من عمدا به دیگران توهین میکنم چون دیگران رو دوست دارم میشه کمکم کنید.
من معتقدم که نباید به دیگران توهین کرد. من معتقدم واقعا واقعا هیچ کس بالاتر از کسی نیست. اعتقاد راسخم اینه کسی که به دیگران توهین میکنه در واقع داره به خودش توهین میکنه.
من آدم با سوادی نیستم. هر چی تو تالار میگم هم اصلا از روی سواد نیست. نمیدونم شما در مورد من چی فکر میکنید. من اینجا فقط نظرات شخصی خودمو میگم. اخیرا فردی به من گفت هر رو از بر تشخیص نمیدم:18: راست گفت واقعا. تشخیص نمیدم. خیلی ممنون از نظر سازنده اش.
بارها تو تالار اعتراف کردم که عصبی هستم. البته تو زندگی واقعیم بسیار هم خوش اخلاق و خوش رو هستم فقط وقتی میام تالار این طوری میشم!!!
علتش رو هم میگم. من خیلی کار دارم!!!! یا تو توهمم که کار دارم!!! وقتی سرم شلوغه و نمیتونم تمرکز کنم یا کارم رو به تعویق میندازم میام تالار و یک پست میزنم بلکه حواسم پرت بشه از دنیای خودم بیام بیرون اون لحظه. اشکالی که نداره؟ آخه اصولا دلم به حال کسی نمیسوزه حتی یه آدم فلج قطع نخاع رو هم با خودم برابر میدونم. واقعا و بارها این رو ثابت کردم. واقعا ثابت کردم!!! همه میتونن قهرمان زندگی خودشون باشن.
بنابراین دلیل اینکه برای کسی پست بذارم دلسوزی نیست.
میام تالار و بعضی تایپیک ها رو میخونم. با توجه به اینکه اینجا کسی مثل من بیمار !!!! نیست که به دیگران توهین کنه همه یکنوا و در یک جهت به مراجع امید میدن و ازش تعریف میکنن.
یک سال دو سال، ..... زندگی طرف همونی هست که هست.
میگه من سیاست بلد نیستم و دوست دارم رک و راست باشم. همه میگن یاد بگیر یاد نمیگیره یاد نمیگیره یاد نمیگیره وسوسه میشم که یه پست بذارم اگه سیاست رو یاد نمیگیری دلیلش این نیست که رک بودن رو دوست داری دلیلش اینه که نمیتونی یاد بگیری!!! تو نمیتونی!!!! حرف راست رو بهش بزنم خیلی رک.
بعد میشینم فکر میکنم که ببینم این شد توهین که!!!! اما طرف n ساله خبری از تغییر در درونش نیست. زندگیش داره تلف میشه. وظیفه دارم بهش کمک کنم. چون آدمم دیگه!!!!
بعد میگم بذار یه چیزی بهش بگم شاید به خودش اومد. بعد میشینم فکرمیکنم که چی بهش بگم حسابی بهش بربخوره و بره تا سیاست یاد نگرفته بر نگرده.
بعضی وقتها که حوصله داشته باشم چیزی میگم که خودمم تعجب میکنم از بی ادبیم!!!!
این توصیفی از فکر خودم.
اما در مورد عصبانیتم.
من دلم نمیخواد کار کنم. چون میدونم اگه خوب کار کنم موفق میشم.
اما کار میکنم. زیاد ولی بخش زیادی از کارم بیخودیه.
من دلم نمیخواد پولدار بشم. چون میدونم اگه پولدار بشم دیگه بدبخت نیستم.
اما دنبال پولم ولی دقیقا کاری میکنم که پول خوب نداشته باشه.
خب من دارای تناقض عمیقی هستم در رفتار و فکرم.
دیوونه نیستم.
ممنون میشم کسی بهم بگه چه طوری عصبانیتم رو کنترل کنم که به دیگران توهین نکنم؟
لطفا پیشنهادتون این نباشه که به تالار نیا. البته اگه امیدی نیست ... قبوله تالار نمیام.
