فشارهای اطرافیان +تردیدهای همیشه گی خودم برای ازدواج واقعا کلافه م کرده. بهترین راه چیه؟؟؟
سلام. من همیشه از مطالب این سایت استفاده می کردم اما به تازه گی عضو سایت شده ام و این اولین طرح سوال من هست. خیلی ممنون میشم اگر من رو راهنمایی کنید. به کمک تون واقعا نیاز دارم.ببخشید که طولانی میشه چون باید کامل شرایطم رو بگم
مشکل من:
من یه دختر بیست و سه ساله هستم.به تازه گی مدرک کارشناسی م رو از یه دانشگاه خیلی خوب گرفتم و فعلا نه سر کار می رم (دنبال کار می گردم ولی هنوز جور نشده) و نه قصد ادامه ی تحصیل دارم. پدر و مادر من و خیلی از آشنایانمون اهل یکی از شهرستان های کوچیک کشور هستن که تعصبات و عقاید خاص دارن و تو شهرشون رسم اینه که دخترا معمولا بین شانزده تا بیست و دو سالگی ازدواج می کنن اون هم با فقط یک ربع صحبت کردن دختر و پسر با هم و معیارها هم بیشتر خوش نامی خانواده و میزان اعتبار جد و آباد اشخاص ,میزان مذهبی بودن و تا حدودی زیبایی دختر و نوع شغل پسر هست.فقط همین! مشکل من از اونجایی نشات می گیره که به دلیل بزرگ شدن در تهران و محیط دانشگاه و مطالعه ی زیاد خصوصا در فضای مجازی هم نوع اعتقادات و هم نوع شخصیت و در نتیجه معیارهام برای ازدواج خیلی با خانواده و فامیل مون و مهم تر از اون با اکثرا خواستگارهام که اصالتا اهل شهر پدر و مادرم هستن متفاوت و حتی متضاده... خدا رو شکر به دلیل خانواده ی سرشناس و ظاهر خوب و... که دارم تا به حال خواستگارهای زیادی داشتم که اکثرا آدم های خیلی خوبی بودن اما چون خودم ذاتا درونگرا و تا حدودی غیر اجتماعی هستم بیشترشون اهل همون شهر هستن و با من تناسب ندارن ضمن اینکه من اصلا به اندازه ی خانواده م مذهبی نیستم و به شدت احساسی و عاشق هنر و فضاهای روشنفکرانه هستم ولی خواستگارها خیلی متفاوت هستن حتی کسانی که در شهر محل زندگی مون منو می بینن و شرایطشون بهتره زیادی مذهبی هستن و یا اگر امروزس تر هم باشن به هیچ عنوان روحیات احساسی من رو درک نمی کنن و ظاهرشون به دلم ننشته و ... و من برخلاف میلم نتونستم هیچ کدومشون رو بپذیرم...تو این چند سال از طرف خانواده و فامیل خیلی زیاد تحت فشار بودم و هستم و مدام به من می گن تو سخت گیری...سنت رفته بالا...خواستگارات دارن تموم میشه( یه جورایی تو شهر اونا ملاک سن پایین هم واقعا مهمه)همه ی دخترای هم سن تو ازدواج کردن... دیگه نمی تونی ازدواج کنی و... که من احساسی خیلی ناراحت میشم از حرفاشون و هر چه قدر هم دلیل و توضیح برای کارم میارم به خاطر تعصباتشون قبول نمی کنن...این موضوع با ازدواج خواستگار قبلی من با یکی از اقوام نزدیکمون خیلی تشدید شده و منو واقعا کلافه کرده. از طرفی هر چی فکر می کنم می بینم وقتی تو این سالها حتی یه نفر یا روحیات خودم به خواستگاریم نیومده خب لابد از این به بعدم نمیاد منطقی هم هست .آخه کدوم آدم احساسی کم تر مذهبی روشنفکری میاد از خانواده ی تعصبی و مذهبی زن می گیره...البته اینو هم بگم من خودم هم مذهبی هستم ولی نه به اندازه ی خانواده م و اینکه خانواده برای ازدواجم راحت می گیرن و اگر هم چین کیسی داشته باشم می تونم راضیشون کنم اما.... حالا هم باز چند خواستگار خوب طیق روال گذشته دارم. گاهی می گم کاش یکی از اینها رو با وجود تمام تفاوت هایی که با خودم داره قبول کنم ولی باز مردد می شم و از لحاظ احساسی خیلی برام سخته.... لطفا منو راهنمایی کنید که در قبال این خواستگارها چه تصمیمی بگیرم؟؟؟ با فشارهای اطرافیانم چه کار کنم؟؟؟ با احساس تنهایی روحی خودم چه کنم(هیچ هم فکر و احساسی ندارم)؟؟ برای بهتر شدن اوضاع چه کاری از دستم بر میاد؟؟؟
خواهش می کنم راهنمایی کنید که من باید چی کار کنم؟؟؟؟؟؟؟:47::47:
