کنند و بد می گند بهش بگین ناراحتی تو درک می کنم اما چون هر دو برام عزیزید و تو برام عزیز تر دوست ندارم اعصابت رو با این مسائل خورد کنی و اون هم از رفتارش پشیمونه و گفته دلم برا زن داداش تنگ شده(بازم اگه نگفتن دروغ مصلحتی)

4-هنگامی که کنار خواهرتونید و ایشون بدگویی از همسرتون می کنن هم بهش بگین من ناراحتی تو درک می کنم ولی اینم در نظر بگیر که نبود من برای همسرم سخت بوده و بارها و بارها قبل این قضیه از همسرم شنیدم که چقدر تورو دوست داره و الانم همش جویای احوال تویه ازم.در هر خانواده ای این چیزها ممکنه پیش بیاد من ازت می خوام به خاطر من فراموش کنیو دیدین همو انگار نه انگار و طبیعی برخورد کنید.

به هیچ وجه حرفایی که پشت سر هم میزنن رو به طرف مقابل انتقال ندین که باعث میشه کدورت بیشتر بشه.
امیدوارم هر چه زودتر شادی و سلامتی به خانواده عزیزتون برگرده:72:

سلام

من تا حدودی در شرایط همسرتون بودم. همه ی این مشکل تو چند خط زیر خلاصه شده منتها همسرتون نتونستن صمیمانه این رو مطرح کنن و در حال اعتراض حرف دلشون رو به شما زدن.

"اما الان خانمم میگه حق نداری کاری براشون انجام بدی.. حق نداری باهاشون صمیمی بشی.. یه جور رفتار میکنه که انگار مدتها با هم دشمنی داشتن ..و این تعیین تکلیف کردن برای من واقعا زجر آوره..تو تاپیک قبلیمم نسبت به عصبانیت و فوران یکباره خانمم مطلب گذاشته بودم"

اما به طور قطع راه حل این مسئله این نیست که شما کاری برای خانواده تون انجام ندین، باهاشون صمیمی نشین و یا اینکه براتون تعیین تکلیف کنن.
مسئله انحصارطلبی همسر شما و احتمالا کمی هم خستگی ناشی از اداره ی منزل و فرزندتون به تنهایی هست.

ببیند بالاخره شما به خاطر بیماری مادرتون حتما وقت بیشتری برای ایشون گذاشتین و خب طبیعیه که حتی بابت این مسئله نگران باشین. حتی میتونم حدس بزنم که همسرتون ممکنه اوایل شما رو تو این قضیه دلداری داده باشه اما وقتی مسئله ادامه دار شده از این بابت خسته شده. چون همسرتون عادت داشته که شما رو فقط برای خودش داشته باشه، شما فقط برای خودش وقت بذارین و به خاطر این مشکل، مجبور شده شما، وقتتون، محبت و توجهتون رو با خانواده تون قسمت کنه ...

راه حل اینه که شما نشون بدین تحت هر شرایطی به فکرش هستین، حتی وقتی تو بیمارستان هستین باهاش تماس بگیرین، از اوضاع خودش و دخترتون بپرسین و اینکه آیا چیزی لازم دارن یا نه ... این به همسرتون نشون میده که تحت هر شرایطی فراموشش نکردین و یه جور قوت قلبه براش. حتی اگه می خواید به مادرتون سر بزنین ازش بپرسین اگه تمایل داشت با هم برین ... نه با زور و اجبار، منظورم اینه تو این روند درمان همسرتون رو با خودتون همراه کنین. من برادر شوهرم بیمار بود و همسرم به تنهایی به عیادتش میرفت، من به قیمت اینکه بتونم با همسرم باشم حتی حاضر بودم باهاش برم اما ایشون بدون هیچ دلیلی منو با خودش نمیبرد و این واقعا منو ناراحت و عصبی می کرد.

باید همسرتون رو در آغوش بگیرین، نوازشش کنین و باهاش از نگرانی هاتون بگین و اینکه خودتون هم دوست دارین براش و دخترتون بیشتر وقت بذارین اما فعلا باید شما رو درک کنه و ازش بخواید که همراهیتون کنه. اون وقت از همسرتون بخواید برای شما صحبت کنه، بهش نشون بدین که میدونین تو این چند روزی که تنها بوده حتما سختیهای زیادی زو به تنهایی تو اداره ی منزل و بچه داشته و بابت این قضیه قدردانش هستین. قطعا برای همسر شما قابل درکه که مادرتون بیماره و شما به عنوان فرزند این خونواده وظایفی دارین. اون وقت حتی اگه همسرتون تمایلی نداشته باشه که با شما به عیادت مادرتون بیاد یا کار دیگه ای در این راستا انجام بده خودش بهتون پیشنهاد میده که دنبال کارای مادرتون باشین. چون خیالش از جانب شما راحته که همچنان به خودش تعلق دارین.


در مورد مشکلی که با خواهرتون هم پیدا کردن فرمودین: "یه جور رفتار میکنه که انگار مدتها با هم دشمنی داشتن". چه بسا واقعا همینطور باشه!!!! ببینید هر کسی بنا به گفته دکتر حبشی یه ظرفیت روانی داره. در طی ارتباطاتی که بین همسر و خواهرتون شکل گرفته ممکنه رفتارهایی از سوی خواهرتون، همسرتون رو ناراحت کرده باشه که حالا یا ایشون این ناراحتی را به طور خفیف تر با اعتراض به شما بروز داده یا اینکه تو خودش ریخته (متقابلا برای خواهرتون هم همینطور ...). به مرور زمان این ظرف روانی پر میشه، یعنی این دلخوری ها حل نشده باقی میمونن. نتیجه چیه؟ اینکه با کوچکترین بهانه یا حرکت مشکوکی، فرد خودش رو تخلیه می کنه. درست مثل صحبت هایی که همسر شما مطرح کرده که "حق نداری کاری براشون انجام بدی.. حق نداری باهاشون صمیمی بشی". به شدت توصیه می کنم به این حرف های همسرتون توجه کنین. خشم از روی ضعفه ... همسر شما تو فضای صمیمانه ای که داشته نتونسته درددلش رو باهاتون مطرح کنه پس در نتیجه در حالت عصبانیت که تا حدودی حرمت ها زیر پا گذاشته میشه اعتراض خودش رو نشون داده. حتی اگه پای صحبت های همسرتون بشینین ممکنه دلخوریهاش از دوران نامزدی و عقد و عروسی و .... تا بحال رو براتون ردیف کنه ...

برای حل مشکل بین همسر و خواهرتون پیشنهاد آقای باغبان خیلی خوبه. خودم پیر شدم تا اینا رو به همسرم بفهمونم. کاش همه ی آقایون این آگاهی رو داشته باشن!

سلام و تشکر از نظراتتون..

اول از اون دوست عزیزم که برام نظر گذاشتن سپاسگذاری میکنم و میگم که به هیچ وجه ناراحت نشدم ولی توصیه میکنم حتما به مشاور سربزنن (

من همسرم بهم خیانت کرد و هزار بدی دیگه ولی فقط به خاطر اینکه من حس مردونگی رو ازش می گیرم باعث شده برام همچنان جذابیت داشته باشه.)..

در جواب سوال باغبان عزیز عرض کنم که ایشون و خونوادشون در اون حد با خاله و عمه و دایی رفت و امد زیادی ندارن و چون رفت و امد کمه چه بسا اختلافی در بینشون دیده نشده ..

