موضوع: حال و احوال یاران همدردی (9)

دیشب با کلی ذوق داستان احسان رو برای همسرم تعریف کردم وعکسشون رو نشونش دادم .

گفت: خیلی اشتباه کرده.
بهش گفتم یعنی اگه چنین اتفاقی برای من بیفته چه می کنی؟
گفت: هیچی ولت می کنم.

فقط ساکت شدم با اینکه حال خوبی نداشتم اما خودمو نباختم و گفتم گرچه زبونت با من همراه نیست اما می دونم دلت با منه.
دستش رو باز کرد تا برم پیشش بشینم.

برای تبدیل حال بد به حال خوب هر چند جو مساعدی حاکم نباشه کافیه با صبر و گذشت فرصت سازی کرد.

سلام خانم ترمه،
حضرت علی میفرمایند:
«إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَتَنَفَّلُوا وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَعَلَيْكُمْ بِالْفَرِيضَةِ؛ همانا دل‌ها گاهي به معنويات روي‌ مي‌آورند و گاهي رو بر مي‌گردانند. پس هرگاه رو آوردند پس شما به مستحبات هم بپردازيد و هر گاه رو برگرداندند به واجبات اکتفا کنيد.»

بسیاری از اوقات دل گرفتگی ها و شادی های ما از جانب خداست و تغییر اون حال و هوا هم به دست خودش و بر اساس مصلحت های خودش هست و عمل شما خیلی روی حال و هواتون اثر نداره و غایت همت و اراده عالم حضرت علی (ع) میفرمایند:خدا را به فسخ عزائم شناختم
این چشمک خدا به شماست که بگه بنده من ،من محول القلوب و الابصار هستم یاد من کن.

این هم یه بیت از هوشنگ ابتهاج که خیلی دوستش دارم تقدیم به شما:

آبی که برآسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روانست

با سلام خدمت دوستان و مدیر محترم سایت همدردی

بعد از ورود امشبم به سایت با پیغام خصوصی شما مواجه شدم که من رو ارجاع داده بودید به پست اخطاریتون و اشاره کرده بودید منظور شما از برخی دوستان ، یکیشون من بودم …

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
علیرغم توصیه های موکدی که داشته ایم تا دوستان با توجه به عنوان تاپیک و انجمن ها موضوعات و پستهای خود را ارسال کنند، اما متاسفانه بعضی دوستان کماکان کم لطفی کرده و اصرار بر ارسال مطالب در تاپیک و انجمن های غیر مرتبط دارند.
خواهش می کنیم همه عزیزان به این مهم توجه داشته باشند.
در ضمن مجبور به ویرایش، انتقال و ...، بعضی پستها شده ایم که واقعا وقت گیر هست.
با تشکر

و البته بعد دیدم که پست من هم بخش مهمش حذف شده ، و از اونجاییکه اون شب که اون پست رو زدم و اول صفحه بود و هنوز هم هست ، این یعنی اینکه از پستهای صفحات قبل چیزی حذف نشده و به نظر نمیرسه سایر پستها ویرایش شده باشند ، نمیدونم! شاید من کمی حساس شدم ، چون توی این تاپیک چند پست اخری که زدم با فاصله یک دو پست بعد جنابعالی یک پست اخطاری دادید که حس کردم شاید نوک پیکانش من باشم. برای همین پستهای ده صفحه اخر این تاپیک رو مطالعه کردم تا اداب نوشتن و قانون مربوط به این تاپیک دستم بیاد ، اما پستهای زیادی دیدم که هیچ ارتباطی به حال و احوال نداشت و از بازیهای فوتبال و والیبال و منچ تیم ملی گرفته تا گفتگوهای چتی و محاوره ای درباره برنامه های تلویزیون بود و در غالب موارد هیچ واکنشی از سمت جنابعالی یا سایر مدیران علی الظاهر رخ نداده بود…

در هر صورت من تفکرم این بود که حال و احوال یک نفر در هر لحظه ، چیزی هست که در اون لحظه در ذهنش پررنگ هست ، مثلا یک نفرکه سر درد داره ، و توی این تاپیک عنوان میکنه این سردرد چیزی هست که در اون لحظه و روز فضای ذهنی زیادی رو اشغال کرده ، یا کسی که حالش از رفتار همسرش گرفته است و این موضوع بخش زیادی از ذهنش رو درگیر کرده ، این درگیری ذهنی میشه حال و احوال اون فرد و اون فرد مجاز هست در این تاپیک اون موضوع رو ثبت کنه و بنا به این استدلال من هم هر وقت وارد این سایت میشدم و یک موضوعی ذهنم رو درگیر کرده بود رو در اینجا ثبت میکردم که این درگیری ها عمدتا یک موضوع کلی جهان بینی یا معرفتی یا دغدغه های کلی که ذهنم رو به فکر واداشته بود ، بودند ، که من این موارد رو به پای حال و احوال خودم میزاشتم و به خودم حق میدادم اینجا بنویسم. که ظاهرا مجاز به اینکار نبودم ، با این حال خدای نکرده این کار رو به پای تخطی از قوانین سایت و بی توجهی نگذارید و به حساب هوش کم من و شاید کمی غیر شفاف بودن قوانین مربوط به این تاپیک بگذارید.

و توی تمام پستهایی که در این تاپیک زدم فقط یک پست حاشیه ای زدم که در حقیقت یک سری پیشنهاد برای ارتقا کیفیت سایت بود که اونهم متناسب با پستهای رد و بدل شده در اون صفحه تاپیک بود که بعد از پیشنهادات من نه تنها عکس العملی از سمت جنابعالی ندیدم بلکه دوباره با اخطار شما در پست بعد مواجه شدم . و البته شاید این واکنش شما بخاطر این بود که من خارج از قوانین سایت عمل کرده بودم.. نمیدونم! تصور من این بود که نقش شما توی این سایت مثل پلیس راهنمایی رانندگی هست که حرفش ارجح به قانون هست ، یعنی مثلا سر یک 4 راه که چراغ سبز هست و ماشینها حق عبور دارن ولی ممکنه پلیس وسط 4 راه بایسته و بخاطر گره ترافیکی اجازه عبور به ماشینها رو نده یا بالعکس زمانی که چراغ قرمز هست در مواقع خاص اجازه عبور ماشینها رو بده… من الان رنگ ایدیم ابی پررنگ هست ، این ارتقا کاربری بعد از مدتی از ثبت نام در این سایت لطف شما بوده و این تشخیص شما بوده که شاید نوشته های من با توجه به شناخت نسبی شما همراستا با اهداف سایت هست، نمیدونم! ولی شاید مثلا یکجاهایی مثل همون زمان که من در یکجای نامربوط و البته تعمدا و هدفدار پیشنهاداتی ارائه دادم میشد با بی تفاوتی شما همراه نشه و مثل اون پلیس راهنمایی کمی منعطفانه و البته طوری که باعث ناهنجاری در سایت نشه ، از سمت شما رفتار بشه…

بهرحال ، دلیل مطرح کردن این حرفای خاله زنکی گله کردن نبود ، فقط دلیل توضیح رفتارم بود که امیدوارم باعث ناراحتی شما نشده باشه.


اون پاراگراف بالا رو که مینوشتم یاد زمانی افتادم که توی این سایت ثبت نام کردم…

شخصیت من طوری هست که زمانی که مشکلی توی زندگی دارم به ندرت به اطرافیان انتقال میدم ، یعنی برای خودم افت میدونم که بخوام جلوی کسی ابراز عجز و ناله کنم و بخوام از مشکلاتم بگم برای همین همیشه اطرافیانم یک تصور اشتباه " مرفه بی درد" از من دارند… اما زمانی که توی این سایت ثبت نام کردم توی زندگیم دو سه مشکل بزرگ رخ داده بود که واقعا در توان من تحمل اونها نبود و به معنای واقعی کلمه کم اورده بودم…. طبق روال همیشه دوست نداشتم به کسی مشکلات و دردهام رو بگم ولی از طرفی نیاز به تخلیه شدن داشتم… به این سایت پناه اوردم و خواستم با نوشتن و شنیدن حرفهای دوستان کمی ارامش پیدا کنم… اما جالب اینکه هر بار که مینوشتم و میخواستم ارسال کنم ، سایت همون زمان خراب میشد و ارسال من انجام نمیشد و تمام مطالبی که نوشته بودم پاک میشد ، و من هم بی خیال تلاش مجدد در اون لحظه برای نوشتن مجدد میشدم ، خلاصه این ماجرا در چند نوبت و در چند روز مختلف اتفاق افتاد و نتونستم مطالبم رو ارسال کنم و گفتم لابد مصلحتی هست که این اتفاق نمیفته و همونطور که در دنیای واقعی مشکلاتم از دید سایرین پنهان میمونه اینجا هم حتما حکمت اینه که این مشکلات پنهان بمونه و تنها قفسه سینه ام رازدار مشکلاتم باشن….


