جدا شدم ازش اما چرا اینظور کرد؟!کمک کنین لطفا
سلام
بنده 24 سال سن دارم.دو سال و نیم پیش برای طی دوره کارشناسی وارد داشگاه شدم و بر حسب برخی وقایع ارتباطم با دختری شروع شد.
این ارتباط سالم بود در حد صحبت و بیرون رفتن.خوانواده ایشون یعنی مادر و خواهرش در جریان بودن بعد از یک سال عشق و علاقه پدید اومد همدیگر را خیلی دوست داشتیم به هم احترام میزاشتیم اما بعضی وقت ها بحث های زیادی داشتیم توی دو سال و دوماهی که با هم بودیم همیشه به هم میگفتیم که چکار میکنیم و ....این زمان ها با خاطرات سپری شد ی تصادف کردیم که ماشین چپ شد (ماشین من و فرمان برید کاملا از دستم خارج بود) ولی بهش قول دادم تا آخر عمرم باهاش باشم و این قولم نه از روی وظیفه و احساس گناه بلکه بخاطر عشقم بود.هنوزم هستم رو حرفام .توی این دوسال از خیلی چیزا گفتیم خیلی خاطرات پدید اومد تا اینکه دانشگاهمون تموم شد .روز آخر (اوایل تیر ماه) پروژه ایشون رو درست کردم و باهم تحویل دادیم و نمره را گرفتیم بعدش از قبل یک دعوا داشتیم که یکم توی حسش بودیم که این دعوا چی شده.رفتیم بعدش خونه دیدم اس ام اس داد و باهم خوب بودیم و یکدفه گفت طبق قرار که شد بعد از پروژه تموم کنیم باید تمام کنیم من هم گفتم شاید اعصابش خورده بذار کنار بیام تا آروم بشه گفتم باشه.
گذشت تا اینکه خطش خاموش شد.ما 1شنبه جدا شدیم از 2 شنبه خط خاموش شد شنبه رفتم محل کارش که بگم چی شده و ... فهمیدم 5 شنبه رفتن آزمایش و صیغه محرمیت خوندن تا 1سال ! دنیا رو سرم آوار شد!چجور اونم انقدر سری با مادرش صحبت کردم با پدرم و ... مادرش میگفت از بعد از عید چندتا خواستگار که اومده دیدده ولی بمن میگفت خواستگار ندیدم و نمیذارم بیان.
فهمیدم این پسره قبلا برای خواستگاری اقدام کرده و همونه چون وقتی از خیابانشون رد میشدیم میگفت ی خواستگار اینجا داشتم اما نمیگفت کی و کیی!نمیدونم اخرشم گفت که ازم سیر شده و جام رو یکی گرفته!من خالصانه دوستش داشتم بدجور دلمو شکست و سر این حرفای آخرش نفرینش کردم و سپردمش به خدا بدجور خوردم کرد چون خالصانه بهش محبت کردم حتی دید حلقه هم به انتخاب خودش خوشش اومد گرفتم برای مراسم قرار بود 5سال از اوایل اشنایی صبر کنه که من امسال که سال دوم هست گفتم نهایت 1 الی 1.5 سال دیگه.
الان خاطراتش و اینکه فکرم میاد که با کسی دیگست آزارم میده.توکل میکنم به خدا و میدونم تقاص میده اما باز فکرم درگیر میشه و از دوستان که توی این شرایط بودن کمک و راهنمایی میخوام .میگن یک آزمون از طرف خداست و باید تحمل کرد .اگر بمن میگفت کسی هست که من دوستش دارم با تام وجود براش آرزوی خوشبختی میکردم و میگفتم برو تا خوشبخت بشی اما اینکه اینجور ولم کرد و ضربه سنگینی بهم زد و در عین بی تفاوتی اونجور بهم گفت باعث شد نبخشمش .
خدا شاهده خودش که چجور قلب و دلم را شکست و میدونم بی جواب نمیمونه این حرکتش چون ایمان دارم خدا و روز جزا هست و این دنیا دار مکافاته و من از صمیم قلب دوستش داشتم و اون خورد کرد این قلب رو.راهنمایی کنین زنگ زدم مشاور بجای دلداری خانم بیشخصیت که بنظرم خودش نیاز به مشاوره داره میگه آقا چیزی نیست که رفتی شکست خورد چیزی نشده! کمک کنین دوستان.
کسانی که همچین مشکلاتی داشتن لطفا بگن زندگیشون الان چجوره یعنی میشه من دوباره یکیو پیدا کنم که اونقدر عاشقش بشم و اونقدر بتونم باهاش لذت ببرم از زندگیم؟خودم معتقدم خدا هست و ناظره و جواب طرف را میده و این امتحان منه چون یک وقتایی خیلی حالم بده و دوست بدرد بخوری اطرافم نیست که بتونم باهاش درد و دل کنم و آروم بشم ممنون میشم راهنمایی کنین.