اگر هم از قبل اختلافی بوده باشه من خبر ندارم ..ولی در ظاهر که مشکلی نیست.. و همچنین در بین خواهر و برادراشونم مشکلی نیست و صمیمی هستن ..اضطراب مشهودی در ایشون ندیدم

اما یه جور رفتار تجسس گر و کنترل کننده نسبت به من در ایشون وجود داره و حسادت شدید و عصبانیت به یکباره هم که جزو اخلاقشه..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط *مونا*

در وقت بیماری یا مواقع دیگر که پدر و مادر احتیاج به کمک دارند باید بین فرزندان تقسیم کار صورت گیرد و همه نه نحو احسنت به وظایفشون عمل کنند چه دختر چه پسر.شاید همسر شما شاهد این بودند که شما بیش از حد و بیشتر از دیگران این کار رو انجام میدین و اعتراض کردند و باعث شده درگیری بین ایشون و خواهر گرامی شما پیش بیاد.کاش قبل از اینکه چنین چیزی پیش میومد شما با سایر خواهر و برادراتون تقسیم کار می کردین .(البته طوری که مادر عزیز متوجه نشوند و خاطر عزیزشان مکدر نشود)

---

ممنون از همدردیتون و من هم دعا میکنم انشالله خدا هر چه زودتر تمام مریضهارو شفا بدن و مادر منم در بینشون..

این بند از صحبتاتون در من صدق میکنه و من بیشتر هوای مادرمو دارم.. چون محل کارم نزدیک خونه مادرمه واسه این بیشتر کارهارو به من میگن و من بیشتر به مادرم رسیدگی میکنم..

و خانمم میگه برادرهای دیگه ات هم باید مثله تو وظیفه شونو انجام بدن.. من هم میگم اونا باید خودشون احساس وظیفه کنن و بیان , من نمیتونم که زورکی بگم ..هم سنشون از من بیشتره و هم من نمیتونم بخاطر اونها بشینمو ببینم مادرم زجر میکشه

در جواب خانم مهندس هم بگم که من دیشب نشستم کنار خانمم و گفتم سیر تا پیاز قضیه رو برام بگه..

هر دو طرف مقصر بودن و جاهائیکه من میدیدم خانمم مقصره و بهش میگفتم که اینجاها باعث شروع دعوا شده..بجای پذیرفتن میگفت خوب کاری کردم و این جور حرفا..

و همش میگفت من دیگه با اونا نشست و برخاست نمیکنم.. چن روز قبل هم با خواهرم سر این قضیه یکی بدو کردیم و اونم میخواست همش خودشونو بی مقصر جلوه بدن

با سلام و احترام

این بند از صحبتاتون در من صدق میکنه و من بیشتر هوای مادرمو دارم.. چون محل کارم نزدیک خونه مادرمه واسه این بیشتر کارهارو به من میگن و من بیشتر به مادرم رسیدگی میکنم..

و خانمم میگه برادرهای دیگه ات هم باید مثله تو وظیفه شونو انجام بدن.. من هم میگم اونا باید خودشون احساس وظیفه کنن و بیان , من نمیتونم که زورکی بگم ..هم سنشون از من بیشتره و هم من نمیتونم بخاطر اونها بشینمو ببینم مادرم زجر میکشه

آقای جوادیان من به شما حق میدم که به فکر والدینتون هستین و خانمتون هم حق میدم که اعتراض داشته باشن به نظر من شما هم در کدورت به وجود اومده بیشتر از خانمت و خواهراتون نقش دارین.

برادران و خواهراتون خیالشون راحته که شما به کارهای مادر می رسین برا همینم خیالشون راحته.
درسته شما کوچک تری ولی دلیل نمیشه همه مسئولیت ها رو شما به عهده بگیری.

خب خانمتون هم ناراحته و حق داره چون نبود شما در خونه مسئولیتهای ایشون رو با وجور یه بچه سخت تر می کنه و از همه مهم تر دلتنگی برای شماست.

به نظر من رودربایستی رو کنار بذارین و با خواهر و برادراتون صحبت کنید و بگین که شما هم مثله اونها در زندگی و کارتون مشکلاتی دارین و نمی تونید همیشه این مسئولیت رو انجام بدین و بگین که وظیفه همه ما هست که همونطور که مادر برامون زحمت کشیدن الانم ماها عصای دستشون باشیم.

نقل قول:

---

من ازش راضی هستم ولی اینگونه رفتارهاش بعضا منو تا مرز فکر کردن به سمت اتخاذ تصمیمات دیگری میکشونه..

---

سلام اقای جوادیان
فکر کردن به سمت چه تصمیماتی؟!


درمورد دوران نامزدی بگم که خانمتون فیلم بازی نکردن موقعیت نامزدی با رفتن سر خونه خودتون خیلی فرق داره .

سلام مجدد و آرزوی بهبود و سلامتی برای مادر محترمتون.
اینکه دلتنگ همدیگه میشید و برای هم کادو میگیرید نشون دهنده اینه که خانواده سالمی هستىد و بنیان ازدواجتون سست نیست. اما منظورم از رابطه عاطفی عمیق یه چیزی فراتر از اینهاست. همه ما یک نقاط ضعف و یک نقاط قوتی داریم، وقتی شما با همسرتون رابطه عاطفی عمیقی داشته باشید با آگاهی کامل به ضعف ها و قوت ها همدیگه رو دوست دارید و می پذیرید و درک می کنید. چه بسا روح همدیگه رو مداوا کرده و باعث میشید خوبیهای طرف مقابل پررنگ تر و تقویت بشه و ضعف هاش رو کمتر بروز بده و کمرنگ تر بشن. اینکه با خانومتون صحبت کردید خوبه، اما کاش فقط گوش میدادید و سرزنشش نمیکردید. درسته که رفتارتون منطقی بوده و ایشون اشتباهاتی داشتن اما بهتر بود کمی بهش حس اعتماد و درک شدن میدادید. خانومتون نباید احساس کنه شما و خونوادتون توی یه تیم هستید و مقابل ایشون، باید بهش این حس رو بدید که در هر شرایطی اولویت اولتون ایشونه و درکش میکنید و البته هیچ کدوم از اینا به این معنا نیست که اشتباهاتش رو تایید کنید! واقعا هم همین طوره و شما و همسرتون باید اولویت اول همدیگه باشید چون قابل انکار نیست که یه روزی پدر و مادر ها به رحمت خدا میرن و سایه لطف و محبتشون از فرزندانشون دریغ میشه، خواهر و برادر هم هر کدوم پی زندگی خودش میره و فرزندان هم یه روز بالاخره بزرگ میشن و ازدواج میکنن و میرن دنبال زندگی خودشون و این بین فقط شما و همسرتون هستید که تا آخر عمر کنار همید و شریک غم و شادی و خوشی و دلتنگی همدیگه هستید و جسم و روح و زندگیتون رو با هم شریک هستید.
در مورد اختلافی که پیش اومده هم من فکر میکنم هم خانومتون تا حدی حق دارن هم خواهر محترمتون. خانومتون وقتی میبینه تنها کسی که بار مسئولیت روی دوششه شما هستی و بقیه مبرا هستن طبیعی هست که دلخور بشه. به هر حال شما الان متعلق به همسر و فرزندتون هم هستید و حتی اگر خودتون داوطلبانه فداکاری کنید از حق اونها نمیتونید بزنید. خواهر و برادرهای محترمتون هم وقتی میبینن شما مسئولیت رو داوطلبانه به عهده میگیرید خیالشون از این بابت راحته و اعتراض نمیکنن که هیچ، استقبال هم میکنن (منم باشم همین کارو میکنم و تقصیری ندارن) خانومتون هم وقتی میبینه شما دلسوزانه خودتون رو وقف میکنید و اونها استقبال میکنن نسبت بهشون خشم میگیره ( هرچند کارش اشتباهه و در مدیریت خشمشون ضعف دارند ولی رابطه علت و معلولی رو بیان کردم) پس مشکل اصلی اینجا منفعل بودن شما و نامعلوم بودن یک سری حد و مرزها و اولویت هاتون هست که به شکل این کدورت بین خانوم و خواهرهاتون بروز پیدا کرده.
البته این مشکل رو خیلی از آقایون دارند و اونهایی که مثل شما منعطف هستند و به دنبال تغییر و بهتر شدنند بالاخره اصلاحش میکنن اما مردای لجوج و سرسخت به خاطر این موضوع ساده چیزهای بزرگی رو توی زندگیشون از دست میدن.
به نظرم همسر و خواهرها رو به حال خودشون بگذارید، و یه کمی روی رفتار جراتمندانه خودتون تمرکز کنید. خواهر و برادراتون اگر صحبت یک امتیاز یا مزیتی بود هم اینجوری کناره میگرفتند که الان برای انجام وظیفه کناره گیری کردن؟ مسلما خیر. پس خیلی محترمانه و قاطعانه ازشون بخواید تقسیم وظایف صورت بگیره که شما هم کمی به کار و زندگی خودتون برسید و وظایفتون در قبال مادر محترم هم به نحو احسن توسط همه فرزندانش انجام بشه. برای زندگی خانوادگیتونم یک سری حد و مرزهایی که مورد قبول خودتون و همسرتون هست تعریف کنید و اجازه ندید شکسته بشن.
ضمنا، حساسیتتون در مورد اینکه دختر کوچولوتون شاهد دعوای پدر و مادرش نباشه به نظرم خیلی قشنگ و ستودنی بود!
امیدوارم زيباترين آرامش رو در کنار همسرتون تجربه کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

