چگونه با همسرم همدلي كنم؟!

من قبلا يه پست داشتم در خصوص اختلاف كهنه بين همسر و پدرم دوستان راهنمايي هايي كردند كه نقطه مشترك آنها همدلي كردن با همسرم بود.اما من الان برايم سوالي بوجود آمده.
حدودا يك ماه قبل با همسرم به خانه پدرم رفتيم و حدودا دو ساعتي آنجا بوديم(بعد از حدود يك ماه كه روابط به خاطر يك بحث شكراب بود!) كلا پدرم فقط دو كلام حرف زد يكي سلام و يك خداحافظ. بعد از آن هم روز عيد فطر همسرم يك مسج براي پدرم فرستاد با مضمون تبريك عيد. مادرم گفت كه پدرت هم جوابش را براي همسرت فرستاده اما اصلا مسجي به همسرم نرسيد. اينها را گفتم كه بگويم همسرم چندين بار پيش قدم شد اما در كل پدرم خيلي سرد برخورد كرد و دو سه برخوردي هم كه تا الان بصورت اتفاقي داشته اند هم كماكان از جانب پدرم سرد است و همسرم واقعا احساس مي كند بود و نبودش براي پدرم مهم نيست و كلا قيد رفتن به خانه آنها را زده است. از مادرم هم كه سوال ميكنم چرا پدر اينقدر سرد برخورد ميكند ميگويد آنقدر كه پدرت از رفتار زشت و عصبانيت و گستاخي همسرت ناراحت شده و دلش شكسته كه حدود يكساعت در همان روز دعوا در اتاق خوابشان گريه كرده و گفته مگر من چه رفتار ناشايستي با دامادم داشته ام كه اينطور جلوي من جبهه گيري كرد و حرمتم را شكست.
من مي دانم كه پدرم دلسوز و مهربان است و خير ما را مي خواهد اما متاسفانه لحن كلام و گاهي سوالاتي كه مي پرسد در همسرم احساس نا كارامدي و بي كفايتي ايجاد كرده و همين رويه باعث عصبانيت و حرمت شكني شده است. نمي دانم وقتي همسرم از پدرم شاكي مي شود تا چقدر با او همدلي كنم! دوست ندارم همسرم احساس كند كه واقعا پشت پدرم را خالي كرده ام و يا كاملا با رفتار ش در مقابل پدرم موافقم چرا كه خودم هم قبول دارم همسرم در شرايط عصبي اصلا بر روي كلامش كنترلي ندارد ولي مردي مهربان است كه اگر قلقش دست آدم باشد حتي براي اطرافيانش جان هم مي دهد.
لطفا مرا راهنمايي كنيد و بگوييد منظورتان دقيقا از همدلي چيست؟

سلام
به نظرم اول خودت با پدرت صحبت کن و از خصوصیات اخلاقی شوهرت بگو که روی چی حساس هست ولی قلب پاکی داره و در ضمن راجع به اون دعوا از پدرت دلجویی کن (راستش خیلی ناراحت شدم که دل پدرت شکست و 1 ساعتی بخاطر بی احترامی شوهرت گریه کرد )
در مواقع عصبانیت با همسرت هم صحبت کن و بگو پدرت از گفته هاش منظوری نداره و فقط نمیدونه چه جوری بیان کنه تا کسی ناراحت نشه و اینکه بالاخره سنش بالا هست و عقاید و افکار خودش رو داره درست مثل اینکه مادرشوهر شما بخواد شما رو نصیحت کنه ولی شما ناراحت نمی شید و حداقل سعی میکنی وانمود کنی داری گوش میدی
به نظرم نقش شما این وسط برای برقراری تعادل و صلح خیلی موثر هست ولی باید با احتیاط باشه تا هیچ کدوم فکر نکنن داری از دیگری جانب داری و حمایت میکنی فقط به هر دوی اونها حق بده ولی دلیل رفتارشون رو هم توضیح بده
هر چی باشه شما رو پدرتون بزرگ کرده و اخلاقش رو بهتر میدونی و همچنین این شما هستید که داری با شوهرت زیر یک سقف زندگی میکنی و بیشتر از دیگران اخلاقش رو میشناسی

سارا جان ممنونم واقعيتش را بخواهي خودم هم خيلي ناراحت شدم از اينكه متوجه شدم رفتار همسرم اينقدر پدرم را منقلب كرده.بارها براي همسرم از خصوصيات پدرم گفته ام و همينطور براي پدرم از همسرم ولي متاسفانه هر دوي آنها كار خودشان را مي كنند. همسرم و پدرم هر دو عصبي هستند ولي مشكل اينجاست كه پدرم حساسيت هاي همسرم را مي داند و بسياري زمانها فقط براي اينكه اضطراب خودش را كم كند يا ان چيزي كه در ذهنش آزارش ميدهد را سريعتر بيان كند، جوري حرف مي زند كه همسرم تحريك بشود. دو نكته هم لازم است بگويم يكي اينكه همسرم هنوز دانشجو تحصيلات تكميلي است و حدودا دو سه ماه ديگر درسش تمام مي شود و دوم اينكه استقلال مالي ندارد و هزينه زندگي به عهده من است. در برخي از بحث هاي بوجود آمده همسرم احساس كرده به خاطر اين دو نكته، پدرم در او كفايت لازم براي زندگي را نمي بيند و به او اعتمادي ندارد. من هر چه كردم اين باور غلط را از ذهنش پاك و برايش اعتماد سازي كنم نشد كه نشد! از طرقي پدرم هم بارها تلاش كرده كه در بحث هاي بوجود آمده به من ثابت كند كه ببين بهت قبلا هم گفته بودم كه همسرت عصبي و گستاخه ولي تو نتونستي درستش كني.