خلاصه از اون اوج روزهای پر استرس و پرتنش فاصله میگرفتم و گرچه پیشرفت زیادی در حل مشکلات حاصل نمیشد ولی روز به روز به لطف خدا ارامش از دست رفته ام به زندگی برمیگشت… توی اون روزهای بحرانی ، خیلی زیاد با خدای مهربون درگیر بودم و ازش دلخور بودم بابت اتفاقاتی که افتاده … ازش روزی چندبار میپرسیدم که چرا مراقبم نبودی؟ چرا گذاشتی این اتفاقات بیفته و... و خلاصه مثل همه انسانهای غافل همه کاسه کوزه ها رو داشتم سر بنده خدا ، خدای مهربون ، خراب میکردم…

گذشت و گذشت ، تا روز به روز ارومتر و بهتر شدم … یک روز که حالم خوب بود ، یاد این ایه 79 سوره نسا افتادم… "هر چه از خوبی ها به تو میرسد از طرف خداست و هرچه از بدی ها به تو میرسد از جانب خود توست"

خیلی جالب بود ، وقتی حالم خوب شده بود ، نشستم منصفانه به مشکلاتی که برام حادث شده بود نگاه کردم، دیدم در اونها هرچه خیر بوده از سمت خدا بوده و هر چه در مسیر اونها شر و خرابکاری بوده مقصر فقط خودم بودم … بعد دیدم تمام زندگی ما همینه…


مثلا…

کلی دعا میکنیم که خدایا کنکور قبول بشیم و بریم دانشگاه ،خدا هم به ما مجوز ورود به دانشگاه میده و بعد که وارد دانشگاه میشیم ، میزنیم به در تنبلی و درس نخوندن ، بعد هم که یکی یکی درسها رو میفتیم و مشروط میشیم و یا یک دانش اموخته بی سواد میشیم و کار بخاطر بی سوادی ما برامون فراهم نمیشه با خدا دعوامون میشه در صورتیکه فراموش میکنیم که خدا خداییش رو کرده ما بندگیم رو نکردیم و بخاطر تنبلی اون نعمت خدا رو تضییع کردیم…..

یا دعا میکنیم خدایا برای ما کار جور بشه ، بعد که بلطف خدا کار جور میشه ، از فرصتهای به وجود اومده استفاده نمیکنیم و درنهایت با خدا درگیر میشم…

یا دعا میکنیم خدایا همسر مناسب برای ما برسون… بعد که خدا دعای ما رو اجابت میکنه و ازدواج میکنیم بخاطر بی تجربگی و بی کفایتی و غرورو… روابطمون با همسرمون شکراب میشه بعد با خدا درگیر میشیم که چرا اینجوری شد؟

یا از خدا فرزند میخوایم ، خدا هم با لطفش بچه ای به ما هدیه میده ، اما بخاطر اینکه با اصول تربیت بچه اشنا نیستیم و برای تربیتش وقت صرف نمیکنیم و…. اون ارزوی ما بلای جونمون میشه و یک فرزند ناخلف از کار درمیاد و بعد مثل همیشه با خدا قهر میکنیم و ازش طلبکار میشیم که چرا اینطور شد….


و در اکثر مشکلات ما ردپای بی تدبیری ، بی فکری ، بی کفایتی ، تنبلی و… خودمون هست و تنها اثری که نیست ، اثر خداست ، خدا اسباب خیر رو برای ما فراهم میکنه ، و اگر اون خیر به شر و گرفتاری تبدیل شد مقصر فقط خودمون هستیم…