سلام اقای جوادیان
فکر کردن به سمت چه تصمیماتی؟!


درمورد دوران نامزدی بگم که خانمتون فیلم بازی نکردن موقعیت نامزدی با رفتن سر خونه خودتون خیلی فرق داره .

---

سلام

بله در جریان هستم که نامزدی و زیر سقف تفاوت عمده ای دارن ولی نه در این حد که صحبتها و قول و قرارها و خط قرمز های فی مابین لغو بشه و اخلاق عوض بشه..تصمیماتی مثله اطلاع دادن به خونواده شون در مورد مشکلاتمون
(البته میدونم کار صحیحی نیست اما وقتی به اوج عصبانیت میرسم بعضا به ذهنم خطور میکنه)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط *مونا*

با سلام و احترام

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط *مونا*

این بند از صحبتاتون در من صدق میکنه و من بیشتر هوای مادرمو دارم.. چون محل کارم نزدیک خونه مادرمه واسه این بیشتر کارهارو به من میگن و من بیشتر به مادرم رسیدگی میکنم..

و خانمم میگه برادرهای دیگه ات هم باید مثله تو وظیفه شونو انجام بدن.. من هم میگم اونا باید خودشون احساس وظیفه کنن و بیان , من نمیتونم که زورکی بگم ..هم سنشون از من بیشتره و هم من نمیتونم بخاطر اونها بشینمو ببینم مادرم زجر میکشه

آقای جوادیان من به شما حق میدم که به فکر والدینتون هستین و خانمتون هم حق میدم که اعتراض داشته باشن به نظر من شما هم در کدورت به وجود اومده بیشتر از خانمت و خواهراتون نقش دارین.

برادران و خواهراتون خیالشون راحته که شما به کارهای مادر می رسین برا همینم خیالشون راحته.
درسته شما کوچک تری ولی دلیل نمیشه همه مسئولیت ها رو شما به عهده بگیری.

خب خانمتون هم ناراحته و حق داره چون نبود شما در خونه مسئولیتهای ایشون رو با وجور یه بچه سخت تر می کنه و از همه مهم تر دلتنگی برای شماست.

به نظر من رودربایستی رو کنار بذارین و با خواهر و برادراتون صحبت کنید و بگین که شما هم مثله اونها در زندگی و کارتون مشکلاتی دارین و نمی تونید همیشه این مسئولیت رو انجام بدین و بگین که وظیفه همه ما هست که همونطور که مادر برامون زحمت کشیدن الانم ماها عصای دستشون باشیم.

---

سلام

اینجوری نیست که اونا هیچ کاری نکنن و من فقط رسیدگی کنم..من کمی بیشتر هوای مادرمو دارم و من یه اخلاقی دارم که نمیتونم از کسی درخواست کمک بکنم و اگه ببینم کاری لنگ مونده پیش قدم میشم..

چن روز پیش که صحبت از رفتن دوباره به شهرستان شد من گفتم که کلی چک و بدهی دارم و نمیتونم مادرو ببرم ..

و خواهرم گفت که میدونم تو رو نمیذارن بری .. منم گفتم چه ربطی داره ؟ والله چک و بدهیم زیاده و الان واسه چی تو این موقعیت پای زنمو میکشی وسط؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانم مهندس

سلام مجدد و آرزوی بهبود و سلامتی برای مادر محترمتون.
اینکه دلتنگ همدیگه میشید و برای هم کادو میگیرید نشون دهنده اینه که خانواده سالمی هستىد و بنیان ازدواجتون سست نیست. اما منظورم از رابطه عاطفی عمیق یه چیزی فراتر از اینهاست. همه ما یک نقاط ضعف و یک نقاط قوتی داریم، وقتی شما با همسرتون رابطه عاطفی عمیقی داشته باشید با آگاهی کامل به ضعف ها و قوت ها همدیگه رو دوست دارید و می پذیرید و درک می کنید. چه بسا روح همدیگه رو مداوا کرده و باعث میشید خوبیهای طرف مقابل پررنگ تر و تقویت بشه و ضعف هاش رو کمتر بروز بده و کمرنگ تر بشن. اینکه با خانومتون صحبت کردید خوبه، اما کاش فقط گوش میدادید و سرزنشش نمیکردید. درسته که رفتارتون منطقی بوده و ایشون اشتباهاتی داشتن اما بهتر بود کمی بهش حس اعتماد و درک شدن میدادید. خانومتون نباید احساس کنه شما و خونوادتون توی یه تیم هستید و مقابل ایشون، باید بهش این حس رو بدید که در هر شرایطی اولویت اولتون ایشونه و درکش میکنید و البته هیچ کدوم از اینا به این معنا نیست که اشتباهاتش رو تایید کنید! واقعا هم همین طوره و شما و همسرتون باید اولویت اول همدیگه باشید چون قابل انکار نیست که یه روزی پدر و مادر ها به رحمت خدا میرن و سایه لطف و محبتشون از فرزندانشون دریغ میشه، خواهر و برادر هم هر کدوم پی زندگی خودش میره و فرزندان هم یه روز بالاخره بزرگ میشن و ازدواج میکنن و میرن دنبال زندگی خودشون و این بین فقط شما و همسرتون هستید که تا آخر عمر کنار همید و شریک غم و شادی و خوشی و دلتنگی همدیگه هستید و جسم و روح و زندگیتون رو با هم شریک هستید.
در مورد اختلافی که پیش اومده هم من فکر میکنم هم خانومتون تا حدی حق دارن هم خواهر محترمتون. خانومتون وقتی میبینه تنها کسی که بار مسئولیت روی دوششه شما هستی و بقیه مبرا هستن طبیعی هست که دلخور بشه. به هر حال شما الان متعلق به همسر و فرزندتون هم هستید و حتی اگر خودتون داوطلبانه فداکاری کنید از حق اونها نمیتونید بزنید. خواهر و برادرهای محترمتون هم وقتی میبینن شما مسئولیت رو داوطلبانه به عهده میگیرید خیالشون از این بابت راحته و اعتراض نمیکنن که هیچ، استقبال هم میکنن (منم باشم همین کارو میکنم و تقصیری ندارن) خانومتون هم وقتی میبینه شما دلسوزانه خودتون رو وقف میکنید و اونها استقبال میکنن نسبت بهشون خشم میگیره ( هرچند کارش اشتباهه و در مدیریت خشمشون ضعف دارند ولی رابطه علت و معلولی رو بیان کردم) پس مشکل اصلی اینجا منفعل بودن شما و نامعلوم بودن یک سری حد و مرزها و اولویت هاتون هست که به شکل این کدورت بین خانوم و خواهرهاتون بروز پیدا کرده.
البته این مشکل رو خیلی از آقایون دارند و اونهایی که مثل شما منعطف هستند و به دنبال تغییر و بهتر شدنند بالاخره اصلاحش میکنن اما مردای لجوج و سرسخت به خاطر این موضوع ساده چیزهای بزرگی رو توی زندگیشون از دست میدن.
به نظرم همسر و خواهرها رو به حال خودشون بگذارید، و یه کمی روی رفتار جراتمندانه خودتون تمرکز کنید. خواهر و برادراتون اگر صحبت یک امتیاز یا مزیتی بود هم اینجوری کناره میگرفتند که الان برای انجام وظیفه کناره گیری کردن؟ مسلما خیر. پس خیلی محترمانه و قاطعانه ازشون بخواید تقسیم وظایف صورت بگیره که شما هم کمی به کار و زندگی خودتون برسید و وظایفتون در قبال مادر محترم هم به نحو احسن توسط همه فرزندانش انجام بشه. برای زندگی خانوادگیتونم یک سری حد و مرزهایی که مورد قبول خودتون و همسرتون هست تعریف کنید و اجازه ندید شکسته بشن.
ضمنا، حساسیتتون در مورد اینکه دختر کوچولوتون شاهد دعوای پدر و مادرش نباشه به نظرم خیلی قشنگ و ستودنی بود!
امیدوارم زيباترين آرامش رو در کنار همسرتون تجربه کنید.