اگه میتونی تا تموم شدن درس شوهرت و داشتن یک شغل خوب براش، سعی کن زیاد خونه پدرت نری و بیشتر تلفنی صحبت کنی تا درگیری و تنش کمتر بشه
انشالله وقتی وضعیت زندگی تون بهتر شد بیشتر به خانواده ات سر میزنی و پدرت هم خیالش از بابت کار و درآمد دامادش راحت تر میشه و برخوردش بهتر میشه

مه رو... ( يا همان مهرو)
سوال بسيار خوبي مطرح كرديد. و اختلاف ويژه اي رو عنوان كرديد كه مشكل بسياري از عروس خانمهاي هم سن و سال شماست... و تنها به شما اختصاص نداره و همانا هر دو نكته يعني همدلي كردن و اختلاف پدر با شوهر
واقعيت اينه كه پدر شما دقيقا مد نظرش هموني هست كه عنوان مي كنه! چون واقعا نگرانه كه شوهر شما انسان بي كفايتي باشه و نتواند دختري كه او بزرگ كرده به شيوه خوبي اداره كند... پس نگران است! اين نگراني با كوچكترين ابراز نارضايتي شما نزد مادر ( حتي وقتي بگويد به هيچ كس نمي گويم) و يا پدر و يا حتي كوچكترين گله و شكايتي بيشتر مي شود.... پس اينطور نيست كه بعضي از حرفهاي پدر شما از روي نا آگاهي باشد! دقيقا آگاهانه است و البته چون ايشون انسان احساساتي هستند احتمالا، اين حرفها بيشتر و كنترل انها سخت تر خواهد بود!

اما همدلي:
همدلي به معني تاييد كار طرف مقابل نيست
همدلي به معني همدردي نيست
همدلي به معني همراه شدن نيست
همدلي ارائه راهكار نيست
همدلي ارائه تجربه نيست
همدلي دفاع از شخصي چه شوهر و يا پدر نيست
همدلي توجيه كارهاي پدر نيست
همدلي اين نيست كه بگوييد پدرم واقعا مهربونه و تو رو دوست داره! اما زبونش تلخه، رفتارش اينطوريه، تو ناراحت نشو عزيز دلم! تو به دل نگير!! ( اين غلط ترين حرف ممكنه كه مي تونه يك فرد به همسرش بگه)
همدلي اين نيست كه كه بگيد خب تو هم اشتباه كردي...
همدلي اين نيست بگيد خب ديگه نيا اونجا...
همدلي سرزنش هيچ كسي نيست! چه اين طرف و چه طرف مقابل
همدلي داوري نيست
همدلي دفاع از خود نيست

همدلي يعني شما كمي بالاتر از احساس خودت قرار بگيري و احساس طرف مقابلت رو درك كني... فقط احساس طرف مقابلت رو درك كني! همين! نه كارش رو تاييد كني و نه بهش راهكار بدي ... نه سرزنشش كني و نه باهاش بد رفتاري كني... فقط بگي مي فهمم چه حسي داري!
در همدلي بايد چند تا كار رو انجام بديد:
1. عزت نفس خودتون رو چند لحظه اي خاموش كنيد! ( تا جيزي گفت كه پدرت فلان... جوش نياريد كه اي واي من نبايد پشت پدرم رو خالي كنم)
2. با دقت و ارتباط چشمي و حتي لمسي، ( تو چشماش نگاه كنيد و دستاش رو بگيريد، چون ارتباط چشمي در اتومبيل بر قرار نمي شه براي همين زمان رانندگي،‌ زمان خوبي براي گفتگوهاي مهم نيست) به حرفاش گوش كنيد و حرفهاش رو براش خلاصه كنيد...
3. احساس طرف مقابل رو درك كنيد نه كارش رو يا دردش رو!
4. زياده روي نكنيد

sci عزيز واقعا از راهنمايي كاملتون ممنونم. من الان كه به گذشته نگاه مي كنم متوجه شدم در چند مورد خودم مقصرم. دو سه باري يه موضوعي بين من و همسرم سر مساله كارم بوجود اومد كه من ناخواسته براي مادرم مطرح كردم. الان مطمعنم كه مادرم اينو به پدر انتقال داده چون دقيقا بعد از اين موضوع روند روابط خيلي پيچيده شد.
به نظر شما الان با اين خرابكاري هايي كه خودم درش تا حدي مسئولم چطوري روابط رو به شكل خوبي كه قبلا بود بر گردونم؟

به نظر من اگر همسرتون مشكلي نداره شما بيشتر به پدر و مادرتون سر بزنيد و خوشحاشون كنيد. به نظر من لازم نيست ديگه در مورد رفتارهاي اين دو نفر باهاشون صحبت كنيد، گرچه پيامدهاي اين اختلاف مستقيما گريبان شما رو هم ميگيره ولي شما بايد سعي كنيد تا حد امكان خودتون رو از مسائل اين دو نفر خارج نگه داريد و سعي كنيد رابطتون با هردوشون خوب باشه. در ضمن همش از همسرتون تعريف كنيد و هيچوقت بدگوييش رو نكنيد و حتي يكبار هم از اختلافاتتون به پدر و مادرتون نگيد. اين مسائل زمان ميبره تا كمرنگ بشه، ولي ديگه كشش نديد و در موردش صحبتي نكنيد

mr6262ممنونم از راهنماییتون.من الان دارم سعی می کنم ارتباط خودم با خانواده رو تقویت کنم