ولی ما ادمها اینقدر لوس هستیم که انتظار داریم خدا برامون نقش یک مادرفرزند لوس کن‼ رو ایفا کنه ، مادری که برای بچه اش غذا میپزه ، سفره میندازه ، بچه اش رو روی پاش میزاره ، غذا رو با لقمه های کوچک دهان فرزندش میزاره و مراقبه که یک وقت اون لقمه ها توی حلق بچه اش نپره و… ولی سنت خدا لوس پروری نیست ، خدا ابزار تهیه غذا رو برای بنده اش فقط فراهم میکنه ، اینکه اون بنده چطور از این ابزار عرضه داشته باشه استفاده کنه یا خیر دیگه به عهده خودش هست…. با این حال خدا خداست… هر چقدر هم بنده اش بی لیاقت و بی عرضه باشه و خرابکاری کنه.. ممکنه رابطه بنده با خداش به ضخامت مو برسه… ولی خدا اجازه نمیده اون مو پاره بشه…

این مشکلات درس بزرگی برای من شد که فراموش نکنم منشا خیر در زندگیم خدای بزرگه و منشا خرابکاری ها خودم هستم… و وقتی منشا مشکلات رو شناسایی کنیم ، بهتر میشه برای رفع اونها اقدام کرد و البته باید یادمون باشه فرصتهای زندگیمون خیلی محدوده ، بنا نیست همیشه خدا به ما خیر عطا کنه ما بزنیم خرابش کنیم و دوباره خدا به ما جایگزینش رو عطا کنه… باید با تمام قوا از فرصتها و نعتمهای الهی با چنگ و دندون و با تدبیر و اندیشه حفظ و حراست کنیم و شاکرش باشیم و هروقت هم مصیبتی به ما رسید فقط و فقط خودمون رو سرزنش کنیم…


اتفاقا چند شب پیش کتابی از جان ماکسول میخوندم بخشی از این کتاب متناسب با این دوره از تجربیات زندگیم بود که گفته بود:

قانون زندگی انسانها اینطور هست که:
** در زندگی درسهایی رو خواهند اموخت
** یک درس انقدر باید تکرار شود تا یاد گرفته شود
** اگر نتوانید درسها را به اسانی یاد بگیرید انها دشوارتر خواهند شد.
** هنگامیکه عملکرد شما تغییر میکند متوجه میشوید که درس را به خوبی اموخته اید….


و این هم از خودم که بعضی از درسهای زندگی خیلی بیرحم و سختگیرانه هستند... پس همیشه باید هوشیار و اگاه رفتار کنیم.


….
بهرحال.. ببخشید زیاده از حد پرحرفی کردم..(بیچاره اون زن اینده من که با یک مرد حرف زن باید زندگی کنه... اگه اهل مطالعه قبل از ازدواج هم باشه تمام تحقیقات و اموخته هاش نقش بر اب میشه که یاد گرفته بوده که آی خانمها یادتون باشه مردها کم حرفتر از زنها هستن فکر استثنائات رو نمیکرده )

جناب مدیر لطفا این پست رو ویرایش نکنید من هم قول میدم دیگه توی این تاپیک مطلبی ننویسم تا زمانی که اداب نوشتن اینجا رو یاد بگیرم، شما هم به جاش اگه براتون زحمتی نیست اون پست قبلی من که ویرایش کردید رو کامل پاک کنید ، اخه شبیه اون شیر خالکوبی شعر مولانا شده که دیگه نه دم داره نه یال و کوپالی گرچه همون اولش هم بیشتر شبیه گربه بود تا شیر…


از شما و خانم فرشته مهربان هم سپاسگزارم بایت فضای اخلاق محور و معنوی که فراهم کردید .
موفق باشید.

سلام
مدتیه حالم خوبه خدایی ناکرده چشماتون که شور نیست!!!(شوخی)
از وقتی همسرمو ضربه فنی کردم حسابی روبراه شدم


همسرمم انگاری بهتر شده یا شایدم چون خودم آروم شدم و کمتر رو کاراش زوم میکنم آروم میبینمش!!
امشب پسرم صداش در اومد که بابا اصلا با من بازی نمیکنی همش تو ویفری(وایبرو از قصد میگه ویفر)


همسرم به من گفت دلیل بیقرار بودنمون اینه دائم تو خونه نشستیم و مسافرت نمیریم واقعا هم راست میگه ها خیلی وقته مسافرت نرفتیم دلم بدجوری هوای آقا امام رضا رو کرده انشالله قسمت بشه بریم


راستی میدونید همسرم چی میگفت!!
گفت شب قبل عید فطر بریم خونه بابات اینا تا فطریه ما بیفته گردن بابات!!!
در کل حالم خوبه .از دعاهای شما عزیزان ممنونم