---

سلام..

بازم ممنون از حرفای خوبتون و بقیه دوستان..

مرحله به مرحله دارم پیش میرم و حرفا و نظراتتونو انجام میدم..

کمی از اون شدت قبلی کم شده ولی هنوز دلخوری وجود داره..

ولی انتظار میره خانمش در این جور موقعیت ها کمی منطقی تر برخورد کنه .. گرچه ایشون خودش مایل به کمک کردنه من هستش اما بعضا معلومه ته دلش حسادت و انحصار طلبی موج میزنه و با یک کمی

دلخوری خودشو نمایان میکنه..

آقای جوادیان،

این مسائل می تونه حتی بین خواهر و برادر هم مشکل ایجاد کنه، همسر شما تا حدودی حق دارند. از این که احساس می کنن داره از شما ( به عنوان همسرش) سواستفاده می شه ناراحته.
شما می تونی چشم پوشی کنی، چون بین رسیدگی به مادر و حس مورد سواستفاده واقع شدن، اولی براتون قویتره.

خواهر و برادرهای زیادی هستند که این مشکل را دارند ( متاسفانه سالمندان زیادی هستند که وسط دعواهای بچه هاشون، حس زیادی بودن پیدا می کنن و دلشکسته می شن)
البته من فکر می کنم کمی هم خود پدر و مادر مقصرن. اگه بچه هاشون را مسئولیت پذیر بارآورده بودند، همه در حد وظیفه شون کمک می کردند.

کنار اومدن تو این مسائل بین خواهر و برادر عادیه (چون اعضای یک خانواه اید)
شما می تونی ندیده بگیری، اما برای همسرت مثل این می مونه که همسایه ی شما، یا همکارش یا ... حقش را ضایع کرده باشه، سخته براش که بپذیره.

------------------------------
راه حلش از نظر من اینه که با همسرت بری توی یک جبهه ی عاطفی (نه عملی)
عملا مادرتون را که نمی تونید تنها بذارید.

اما هر از گاهی می تونید به همسرتون بگید که از کوتاهی خواهر برادرها ناراحتید.
کاش اونها هم بیشتر کمک می کردند.
بهش بگید که اگه مادر خودش در چنین شرایطی بود و بقیه خواهر برادرها کمک نمی کردند، چیکار می کرد؟ ازش بپرسید، راه حل بخواهید، ببینید چی می گه.

شاید اگه فکر کنه شما هم از برادرها دلخورید، اما چاره ای ندارید، پذیرشش براش راحت تر باشه.

اون جمله ای که بولد کردم همسرت را آزار می ده.

آقای جوادیان، خیلی از مشکلات خانمها با دو تا جمله ی عاطفی حل می شه ... اینقدر دنبال منطقش نباشید.

سلام

صحبت های دوستان عالی بود. مخصوصا راهنمایی شیدا جان در مورد اینکه از لحاظ عاطفی به خانمتون نزدیک تر بشید و باهاش همدلی کنید.

بهش بگید که احساسش رو کاملا درک می کنید.متوجه هستید که اون نگران شماست و این حرفها رو از روی دلسوزی میزنه .

رفتار خواهرتون هم درست نیست که اون مساله رو بلافاصله به همسرتون ربط داد.

در هر صورت اینکه شما دارید منطقی برخورد می کنید و ایرادهای دو طرف رو میبینید و دنبال راه حل هستید خیلی عالیه.

میتونید با همسرتون یه قرار رمانتیک بزارید و سعی کنید محبتتون رو بهش بیشتر کنید.در مورد برقراری رابطه و رفع دلخوری با خواهرهاتون هم بهش فشار نیارید.

مطمئن باشین هر چقدر رابطه عاطفی شما با همسرتون قوی تر باشه حس اون هم کم کم به خانوادتون بهتر میشه.

این مشکلات هم با توجه به اینکه شما شخصیت حمایتگر و مسئولی دارید و همسرتون هم به شما علاقه مند و نگرانتون هستند و تا حدودی میل به کنترل دارند

طبیعیه. سعی کنید این آگاهی رو داشته باشید که این مشکلات کم و بیش پیش میاد و خیلی روشون زوم نکنید.

سلام شیدا خانم

ممنون از اینکه وقت گذاشتید..

( متاسفانه سالمندان زیادی هستند که وسط دعواهای بچه هاشون، حس زیادی بودن پیدا می کنن و دلشکسته می شن)

این بند از حرفتون خیلی بجا بود و من هیچ وقت نخواستم مادرم بفهمه که برای رسیدگی بهش بینمون دعوا و بحث شده و به عنوان ساده تر نوبتی شده ..

چون واقعا دوس ندارم مادرم بجز تحمل بیماریش فکر دیگری بکنه و یا شاهد بحث ما باشه.. هر وقت دیدم کاری هست یا دکتر بردنی هستش بدون توجه به دیگری گفتم پاشو بریم..

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آنیتا123

سلام

صحبت های دوستان عالی بود. مخصوصا راهنمایی شیدا جان در مورد اینکه از لحاظ عاطفی به خانمتون نزدیک تر بشید و باهاش همدلی کنید.

بهش بگید که احساسش رو کاملا درک می کنید.متوجه هستید که اون نگران شماست و این حرفها رو از روی دلسوزی میزنه .

رفتار خواهرتون هم درست نیست که اون مساله رو بلافاصله به همسرتون ربط داد.

در هر صورت اینکه شما دارید منطقی برخورد می کنید و ایرادهای دو طرف رو میبینید و دنبال راه حل هستید خیلی عالیه.

میتونید با همسرتون یه قرار رمانتیک بزارید و سعی کنید محبتتون رو بهش بیشتر کنید.در مورد برقراری رابطه و رفع دلخوری با خواهرهاتون هم بهش فشار نیارید.

مطمئن باشین هر چقدر رابطه عاطفی شما با همسرتون قوی تر باشه حس اون هم کم کم به خانوادتون بهتر میشه.

این مشکلات هم با توجه به اینکه شما شخصیت حمایتگر و مسئولی دارید و همسرتون هم به شما علاقه مند و نگرانتون هستند و تا حدودی میل به کنترل دارند

طبیعیه. سعی کنید این آگاهی رو داشته باشید که این مشکلات کم و بیش پیش میاد و خیلی روشون زوم نکنید.

---

سلام

چشم حتما..

اما دوستان باید شرایط منو هم بنابر تاپیک های قبلیم در نظر داشته باشن.. من هنوز به اون علاقه و صمیمیت مدنظرم نتونستم برسم..

و نمیتونم زیاد از خانمم تعریف کنم و حس خاص بودنش و لمس کنم ..

من هنوز به خانمم نتونستم حالی کنم که شلوارتو تا سینه نکش بالا .. بعضا بخاطر این کاراش عصبانی میشم و بعضا خندم میگیره ..اما چیزی که هست از کنار منفی هاش عبور میکنم..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوادیان

اما دوستان باید شرایط منو هم بنابر تاپیک های قبلیم در نظر داشته باشن.. من هنوز به اون علاقه و صمیمیت مدنظرم نتونستم برسم..

و نمیتونم زیاد از خانمم تعریف کنم و حس خاص بودنش و لمس کنم ..

من هنوز به خانمم نتونستم حالی کنم که شلوارتو تا سینه نکش بالا .. بعضا بخاطر این کاراش عصبانی میشم و بعضا خندم میگیره ..اما چیزی که هست از کنار منفی هاش عبور میکنم..

---

سلام

شما قرار نیست اینجا از زیبایی یا خاص بودن همسرتون صحبتی کنید. قراره در مورد اون مساله باهاش همدلی کنید. بگید که درکش می کنید ...
گفتن این که کاش خواهر و برادرها هم بیشتر همکاری می کردند، به ابراز علاقه ربطی نداره، داره؟
من درست متوجه نشدم چرا نمی شه ...

در مورد قسمت دوم حرفتون، نشده تا حالا شلوارش در حالتی باشه که شما دوست دارید، باشه؟ بعد بگید اینطوری خیلی بیشتر بهت می آد. چه خوشگل شدی؟
خانمتون به این جور جمله ها بی توجه هست یا شما نگفتین؟

هیچ راهی پیدا نکردید که بشه خانمتون را تشویق کرد و متمایل کرد که بیشتر به خودش و ظاهرش برسه؟
چه تلاشهایی تا حالا کردید؟ نتیجه اش چی بوده؟

اقای جوادیان من تو شرایط همسر شما بوده ام همسر من فرزند اخر خانواده هست و مسوولیت پذیریش در قبال اونا خیلی زیاده .اوایل ازدواجمون منم ازین قضیه خیلی اذیت میشدم چون مادرشوهرم هرکاری داشت توقع داشت همسرم انجام بده و به بقیه برادرا و خواهرا چیزی نمیگفتن.یه جورایی عادت شده بود براشون پدرشوهرم که بیمار بود تمام کارای بیمارستان و دکتر بردن و ازمایش و ...همه رو همسرم انجام میداد و بقیه هم به روی خودشون نمیاوردن و خوشحالم بودن.حتی بعد از فوت پدرشوهرم این شوهرم بود که هرپنجشنبه عصر میبرد سرخاک و برمیگردوند با وجود اینکه من کلاس میرفتم و مجبور بودن تو سرما و گرما دختر یه سالمم با خودشون ببرن.تازه هر هفته هم بعضی از خواهرو برادرا تماس میگرفتن که مادرو میبری دنبال ماهم بیا.ولی یه بار پیشنهاد نمیدادن که اینبار ما مادرو ببریم چون نمیخواستن مسوولیتی رو دوششون بیفته!منم احساس همسر شمارو داشتم.به همسرم هم که میگفتم دقیقا جواب شمارو میداد و میگفت نمیخوام مادرم بی عزت بشه و ...ولی تمام خواسته من این بود که بعضی وقتا خودت به برادرا زنگ بزن و ازشون بخواه که فلان کارو انجام بدن چون خودت وقت نمیکنی...اینجوری بقیه هم عادت میکنن کم کم تو مسوولیتا سهیم شن!پست شیوا رو که خوندم هزار درصد باهاش موافق بودم..تمام حرف دل منو زد.اگه همسر منم باهام از لحاظ عاطفی همراهی میکرد و بهم حق میداد که از رفتار خواهر برادرش ناراضی باشم قضیه برای من خیلی راحت تر حل میشد.ولی ایشون با حرفا و رفتارش به من این حسو میداد که ادم نامهربون و بی عاطفه ای هستم !..

سلام آقای جوادیان



به نظرم یکی از مهارت هایی که باید در عرصه زندگی ،،،خوب کار کنیم اینکه بتونیم ، با اطرافیانمون گفتگو کنیم ،،

شاید مشکل از اینجا شروع میشه که ما خیلی از حرف ها را تو دلمون نگه میداریم و حاضر نیستیم اون را با اطرافیانمان مطرح کنیم

حاظر نیستیم از احساسات و مشکلات خودمون و خانواده مون بگیم ،،،

شاید یه جوررایی نسبت به هم و شرایطمون ،،،با هم رک نیستیم و ....



با برادر و خواهراتون یه جلسه بذارید و باهاشون صحبت کنید ( بدون حضور همسرتون ) ،،،و بذارید اونها هم با شما گفتگو کنند ،،،

در این گفتگو متوجه میشید که در مدیریت صحیح تقسیم وظایف هم ،نسبت به مادرتون ،،، اشتراک ها و تفاوت هایی دارید ،،

از نتیجه این شباهت ها و تفاوت ها می تونید جدول زمان بندی خوبی برای هم تنظیم کنید



بعضی موقع ها یه نفر از اعضای خانواده گرفتاری بیشتری نسبت به بقیه داره ،،،مقطعی !!!،،( برادر – خواهرها )

می تونند جلسه بذارید ،، تقسیم وظایف را بهینه کنید متناسب با گرفتاری و مشکلات خودتون

همه ی اینها با آرامش و گفتگو حل میشه ،،،



مهم اینکه چطوری این گفتگو انجام بشه .




............................................





در مورد همسر شما چیزی که من فهمیدم اینکه ایشون اعتقاد دارنند شما قربانی شده اید ،،،

به نظرم کمک به پدر و مادر را نمی تونیم حس قربونی بودن در نظر بگیریم ،،هر چند اگر برادر و خواهر هم کمک نکنند ،، ( البته این نظر خودم هست )

این افتخاری ست برای اون فرد و تربیت صحیحش و حس بیشتر مسئولیت پذیری در قبال پدر و مادرش .



ولی نکته ای که وجود داره اینکه باید در بنیان خانواده تعادل دو طرف ترازو را در نظر بگیریم .

یعنی جوری نشه که طرفین حس کنند توپی در زمیننشان نیست !

طرفین حس کنند رقیب هم هستند و ...

بلکه باید حس هم تیم یودن و با هم بودن را در بنیان خانواده،،، بهینه و تداعی کنند .





........................................





به نظرم برای مدیریت بهتر در بنیان خانواده ( همسر – اقوام و ....) باید تفکر شطرنجی را بدونیم

یه شطرنج باز حرفه ای چند حرکت جلوتر را پیش بینی می کنه !!

اگه می خواید در برخورد با همسر و خواهرهایتان بهتر مدیریت کنید باید پیش بینی کنید که اونها چه تفکری دارنند ،،،

اگر حرکات آینده اونها را پیش بینی کنید بهتر می تونید مدیریت کنید ،،

منظورم اینکه دغدغه های اونها را جلوتر بدونید و با گفتگو و مدیریت صحیح کنترل و یا حل کنید



ولی اگر به دغدغه ها توجه نکنیم ( حرکت شطرنج حریف ) ،،،یه موقع می بینم کیش شدیم ،،،

لذا باید مهارت رفع کیش هم بدونیم ،،،



مسلح شدن به مهارت های ارتباطی ،،،یعنی دونستن تکنیک رفع کیش در دیگران .

می تونید خودتون در این حوزه،،،، مشاوره حضوری برید و خودتون را قوی تر کنید .

لازم نیست حتما مشکلی داشته باشیم تا بریم مشاوره ،،،می تونیم خودمون را همیشه آماده و قوی کنیم .





..........................................





این که فرمودید کوتاه آمدن د ر مورد رفتار همسرتون فایده داره یا نه ،،، :


به نظرم همسر شما با توجه به مواردی که در این تاپیک و تاپیک های دیگه تون فرمودید یه شخصیت کنترل گرا دارنند ،،

وقتی این کنترل گرایی زیاد بشه ،،،باعث میشه یه خورده شخصیت سلطه جو هم پیدا کنیم ،،،

لذا ایشون باید در مورد مهارت های ارتباطی به خصوص کنترل خشم بیشر تمرین کنند .



پیشنهاد من به شما اینکه ،،فعلا قضیه بیماری مادر گرامی تون را مدیریت کنید با گفتکو با طرفین و تقسیم صحیح وظایف ،،،( همسر - برادرها – خواهر ها )

تو تقسیم وظایف هم ،،،شرایط همو در نظر بگیرید (همسر - برادر و خواهر ها )

وقتی اوضاع یه خورده در این حوزه بهتر شد ،،و سرتون خلوت تر،،، و از نظر روحی خستگی تون بهتر شد ،،سعی کنید با همسر محترمتان مشاوره حضوری برید ،،،

مشاور به عنوان نفر سوم میتونه با شما در این گونه مسائل حرف بزنه ،،،

مثلا استفاده از سیستم زوج درمانی !


لذا حتما مشاوره حضوری را داشته باشید .( اگر دوست دارید بالینی این مسئله را حل کنید )




در پناه حضرت دوست .:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

سلام

شما قرار نیست اینجا از زیبایی یا خاص بودن همسرتون صحبتی کنید. قراره در مورد اون مساله باهاش همدلی کنید. بگید که درکش می کنید ...
گفتن این که کاش خواهر و برادرها هم بیشتر همکاری می کردند، به ابراز علاقه ربطی نداره، داره؟
من درست متوجه نشدم چرا نمی شه ...

در مورد قسمت دوم حرفتون، نشده تا حالا شلوارش در حالتی باشه که شما دوست دارید، باشه؟ بعد بگید اینطوری خیلی بیشتر بهت می آد. چه خوشگل شدی؟
خانمتون به این جور جمله ها بی توجه هست یا شما نگفتین؟

هیچ راهی پیدا نکردید که بشه خانمتون را تشویق کرد و متمایل کرد که بیشتر به خودش و ظاهرش برسه؟
چه تلاشهایی تا حالا کردید؟ نتیجه اش چی بوده؟

---

با تشکر دوباره از دوستان

به نظر من صمیمیت و دوس داشتن تو این جور مسائل خیلی اهمیت داره.. شما باید طرفو دوس داشته باشی تا بتونی بهش بگی حق با توئه ( گرچه من تا الان گفتم که بیشتر حق با تو بوده اما بی تقصیر هم نبودی)
باید بتونی خطر از دست دادنشو حس کنی تا نزاری آب از آب تکون بخوره ( نمیدونم متوجه میشین چی میگم یا نه؟)
به نظر خودم اصلا نباید میگفتم که برادرام یا خواهرام کوتاهی میکردن ,حس میکنم این گفتنا بیشتر هم تحریک کننده کدورت شده..

در بند دوم سوالتون :
چرا شده و بسیار خوش فرم دیده شده و منم تحسین کردم.. اما دفعه بعد دوباره روز از نو روزی از نو .. اینو که مثال میزنم چیزی نیست که در مورد یه کودک باشه و بخوای براش عادت کنی
حرف یک مادر و یک زنه که زشته من براش بخوام با تحسین کردن ترک عادتش بدم..

براش لباس میخرم و بازار هم راهمون بیفته بهش میگم هر چی دوسداری برو بخر.. اما میره بیست تا مغازه خالی برمیگرده..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوادیان

با تشکر دوباره از دوستان

به نظر من صمیمیت و دوس داشتن تو این جور مسائل خیلی اهمیت داره.. شما باید طرفو دوس داشته باشی تا بتونی بهش بگی حق با توئه ( گرچه من تا الان گفتم که بیشتر حق با تو بوده اما بی تقصیر هم نبودی)
باید بتونی خطر از دست دادنشو حس کنی تا نزاری آب از آب تکون بخوره ( نمیدونم متوجه میشین چی میگم یا نه؟)
به نظر خودم اصلا نباید میگفتم که برادرام یا خواهرام کوتاهی میکردن ,حس میکنم این گفتنا بیشتر هم تحریک کننده کدورت شده..

در بند دوم سوالتون :
چرا شده و بسیار خوش فرم دیده شده و منم تحسین کردم.. اما دفعه بعد دوباره روز از نو روزی از نو .. اینو که مثال میزنم چیزی نیست که در مورد یه کودک باشه و بخوای براش عادت کنی
حرف یک مادر و یک زنه که زشته من براش بخوام با تحسین کردن ترک عادتش بدم..

براش لباس میخرم و بازار هم راهمون بیفته بهش میگم هر چی دوسداری برو بخر.. اما میره بیست تا مغازه خالی برمیگرده..

---

چرا فکر می کنین دوست داشتن یه شخص باعث میشه حق رو به اون بدین؟ یعنی اگر برادر شما عاشق خانمش هست این دلیل میشه که از مادرش مراقبت نکنه تا خانمش راضی باشه؟؟ شما چه خانمتون رو دوست داشته باشین چه ازش ناراضی باشین، باید در انجام مسئولیت هاتون در قبال خانواده تعادل رو رعایت کنین. حتی اگه همسرتون راضی بود که همه کارهای نگهداری مادر رو انجام بدین، باز هم شما باید حد وسط رو بگیرین. نه خواهر و برادرتون کار درستی می کنن که شونه خالی می کنن و نه شما که میخواین بیشتر کارها رو به دوش بکشین.

من در شرایط همسرتون بودم. شوهرم برای بیماری پدرش کلی وقت و انرژی و پول خرج کرد. در حالی که خودمون شدیدا بهش احتیاج داشتیم. بقیه اعضا خانواده هم از اخلاقش سواستفاده میکردن و کلا در حال سفر و خوش گذرونی بودن. تو اون دوران فاصله من با شوهرم خیلی زیاد شده بود. شوهرم فکر می کرد خیلی اقتدار داره که مسئولیت همه کارهای خانوادش رو برعهده گرفته، ولی در نگاه من خیلی اقتدارش کم شده بود. احساس می کردم تکیه گاهم سست هست و به خاطر رضایت بقیه داره زندگیمون رو خراب میکنه.
همونجور که شیدا خانم گفتن، با چند جمله عاطفی بهتر می تونین مساله رو جمع کنین. دنبال دلیل منطقی نگردین. چون نه شما منطقی رفتار می کنین و نه اطرافیانتون.

سلام

ممنون از خانم میس بیوتی عزیز

و اقای باغبان که نظرات و راه حل هاشون برام مفید واقع شد..

مخصوصا این جمله که نمیدونم کدوم یک از دوستان برام نوشتن با این مضمون ( خانمتون نباید حس کنن شما با خونوادتون در یک جبهه و تیم قرار گرفتین) خیلی بدردم خورد..

خانم بهاره از نظر شما هم تشکر میکنم و میدونستم از اون حرفم برداشت درستی نخواهد شد..چون فقط برای خودم قابل درکه

علت تند جواب دادنتونو نمیدونم..با راهنماییه دوستان کم کم دارم راه حل هارو عملیش میکنم ..من بعد اون ماجرا به خانمم نزدیک شدم .. دیشب شیرینی گرفتم میوه خریدم و کلی خوش گذروندیم..

براش اس ام اس عاشقانه فرستادم و ...

"لطفا با دخالت دادن احساسات راهنمایی نکنین..خانم بنده هم بی تقصیر نبودن.."

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوادیان

با تشکر دوباره از دوستان

به نظر من صمیمیت و دوس داشتن تو این جور مسائل خیلی اهمیت داره.. شما باید طرفو دوس داشته باشی تا بتونی بهش بگی حق با توئه ( گرچه من تا الان گفتم که بیشتر حق با تو بوده اما بی تقصیر هم نبودی)

---

ببینید آقای جوادیان، اگه به عنوان یک غریبه به موضوع نگاه کنیم ... هر سه فرزند ( مثلا) باید به طور مساوی به امورات والدین بپردازند. اگه یکی بیشتر بچه داره و وقت نمی کنه، اگه یکی خونه اش دوره یا ... مشکل خودشه.
مگه کارمندهای یک اداره، اگه خونشون دورتره اجازه دارن دیرتر بیان سرکار؟ یا کمتر بیان؟
اگه کسی بیشتر بچه داره، می تونه کمتر کار کنه و بره خونه به بچه هاش برسه؟

پس منطقی و با حساب دو دو تا چهار تا، حق با خانمتونه.
چون شما نزدیکتر به مادرت زندگی می کنی، یا چون شما احساس مسئولیت بیشتری می کنی، ربطی به منطق قضیه نداره.
شما این کار را به خاطر احساست، دلت، رابطه مادر و فرزندی، و حتی رابطه خواهر برادری ( کمک به اونهایی که دورترن یا مشغله بیشتر دارند) انچام می دی.

مگه من خانم شما را دوست دارم که می گم حق با ایشونه و همه باید یکسان کمک کنند؟ اتفاقا برای حرف منطقی زدن نیازی به احساس دوست داشتن نیست.

اما اگه بخوای الکی حق را به کسی بدی، یا بخوای همدلی کنی، یا بخوای آرومش کنی ... اونوقت باید دوستش داشته باشی تا بتونی بشینی کنارش و دلداریش بدی. اونجاست که احساس دخیله.
شاید یکی از دلایل این که شما نمی تونی با خانمت همدلی کنی اینه که اولا فکر می کنی حق با ایشون نیست ( شما موظفی جور خواهر برادر را بکشی)
ثانیا اون حسی که می گید در شما شکل نگرفته، هنوز جاش خالیه. اگه اونقد که باید دوستش داشتید، می تونستید عاطفی کمکش کنید.

---------------------------
در مورد اون موضوع دوم
من احساس می کنم خانمتون شما و زندگیش را دوست داره، اما متوجه اهمیت نقش زنانگیش نیست. این موضوع یه مقداریش ذاتیه، یه مقداریش هم به خانواده و مخصوصا مادر بستگی داره.
اگه بتونید کتابهایی در این مورد براش تهیه کنید و گاهی بشینید این موضوعات را به شکل عمومی باهاش بحث کنید ( مستقیم خودش را مثال نزنید) شاید بد نباشه.

کتاب "مثل یک مرد فکر کن مثل یک زن رفتار کن"، اینو می شه دانلود کنید.
کتاب "زن بودن"، تونی گرنت

این مطلب هم کاملترش و به شکلهای مختلفش تو سایتهای مختلف هست ...

زن بودن - آموزشی مداوم ...

"لطفا با دخالت دادن احساسات راهنمایی نکنین..خانم بنده هم بی تقصیر نبودن.."[/quote]
قطعا همین طوره که میگین اقای جوادیان.من خودم فقط خواستم تجربه احساسیمو به عنوان یه خانم براتون بنویسم وگرنه خانمتون هم برخوردشون کاملا اشتباه بوده.و باعث شدن شما از دو طرف تحت فشار قرار بگیرین.و چیزی که از پستاتون برداشت کردم شما شخصیت ارام و صبور و باگذشتی دارین و مردی نیستین که خواسته تونو به همسرتون تحمیل کنین و دلتون میخواد رضایت اونم داشته باشین و احتمالا همسرتون هم ازین خصلت شما یه خورده سواستفاده میکنه و بعضی وقتا تند میره که باعث دلخوری و دلسردی شما میشه!
پ.ن: شما برای من شخصیت خیلی قابل احترامی دارین مشخصه که قلب بزرگ و مهربونی دارین که به مادرتون اهمیت میدین و همین طور با وجود مشکلی که از همون اول در ارتباط با همسرتون داشتین نجابت و شرافتتونو حفظ کردین و تمام تلاشتونو برای رفع این مشکل انجام دادین! از صمیم قلب امیدوارم به زودی اون عشق و شوری که انتظارشو دارین وجودتونو پرکنه آمین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

اما اگه بخوای الکی حق را به کسی بدی، یا بخوای همدلی کنی، یا بخوای آرومش کنی ... اونوقت باید دوستش داشته باشی تا بتونی بشینی کنارش و دلداریش بدی. اونجاست که احساس دخیله.
شاید یکی از دلایل این که شما نمی تونی با خانمت همدلی کنی اینه که اولا فکر می کنی حق با ایشون نیست ( شما موظفی جور خواهر برادر را بکشی)
ثانیا اون حسی که می گید در شما شکل نگرفته، هنوز جاش خالیه. اگه اونقد که باید دوستش داشتید، می تونستید عاطفی کمکش کنید.

---

سلام

این پستتون خیلی برام مفید شد و ازتون تشکر میکنم..

در مورد نظری که نوشتین و تو کادر کردم باید عرض کنم من به هیچ وجه حقو به اونا ندادم و خودمم ناراحتم از اینکه برادر بزرگم زیاد خودشو درگیر رسیدگی نمیکنه و باید یک بزرگتر ازش بخواد ..

بهر حال نظرات شما و همه دوستان خیلی بدردم خورد و میخوام فعلا کم کم روش کار کنم تا ببینیم چی میشه..

انشالله که حال مادر زود خوب بشه و کمتر شاهد این جور مشکلات باشیم..

در مورد بند دوم هم کتابهارو قبلا هم گفته بودین و من کوتاهی کردم و نخریدم..اما این بار حتما پیگیر خواهم شد.. قبلا هم تو تاپیک قبلی نوشته بودم که ایشون تحت تاثیر مادرشون این مدل تربیت شدن..

خواهر کوچکترشون این جوری نیستن ها اما خانم بنده نمیدونم چرا انقد شبیهه مادر خانمم شدن..

یادمه یه روز مادر خانمم یه فرش کهنه پهن کرده بود و خواهر خانمم تا اونو دید گفت مامان همین الان اینو جمع میکنی تا شوهرم نیومده ..

ولی من این رفتارو در مورد خانمم به هیچ وجه ندیدم..


از شما خانم میس بیوتیه عزیز خیلی تشکر میکنم بابت صفتهای خوبی که به من نسبت دادین و بنده سزاوار این خصلت ها نیستم..هدف بنده انسان بودن و انسان گونه زندگی کردنه

برای شما هم ارزوی موفقیت دارم..:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوادیان

سلام

ممنون از خانم میس بیوتی عزیز

و اقای باغبان که نظرات و راه حل هاشون برام مفید واقع شد..

مخصوصا این جمله که نمیدونم کدوم یک از دوستان برام نوشتن با این مضمون ( خانمتون نباید حس کنن شما با خونوادتون در یک جبهه و تیم قرار گرفتین) خیلی بدردم خورد..

خانم بهاره از نظر شما هم تشکر میکنم و میدونستم از اون حرفم برداشت درستی نخواهد شد..چون فقط برای خودم قابل درکه

علت تند جواب دادنتونو نمیدونم..با راهنماییه دوستان کم کم دارم راه حل هارو عملیش میکنم ..من بعد اون ماجرا به خانمم نزدیک شدم .. دیشب شیرینی گرفتم میوه خریدم و کلی خوش گذروندیم..

براش اس ام اس عاشقانه فرستادم و ...

"لطفا با دخالت دادن احساسات راهنمایی نکنین..خانم بنده هم بی تقصیر نبودن.."

---

جناب جوادیان، سلام

متاسفم که لحن جملات من به نظرتون تند رسیده. قصدم فقط بیان دیدگاهم در مورد مشکل شما هست. به هر حال من نه شما رو می شناسم و نه خانم و خانوادتون. نظر من بر اساس برداشتم از نوشته های شما در این تاپیک هست.
معمولا در بروز یه مشکل همه درصدی مقصر هستن. حالا کم و زیاد داره. قصد طرفداری از همسرتون رو ندارم. اینجا فقط با شما میشه صحبت کرد. نه با خانم یا خواهرتون.

من هم در جایگاه عروس هستم و هم دختر خانواده. برای همین حتی اگه از روی احساسات هم راهنمایی کنم سعی می کنم هر دو طرف رو درک کنم. در هر حالتی فکر می کنم که تعادل بهترین راه حل هست. نه رفتار همسرتون رو می پسندم که به خواهرتون توهین کردن و نه حرفای خواهرتون در مورد خانمتون. نه دلایل شما برای انجام دادن همه کارها و کمک نگرفتن از بقیه. برای همین میگم هیچ کس منطقی (در مورد رسیدگی به مادر هست) رفتار نمیکنه.

امیدوارم مادرتون سریع تر بهبود پیدا کنن.

با سلام خدمت آقای جوادیان قبل از هر چیز متاسفم بخاطر بیماری مادرتون و انشالله که هر چه سریعتر حال ایشون رو به بهبودی بره.������������������

آقای جوادیان عزیز این شرایط ناگوار معمولا برای همه خانواده ها پیش میاد و معمولا یکی از پسرهای خانواده بیشتر از بقیه به پدر و مادر خودش اهمیت میده (معمولا پسر ته تقاری) و بقیه کنار میکشن و یا کمتر توجه میکنند. که باز خدا رو شکر و گرنه تکلیف این سالمندان بی گناه چی میشد من واقعا تعجب میکنم جدیدا مد شده تو خونه ها از حیوانات خانگی نگهداری میکنن و انواع رسیدگی ها بهشون میشه اما این سالخوردگان که فرشته های زمینی اند و برای ما زحمت کشیدن رو فراموش میکنیم.

آقای جوادیان من احساس میکنم شما و همسرتون توی این قضیه خیلی بی سیاست عمل کردین چون شما این شرایط حتی میتونستین به نفع خودتون استفاده کنید. ببینید ما دقیقا تو شرایط شما هستیم و شوهر منم دقیق مثل شماست اما اون همیشه از بی توجهی های سایر اعضا گلایه میکنه و من تازه دلداریش میدم اگه میخاست دفاع کنه شاید مثل همسر شما گارد میگرفتم ولی من و اون دقیقا با هم توی جبهه علیه اونها هستیم و همسرم همیشه تو جمع ها کلی تیکه بارونشون میکنه و حتی گاهی مواقع که نمیرسه کاری انجام بده مستقیم و رک ازشون میخاد که اونها هم همکاری کنند.

به همین خاطر هیچوقت فکر نمیکنم که داره از شوهرم سواستفاده میشه و برعکس به چشم یک انسان مسئولیت پذیر بهش نگاه میکنم و همیشه دلداریش میدم که عیبی نداره جای دوری نمیره عوضش دعای خیره اونهاست که همیشه تو زندگیمونه و واقعا هم همینطوره که عجیب این دعای خیر تو زندگی ما تاثیر داشته چون علیرقم اینکه همسر من خیلی دیرتر از بقیه برادراش سرکار رفته و ما زندگیمون رو از صفر شروع کردیم و روی پای خودمون ایستادیم اما شاید بگم ما 10لول از اونها جلوتریم و اصلا قابل مقایسه نیست با بقیه برادراش.
و در آخر به همه خانما توصیه میکنم با این قضیه کمی ملایم تر کنار بیاییم اشکالی نداره که گاهی همسرمون رو که روزی پسر اون خانواده بوده و اون پدر و مادر براش تلاش کردن و به اینجا رسوندنش و در اختیار ما گذاشتن، رو بزاریم که مال اونها باشه و به اونها رسیدگی کنه هر چند ممکنه کمی عرصه برای خودمون تنگ بشه.
با تشکر

سلام.اینو امروز تو کانالی که سایت گذاشته دیدم به مشکل شما هم فکر میکنم ارتباط داره
#مدیر_همدردی � - آقای محترم، خانم ها وقتی با شما حرف می زنند همیشه نمی خواهند کمکی بگیرند، یا اعتراضی بکنند، یا گیر بدهند، یا نق نق بکنند. آنها خیلی دوست دارند شنیده بشوند و دیده بشوند و تحسین شما را بگیرند.
مثال:
خانم: خواهرت امروز تو جمع مثل یک کلفت با من حرف زد و گفت به من یک لیوان آب بده.
غلط:
آقا: تو چقدر حساسی، حالا یه لیوان آب دادن ، تو رو می کشه !!!

درست:
آقا: باید خیلی ناراحت شده باشی، بگو عزیزم تو چکار کردی.


==========================================
(البته کار روی بالا بردن ظرفیت خانم مسئله جدایی هست که هنگام فوران احساسی یک خانم نباید دست به اصلاحات زد.)

:72:

از شما خانم masamasa هم تشکر و قدردانی میکنم بابت همدردی و ابراز لطفی که بنده کردین و اینو اضافه کنم که
فرق من با شوهرتون اینه که من خجالت میکشم ازشون گلایه بکنم و حدیثی هست که میگه اگه کار خیر و به زبون
بیاری اجرش میره.. واسه همین چشمم به بالائیه و کسی کمک کرد و نکرد برام فرقی نمیکنه..

از شما ارکیده خانم هم تشکر میکنم بابت راهنمائیتون.

بازم ممنون از بهاره خانم عزیز و تشکر از گذاشتن نظر دوباره تان..

در پایان از همه دوستانی که تو این مشکل کمک کردند و راهنمایی فرمودن سپاسگذاری کرده و برایشان ارزوی

موفقیت میکنم.. اگر مشکل دوباره ای در این مورد پیش اومد تو همین تاپیک از راهنماییه دوباره شما استفاده خواهم کرد..

دستتون درد نکنه

:72:

سلام جناب جواديان، اگه ممكنه به تاپيك آخر من يه سر بزنين ممتن ميشم. در ضمن اگر غلط املايى داشتم عذرخواهى ميكنم چون بنا به مشكلاتى كه با شوهرم داشتم گوشيم رو شكسته و واقعا نميبينم چى دارم مينويسم.
جناب جواديان من وقتى نوشته هاى شما رو خوندم رفتارهايى كه نوشته بودين هميشه تداعى گر رفتارهاى شوهرم بود، و هميشه بهش شك داشتم كه نكنه شوهرم اخساسش به من مثل احساس آقاى جواديان به همسرشونه. خيلى ذهنم درگير بود تا اينكه يك روز يكى از نوشته هاتون رو براش خوندم خيلىعلاقه نشون داد و خيلى پيگيرانه پرسيد كه حسشون به زنتون بهتر شده يا نه. تا اينكه پريشب دغوامون شد و بهم گفت كه از اول بهم حسى نذاشته و همش غصه ميخورده كه وقتى ميتونسته كيس هاى بهتر از من داشته باشه چرا با من ازدواج كرده،گفت نه قدم نه هيكلم نه لباس پوشيدنم هيچ چيزم باب ميلش نبوده و الان بيشتر أوقات حس خواهر برادرى داره به من.
الان سئوال من از شما اينه كه آيا حس شما به همسرتون خوب شده؟ رابطه زناشوييتون چطوريه؟ من به اين زندگى اميدوار باشم يا تموم كنم، خيلى احتياج دارم به راهنماييتون.